Πώς να αλλάξεις την κουζίνα σου, με λιγότερα από 200 ευρώ

Όπως λοιπόν, προσπαθούσα να καταλήξω στο τι ήθελα να αλλάξω περισσότερο, έκανα focus στην κουζίνα. Πάντα είχα μια αποστροφή για τα πλακάκια και μετά την αλλαγή που έκανα σε εκείνα του μπάνιου ήταν πια ξεκάθαρο τι θα γινόταν. Είπα να το επεκτείνω και στα ντουλάπια. Αφού ερεύνησα όλες τις εναλλακτικές -πχ να αγοράσω άλλες πόρτες-, κατέληξα στο ότι θα δοκίμαζα να βάψω τα πάντα και αν δεν τα κατάφερνα, θα πήγαινα για άλλα.

Έτσι κι αλλιώς είχα βάψει ό,τι επιφάνεια υπάρχει -πλην των τοίχων. Στα ντουλάπια θα κολλούσα;

Άπαξ και αποφάσισα τι επρόκειτο να γίνει, άρχισα τη σχετική μελέτη. Τουτέστιν, είδα κάπου στις 5 ώρες video στο YouTube με συνδυασμούς χρωμάτων και υλικών (δεν επρόκειτο να αλλάξω τον πάγκο της κουζίνας που ήταν χρώματος φυσικού ξύλου) και άλλες πέντε ώρες με ανθρώπους της αλλοδαπής που είχαν κάνει τη σχετική δουλίτσα.

Επέλεξα videos ατόμων που δεν ήταν επαγγελματίες ή DIYers, ώστε να δω όλες τις αντικειμενικές δυσκολίες -που όσοι έχουν εμπειρία, τις θεωρούν ως μη γενόμενες. Παράδειγμα; Δεν έχω χέρι νευροχειρουργού.

Όταν ένιωσα πως έχω (υπερ)καλυφθεί, πήρα μια εβδομάδα άδεια από τη δουλειά και μια Δευτέρα πρωί κίνησα για το Praktiker.

Δες το αποτέλεσμα και ακολουθούν όσα με δίδαξε αυτή η εβδομάδα

Νο1: μην υπερεκτιμήσεις τις δυνατότητές σου

Μια βόλτα στο YouTube ή το Google ή το Praktiker, θα σε ενημερώσει πως υπάρχουν και πιστόλια βαφής (βλ. σύστημα ψεκασμού βαφής), που κάνουν τη δουλειά πολύ πιο εύκολη.

Έχεις δει καθόλου Dexter; Κάνε τον κόπο να παρακολουθήσεις πώς «ασφάλιζε» το δωμάτιο όπου διαμέλιζε τα θύματά του (ώστε να μην πάει παντού το αίμα), γιατί κάτι αντίστοιχο θα χρειαστεί να κάνεις κι εσύ, ώστε να μην πάει το χρώμα ΠΑΝΤΟΥ. Από εκεί και πέρα, αρκεί να κρατήσεις μια απόσταση δέκα εκατοστών (μεταξύ της εξόδου του «πιστολιού» και της επιφάνειας που θες να βάψεις) και θα έχεις κάνει μια καλή αρχή. Αν εξακολουθείς να το φοβάσαι, θα σου προτείνω ως εναλλακτική τη βούρτσα που δεν στάζει (αναζήτησε την με αυτόν τον τρόπο στο διαδίκτυο). Κοστίζει από 6 έως 30+ ευρώ. Στην αναζήτηση θα δεις τις διαφορές που υπάρχουν. Αλλά σε βεβαιώνω ότι και η πιο φθηνή έκδοση, δεν στάζει. Έχει εν τω μεταξύ, και εργαλείο για τις γωνίες (τα «κοψίματα» που λένε και οι connoisseurs).

Νο2: Μην τσιγκουνευτείς στην αγορά των εργαλείων και υλικών

H βασική συνθήκη είναι πως όσα επενδύσεις σε σωστά εργαλεία και υλικά, τόσο λιγότερο θα βασανιστείς. Δηλαδή, ένα λάθος βουρτσάκι θα κάνει κακό το αποτέλεσμα, όπως ένα κακής ποιότητας χρώμα θα χρειαστεί 3-4 χέρια, μέχρι να δεις ένα αποτέλεσμα που δεν θα θες να «κάψεις». Πάμε τώρα, να δούμε τι θα χρειαστείς.

