Poor Things: Είδα ένα (φεμινιστικό) αριστούργημα ή μια καλή ταινία με μπόλικο σεξ;

Εμάς, γιατί την Angelica Jade Bastién του Vulture σίγουρα την ενόχλησε η εμμονή του Λάνθιμου με το σώμα της Emma Stone και δεν πείθεται από μια λευκή φεμινίστρια που πιστεύει ότι το σεξ είναι το πιο ενδυναμωτικό πράγμα που μπορεί να κάνει μια γυναίκα. Δεν της άρεσαν τα κοντινά στο πρόσωπο της Emma Stone στις σκηνές του αυνανισμού, ούτε οι πειραματισμοί με τα μήλα και τα αγγούρια. Τα θεωρεί shock value για μαζικά κοινά. 

Τι είναι τελικά το Poor Things;

Είναι σίγουρα η Barbie που μας αξίζει (επειδή δεν έχει αίσθηση ηθικής ευπρέπειας) και μια αλληγορική ταινία που δεν χρειάζεται και πολλές κριτικές γιατί το κοινό (σχεδόν) σύσσωμο θα παραδεχτεί ότι είναι ταινιάρα. Νιώθει υποχρεωμένο να το κάνει. Κι ας μην είναι η καλύτερη ταινία του Γιώργου Λάνθιμου (πιστεύω ακράδαντα ότι ήταν το The Lobster). 

Είδα την ταινία στις 27/12, τη δεύτερη μέρα των preview προβολών της (ωραίο τρικ για να γίνει mouth to mouth διαφήμιση και να γεμίσουν οι αίθουσες). Η Emma Stone στο Poor Things είναι ένα πατερναλιστικό πείραμα του Willem Dafoe (στο ρόλο του Godwin Baxter), ο οποίος είναι προϊόν σαδιστικών επιστημονικών πειραμάτων του χειρουργού πατέρα του (και η Bella τον αποκαλεί μπαμπά στα ελληνικά και Θεό στα αγγλικά). Χαριτωμένο. Όπως και η πρωταγωνίστρια.

Είναι ένα χαριτωμένο πτώμα που αυτοκτόνησε αλλά ένας ευνούχος άντρας θεώρησε ότι πρέπει να την επαναφέρει στη ζωή και να της δώσει τον εγκέφαλο βρέφους για να γίνει η κουκλίτσα του. Μαύρη κωμωδία enough; Η Emma Stone ίδρωσε τη φανέλα στο Poor Things για να αποδώσει και σωματικά την αποσύνδεση μεταξύ του σώματος και του εγκεφάλου. Έχει την αστάθεια ενός παιδιού που μαθαίνει να περπατά. O Willem Dafoe της βρίσκει και μνηστήρα (το σκυλάκι της βασικά), τον Ramy Youssef που είναι εξαιρετικός στο ρόλο του pet της Bella, σε μια ύστατη προσπάθεια φυλάκισης καλυμμένης ως καλοσύνη. 

Κάμερα στην Emma Stone

Στο Poor Things, η Emma Stone είναι στην καλύτερη στιγμή της καριέρας της ως Bella Baxter, μια ενήλικη γυναίκα με εγκέφαλο (κυριολεκτικά) βρέφους και βαμμένα μαύρα φρύδια. Η Bella της Stone είναι αγενής, απαιτητική και βίαιη όταν δεν της κάνουν το χατήρι. Είναι work in process του God (ταμάμ ηρωίδα Bildungsroman που λένε και οι κριτικοί των ΝΥΤ). 

Το Poor Things είναι σίγουρα μια περίεργη ταινία. Το καταλαβαίνουμε από τα υπερβολικά κοστούμια, το προσθετικό μακιγιάζ και το εξωγήινο, επιδεικτικό και εκκεντρικό σύμπαν της ταινίας. Που οκ κάποια στιγμή κουράζουν. Πόσο να γελάσεις με ένα μπουλντόγκ με το κεφάλι μιας πάπιας; Έχουμε δει κι άπειρες ταινίες του Tim Burton. Μέχρι και η Emma Stone βαριέται το ασπρόμαυρο σύμπαν του θηριοτροφείου της και επαναστατεί. Το σκάει με ένα τύπο με χαμόγελο celebrity σε εκπομπή του Κοκλώνη και δηλωμένο εραστή της ακολασίας. Ο Mark  Ruffalo δεν απογοητεύει ποτέ. 

Η Bella της Emma Stone είναι μια φασαία woke γυναίκα που απολαμβάνει fuckfest (γνωστό πλέον ως ξέφρενο χοροπηδητό), φαγητό, μουσική, ταξίδια και τον σοσιαλισμό με όρεξη και χωρίς ντροπές.

Μια ηρωίδα για reels. Είναι μια 28χρονη γυναίκα που μέχρι τότε είχε ζήσει μια ζωή που προφανώς δεν την ικανοποιούσε. Δυστυχώς, όταν αποφασίζει να επισκεφτεί το παρελθόν της γίνεται βαρετή και προβλέψιμη. 

Γιατί κάποιοι βαρέθηκαν τα 141 λεπτά του Poor Things;

Η ταινία θα μπορούσε να τελειώσει 20 λεπτά νωρίτερα. Θα ήταν καλύτερο για τον μοντέρ, τον προϋπολογισμό της και τους θεατές. Γιατί οι τελευταίοι δεν θα είχαν τόσο χρόνο να αναρωτηθούν αν η Bella χαράζει όντως το δικό της μονοπάτι ή εκπληρώνει το πείραμα που ξεκίνησε ο Godwin. Γιατί σίγουρα η Margaret Qualley, απέτυχε να γίνει η αναπληρωματική Bella Baxter. 

Δεν είναι σίγουρα βαρετές οι σκηνές σεξ στα γαλλικά μπουρδέλα και στα πορτογαλικά ξενοδοχεία (είναι όμως οι αντρικές φαντασιώσεις του κινηματογραφιστή του Poor Things). Βαρετά δεν είναι και τα φανταχτερά κοστούμια της Holly Waddington (δώστε της το Όσκαρ, δεν υπάρχει ανταγωνισμός). Το Poor Things είναι ήδη μια από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες του 2024. Αριστούργημα είναι σίγουρα η μουσική του Jerskin Fendrix. 

Το Poor Things διασκευάστηκε από τον Γιώργο Λάνθιμο και τον σεναριογράφο Tony McNamara από ένα διάσημο μυθιστόρημα του 1992 του Alasdair Gray, Σκωτσέζου συγγραφέα. Μου λείπει ο Ευθύμης Φιλίππου και ευτυχώς επιστρέφει στην επόμενη ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, το Kind of Kindness. Που μυρίζει τιρινίνι. To Poor Things είναι μια εντυπωσιακή ταινία. Αυτό επιδιώκει. Είναι σίγουρα η απόδειξη ότι ο Γιώργος Λάνθιμος έγινε εμπορικός δημιουργός. Κι αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό ή κακό. Προσωπικά, δεν είδα ένα αριστούργημα, ούτε ένα φεμινιστικό μανιφέστο. Είδα μια καλή ταινία με μια σπουδαία γυναικεία ερμηνεία και φανταστικά οσκαρικά κοστούμια. Που ξεπέρασε τα 10 εκατομμύρια δολάρια στο αμερικανικό box office παρόλο που προβλήθηκε σε μόλις 800 αίθουσες.

.