Parris Goebel: Αυτή είναι η πραγματική “βασίλισσα” της hip hop

Από την Νίκη Μπάκουλη

Μήπως σου θυμίζει κάτι η κοπέλα… που είδες να περπατά κοντά σου; Μόνο να σου πω ότι δεν χορεύει απλά στο video clip. Είναι και η χορογράφος. Εκείνη που συντονίζει όλες τις άλλες, που έχει εμπνευστεί το πώς θα κινηθούν στο ρυθμό και σκηνοθετεί την όλη ιστορία. Βέβαια, μπροστά σε αυτό που είχε κάνει στο World of Dance Los Angeles, το 2015, τα κορίτσια στο “Sorry” ήταν.. περίπατος στο πάρκο. Όχι. Μέτρα και μόνη σου χορευτές, όπως απολαμβάνεις το θέαμα.

Η Parris Goebel είναι 24 χρόνων και έχει προλάβει να γίνει η “βασίλισσα” της hip hop στη μεγαλύτερη μουσική βιομηχανία και την κατηγορία “χορεύτρια”. Πριν τον Bieber, την είχαν εμπιστευτεί η Nicki Minaj, η Jennifer Lopez, είχε δουλέψει σε δυο εκδόσεις του sequel “Step Up” και είχε κερδίσει δυο φορές τον τίτλο “Female Choreographer of the year” του World of Dance.

H Νεοζηλανδή ήταν μόλις 15 χρόνων, όταν άρχισε να δημιουργεί το χαρακτηριστικό της στιλ (polyswagg ) και συγκρότησε το πρώτο γυναικείο χορευτικό γκρουπ, με το όνομα ReQuest. Με αυτό κέρδισε διαδοχικούς τίτλους, στους διαγωνισμούς World Hip Hop Dance, με ομάδες από όλον τον κόσμο. Ο πρώτος ήταν το 2009, στην κατηγορία Varsity.

Κάπου εκεί ο πατέρας της, Brett της είπε ότι θα ήταν χρήσιμο να αφοσιωθεί στο χωρό (“who cares about school?” ήταν η ατάκα που συνόδευσε την προτροπή). Έτσι, στα 17 άνοιξε τη δική της σχολή χορού (The Palace), σε προάστιο του Auckland, την οποία διευθύνει ακόμα. Εν τούτοις, οι σερί νίκες της ομάδας της στα απανταχού χορευτικά πρωταθλήματα ήταν που την έβαλε στο ραντάρ του Hollywood.

Tότε πέρασε στο επόμενο επίπεδο: δημιούργησε τo MegaCrew (των 10+ χορευτών) με γυναίκες και άνδρες χορευτές από την πατρίδα της, το ονόμασε Royal Family και συνέχισε να σαρρώνει. Παρεμπιπτόντως, έφτιαξε και… μια παιδική έκδοση, με το όνομα “Bubblegum”.

Το 2012 της τηλεφώνησε η Jennifer Lopez. Την είχε δει σε video στο YouTube. Της ζήτησε να αναλάβει τις χορογραφίες της. “Έπαθα σοκ. Έβαλα τα κλάματα. Έκανα σαν δίχρονο!” είπε… και μετά στρώθηκε στη δουλειά, για την Dance Again World Tour, της J-Lo. Παρέα με την ομάδα της, ReQuest “έντυσαν” το video clip “Goin’ in”.

Aκολούθησε πρόταση να αναλάβει τη χορογραφία του Cirque du Soleil στη μνήμη του Michael Jackson, συνεργασία με τη Missy Elliott, ο ρόλος στην κινηματογραφική ταινία Step Up -στην οποία έκανε και την πραγματική της δουλειά, σε κάποιες σκηνές-, το video clip με τον Κορεάτη σταρ, Taeyang (το αποτέλεσμα είχε περισσότερα από 20 εκατ. views στο YouTube), από τη Nicki Minaj, την Janet Jackson, ενώ οι ομάδες της δέχονταν προτάσεις από όλον τον πλανήτη. Στις 6 Σεπτεμβρίου του 2015 κατηγόρησε, με post στο Twitter την Beyonce ότι “κλέβει” τις κινήσεις της.

Ο πατέρας της έγινε ο manager της και εκείνος που διαχειρίζεται την περιουσία της. Για δουλειά μιας εβδομάδας, μπορεί να “βγάλει” 30.000 δολάρια. “Όσο έχω πετρέλαιο στο αυτοκίνητο και χρήματα για να τρώω και να αγοράζω παπούτσια, είμαι ευτυχισμένη” σχολιάζει εκείνη. Εξηγεί πως όταν λείπει καιρό από το σπίτι και χρειάζεται κάποιον να την εμψυχώσει, τηλεφωνεί στη μητέρα της, LeeAnn.

“Οι γονείς μου δεν είχαν καμία σχέση με το χορό. Αυτό που έκαναν, ήταν να μου συστήσουν την hip hop και την R&B”. Αυτό έγινε, όταν ήταν 10. Ένα χρόνο μετά ξεκίνησε μαθήματα και έως τα 15 είχε πολύ ξεκάθαρη εικόνα για το μέλλον της. Έως τα 22 είχε ζήσει πολλά περισσότερα από όσα είχε ονειρευτεί, ως έφηβη. Μπροστά όμως, σε όσα της συνέβησαν το 2015, δεν είχε ζήσει τίποτα.

Στον Brett τηλεφώνησε ο Scooter Braun, εκπρόσωπος του Justin Bieber πέρυσι, για να του πει “ο πελάτης μου θέλει ένα video clip για κάθε τραγούδι της νέας του δουλειάς, Purpose”. Ο πατέρας της αγχώθηκε. Εκείνη στρώθηκε στη δουλειά. Ξεκίνησε με το “Sorry”, που πλέον έχει κοντά στα 1.300.000 views στο YouTube. Το έφτιαξε και του το έστειλε, σε τρεις ημέρες. Ο πελάτης ενθουσιάστηκε και η συνεργασία συνεχίστηκε.

“H ιστορία που θέλω να μοιραστώ με τον κόσμο είναι ότι πάντα χορεύω ως αουτσάιντερ. Θέλω να δώσω κουράγιο στον κόσμο που περνά δύσκολα, να ξέρει πως με πίστη και σκληρή δουλειά όλα μπορούν να γίνουν. Δεν κάνω κάτι περισσότερο από το να ακολουθώ τα όνειρα μου”. Δεν έχει χρόνο για προσωπική ζωή “και δεν είναι κάτι που μου αρέσει, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα στην παρούσα φάση. Οι μόνοι άνδρες που γνωρίζω, είναι χορευτές, οπότε… προτεραιότητα έχει η συνεργασία. Ξέρω πως αυτό που ζω, δεν είναι φυσιολογικό. Νιώθω συχνά εξαντλημένη, αλλά σου είπα: ζω το όνειρο μου”. Και για αυτό δεν κλείνει τη σχολή της. “Δεν μπορώ να προτείνω σε ανθρώπους να ακολουθήσουν τα όνειρα τους και να μην έχω ένα μέρος όπου να μπορούν να το κάνουν αυτό”.