Όσα μου έμαθε η ταινία “Από Έρωτα”

Έχω καταλήξει, ότι βασικός γνώμονας για το αν μια ταινία είναι πετυχημένη ή εστω άξια λόγου, είναι – για μένα τουλάχιστον – το κατά πόσο σε βάζει σε σκέψεις μετά τους τίτλους τέλους. Τα ερεθίσματα και οι αφορμές από ατάκες ή καταστάσεις που βλέπουμε στη μεγάλη οθόνη, προβάλλονται σχεδόν άμεσα στη μεγαλύτερη οθόνη που στεγάζεται στα πέριξ του εγκεφάλου μας και συνδέονται με αναμνήσεις, εμπειρίες, όνειρα και ανάγκες μας.

Πηγαίνοντας λοιπόν να δω την νέα ταινία, την οποία υπογράφει σεναριακά και σκηνοθετικά ο Θοδωρής Αθερίδης, και έχει τον τίτλο “Από Έρωτα” σίγουρα δεν περίμενα να φύγω με τόση συναισθηματική φόρτιση, αν και ήμουν κατάτι προϊδεασμένη ότι δε θα δω μια ακόμα rom-com.

Για να σας βάλω στο κλίμα η υπόθεση κινείται γύρω από τον Αντώνη Γκαλιμάνη, ο οποίος είναι πυροσβέστης. Ετοιμάζεται να παντρευτεί τη Νατάσα, και μόλις δύο μέρες πριν τον γάμο τους, εμφανίζεται στην αυλή του η πρώην του – ο έρωτας της ζωής του – η Άννα. Κάπως έτσι ο Αντώνης “μοιράζεται” ανάμεσα στις δύο γυναίκες μέχρι που φτάνει να συμβιώνει και κάτω από την ίδια στέγη μαζί τους.

 

Όπως ο έρωτας στην πραγματική ζωή, έτσι και αυτός που πραγματεύεται η ταινία βασίζεται σε δύο χρόνους. Στο παρόν και στο παρελθόν. Αυτό που ζούμε είναι σίγουρα πολύ σημαντικό καθότι εξελίσσεται μέρα με τη μέρα.

Οι μνήμες όμως μπορούν πολλές φορές να συντηρήσουν στο μυαλό μας, ακόμα και κάτι το οποίο έχει τελειώσει.

Οι αναμνήσεις μπορούν – όταν τους το επιτρέπουμε –  να είναι πιο ζωντανές από το ίδιο το παρόν.

Η αλήθεια είναι μέσα σου

Ανάμεσα σε φιλοσοφικές αναζητήσεις περί έρωτος, η ταινία φροντίζει να μας περάσει εμμέσως πλην σαφώς τα μηνύματα που θέλει ο Θοδωρής Αθερίδης, δίνοντας φυσικά στον θεατή το περιθώριο να τα ερμηνεύσει με βάση την υποκειμενική ή την αντικειμενική αλήθεια.

Αυτό το δίλημμα είναι εκείνο που κινεί και τα νήματα στα 100 λεπτά του “Από Έρωτα”, αλλά ουσιαστικά κατευθύνει και τις ζωές μας. Όλες οι καταστάσεις που βιώνουμε μπορούν να βρουν λύση αν τις δούμε από διαφορετική οπτική απ’ ότι τις αντιμετωπίζαμε ως τώρα που τις θεωρούμε άλυτες.

Όλα έχουν ένα τέλος, εκτός από το λουκάνικο

Που έχει δύο. Αυτή η ατάκα δια στόματος Σμαράγδας Καρύδη είναι η φράση – ελπίδα για κάθε άνθρωπο που έχει χωρίσει από το – κατά τη γνώμη του – άλλο του μισό. Έχει ήδη βιώσει το πρώτο τέλος από τη σχέση “λουκάνικο” και αδημονεί να ξαναβρεθεί με τον/την αγαπημένο/η του/της προκειμένου να μη φαγωθεί ποτέ το δικό τους hot dog και να μην φτάσουν στο δεύτερο τέλος. Tι ψάχνουμε όλες αγαπητή μου αναγνώστρια; Τον άντρα για τον οποίο θα γίνουμε το δικό του λουκάνικο.

Οι άντρες αργούν να ερωτευτούν

Αλλά όταν το κάνουν, ερωτεύονται για τα καλά. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα μου πεις, αλλά ορισμένες φορές το timing είναι μεγάλο σωσίβιο. Είναι εξαιρετικά σύνηθες να ξεκινά μια σχέση και η γυναίκα να είναι υπερενθουσιασμένη, ενώ ο άντρας – για τους δικούς του λόγους τους οποίους μελετά η επιστήμη – δεν είναι ακόμα ερωτευμένος. Πρέπει να περάσει την κοπέλα του από σαράντα κύματα, αλλά μόλις (αν) την ερωτευτεί, θα πέσει με τα μούτρα.

Ανήκεις κατά το ήμισυ σε όποιον σε “σώσει”

Σε έναν παραλληλισμό με τους ναυτικούς κανόνες η Σμαράγδα Καρύδη λέει πως αν εκπέμψει ένας καπετάνιος SOS, όποιος τον περισυλλέξει έχει αυτόματα το 50% του σκάφους του. Ισχύει, δεν ισχύει αυτός ο “νόμος” της θάλασσας, το μόνο σίγουρο είναι πως άπαξ και κάποιος σε “σώσει” και δώσει νόημα στη ζωή σου τότε όχι απλά του παραχωρείς χωρίς δεύτερο λόγο το 50% του είναι σου, αλλά είσαι βέβαιη πως έχεις βρει το λιμάνι σου.

