Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου: 3 ηθοποιοί που διαβάζουν πολύ μοιράζονται μαζί μας το αγαπημένο τους βιβλίο

Την μαγεία της ανάγνωσης που προσπαθεί να προωθήσει η συγκεκριμένη ημέρα με στόχο να δημιουργηθούν όλο και περισσότεροι αναγνώστες, οι τρεις ηθοποιοί με τους οποίους μιλήσαμε ζητώντας τους να μας αποκαλύψουν ποιο είναι το αγαπημένο τους βιβλίο και γιατί, την ξέρουν ήδη. Η Τζωρτζίνα Λιώση, ο Γιώργος Νανούρης και η Δανάη Μπάρκα έχουν διαβάσει πολύ και όχι μόνο θεατρικά κείμενα. Και κάποιοι τίτλοι έχουν ξεχωριστή σημασία για εκείνους.

Τζωρτζίνα Λιώση

«Η ¨Πρώτη Αγάπη¨ του Τουργκένιεφ γιατί μου έμαθε το αναστεναγμένο αχ των ανθρώπων που ερωτεύτηκαν πρωτοτάξια, το ¨Καλημέρα Θλίψη¨ της Σαγκάν για την αλμυρή λήψη, την καλοκαιρινή λήξη, την μεσημεριανή πλήξη και αυτή την θύμηση των βοτσάλων των παιδικών μου διακοπών κι η ¨Λολίτα¨ του Ναμπόκοφ γιατί καλημέρισε τη θλίψη της πρώτης μου αγάπης κι από τότε το δάκρυ μου έγινε χαμογελαστό μα λίγο τρεμάμενο.»

Το απόσπασμα (Από τη Λολίτα του Ναμπόκοφ)

«Λολίτα, φως της ζωής μου, φλόγα των λαγόνων μου. Αμαρτία μου, ψυχή μου. Λο-λί-τα: της γλώσσας η άκρη τρέχει τρεις φορές στον ουρανίσκο, για να χτυπήσει με την τρίτη απαλά πάνω στα δόντια. Λο. Λι. Τα.

Ήταν Λο, απλή Λο το πρωινό, τέσσερα πόδια και δέκα ίντσες, ορθή με το ένα της σοσόνι. Ήταν Λόλα φορώντας παντελόνια. Ήταν Ντόλλυ στο σχολείο, Ντολόρες στο ληξιαρχείο. Όμως στη δική μου αγκαλιά ήταν πάντα, κάθε φορά, Λολίτα».

Γιώργος Νανούρης

«Δεν μπορώ να ξεχωρίσω το αγαπημένο μου βιβλίο, αλλά σίγουρα ένα από τα βιβλία που μου άλλαξαν τη ζωή είναι “Το Βιβλίο της Κατερίνας” του Αύγουστου Κορτώ, γιατί χάρη σε αυτό, αφενός γνώρισα τη Λένα Παπαληγούρα με την οποία δημιουργήσαμε μια σχέση ζωής και αφετέρου κάναμε μέσα από αυτό την  παράσταση “Κατερίνα” που από ένα απλό θεατρικό αναλόγιο έγινε αυτό το τεράστιο, δυνατό, συναισθηματικό έργο. Είναι το βιβλίο που άλλαξε κάπως όλο το τοπίο της ζωής μου».

Το απόσπασμα

«Η ιστορία μου αρχίζει από το τέλος – το δικό της και το δικό μου.

Ο γιος μου με βρήκε. Χαράματα Παρασκευής, πέντε μέρες πριν κλείσει τα είκοσι τέσσερα. Κατάλαβε πωςείχα πεθάνει κι ας μην είχε αλλάξει τίποτα στον χώρο·ίσως επειδή, όπως πάντα, έστω και νεκρή, τον προϋπάντησα»

Δανάη Μπάρκα

«Τον τελευταίο καιρό το αγαπημένο μου βιβλίο είναι “Τα εύρετρα”, η ποιητική συλλογή της Κικής Δημουλά. Γιατί; Νομίζω επειδή μου την δώρισε η ίδια με μια πολύ ιδιαίτερη δική της χειρόγραφη αφιέρωση. Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, είναι οικογενειακή μας φίλη εδώ και χρόνια και μου χάρισε το βιβλίο με μια τόσο ωραία αφιέρωση που έχω δημιουργήσει χώρο στη βιβλιοθήκη μου και το έχω βάλει μόνο του σε ένα ράφι. Τόσο πολύ το αγαπώ».

Το απόσπασμα

«…Τα εύρετρα είναι

εσύ μου τα έδωσες

επειδή σε βρήκα

σε μέτρησα και ήσουνα πολλά

ξαναμετρώ κι ήσουν αλλιώς

το άφησα να είσαι κι απ’ τα δύο

δε σου αφαίρεσα ούτε μία

απ’ τις χιλιάδες ωραιότητες που είχες

ούτε μισή απ’ τις πολύτιμες ασκήμιες σου

κόσμε.»