*χάρτινη κολλητική ταινία (κοστίζουν από λιγότερο από ένα ευρώ έως 5 ευρώ -οι πρώτες «ποτίζουν» αν τις «βρεις» και μια και δυο και τρεις φορές με το πινέλο, οι δεύτερες όχι),

*μουσαμά ή/και πλαστικό φύλλο επικάλυψης (το χαρτί προστασίας επίσης «ποτίζει» αν έλθει σε επαφή με μια κάποια ποσότητα μπογιάς -όπως πχ τη βάζεις από τον κουβά στη σκάφη),

 

*γυαλόχαρτο (κυκλοφορεί σε ρολό και σε φύλλα. Διάλεξε από Κ120 και πάνω και μιας που είσαι εκεί, πάρε και ένα τριβίδι, να σώσεις τα χέρια σου. Ναι, υπάρχουν και ειδικά μηχανήματα, αλλά σκέψου αν τα χρειάζεσαι πραγματικά, πριν κάνεις την αγορά),

*πινέλα (διάλεξε για υδατοδιάλυτες ουσίες, αν με ακούσεις και βάψεις με ριπολίνη νερού. Πάρε σε διάφορα μεγέθη -υπάρχει πρόχειρο και το σετ τεσσάρων τεμαχίων– και να ξέρεις πως αν τσιγκουνευτείς θα βρίσκεις μετά τις τρίχες παντού)

*ρολό βαψίματος 10 cm με μικροΐνες (το μυστικό είναι να ανοίξεις τη συσκευασία, να βρέξεις με νερό το ρολό και να το αφήσεις να στεγνώσει, πριν το χρησιμοποιήσεις. Θα πρότεινα να πάρεις 2-3).

*αν θες μεγαλύτερο ρολό, τότε πάρε μεγαλύτερη σκάφη. Διαφορετικά θα πρότεινα δυο μικρές.

*λαβή για τα ρολά

*γάντια (κάνουν κι αυτά της κουζίνας)

*αστάρι ή βελατούρα ή primer (όπως και αν το πεις, το χρειάζεσαι) νερού. Διευκρίνισε στους πωλητές πως θα βάψεις ξύλο ή mdf ή ό,τι άλλο βάψεις -γιατί υπάρχουν διαφορετικά για κάθε υλικό. Το αυτό ισχύει και για τα χρώματα. Ό,τι βάφει ξύλο, βάφει και μέταλλο, αλλά και γυαλί. Έτσι έβαψα τζάμια και τις πόρτες του ψυγείου!  Πρόκειται για οικολογική ουσία που δεν μυρίζει και βγαίνει εύκολα -αν κάνεις κάποιο λάθος.

*καλής ποιότητας χρώμα, όπως είναι αυτά της Kraft. Εγώ προτιμώ τη ριπολίνη νερού -ναι, και αυτή είναι οικολογική και δεν μυρίζει πολύ. Θα σε ρωτήσουν αν θες mat, satin ή gloss. Το πρώτο δεν γυαλίζει καθόλου, το δεύτερο τόσο όσο και το τρίτο πολύ. Θα συνιστούσα το δεύτερο -αλλά δικά σου είναι τα ντουλάπια, κάνε ό,τι κρίνεις. Έχε πρόχειρη την πληροφορία πως το mat (ή flat) καλύπτει περισσότερο τις όποιες κατασκευαστικές ατέλειες.

Αν το νιώθεις, πάρε και έναν αναδευτήρα για το χρώμα -δεν είναι ακριβός, αλλιώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις chopsticks μιας χρήσης. Επίσης, υπάρχει και ανοιχτήρι για τα κουβαδάκια με τις μπογιές. Ένα κουτάλι που δεν χρησιμοποιείς ιδιαίτερα, είναι επίσης λύση.

Σημείωση: δεν έχω κάτι με την ευκολία και ως εκ τούτου, με τις βαφές που υποστηρίζουν πως δεν χρειάζονται αστάρι ή πολλά χέρια, γιατί είναι «όλα σε ένα». Προτιμώ, ωστόσο, αυτό που είδα να κάνουν όλοι όσοι τσέκαρα -σε όλον τον πλανήτη-, καθώς όπως επισήμαναν το αποτέλεσμα «κρατάει» περισσότερο. Επίσης, χρώμα κιμωλίας έχω χρησιμοποιήσει σε έπιπλα και είναι μια χαρά, αλλά δεν ήθελα αυτό το εφέ στα ντουλάπια.

Ας δούμε πώς ξεκίνησαν όλα.

