Οι σειρές που θα θέλαμε να παίζουν ακόμα στην ελληνική τηλεόραση

Από τους ”Απαραδέκτους” και της ”Ελλάδος τα παιδιά” μέχρι τους ”Ψίθυρους Καρδιάς” και το ”Να με προσέχεις”, παρακάτω θα βρεις μερικές από τις πιο αγαπημένες μας σειρές, που λείπουν από την ελληνική τηλεόραση. Πού είπαμε ότι υπογράφουμε για να επιστρέψουν;

”Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή” για την Μάριον Παλιούρα

Η ψυχή μου θα πονάει βαθιά κάθε φορά που θα πέφτω σε επανάληψη αυτής της σειράς. Φανταστικό cast, υπέροχες ατάκες και το πιο εμπνευσμένο και κοινωνικά χρήσιμο σενάριο που έχει περάσει από τις τηλεοράσεις που βρίσκονται στα ελληνικά σπίτια, μέχρι να εμφανιστεί η Εθνική Ελλάδος του Γιώργου Καπουτζίδη (άλλη μια σπουδαία προσπάθεια). Η παιδοφιλία και η βία ενάντια στις γυναίκες παρουσιάζονται με αφοπλιστικό χιούμορ και ορισμένες βαθιά συναισθηματικές σκηνές που όμως δεν προλάβαμε να χορτάσουμε στα μόλις έξι επεισόδια. Κόπηκε γιατί πλακώθηκαν μεταξύ τους και “ήταν λάθος οι συγκυρίες” όπως έχουν δηλώσει και οι συντελεστές, με τον Αλέξανδρο Ρήγα να μην αντέχει το βάρος και την πίεση αυτής του της επιτυχίας. Θα πω μόνο “Έλα δεν το πιστεύω”.

Τα ”Εγκλήματα” για την Μαριλέλλα Αντωνοπούλου

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω τρελά για το γιατί θέλω να ξαναδώ τη Σωσώ, την Κορίνα, τη Φλώρα και όλους τους υπόλοιπους στην τηλεόρασή μου. Δεν με κούρασε ποτέ αυτή η σειρά και σίγουρα έπαιρνε τουλάχιστον ακόμα 5-10 αποτυχημένες δολοφονικές απόπειρες (από τη Σωσώ και μέτρα πόσες ακόμα φορές θα γράψω Σωσώ), για τις οποίες κανείς μας δεν θα παραπονιόταν. Που πήγαν όλοι τους σαν τα σκυλιά στ’ αμπέλι με τη μπουκάλα του πετρογκάζ. Δηλαδή θα σε χαλούσε να έβλεπες τον κυρ Αριστείδη σε ρόλο actual villain να τα κάνει τακίμια με τη Σωσώ, τον Αχιλλέα να τα παίρνει κρανίο που γίνεται ό,τι γίνεται πίσω από την πλάτη του και ν’ ανακαλύπτει ότι ο Αριστειδάκος δεν είναι δικό του παιδί αλλά του χασάπη;

Γιατί, στην Τόλμη και Γοητεία περισσότερη ίντριγκα έχει νομίζεις και κρατάει 180 χρόνια τώρα; Κάν’ το λίγο εικόνα: Η Σωσώ (να τη πάλι) να μπαίνει φυλακή, η Κορίνα, ζάμπλουτη φιλάνθρωπος πλέον να καταλήγει με τον κούκλο τον ψαρά, ο Μιχαλάκης να γυρνάει από τον Άδη διψασμένος για εκδίκηση. Ορίστε, έτοιμο το σίκουελ. Έγκλημα που τελείωσαν τα Εγκλήματα. Ε-γκλη-μα.

