Οι μεξικάνικες σειρές που μας στιγμάτισαν

Με αφορμή λοιπόν τη σειρά ”Jane, the Virgin” (ναι έχει το βασικό στόρι της σειράς ”Χουάνα την Παρθένα” που βλέπαμε παλιά στο Star Channel), η οποία διατηρεί μια απίστευτη ισορροπία μεταξύ αγνής κωμωδίας και ανατρεπτικής telenovela, αποφάσισα να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα σε όλα εκείνα τα μεταγλωτισμένα που μας έμαθαν να βλέπουμε σειρές (και κυρίως μας κρατούσαν μακριά από το διάβασμα).

Τι να πρωτοθυμηθώ; Την ”La Usurpadora” (ή ”γεια σου Πανδώρα, όπως άκουγε μια φίλη στο τραγούδι των τίτλων) που ξεχώριζε από την κακιά Paola γιατί φορούσε απλά ροζ κραγιόν(!); Την ρακοσυλλέκτρια Μαρία της Γειτονιάς που αντιμετώπιζε την καλύτερη κακιά του σύμπαντος- Σοράγια; Την Milagros της καρδιάς μας, που με είχε οδηγήσει σε μια αποτυχημένη περμανάντ; (είχε τέλειες μπούκλες η Natalia Oreiro και τις ήθελα και εγώ, εντάξει;), τις ”Πεταλούδες που ελεύθερες πετούν” με το τραγούδι του Πέτρου Θεοτοκάτου στην έναρξη (φανταστικό marketing από το Alter, μπράβο) ή το επικό ”Sin tetas no hay paraiso”, που έκανε καλύτερα νούμερα και από το ”Sex and the City” στον Alpha;

Όλες τους μας χάρισαν απολαυστικές στιγμές και προκάλεσαν συζητήσεις επί των συζητήσεων στα διαλείμματα, για αυτό το λιγότερο που τους αξίζει είναι ένα αφιερωμετικό post. Ύστερα λοιπόν από μια συζήτηση στο εταιρικό mail, αυτές είναι οι σειρές που κέρδισαν μια θέση.

Mi pequeña Soledad για την Ναταλί Σαϊτάκη

Καμία Εσμεράλδα, Μαριμάρ, Μιλάγκρος ή Πακίτα. Μεξικανή πρωταγωνίστρια της καρδιάς μου ήταν, είναι και θα είναι η Veronica Castro. H “Αλίκη Βουγιουκλάκη” του Μεξικό πρωταγωνίστησε σε τεράστιες παραγωγές κυρίως τις δεκαετίες του ’80 και το ’90 και το αποκορύφωμα της καριέρας της, μετά τον ρόλο της Rosa Garcia στη σειρά Rosa Salvaje, ήταν η σειρά “Mi pequeña Soledad”. Εκεί υποδύθηκε την μάνα και την κόρη, την Isadora και την Soledad, στην οποία η πρώτη έμεινε έγκυος όταν τη βίασε ο πρώην φίλος της.

Οι δυο γυναίκες χωρίζονται, καθώς η κακιά μητριά της Isadora αποφασίζει να διώξει μακριά την Soledad, για να “ξεπλύνει την ντροπή”, στο μεταξύ η Isadora μένει ανάπηρη – γιατί δεν της έφταναν όλα της τα προβλήματα – ενώ η Soledad μεγαλώνει σε ξένη οικογένεια και γίνεται ολόκληρη γυναίκα με μια περμανάντ τύφλα να ‘χει ο Slash. Κάθε μεσημέρι καθόμουν με τη γιαγιά μου και παρακολουθούσα μανιωδώς το δράμα των δυο γυναικών, ενώ είχα μάθει το τραγούδι των τίτλων απέξω και μάλιστα ένα βράδυ το ερμήνευσα στο χωριό της μάνας μου a capella, έτσι, χωρίς να με πιέσει κανείς. Αυτές ήταν σαπουνόπερες, που μας εξωθούσαν να παίζουμε X-Factor μπροστά στους συγχωριανούς μας.

