Όχι εγώ, μια φίλη μου, δεν τολμά να μιλήσει πρώτη όταν της αρέσει κάποιος. Πώς να το ξεπεράσει;
- 27 ΝΟΕ 2024
Όχι εγώ, μια φίλη μου, θέλει πολύ να βρει το θάρρος να κάνει εκείνη το πρώτο βήμα, όταν της αρέσει κάποιος. Νιώθει ανασφάλεια, αναρωτιέται πώς και αν θα μπορέσει να διαχειριστεί μια ενδεχόμενη απόρριψη, αν θα την κοιτάξουν οι φίλοι του με οίκτο, σκέφτεται πολύ τι να του πει, μήπως εκείνος νιώσει ότι τον ευνουχίζει, αλλά από την άλλη αν κι εκείνος δεν της μιλήσει ποτέ, πώς θα γνωριστούν; Μήπως έτσι χάνει τον έρωτα της ζωής της;
Κάπου έχοντας όλα αυτά σε ένα συννεφάκι πάνω από το κεφάλι της, χάνεται μέσα στις σκέψεις της και δεν τολμάει τελικά ποτέ να μιλήσει πρώτη σε αυτόν που της αρέσει.
Τι μπορεί να κάνει η φίλη για να σταματήσει να σκέφτεται τόσο και να το πάρει απόφαση να κάνει εκείνη έστω μια φορά το πρώτο βήμα;
-
-
- Απαντάει η ψυχολόγος/ ψυχοθεραπεύτρια, Αγγελική Τζάνου:
-
Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο μπορεί να είναι για τη φίλη σου να κάνει το πρώτο βήμα. Υπάρχει αυτή η διάθεση να ερμηνεύουμε κάθε κίνηση των άλλων, να αναζητούμε κρυφές σημασίες για όσους κάνουν την πρώτη κίνηση, να σκεφτόμαστε τι θα πει για αυτούς ή τι δείχνει για την προσωπικότητά τους. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι όταν είμαστε σε επαφή με αυτό που έχουμε ανάγκη, είμαστε πιο αυθεντικοί και υποστηρίζουμε τον εαυτό μας αρκετά για να αντιμετωπίσουμε όσα δύσκολα μπορεί να προκύψουν. Συχνά, οι πεποιθήσεις και οι εμπειρίες μας από το παρελθόν λειτουργούν σαν αόρατα εμπόδια, κρατώντας μας μακριά από την πραγματικότητα. Αυτή τη στιγμή, η φίλη σου βρίσκεται στο σημείο όπου το «εγώ» συναντά τον «άλλο». Και αυτό είναι το πρώτο βήμα σύνδεσης με την ίδια της την ύπαρξη.
Η φαντασία, όμως, συχνά παίζει παιχνίδια και γίνεται εχθρός μας. Μέσα από τον «φοβικό έλεγχο» – δηλαδή, τον τρόπο με τον οποίο οι φόβοι και οι ανασφάλειες οργανώνουν τις σκέψεις και τις πράξεις μας – εγκλωβίζεται στις χειρότερες εκδοχές του πιθανού. Φαντάζεται την απόρριψη, την κριτική από τους φίλους του ή ακόμα και το πώς μπορεί να παρεξηγηθεί η κίνησή της. Όμως, τίποτα από όλα αυτά δεν έχει συμβεί. Και όσο μένει σε αυτές τις σκέψεις, απομακρύνεται από την πραγματική εμπειρία και τη σύνδεση.
Κάθε εμπειρία είναι μια ευκαιρία μάθησης. Ακόμα κι αν το πρώτο βήμα δεν πάει όπως το ελπίζει, κάθε προσπάθεια τής δίνει τη δυνατότητα να μάθει κάτι νέο για τον εαυτό της και τον κόσμο γύρω της. Αυτή η συνεχής μάθηση ενισχύει την ικανότητά της να αντιμετωπίζει τα εμπόδια και να εξελίσσεται.
Το να διεκδικήσει τις επιθυμίες της – ακόμα και με το ρίσκο της απόρριψης – είναι ο πιο αυθεντικός τρόπος να τιμήσει τον εαυτό της και να ζήσει τη ζωή της χωρίς φόβο. Όπως ένας ελεύθερος άνθρωπος, ζει σε αρμονία με τις ανάγκες και τις επιθυμίες της, ανεξάρτητα από τις εξωτερικές αντιδράσεις.
Ας το δει σαν χορό – όχι μια χορογραφία με συγκεκριμένα βήματα όμως. Να κινηθεί αυθόρμητα, με βάση την ανάγκη της και να επιτρέψει στην κίνησή της να εκφράσει την εσωτερική της διαδικασία εκείνη την στιγμή- ακριβώς αυτό που συμβαίνει την ώρα που ακούμε ένα τραγούδι που μας αρέσει και το σώμα μας εκφράζεται αυτόματα, λικνίζεται χωρίς σκέψεις, φόβους, πλάνο.
- Τι λέει για όλα αυτά η φίλη και συνάδελφος Χριστιάννα:
Αγαπητή φίλη,
υπάρχουν δύο τρόποι και είναι εξίσου απλοί. Πρώτον μπορείς απλά να συμφιλιωθείς με το ότι, όπως δεν αρέσουν και σένα όλοι, έτσι δεν χρειάζεται να αρέσεις και εσύ σε όλους, οπότε σιγά την απόρριψη. Από την άλλη ο πιο ανώδυνος και διαχρονικός τρόπος είναι απλά να δείξεις ότι θέλεις να έρθει εκείνος να σου μιλήσει. Αν θέλει, θα έρθει σίγουρα!