10η εντολή και τα “αδερφάκια” της για τον Στέλιο Χαρτζουλάκη

Έχω λατρέψει πολλές σειρές της ελληνικής τηλεόρασης, κατά κύριο λόγο κωμικές. Απαράδεκτοι, Της Ελλάδος τα παιδιά, Δύο ξένοι, Ντόλτσε Βίτα, 50-50, Στάβλοι της Εριέττας Ζαΐμη, Ευτυχισμένοι μαζί είναι κάποιες από τις αγαπημένες μου. Ωστόσο, η σειρά που θα ήθελα ακόμα να απολαμβάνω στην οθόνη μου, παρά το γεγονός ότι την έχω χορτάσει και με το παραπάνω, είναι δραματική. Μιλάω για τη 10η εντολή. Ή τον Κόκκινο κύκλο. Ή τον 3ο νόμο. Τα τρία αυτά δημιουργήματα του Πάνου Κοκκινόπουλου, που κάθε επεισόδιο με καθήλωνε, ειδικά όταν τα έβλεπα στις 3 τη νύχτα. Για πολλούς λόγους. Για το ότι σχεδόν όλες οι ιστορίες βασίζονταν σε αληθινά γεγονότα. Για το πόσα από αυτά μπορεί όντως να συμβαίνουν γύρω μας. Για κάποιες ερμηνείες που συγκλόνιζαν. Για τον Αντώνη Αντωνίου που ήταν παρών σχεδόν σε κάθε επεισόδιο, είτε ως πρωταγωνιστής είτε ως γκεστ. Μα πάνω απ’ όλα, για τη μαγευτική ατμοσφαιρική μουσική από μπάντες όπως οι 16 Horsepower, οι Walkabouts και οι Midnight Choir.

Το ”Ντόλτσε Βίτα” για την Ναταλί Σαϊτάκη

Ξέρετε πόσο αγαπώ Απαράδεκτους και “Της Ελλάδος τα Παιδιά”. Θα ήθελα να δω και τις δύο σειρές στη σύγχρονη εποχή, με τη Δήμητρα να πλακώνεται με τον Σπύρο επειδή ψήφισε ΝΔ ή με τον Χλαπάτσα να πουλάει ψεύτικα iPhone X στους σμηνίτες.Η σειρά, όμως, που θα ήθελα στ’ αλήθεια να παίζεται μέχρι σήμερα είναι η Ντόλτσε Βίτα. Η σειρά που έφερε έναν μεγάλο απαγορευμένοέρωτα στα ελληνικά σαλόνια διέθετε, πέραν από υπέροχο χιούμορ, σε σωστή ένταση, χαρακτήρες οικείους, που θα μπορούσαν να είναι μέλη της οικογένειάς μας. Ίσως η θεία μας η Χριστίνα να μην τα έφτιαχνε με τον γκόμενο της ξαδέρφης μας (και κόρης της)στην πραγματική ζωή, όμως καταστάσεις και συμπεριφορές που περιγράφονται στη σειρά είναι, αν αφαιρέσεις την ποιητική άδεια,βγαλμένες μέσα από τη ζωή. Από την ελληνική τηλεόραση δεν περιμένω υπερπαραγωγές, για πολλούς και διάφορους λόγους.Αυτό που μου λείπει από την τηλεόραση συνολικά, είναι μια σειρά οικεία. Να παρέχει γνήσιο comfort και να μου θυμίζειεποχές που ο μεγαλύτερος καημός μου ήταν γιατί το τζινάδικο της γειτονιάς έχει έλλειψη στα Levi’s 501 στο νούμερό μου.

”Εσύ αποφασίζεις” για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Έχει φτάσει η ώρα να αποδεχθούμε πως το ‘Εσύ Αποφασίζεις’ ήταν μπροστά από την εποχή του. Ο Γιάννης Βούρος μας ζήταγε να αποφασίσουμε πώς θα τελειώσουν οι ιστορίες κάθε βδομάδες σε μια εποχή που για να γίνει αυτό έπρεπε να πηγαίνουμε στο άλλο δωμάτιο, να σηκώνουμε το ακουστικό, να γυρίζουμε τη ροδέλα του τηλεφώνου 7 φορές λες κι ήμασταν ακόμα στο κρυφό σχολειό, και μετά να γυρίσουμε πίσω για να δούμε 20 λεπτά μετά τι καταφέραμε. Σήμερα ο Steven Soderbergh βγάζει σειρές-application στο κινητό όπου διαλέγεις πώς θα παρακολουθήσεις την ιστορία, νομίζω έχει έρθει επισήμως ο καιρός για ένα reboot της σειράς. Μέσα από app μπορούμε πανεύκολα να #αποφασίζουμε όχι μόνο για το φινάλε, για μετά από κάθε διαφημιστικό διάλειμμα τι θα γίνεται. Για πάμε λίγο. Α, και για παρουσιαστή θα ήμουν ανάμεσα στον Θοδωρή Αθερίδη και τον Γιώργο Πυρπασόπουλο. Δεν ξέρω ποιον, εσύ αποφασίζεις.

