Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη ρομαντική Μονεμβασιά

Ωραία τα κάστρα.

Είναι αυτή η άγρια πέτρα που σου παίρνει το μυαλό και το στέλνει σφαίρα πίσω σε άλλες εποχές. Σε εποχές που δεν έχεις ζήσει αλλά τις έχεις ονειρευτεί, έστω κάποτε, στα χρόνια τα παλιά. Είναι και αυτά τα κτίρια τα μεσαιωνικά, τα φρούρια και τα οχυρά, τα ορμητήρια των πειρατών και των κουρσάρων, τα βράχια και η θάλασσα που όλα μαζί συνθέτουν εικόνες μυστηριώδεις και μοναδικές. Όταν η ιστορία απλώνει ένα χάρτη μπροστά σου και σε καλεί να βάλεις την πινέζα σου, δε μπορείς να αρνηθείς την πρόκληση. Πρέπει να πας. 

Η παλιά πόλη της Μονεμβασίας με καλούσε να την γνωρίσω και ένα απόγευμα Κυριακής, λοιπόν, στην επιστροφή μου από Ελαφόνησο, έκανα μια στάση.

Χαιρετηθήκαμε κι αγαπηθήκαμε.

Θα μπορούσα πολλά να σου πω για τη Μονεμβασιά ή Μονεμβασία ή Μονοβάσια. Θα μπορούσα ώρες να σου γράφω για την απίστευτη σύνθεση της πέτρας με το γαλάζιο της θάλασσας, για τα μυστηριώδη λιθόστρωτα στενά και για το ρομαντισμό που αποπνέει κάθε βήμα σ᾽ αυτήν την Καστροπολιτεία.

Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος την αποκαλούσε “πέτρινο καράβι”. Δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο εύστοχος χαρακτηρισμός, πιστεύω. Μνημεία, εκκλησίες, παλιά αρχοντικά, πετρόκτιστα σπίτια, καμάρες και βυζαντινοί θρόνοι, όλα υπέροχα συγκεντρωμένα σε αυτό το μέρος. Σε αυτό το  καράβι που δεσπόζει αγέρωχο, χρόνια τώρα, σε μία θάλασσα καταγάλανη, σε ένα πέλαγος ελληνικό.

Μονεμβασιά σημαίνει στην ουσία “µόνη έμβαση”.

Ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να εισέλθεις μέσα από τα τείχη: από την κεντρική πύλη του Κάστρου. Ένα μοναδικό, βυζαντινό καλντερίμι σε οδηγεί στην καρδιά της Παλιάς Πόλης, στην κεντρική πλατεία, όπου δεσπόζει η εκκλησία του Ελκόμενου Χριστού και ένα παλιό κανόνι. Από εκεί, από την άκρη της πλατείας, το βλέμμα σου χάνεται στην απέραντη θάλασσα ενώ πίσω σου στέκεται, μια μοναδικού χαρακτήρα, παλιά πόλη.

Πολύ ψηλά, στην άκρη της Άνω Πόλης, βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Σοφίας και αν και δεν κατάφερα να ανέβω (λόγω έργων), νομίζω πως η ανάβαση θα ήταν μια μοναδική εμπειρία. Λένε πως από εκεί ψηλά μπορείς να δεις την πόλη να χάνεται μέσα στη θάλασσα. Λένε πως δε θέλεις να κατέβεις έπειτα. Το πιστεύω.

Η περιπλάνηση στην πόλη αυτή, αν και σύντομη, είχε σχεδόν τα πάντα. Και λέγοντας τα πάντα, εννοώ όλα αυτά που αρκούν για να αγαπήσω έναν τόπο. Ομορφιά, μοναδικότητα, φιλοξενία, ηρεμία, ιστορία, χαρακτήρα, μυρωδιές, χρώματα και εικόνες με υπέροχες και περίεργες συνθέσεις.

Η Μονεμβασιά τα είχε όλα. Και στη φιλοξενία θα σταθώ, γιατί είναι αυτό που με δένει πάντα με κάθε μέρος. Τη φιλοξενία την βρίσκεις σε μία μόνο καλησπέρα, σε χαμόγελα, σε διαθέσεις καλοπροαίρετες, σε περιποίηση οικογενείας και σε κουβέντες λιτές αλλά συνάμα κουβέντες από καρδιάς. Σε αυτόν τον τόπο, η φιλοξενία θα μονομαχήσει με την ομορφιά, για το ποια θα κλέψει την καρδιά σου. Άσε αυτή τη μονομαχία να εκτυλιχτεί μπροστά στα μάτια σου και να ξέρεις πως έτσι κι αλλιώς ευτυχισμένος θα φύγεις.

Κλείνοντας, να σου πω πως εδώ έφαγα και τα καλύτερα γεμιστά (μετά της μαμάς μου, ας μην έχω γκρίνιες καλύτερα). Στο Εστιατόριο Ματούλα, το παλαιότερο του Κάστρου, γεύτηκα τις καλύτερες τοπικές λιχουδιές και στο γράφω γιατί το φαγάκι θα το σκεφτείς σχεδόν αμέσως. Αν είσαι τυχερός, να καθίσεις στο μοναχικό τραπέζι επάνω δεξιά και πίστεψέ με, η θέα θα σε ανταμείψει.

Πώς να το κάνουμε, έχουμε αυτήν την υπέροχη πολυτέλεια στην Ελλάδα: να συνδέουμε τη γεύση με την εικόνα. Είναι πολυτέλεια, είναι όμως και στάση ζωής. Και στη Μονεμβασιά θα τα συνδυάσεις υπέροχα και τα δύο.  

Η Maryhop σκάλωσε υπέροχα στα βράχια της Μονεμβασιάς.

Τόσο υπέροχα, που είναι σα να μην έφυγε ποτέ.

Η εξερεύνηση συνεχίζεται.

My Greek Hops in progress…

Έχεις πάει στη Μονεμβασιά;

Γράψε μου τα δικά σου tips.

Διάβασε επίσης στο Maryhop.gr

Greek Hops, Greek Stops.

Διακοπές στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό;