Οι γυναίκες στην αρχαία Ελλάδα είχαν δονητές, έκαναν έντονο σεξ και τις έλεγαν γαϊδούρες

Ο Σημωνίδης ο Αμοργινός και οι 10 τύποι γυναικών στην αρχαία Ελλάδα 

Ο Ίαμβος κατά γυναικών του Σημωνίδη του Αμοργινού είναι το πιο διάσημο μισογυνικό ποίημα της αρχαιότητας. Παρομοιάζει τις γυναίκες με ζώα (ναι, κάποιες είναι γουρούνες επειδή προτιμούν το φαγητό από το καθάρισμα). Υπάρχουν οι αλεπούδες, οι γυναίκες που είναι παρατηρητικές. Οι γυναίκες με ερωτική ζωή ήταν γαϊδούρες (και ακατάλληλες για τους άνδρες επειδή τους άρεσε το σεξ) και οι γυναίκες που είχαν άποψη ήταν σκύλες. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν όσα χρόνια κι αιώνες κι αν περάσουν.

Με στερεοτυπικό τρόπο περιγράφονται συνολικά 10 τύποι γυναικών  (από τη γουρούνα, την αλεπού, τη σκύλα, τη γη, τη θάλασσα, τη γαϊδούρα, τη νυφίτσα, τη φοράδα, τη μαϊμού και τη μέλισσα). Με εξαίρεση την τελευταία (μέλισσα), όλες χαρακτηρίζονται αρνητικά. Η γυναίκα μέλισσα ήταν η αγαπημένη του, επειδή δούλευε σκληρά. 

Ο ιαμβογράφος μίλησε και για γυναίκες που ήταν σαν καταιγίδα μεσοπέλαγα, για τις άπληστες γήινες γυναίκες, για τις νυφίτσες που έκλεβαν, για τις φοράδες που ήταν τεμπέλες, για τις μη ελκυστικές, που ήταν σαν μαϊμούδες. Σφύζει από πατριαρχία και μισογυνισμό το χιουμοράκι του.

Στην αρχαία Ελλάδα οι γυναίκες κυκλοφορούσαν καλυμμένες δημοσίως. Στη Ρώμη είχαν κηδεμόνες (τον πατέρα ή τον σύζυγό τους) για να επιβλέπουν τις μετακινήσεις τους και να περιφρουρούν την περιουσία τους. Και σύμφωνα με τους άνδρες ιστορικούς, υπήρχαν γυναίκες που είναι αμόλυντες ή γυναίκες πόρνες (οι εργαζόμενες στο σεξ). Κάτι ενδιάμεσο δεν υπάρχει καταγεγραμένο στις ιστορικές πηγές. Κι αυτό το κενό εντόπισε η Daisy Dunn, που ερεύνησε τη γυναικεία σεξουαλικότητα στην αρχαία Ελλάδα. 

Η Σαπφώ στα ποιήματά της μίλησε για το σεξ μέσα από το γυναικείο βίωμα. Βρίσκεις στην ποίηση της αναφορές στο φτερούγισμα της καρδιάς, το τραύλισμα στην ομιλία, τη φωτιά στις φλέβες, την προσωρινή τύφλωση, το βουητό στην ακοή, τον κρύο ιδρώτα, το τρέμουλο, τη ζάλη που βιώνει μια γυναίκα όταν ποθεί. Και η Σαπφώ μίλησε για τα κρεβάτια που έσβηνε η επιθυμία.

Στις σαρκοφάγους των Ετρούσκων τα επιτύμβια αγάλματα απεικονίζουν γυναίκες και άνδρες να ξαπλώνουν μαζί και να χαϊδεύονται. Να αγγίζουν τα γεννητικά όργανα τους. Το σεξ δεν έλειπε στην αρχαιότητα. Υπήρχαν διάσημες σεξεργάτριες σε οίκους ανοχής της Πομπηίας. 

Ο Αριστοφάνης στη Λυσιστράτη έβαλε τις γυναίκες της Αθήνας να οργανώνουν σεξουαλική απεργία για να πείσουν τους άνδρες τους να βάλουν ένα τέλος στον Πελοποννησιακό πόλεμο. Η Λυσιστράτη μιλά για τους άνδρες που ακόμη και γκριζομάλληδες να επιστρέψουν από τον πόλεμο μπορούν να παντρευτούν. Ενώ οι γυναίκες παρθένες θα είναι μεγάλες για γάμο και παιδιά. Κι αυτός ο γυναικείος φόβος δεν έχει ξεπεραστεί τόσους αιώνες μετά. 

Στον Σοφοκλή διαβάζουμε ότι στις ανώτερες τάξεις οι γάμοι ήταν κανονισμένοι με προξενιά και όχι από ερώτα. Η Θεανώ (Ελληνίδα φιλόσοφος που άνηκε στον κύκλο του Πυθαγόρα και φέρεται να διατύπωσε τη θεωρία της Χρυσής Τομής) γράφει ότι η γυναίκα πρέπει να ξεγυμνωθεί από ντροπές όταν ξαπλώνει στο κρεβάτι με έναν άνδρα και όταν φορέσει μετά τα ρούχα της να φορέσει και τις ντροπές της. Η Sulpicia, Ρωμαία ποιήτρια, γράφει ποιήματα για τη θλίψη που της προκαλεί η ζωή μακριά από τον εραστή της τον Cerinthus και την προσμονή για τη συνάντησή τους και την ανακούφιση που θα της προσέφερε το σεξ. 

Υπήρχαν ερωτικά βοηθήματα στην αρχαία Ελλάδα; 

Ναι. Με το όνομα ολισβοκόλλιξ (συναντάται στο λεξικό του Ησυχίου). Όταν οι Έλληνες πήγαιναν στον πόλεμο έδιναν στη γυναίκα τους όλισβους για να μην πάθουν υστερία (πίστευαν ότι η έλλειψη σεξ θα τις τρελάνει). Στη Λυσιστράτη υπάρχει στίχος «Ουκ είδον όλισβον οκτωδάκτυλον», δηλαδή 2 ομοιώματα πέους. 

Στην αρχαία Ελλάδα η λέξη «λεσβιάζειν» σήμαινε «εφαρμόζω στοματικό έρωτα». Στην Ιταλία της Αναγέννησης οι δονητές ήταν για φλεξάρισμα, ειδικά αν είχες δονητή από ασήμι κι ελεφαντόδοντο. Η ιστορία μας διδάσκει ότι το παρελθόν μας στοιχειώνει.