Ο Γιώργος Μυλωνάς δηλώνει ερωτευμένος με την Παολίνα, τη σφετερίστρια

Ήμουν βαθιά ερωτευμένος με την Παολίνα. Πρώτον, γιατί μου άρεσε πολύ σαν γυναίκα και δεύτερον γιατί έβρισκα φανταστικό μια γυναίκα να είναι ‘σφετερίστρια’, μία λέξη που προφανώς δεν ήξερα τι σημαίνει. Πάνω στα επεισόδια της συγκεκριμένης σειράς είχα πέσει ένα καλοκαίρι ενώ πήγαινα γυμνάσιο. Παιζόταν κάθε μέρα στον Alpha, όπως κάθε μεξικάνικη σειρά που σεβόταν τον εαυτό της, και τέλειωνε κατά τις 18:00, λίγο δηλαδή πριν βγούμε για μπάλα στην πλατεία της γειτονιάς. Οπότε και τον έρωτα μου με την Παολίνα ζούσα και την μπαλίτσα μου έπαιζα. Φανταστικό καλοκαίρι.

Η Σαρίτα ήταν η ζωή της λέει η Έρρικα Ρούσσου

Μιας και ο Γιώργος μου πήρε την Παολίνα, μία σειρά για την οποία έχασα ένα καλοκαίρι διακοπών γιατί ήθελα να δω πώς θα τελειώσει και αν ο Κάρλος Ντανιέλ θα το πάρει το κορίτσι, θέλω να σας μιλήσω για τη Σαρίτα. Ή αλλιώς την υπερπανέμορφη Ναταλία Ορέιρο aka μαϊμού στο έργο που με είχε πραγματικά πείσει να ξεκινήσω το μποξ. Παρεμπιπτόντως, δεν το ξεκίνησα μόλις έμαθα ότι πρέπει να σπάσω τα κοκαλάκια της μύτης μου (ίου).
Με θυμάμαι να τραγουδάω τους τίτλους αρχής (τώρα το κάνω με το New Girl αυτό) και να μην χορταίνω να την βλέπω τόσο ανέμελη να κάνει άνω κάτω τη ζωή του ‘ξανθόψειρα’ και αυτός να είναι τόσο ανήμπορος να τη διαχειριστεί. Τόσο γλυκούλης. Αχ, τι εποχές έχουμε ζήσει όμως. *Να πούμε κάπου εδώ ότι επί εποχής Παολίνας, φορούσα τα φορέματα και τα τακούνια της μαμάς μου και υποδυόμουν την Πάολα Μπράτσο. Το τι σφαιτερίστρια έχει πει το στόμα μου, δεν μετριέται.

Burrito, Ουρουγουάη, Αμάντα, τρία “αίσχος” δρόμος η Νίκη Μπάκουλη

Διαβάζω τον τίτλο στο email, σκέφτομαι “Amigos”, νιώθω μια λιγούρα για burrito, τη γεύση της margarita (της χειροποίητης, της τίμιας, της σωστής) στον ουρανίσκο μου και αντιλαμβάνομαι πως η Νάνσυ θέλει τηλενουβέλα. Δεν χάνω τον ενθουσιασμό μου. “Κλείνω” τραπέζι στο αγαπημένο μου μεξικάνικο και ετοιμάζομαι να σου μιλήσω για τη Μιλάγκρος. Googlαρω να θυμηθώ καμια λεπτομέρεια-μη μας ξεφτιλίσει και ο Μυλωνάς- και συνειδητοποιώ πως ένας Θεός έδωσε, γιατί η εν λόγω είναι από την Ουρουγουάη.

Αναστενάζω με ανακούφιση και κάνω άλλη μια απόπειρα να το πετύχω. Βλέπω ότι η Μαρία είχε σουξέ που μου είχε διαφύγει (Η Μαρία της γειτονιάς, Μαρία άγγελε μου, Μαρία Μερσέντες) και στέκομαι σε έναν τίτλο που θεωρώ δεδομένο ότι ήταν “άχαστος”: Αύριο είναι η άνοιξη, αδέλφια. Το “αδέλφια” είναι δικό μου. Το υπόλοιπο ήταν σειρά 90 επεισοδίων, που δεν είδαμε στην Ελλάδα. Όχι, δεν έμαθες ποτέ για το δράμα της Αμάντα, την οποία παράτησε ο σύζυγος της, Αφρέδο για μια νεότερη γυναίκα και όταν εκείνη βρήκε άλλον (στο γραφείο του ψυχαναλυτή της) ο Αλφρέδο έκανε comeback. Θα ήθελα να σου πω πώς αντέδρασε η Αμάντα, αλλά αδυνατώ.Δηλαδή, Νάνσυ μου πες μου, πόσες φορές μπορεί να πει “αίσχος” ένας άνθρωπος σε 2 λεπτά;

