Οι Γυναικείες Κουβέντες που πρέπει όλοι να ακούσουμε

Σε σενάριο και σκηνοθεσία της Sarah Polley, οι υποψήφιες για Όσκαρ καλύτερης ταινίας Γυναικείες Κουβέντες, (σ.σ. η Polley είναι η μόνη γυναίκα υποψήφια στην κατηγορία) μάς συστήνουν μια ομάδα γυναικών μιας απομονωμένης θρησκευτικής κοινότητας, οι οποίες παλεύουν να συμβιβάσουν την σκληρή πραγματικότητα με την πίστη τους στον Θεό. Παρόλο που διαφωνούν μεταξύ τους σε βασικά πράγματα, πρέπει να αποφασίσουν πώς θα μπορούσαν να προχωρήσουν μαζί, για να χτίσουν έναν καλύτερο κόσμο για τις ίδιες και τα παιδιά τους.

Η Rooney Mara, η Claire Foy, η Jessie Buckley και η Frances McDormand, πρωταγωνιστούν στην ταινία της Polley, ως τραυματισμένα, θηλυκά μέλη μιας πατριαρχικής, θρησκευτικής αποικίας, υπενθυμίζοντάς μας ότι ο κόσμος του The Handmaid’s Tale της Margaret Atwood, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι πιο αληθινός από όσο νομίζουμε.

Η ταινία ξετυλίγεται μέσα από τα σκοτεινά μονοπάτια της βίας και της επιβίωσης, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει να δώσει στις γυναίκες τη φωνή που μέχρι πρότινος δεν είχαν. Είναι σύμφωνα με την Toews «μια πράξη γυναικείας δημιουργικότητας», που με τρόπο αφαιρετικό επιλέγει όχι τόσο να αναπαράγει οπτικά την οργή και το φόβο, αλλά περισσότερο να μιλήσει για την αντιμετώπιση ηθικών ζητημάτων, ήρεμα και απολύτως στοχευμένα.

Η αληθινή ιστορία πίσω από τις Γυναικείες Κουβέντες

Στο τρέιλερ της ταινίας, οι πρωταγωνίστριες συζητώντας, μεταξύ άλλων, λένε πως «η ελπίδα για το άγνωστο είναι καλή. Είναι καλύτερη από το μίσος για το γνώριμο». Δηλώνουν ρητά πως «δεν μπορούμε να αντέξουμε άλλη βία» και μας ζητούν να αναρωτηθούμε «πώς θα νιώθαμε αν σε όλη μας τη ζωή δεν είχε ποτέ σημασία η γνώμη μας;». Σε τι αναφέρονται όμως;

To σενάριο της ταινίας Women Talking, είναι προσαρμοσμένο στο best seller μυθιστόρημα της Miriam Toews, το οποίο βασίζεται σε μια φρικτή πραγματική υπόθεση μαζικής κακοποίησης. Αν και ιστορία που κρύβεται πίσω από τα γεγονότα στις Γυναικείες Κουβέντες είναι βίαιη, η ίδια η ταινία δεν είναι.

Η σύναξη των γυναικών στην καρδιά της ιστορίας καταγγέλλει τις ανησυχητικές και τρομακτικές πράξεις μέσα στο αυστηρό πλαίσιο μια απομονωμένης θρησκευτικής κοινότητας. Οι καταγγελίες των γυναικών που είχαν νοιώσει ναρκωμένες και ξύπνησαν με μελανιές και κάποιες φορές αιμορραγώντας απορρίφθηκαν από του άνδρες της κοινότητας ως αποκυήματα γυναικείας φαντασίας ή σαν αποδείξεις της αμαρτωλής συμπεριφοράς των ίδιων των γυναικών. Όταν όμως αποκαλύπτονται εγκλήματα, κλήθηκε η αστυνομία και έγιναν συλλήψεις.

Υπό την πίεση του χρόνου για την αναμενόμενη επιστροφή των ανδρών από την πόλη σε 24 ώρες, οι γυναίκες σκέφτονται και συζητούν την δυνατότητα μιας απόφασης που θα τους αλλάξει τη ζωή, που επιβάλει την συμφιλίωση του αυτοπροσδιορισμού με την πίστη. Μένουν και συγχωρούν τους άνδρες; Ή φεύγουν και ξεκινούν μια καινούργια ζωή;

Γυναικείες (και όχι μόνο) κουβέντες

Στο υποψήφιο για Όσκαρ διασκευασμένο σενάριο της Polley, οι γυναίκες της κοινότητας μένουν μόνες στο αγρόκτημά τους για να συζητήσουν τι έχει συμβεί, ενώ σχεδόν όλοι οι άνδρες της κοινότητας, έχουν προσωρινά πάει στην πλησιέστερη πόλη για να πληρώσουν την εγγύηση για αυτούς που κατηγορούνται.

Αποφασίζουν να ψηφίσουν ανάμεσα σε τρεις επιλογές: Να μην κάνουν απολύτως τίποτα, να μείνουν και να πολεμήσουν ή να φύγουν από την κοινότητα. Πρέπει επίσης να αποφασίσουν αν θα πρέπει να συγχωρήσουν τους βιαστές τους, αφού αν δεν το κάνουν, κινδυνεύουν να αφοριστούν και να αποκλειστούν από τον παράδεισο.

Η θυμωμένη Salome (Claire Foy) θέλει να πολεμήσει και να καταστρέψει τους μισογύνηδες της κοινότητας, αλλά η στάση των άλλων, συμπεριλαμβανομένων των Mariche (Jessie Buckley), Ona (Roοney Mara), Greta (Sheila McCarthy) και Agata (Judith Ivey), είναι πιο περίπλοκη.

Συζητώντας την ίδια την έννοια της συγχώρεσης, η ταινία έμμεσα μας προκαλεί να αναλογιστούμε τι έχει συμβεί στα πραγματικά θύματα, των πραγματικών υποθέσεων γυναικείας κακοποίησης. Ποτέ δεν θα δούμε την βία που έχουν βιώσει η γυναίκες, βλέπουμε μόνο στιγμές των συνεπειών της. Αντίθετα, βλέπουμε μια κοινότητα γυναικών που συναντιούνται γιατί πρέπει να αποφασίσουν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ποια θα είναι η συλλογική τους στάση. Η καταδίκη των ενόχων έκανε τη ζωή αυτών των γυναικών καλύτερη; Έφερε κάποια ουσιαστική αλλαγή στη ζωή τους από τότε;

Τα ερωτήματα μένουν ανοιχτά, μαζί με τον προβληματισμό γύρω από το πώς ακριβώς λειτουργεί πρακτικά για τις γυναίκες ο αγώνας για απονομή δικαιοσύνης. Και η Sarah Polley ως γυναίκα σκηνοθέτρια, επιστρατεύει σε ένα μετά Harvey Weinstein εποχής Χόλιγουντ, έναν πολυσύνθετο γυναικείο στρατό, έτοιμο να αντιμετωπίσει τον πόνο της γυναικείας ύπαρξης, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Η ταινία Γυναικείες Κουβέντες κυκλοφορεί στις κινηματογραφικές αίθουσες από την Tulip στις 23 Φεβρουαρίου.