”Πενήντα-Πενήντα” για τον Θοδωρή Κουναδη

Η πρώτη σκέψη πήγε στους Απαράδεκτους αλλά θα ήταν ιεροσυλία να έγραφα οτιδήποτε μετά τις 1.700 λέξεις του Μπάτη.Μετά άρχισα να τραγουδάω “Χιόνια στο καμπαναριό, πέθανε όλο το χωριό” από την καλύτερη μαύρη κωμωδία ever. Τελικά, λίγο πριν κλείσω 20 χρόνια φιλίας με τους δύο κολλητούς μου, κατέληξα με συναισθηματική ακρίβεια στην αγία αντρική τριάδα του 50-50 και στις αξέχαστες Παρασκευές τους στο τσιπουράδικο. Στον Νικηφόρο που θέλει να σκοτώσει τον κερατά τον γαμπρό του, στον Παυλίτο που δηλώνει 20άρης με 30 χρόνια πείρα και τον Μιμάκο με τις ερωτικές φαντασιώσεις από τα Λιντλ. Στους τρεις άθεους, γιους του σατανά που αναρωτιούνται τραγουδώντας “Τι σκότωσε ο Αη Γιώργης;”

Οι ”Απαράδεκτοι” για την Σία Κουλέτα

Οι Απαράδεκτοι ως σειρά ήταν πολύ πιο μπροστά από την εποχή τους (ενδεικτικό είναι ότι βασικός χαρακτήρας ήταν ο Γιάννης, ο πρώτος gay ρόλος σε σειρά της ελληνικής tv), οι ατάκες της Δήμητρας Παπαδοπουλου, που υπέγραφε το σενάριο, είναι και σήμερα επίκαιρες και είχαν φοβερό καστ, με πρώτο και καλύτερο το Βλάση Μπονατσο.

Οι ”Δυο Ξένοι” για την Δήμητρα Τσιγγενέ

Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να μην είχαν σταματήσει ποτέ αρκετές σειρές , ώστε να είχε νόημα η κατά τα άλλα βαρετή πια ελληνική τηλεόραση. Μερικές από αυτές είναι οι εξής: ”Ντόλτσε Βίτα”, ”Σ’αγαπώ – Μ’αγαπάς”, ”Εγκλήματα”, ”Απαράδεκτοι”, ”Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή” και φυσικά οι ”Δυο Ξένοι”. Ειλικρινά δεν ξέρω πόσες φορές έχω δει τη συγκεκριμένη σειρά. Όσες όμως κι αν την έχω δει δεν τη βαριέμαι ποτέ. Πώς γίνεται άλλωστε να βαρεθεί κανείς τις επικές ατάκες της Ντένης, της Φλώρας, της Μαρίνας, του Kωνσταντίνου, της Μίνας και των υπολοίπων; Εμ, βασικά της Ντένης, μη γελιόμαστε. Κι επειδή είμαι μεγάλη καρδιά, ορίστε οι 30 καλύτερές της.

 

Οι ”Ψίθυροι καρδιάς” για τον Γιάννη Μπαϊρακτάρη

“Τι πρέπει, τι δεν πρέπει, στιγμή δεν σκέφτηκααα…”. Ωπα, ώπα. Βγαίνουμε από το θέμα. Ναι, η σειρά που θα ήθελα να παίζει ακόμα στην ελληνική tv, εκτός από περίπου 10-15 άλλες (θα με έλεγες και σειροφάγο αν υπήρχε η λέξη), είναι οι “Ψίθυροι Καρδιάς”. Ίσως φταίει το γεγονός πως είναι η πρώτη σειρά που θυμάμαι τον εαυτό μου να βλέπει σε πολύ μικρή ηλικία. Δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς αφού τότε το έβλεπε η μάνα, η θεία, η γιαγιά, φίλοι, συγγενείς και σε όποιο σπίτι και να ‘μπαινα μάθαινα τι κάνει η τσιγγάνα Ερατώ (Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους) και ο Αντώνης (Απόστολος Γκλέτσος). Άσε που το τραγούδι του Δημήτρη Μπάση χαράχτηκε από τότε στο παιδικό μυαλό και όποτε ακούω την πρώτη νότα θυμάμαι και τη σειρά.

Οι ”Μεν και οι Δεν” για την Έφη Ανέστη

Οι μεν και οι δεν (ντε) που κάπως θα ταίριαζε στην εποχή. Μια υπέροχη ελληνική κωμωδία που αγαπήθηκε πολύ την εποχή των 90ς. Αναρωτιέμαι, κάποιοι την προλάβατε; 
Οι παμπλούτου Δάγκες μαζί με τους λαικούς Σταμάτηδες. Οι μεν και οι δεν μιας εποχής που ήθελε να αναγεννιέται ο έρωτας μέσα από καυγάδες. Οι συντηρητικοί κόντρα στους “ό,τι να’ναι”. Δε θα ξεχάσω το μικρό τετράποδο, την Τερέζ, που έκανε τόση αίσθηση τότε που είχα βγάλει το σκυλάκι μιας φίλης μου Τερέζ. Στην καρδιά μου όμως θα μείνουν κι άλλες σειρές, που ευχαρίστως θα έβλεπα ξανά και ξανά. ”Τρεις χάριτες”, ”Λόγω τιμής”, ”Οι απαράδεκτοι”, ”Το νησί”.

”Σ’αγαπώ-Μ’αγαπάς” για την Ιωάννα Παχούλη

Η Δήμητρα και ο Θοδωρής είναι το ζευγάρι που κρύβεται πίσω από (σχεδόν) κάθε διπλανή πόρτα. Με θυμάμαι να γυρνάω από το φροντιστήριο και να βάζω MEGA, προσπαθώντας να ανακαλύψω ‘τι θα συμβεί όταν θα μεγαλώσω και θα έχω σοβαρή σχέση’. Για κάποιο λόγο, χωρίς να έχω τέτοιου είδους εμπειρίες (λόγω ηλικίας), έβλεπα ότι τα πράγματα σ’αυτήν την σειρά ήταν πολύ ρεαλιστικά. Ίσως επειδή κάποιες φορές που ήταν και οι γονείς στο σαλόνι, χαζογέλαγαν με σκηνές και εγώ σκεφτόμουν ότι ‘α ναι, το κάνει και η μαμά αυτό’. Αυτό το ζευγάρι δεν ήταν βγαλμένο μόνο από τη φαντασία της Δήμητρας Παπαδοπούλου και της Δήμητρας Πούλκου που έγραψαν το σενάριο, αλλά μας έδειχνε με έξυπνο χιουμοριστικό τρόπο τις real life σχέσεις.

Φέρτε το σ’αγαπώ μ’αγαπάς πίσω, να δείτε ότι δεν έχουν αλλάξει και πολλά από τότε. Έχουν;

Η ”Λάμψη” για την Νίκη Μπάκουλη

Αν είσαι νεότερος/νεότερη των 35+, κατ’ αρχάς να σου πω και εύγε σου και μπράβο σου, διότι είσαι στον ανθό της ηλικίας, δευτερευόντως να σε ενημερώσω ότι η Λάμψη δεν ήταν ένα ταπεινό, απλό σίριαλ (πες το και σαπουνόπερα). Και όχι, το “η μακροβιότερη ελληνική τηλεοπτική σειρά” πάλι δεν επαρκεί να περιγράψει την πραγματικότητα. Γιατί στα πρώτα χρόνια ήταν ο λόγος που άδειαζαν οι δρόμοι, την ώρα που ο ΑΝΤ1 χάρισε στο έπος αυτό, κάθε μεσημέρι. Ζευγάρια τσακώνονταν, η μάνα έχανε το παιδί και το παιδί τη μάνα, πάνω στο σπριντ της έγκαιρης άφιξης στο σπίτι. Με την ευκαιρία να ζητήσω συγγνώμη στον οδηγό του λεωφορείου που είχε αναλάβει -ο καημένος- να μας γυρίσει σπίτι από το σχολείο. Δεν μας ένοιαζε ποιος έφταιγε για την κίνηση.