Sin tetas no hay paraiso στηρίζει η Σία Κουλέτα

“Χωρίς αυτά δεν υπάρχει παράδεισος”. Το “αυτά” είναι το πλαστικό στήθος της Καταλινα, η οποία πίστευε ότι αν δεν κάνει πλαστική στήθους δεν είχε ελπίδες ανελιξης στην “καλή κολομβιανη κοινωνία”. Κάτι βραδιά μετά τις 12 πριν χρονια το έπαιζε ο Alpha με μεγάλη επιτυχία. Αν δεν μας κάνει, έχω και το “Οι πεταλούδες ελεύθερες πετούν”, το οποιο έγινε η αφορμή να γνωρίσω την καλυτερη φίλη που είχα ποτέ και την έχω έως σήμερα. Δίναμε ραντεβού κάθε πρωί στα σκαλακια στο δημοτικό για να συζητήσουμε τις εξελίξεις. Πωπω πώς περνούν τα χρόνια.

Τη Μιλάγκρος την ατίθαση, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Κάθε απόγευμα, πριν από το κεντρικό δελτίο ‘ειδήσεων’ του Star, στηνόμουν με προσήλωση στην τηλεόραση για να παρακολουθήσω τις περιπέτειες της Μιλάγκρος της ατίθασης. Προφανώς επειδή μου άρεσε η Νατάλια Ορέιρο, αλλά ψέμματα δεν θα πω, το έβλεπα πολύ ευχάριστα. Έχουν περάσει πολλά χρόνια, οπότε δεν θυμάμαι πολλές λεπτομέρεις, παρά μόνο ότι δούλευε εσώκλειστη σε ένα σπίτι σαν υπηρέτρια και τα έφτιαξε με τον μακρυμάλλη ξανθό πλούσιο γιο, ο οποίος μετά κουρεύτηκε, αλλά παρέμεινε ξανθός. Α, και προφανώς ήταν ατίθαση η Μιλάγκρος, φαντάζομαι. Δεν θυμάμαι τι έγινε στο τέλος, δεν θυμάμαι καν αν το είδα μέχρι τέλους, όμως η Νατάλια Ορέιρο ήταν ένας απ’ τους πρώτους τηλεοπτικούς μου έρωτες. Μιας και είναι της μόδας τα ριμέικ και οι συνέχειες, στηρίζω με πάθος τη μεγάλη επιστροφή της Μιλάγκρος, πιο ατίθασης από ποτέ.

Η Ελενάλντα και ο κακός γαιοκτήμονας για τον Στέλιο Χαρτζουλάκη

Φυσικά και δεν πρόκειται για πραγματική μεξικάνικη σειρά, αλλά για το μούφα σίριαλ που γύρισαν η Ελένη Βλαχάκη και ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός στο “Κωνσταντίνου και Ελένης”, μπας και βγάλουν κάνα φράγκο, εκείνος για να εκδώσει το “Αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο” κι εκείνη επειδή γενικότερα ήταν άφραγκη.
Κι επειδή επρόκειτο για… ελληνική παραγωγή, οι πρωταγωνιστές έπαιζαν ανοιγοκλείνοντας το στόμα και λέγοντας διάφορα ακατανόητα όπως “Μαρία Ντολόρες και κούνα τον ώρες” ή “Λα κουκαράτσα μι αμόρ” και αργότερα οι ίδιοι μεταγλώττιζαν το εργάκι, βάζοντας από πάνω τις φωνές τους, ώστε να το πουλήσουν στην τηλεόραση ως μεξικάνικο.

Αρχικά πήγαιναν για το “Μουλάγκρος η αναίσθητη”, αλλά η σεναριογράφος Ματίνα Μανταρινάκη σκέφτηκε το “Ελενάλντα”, όπου μία φτωχή και τυφλή κοπέλα, η Ελενάλντα (Ελένη Βλαχάκη), γινόταν έρμαιο στα χέρια του κακού και πλούσιου γαιοκτήμονα Δον Κονσταντίνεθ (Κωνσταντίνος Κατακουζηνός). Ώσπου μια μέρα την έσωσε ο αλογατάρης του γαιοκτήμονα (Νικόλας ο μπάρμαν), ο οποίος ήταν ερωτευμένος μαζί της. Κατά τ’ άλλα, για να μιλήσουμε για γνήσια μεξικάνικα και άλλα λατινοαμερικάνικα, είχα δει λίγο Μιλάγκρος, λίγο Τσικιτίτας και αργότερα λίγο από εκείνο με την Κολομβιανή που ήθελε να φουσκώσει το στήθος της, για να “μετράει” περισσότερο (έλα Χριστέ και Παναγιά).