Το μαρτύριο του έρωτα

Κανείς δεν είναι εν τέλει αρκετά έξυπνος, λογικός, στρατηγικός, ώστε να γλιτώσει από τον έρωτα. Το αίσθημα αυτό καθαυτό είναι εξίσου όμορφο, όσο και αρρωστημένο.

Η ανάγκη σου να είσαι με κάποιον άνθρωπο μπορεί να σε κάνει να υποφέρεις, συχνά περισσότερο κι από μια σωματική ασθένεια.

Ο έρωτας γεννά ζήλια, ανάγκη, κτητικότητα. Σίγουρα νιώθει κανείς τυχερός κι ευλογημένος όταν ερωτεύεται, αλλά δε μπορεί να αποφύγει τις στιγμές χάους και δυστυχίας, κι όχι απαραίτητα μόνο όταν τελειώνει ένα ειδύλλιο. Έτσι και ο Θοδωρής Αθερίδης εξομολογείται στην ταινία ότι “υποφέρει”, αλλά δε φαντάζεται ότι η πραγματική αιτία της “αρρώστιας” του, είναι ο έρωτας.

Δεν αρκεί μόνο ένα καλό σενάριο

Φυσικά όσο ονειρεμένα κι αν έχεις πλάσει εσύ στο κεφάλι σου την ιστορία με τον άνθρωπο που ερωτεύτηκες, αν εκείνος δεν είναι αυτό που έχεις δημιουργήσει με τη φαντασία σου, δυστυχώς το στόρι σου δε θα έχει καλό τέλος.

Κάπως έτσι λειτουργεί και ο κινηματογράφος. Το να έχεις ένα καλογραμμένο σενάριο, δεν αρκεί για μια επιτυχημένη ταινία. Χρειάζεσαι και τους κατάλληλους ηθοποιούς για να ενσαρκώσουν τους ρόλους που γέννησε η δημιουργική σου φύση. Πέρα λοιπόν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους με τους Θοδωρή Αθερίδη, Σμαράγδα Καρύδη, Παναγιώτα Βλαντή, απολαμβάνουμε σε μικρότερους ρόλους τους Μάρθα Καραγιάννη, Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και Γιάννο Περλέγκα. Ευχάριστη έκπληξη για εμένα ήταν επίσης η εμφάνιση της  μοναδικής Λένας Κιτσοπούλου σε διαφορετικό ρόλο.

Ο Γιώργος Χρυσοστόμου είναι υπέροχος

Δεν τον ανέφερα παραπάνω επίτηδες καθώς φύλαξα για εκείνον μια ξεχωριστή μνεία. Ό,τι και να κάνει ο Γιώργος Χρυσοστόμου, θα είναι υπέροχος. Όχι, αυτό δεν είναι κάτι που μου έμαθε η ταινία, αλλά φροντίζω να το τονίζω κάθε φορά που τον βλέπω σε κάποια παράσταση/ταινία/σειρά. Το οφείλω στον εαυτό μου και στους άπιστους θωμάδες που θέλουν έναν ακόμη λόγο για να δουν την ταινία “Από Έρωτα”. Αυτός ο λόγος είναι ο Γιώργος Χρυσοστόμου. Ένα βραβείο Χορν δε θα είναι ποτέ αρκετό για να επιβραβεύσει το ταλέντο του.

Το τραγούδι της ταινίας είναι το next big thing

Αυτό είναι μια δική μου εικασία, η οποία αν δεν γίνει πραγματικότητα, θα είναι πράγματι πάρα μα πάρα πολύ άδικο. Πρόκειται για στίχους του Θοδωρή Αθερίδη (πολυπράγμων), μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη και το ερμηνεύει η Ελεονώρα Ζουγανέλη. “Όσοι μας είδανε μαζί, τον έρωτα φοβούνται.” Δε χρειάζεσαι κάτι άλλο.

 

Ο Θοδωρής Αθερίδης δημιούργησε μια ερωτική ιστορία με τα ελληνικά στοιχεία που όλοι γνωρίζουμε και αγαπήσαμε μέσα από τον παλιότερο ελληνικό κινηματογράφο, συνυφασμένα με το σήμερα. Το μπουζούκι είναι το soundtrack του έρωτα της Άννας και του Αντώνη θυμίζοντάς μας ειδύλλια του Μιχάλη Κακογιάννη, ενώ παράλληλα το σενάριο παίζει με το μυαλό μας σχεδόν μέχρι το τέλος της ταινίας.

 

Η ανάγκη του να κουβαλάς παντού τον άνθρωπο που αγαπάς, δεν ήταν ποτέ τόσο οικεία.

 

Info: Η ταινία “Από Έρωτα” βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες την Πέμπτη, 4 Δεκεμβρίου.

 

Περισσότερος κινηματογράφος στο Ladylike:

Οι ταινίες του “‘ΟΧΙ”

20 αξέχαστες κινηματογραφικές στιγμές “ομορφιάς”

Πώς μεταφέρθηκε “Το κορίτσι που εξαφανίστηκε” από το βιβλίο στη μεγάλη οθόνη