Μας ενδιέφερε ΜΟΝΟ να προλάβουμε τους τίτλους έναρξης και τους επικούς διαλόγους ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ζευγαριού: της εισαγγελέως εφετών, Βίρνας και του ιδρυτή μιας εκ των μεγαλύτερων πολυεθνικών εταιριών, παγκοσμίως (της Giant, μαν), Γιάγκου Δράκου. Μετά μπήκαν στη μέση δεκάδες άλλοι χαρακτήρες, αλλά τίποτα δεν έφτασε ποτέ αυτό (παρεμπιπτόντως, kudos στη Βίρνα aka Κάτια Δανδουλάκη, για τους τεράστιους, σε λέξεις και συναίσθημα, μονολόγους).

Το ”Να με προσέχεις” για την Έρρικα Ρούσσου

Παιδιά, ξέρετε κάτι; Ωραία και τα κωμικά, ωραία και τα φωσκολικά αλλά, ΑΛΛΑ, αν δεν υπήρχε ο Παπακαλιάτης να πάρει τη ζωή μας να την κάνει μία βόλτα, δεν θα υπήρχε prime time . Ας μη γελιόμαστε. Ειλικρινά, δεν μπορώ να σκεφτώ τηλεόραση χωρίς το δράμα του Παπακαλιάτη που δεν τον θέλει αλλά τελικά τον θέλει η γυναίκα των ονείρων των δικών του και των υπολοίπων δέκα πρωταγωνιστών της σειράς. Χωρίς την κινηματογραφική του (έστω και κλεμμένη, τουλάχιστον ξέρει να μιμείται) οπτική. Χωρίς την υπέρτατη μουσική του επιμέλεια.

Στα του να ‘Με προσέχεις’ τώρα, η επιλογή έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν έχω μισήσει ποτέ μου γυναίκα όσο τη Βαλέρια Χριστοδουλίδου που απλά έτυχε να γνωρίσει δύο υπέρτατους τύπους σε ένα καλοκαίρι που είχε πάει ΜΟΝΗ ΤΗΣ διακοπές σε ένα από τα πιο όμορφα νησιά, τους Παξούς. Και να κατηγορεί και κατά τόπους την τύχη της που ‘τι την βρήκε, δεν ξέρει ποιον να διαλέξει’. Και να μαθαίνει ο ένας για τον άλλο και να συνεχίζουν να τη θέλουν αντί να τη στείλουν στους Αντίπαξους να βρει την υγειά της. ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ. Να τα τα θυμάμαι τώρα και πάλι συγχύζομαι.  Χριστόφορε κάνε ένα σήκουελ να την παρατάνε και οι δύο την αχάριστη. Άντε.

(έχασε στα σημεία το Dolce Vita)

Η ”Λάμψη” ΚΑΙ για την Ναστάζια Καπέλλα

Όπως μπορείτε να μαντέψετε (ή και όχι) δεν διαλέγω ‘Λάμψη’ επειδή ήμουν ποτέ αληθινή φαν, ολόκληρα έχω δει μόνο τα επεισόδια με την Καλομοίρα και ακόμη ηχεί στα αυτιά μου το “Πεθαίνου για σένα” που τραγούδησε στον Γιάνκο. Θέλω ‘Λάμψη’ επειδή θα θέλα να χαμε τα δικά μας ‘Ατίθασα Νιάτα’, ‘Τόλμη και Γοητεία’, ‘Days of Our Lives’ κοκ. H μακροβιότερη ελληνική σειρά, κράτησε 14 χρόνια και από τότε που την κόψανε εξ αιτίας της ‘Βέρας στο Δεξί’, έχει περάσει σχεδόν άλλος τόσος καιρός. To κόψιμό της ήταν χτύπημα κάτω από τη μέση αφού οι πρωταγωνιστές της ‘Βέρας’ ήταν η Κάτια Δανδουλάκη και ο Αλέξανδρος Σταύρου, που ξεκίνησαν στην ‘Λάμψη’ την απογευματινή τους καριέρα. Επίσης, αν και δεν ήταν αυτός ο σκοπός της, μας χάρισε πολλές στιγμές γέλιου και μας χαρίζει ακόμα, όταν τύχει να δούμε κανένα βιντεάκι στο Youtube. Τέλος έχω και προσωπική σχέση με τη σειρά, αφού στο Γυμνάσιο παίζαμε ‘Λάμψη’ με μια φίλη μου. Εγώ ήμουν ο Τίμος και εκείνη ο Γιάνκος και όλα τα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου λέγαμε πως ήταν τα παράνομα αδέρφια μου. Τι εποχές.