Παολίνα στηρίζει και η Ιωσηφίνα Γριβέα

Ακόμα θυμάται η μητέρα μου την ηλεκτρική κιθάρα και εμένα να τραγουδάω έξω φωνή το παραπάνω intro. Κυρίως γιατί η σειρά (‘Παολίνα’ ή ‘Σφετερίστρια’ το λέγαμε στα ελληνικά, θυμίστε μου) ξεκινούσε κυριολεκτικά τη στιγμή που ξυπνούσε από τη μεσημεριανή της σιέστα και άνοιγε με νεύρα την πόρτα του υπνοδωματίου της για να μου πει να το χαμηλώσω επιτέλους. Τίποτα, τίποτα.

Παρθενόπη Παολίνα για πάντα, Πάολα Μπράτσο και τα μυαλά στα κάγκελα, Κάρλος Ντανιέλ επιτέλους με μούσι μετά τη μετριότητα του Fernando Colunga στη ‘Μαρία’ και την ‘Εσμεράλντα’, μπεκρού γιαγιά Πιεδάδ με την καλύτερα περούκα που έχει δει ποτέ η τηλεόραση, θεούσα Εστεφάνια που αποφάσισε να βάλει σέξι παντόφλα με φουντίτσες για να μην την κερατώσει ξανά ο άντρας της γιατί ως γνωστόν από το πασούμι εξαρτάται μία σχέση, και αδιανόητα σπαστικός Καρλίτος που έκανα τάματα να τον πατήσει κάποιο αυτοκίνητο όταν είχε χαθεί στους δρόμους. Στο μεταξύ, στην παρέα μου συμβαίνει κάτι παράξενο. Ακόμα και αυτές που έχουν άλλο μεξικάνικο για αγαπημένο, υποστηρίζουν ότι το ‘La Usurpadora’ ήταν στην πραγματικότητα Το Καλύτερο. Πες μας το μυστικό σου, Σφετερίστρια.

Στο πλευρό της Μαρίας της Γειτονιάς η Μάριον Παλιούρα

Η Μαρία της Γειτονιάς – απορώ που κανένας άλλος δεν το έχει πει ήδη. Έχει γεννήσει περσόνες όπως η Σοράγια, η Καρλότα, ο Ναντίτο και ο Χοσέ Φερνάντο, ενώ δεν υπήρχε μέρα που να μην επέστρεφα από το σχολείο περιμένοντας πώς και πώς να δω το καινούριο επεισόδιο. Η αθώα Μαρία μάζευε σκουπίδια και έμενε σε μια παραγκούπολη, μέχρι να την πάρει στο σπιτικό του ο sugar daddy που όλοι πιστεύαμε πως την γουστάρει, αλλά την έβλεπε μόνο σαν πατέρας. Μία από τις σειρές που μας σύστησαν λέξεις άλλου βεληνεκούς, όπως ”ρακοσυλλέκτρια” (η άλλη ήταν η Παολίνα με την “σφετερίστρια”), την οποία αποκλείεται να γνώριζα στα δέκα μου από κάποιο μάθημα στη “Γλώσσα” την δεύτερη και τρίτη ώρα.

Στα ατού επίσης η φοβερή μεταγλώττιση, η απέθαντη Σοράγια και η ατάκα της “Ναντίτο! Τι κάνεις εκεί; ΦΙΛΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΠΗΡΗ;”, αλλά και το τραγούδι των τίτλων με τη θεάρα Thalia να ερμηνεύει το “Για μοντσάονρα (;) Μαρία λα ντελ μπάριο σοοοοοοοοόι”. Επίσης τα φακελάκια με τα αυτοκόλλητα αυτού του μεξικάνικου πρέπει να έκαναν και ρεκόρ πωλήσεων στο ψιλικαντζίδικο της γειτονιάς μου. Χαμός με το Μαράκι σου λέει.