”Της Ελλάδος τα Παιδιά”, για τον Ηλία Αναστασιάδη

Η πρώτη σεζόν, η καλή, η ολόκληρη. Μεταξύ των εκατομμυρίων κατορθωμάτων της σειράς που υπέγραψαν οι Βενιζέλος και Φραγκιόγλου, υπάρχουν δύο που αρκούν για να κρατήσει τη θέση της στο ‘πρόγραμμα’ για πάντα. Το πρώτο κατόρθωμα είναι η αυθόρμητη, έξυπνη, πραγματική πλάκα. Τα γυρίσματα κατάφερναν να πατούν στη μαγική τομή των κύκλων ‘καλογραμμένα αστεία’ και ‘παίξιμο στο όριο του αυτοσχεδιασμού’ παράγοντας ένα αποτέλεσμα που ενώ υπό άλλες συνθήκες θα ήταν πρόχειρο και ψιλοερασιτεχνικό, εδώ ήταν αυτό που έπρεπε, ήταν τέλειο. Το δεύτερο κατόρθωμα είναι το τσαλάκωμα της στερεοτυπικής προσέγγισης της ποπ κουλτούρας στο ανέκαθεν πλούσιο υλικό ‘στρατός’. Όχι άλλα ψυχοπλακωμένα μουστάκια, όχι άλλο πικρό ή πικραμένο χιούμορ. Χυμένοι ήρωες, βύσματα που φιδιάζουν και καραβανάδες που θέλουν ad hoc να κάνουν καριέρα. Απλά πράγματα, καμία σχέση με το πώς τα παρουσίασα.

”Απαράδεκτοι” ΚΑΙ για τον Γρηγόρη Μπάτη

Απαράδεκτοι δεν ήταν αυτοί οι τέσσερις στην Αδάμαντος 4, είμαστε εμείς που δεν τους ψηφίσαμε ομαδικά να επιστρέψουν στην ελληνική τηλεόραση. Να μαζευτούμε μια μέρα, να συγκεντρώσουμε υπογραφές και να κάνουμε συντονισμένες ενέργειες διαμαρτυρίας για τα χρόνια που πέρασαν και περνούν μακριά τους. Να ψηφίσουμε όλοι μαζικά στις εκλογές ΚΟΛΑΝ,να στείλουμε στην Eurovision το “ώπα είπα, χράτσα χρούτσα ζήτω οι ομάδες”, να τραγουδάμε έξω από την Βουλή “ΟΚ yes, πάει η Ελλάδα για εκλογές”, να μπαίνουμε σ’ όσα video club έχουν απομείνει και να ζητάμε την Παπαρήγα την καλή, ν’ απαντάμε σε κάθε στραπάτσο μ’ ένα απεγνωσμένο “τι έγινε ρε παιδιά”, να έχουμε στο βλέμμα μας την αθωότητα και την αιώνια εφηβεία του Βλάσση, στις κινήσεις μας την αφέλεια της Δήμητρας, στην κουλτούρα μας το ταμπεραμέντο του Γιάννη και στις πράξεις μας την αγορίστικη ανασφάλεια του Σπύρου.

Δεν ξέρω σε πόσο ακραίο σημείο θα έφτανα για να δω άλλη μια σεζόν “Απαράδεκτους” (γι’ αυτό μου το κόλλημα, τα έχω γράψει στο PopCode ), όμως δεν θα κρύψω και τις δεύτερες σκέψεις που μου δημιουργεί η απουσία του Βλάσση. Νομίζω πως όποιος κι απ’ τους 4 κι αν έλειπε το θέαμα θα ήταν περίεργο, αμήχανο και πιθανότατα απογοητευτικό. Αυτό που στην πραγματικότητα θα ήθελα, είναι να έχει κρατήσει η Δήμητρα (Παπαδοπούλου) μια κάβα 10 επεισοδίων από τότε, που θα βλέπαμε τώρα για πρώτη φορά. Έτσι κι αλλιώς, ήταν πάντα μπροστά από την εποχή τους.

Οι ”Σαββατογεννημένες” για την Δέσποινα Δημά

Ο Γιώργος Καπουτζίδης κάνει το ντεμπούτο το στην ελληνική τηλεόραση ως ηθοποιός αλλά και ως σεναριογράφος. 22 Σεπτεμβρίου 2003 προβάλλεται το πρώτο επεισόδιο. Ο ρόλος του Χοσέ είναι ένας από τους πιο εμπνευσμένους που έχει περάσει από τους δέκτες μας. Ατάκες που βγάζουν γέλιο ακόμα και 14 χρόνια μετά. Η σκηνή με την Πέγκυ Σου και τον στρατό έχει βγάλει αυτό:

-Πήρα αυτό για το βράδυ για καλό.

-Μόνο φρόντισε αυτός που βγαίνετε μαζί να παίζει στα ίδια χρώματα, μην είστε παράταιροι.

Πήρα αυτό για ταπετσαρία και αυτό για κουρτίνα για το δωμάτιό μου.

-Και τι κρεβάτι πήρες; Με κουνουπιέρα;

-Όχι, πήρα μόνο την κουνουπιέρα γιατί κρεβάτια έχει πολλά, έτσι μου είπε η Πέγκυ Σου.

-Ποια είναι πάλι αυτή;

-Θυμάσαι που σου είχα πει πως έχω μία φίλη που είναι τρανσέξουαλ;

-Πού ξέρει η Πέγκυ Σου; Πήγε φαντάρος;

-Si, όταν την έλεγαν Θανάση. Μόνο που δεν έκατσε πολύ γιατί αμέσως την έβγαλαν…

-Miss Λόχος.

-Όχι, Ι5.

Το ”Ρετιρέ” για την Βιβή Αγγελάκη

Χαρούλα Πεπονάκη, Φοίβος, Κατερίνα Σοφιανού, κυρία Σοφία, Ειρήνη, Χρήστος, Αμαλία, Ιάσωνας και Ελένη: Μερικοί από τους πρωταγωνιστές του «Ρετιρέ» που έκαναν τα μεσημέρια μου μετά το σχολείο ακόμη πιο ευχάριστα και τα Καλοκαίρια μου (με τις επαναλήψεις) ακόμη πιο καλτ. Όσα χρόνια κι αν περάσουν –και πίστεψέ με πάνε πολλά από τότε που πρωτοεμφανίστηκε στον τηλεοπτικό αέρα του Mega- «Το Ρετιρέ» συνεχίζει να αντικατοπτρίζει κοινωνικές συμπεριφορές, ρόλους και καταστάσεις που υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε την σχεδόν πάντα, έξαλλη Χαρούλα Πεπονάκη, το στραβόξυλο Αμαλία, τα νεύρα της Κατερίνας, τον μετριοπαθή Χρήστο, ακόμη και τα επικά- έως το κόκκαλο 90s- outfits της Ειρήνης;

Οι ”Δύο Ξένοι” ΚΑΙ για την Ειρήνη Πορτάλιου

Είναι οι “Δύο Ξένοι” η σειρά που δε μπορείς να σταματήσεις να βλέπεις; Είναι απαντάω μόνη μου και ξέρω πως συμφωνείς. Είναι η Ντένη ο χαρακτήρας με τις επικότερες ατάκες σε ελληνική σειρά; Είναι. Είναι η Νινέτα η “φανταστική” φίλη που όλες θέλουμε; Είναι. Είναι η Μαρίνα και ο καθηγητής ένα από τα ωραιότερα love stories; Είναι. Είναι η σειρά που δεν βαριέσαι ποτέ να βλέπεις και είναι οι ατάκες που κάνεις quote στην καθημερινότητά σου. 
Από το “Μαρούσκα γράφε”, “Ταυτότητα δεν κουβαλάω ποτέ μαζί μου, δεν μου χρειάζεται άλλωστε με ξέρει όλη η Αθήνα”, “Βρε Αία”,”Εδώ πήγες στα εγκαίνια του Παρθενώνα”. “-Μάντεψε ποιος έρχετι – Ο Χάρος να σε πάρει”, “Η κατίνα και η πλατίνα τον πρώτο χρόνο φαίνονται” και άλλα πολλές τις οποίες μπορώ να μνημονεύω μέχρι αύριο και όποιος πει το αντίθετο ξέρεις “Θα τον χαστούκιζα τώρα αλλά θα μου χαλάσει το μαλλί”.

 

Κεντρική φωτογραφία-photoshop: Θοδωρής Κουνάδης