Νο3: ό,τι δεν φροντίσεις από νωρίς, θα υποχρεωθείς να το φροντίσεις σε δεύτερο χρόνο

Πριν κινήσω για τις αγορές μου, έκανα κάποιες από το σπίτι. Πέραν της βούρτσας που δεν στάζει, πήρα και ένα ηλεκτρικό κατσαβίδι. Βλέπεις, όλοι οι «φίλοι» στο YouTube έβγαλαν τις πόρτες των ντουλαπιών για να τις βάψουν. Είπα να τους ακολουθήσω. Έλα όμως, που καθυστέρησε η παράδοση. Για να μη βρουν το απολίθωμα μου να προσπαθεί να ξεβιδώσει μεντεσέδες, αποφάσισα να βάψω επί τόπου. Με ό,τι συνεπάγεται αυτού -ναι, λέρωσα διάφορα και δεν κατάφερα να βάψω το «κάδρο» των ντουλαπιών (γύρω γύρω και μπροστά στα ράφια). Επιφυλάσσομαι.

Να πω εδώ ότι το χρώμα για τα πλακάκια (λέγεται εποξειδικό σμάλτο δύο συστατικών νερού και έχει εποξειδική ρητίνη (σε ξεχωριστό μικρό δοχείο που εφάπτεται στο βασικό, με το χρώμα) το πήρα από το χρωματοπώλη της γειτονιάς μου. Για να έχεις εικόνα, έχει ένα μικρό δοχείο κάτω από το βασικό. Είναι το -διάφανο- υλικό που θα βάλεις μέσα στην μπογιά για να «καθήσει» και να προστατεύσει τα πλακάκια από υγρασία και λίπη. Είναι ανθεκτικό στην τριβή και στα απλά απορρυπαντικά. Δεν θα απορροφηθεί όπου υπάρχουν επικολλημένες ουσίες (πχ σιλικόνη).

Για όσα διάβασες, πλήρωσα συνολικά 150 ευρώ. Πήρα δυόμιση κιλά από το χρώμα των ντουλαπιών και άλλα τόσα από το αστάρι (αυτά μόνο πήγαν κάπου στα 80 ευρώ), ενώ το ειδικό υλικό για τα πλακάκια «πάει» κάπου στα 28 ευρώ το λίτρο. Προτίμησα να μου περισσέψει, από το να μην φτάσει. Στο σύνολο που είδες στην αρχή είναι και το ηλεκτρικό κατσαβίδι -το οποίο παρέλαβα κατόπιν εορτής. Ας είναι.

Νο4: Η προετοιμασία είναι η μισή δουλειά

Πριν βάλεις ρούχα που ενδεχομένως να μην θες να ξαναβάλεις και γάντια για να ξεκινήσεις τα μαστορέματα, πιάσε τη χάρτινη κολλητική ταινία και προστάτευσε τους χώρους πλάγια και πάνω από τα ντουλάπια -αν υπάρχει τοίχος ή κάτι άλλο που δεν θες να λερώσεις. Το πλαστικό φύλλο επικάλυψης βάλτο πάνω από τον πάγκο κουζίνας, το νεροχύτη, την εστία, το ψυγείο και το πάτωμα). Κράτησε ένα κομμάτι, για να βάλεις επάνω τον κουβά με το χρώμα και την σκάφη όπου θα βάλεις μια κάποια ποσότητα. Ό,τι τρέξει από τον κουβά, καθάρισέ το με χαρτί κουζίνας -διαφορετικά θα κολλήσει το καπάκι. Αντί για πλαστικό φύλλο επικάλυψης, μπορείς να βάλεις μουσαμά στο πάτωμα -και εκεί πάνω τον κουβά με το αστάρι και αυτόν με το χρώμα. Γενικά, πρόκειται για μια διαδικασία που δεν πρέπει να ξεπετάξεις. Κάνε ό,τι χρειάζεται, στον χρόνο που χρειάζεται. Αλλιώς θα φας την ίδια ώρα για να καθαρίσεις ό,τι λερώσεις.

Νο5: Εν αρχή ην το ξύσιμο

Αφού βάλεις τα ρούχα της δουλειάς και τα γάντια, παίρνεις το γυαλόχαρτο και τρίβεις τις επιφάνειες που θες να βάψεις. Μετά παίρνεις ένα Vettex για να απομακρύνεις τη σκόνη και έπειτα περνάς και με μια πετσέτα ή χαρτί κουζίνας.

Στην περίπτωση των πλακιδίων, φροντίζεις να καθαρίσεις εξονυχιστικά με ένα προϊόν που απομακρύνει τα λίπη και αφότου στεγνώσει η επιφάνεια, τρίβεις με γυαλόχαρτο και ξανακαθαρίζεις -ώστε να μην έχει μείνει κάτι επάνω.

Να σημειώσω εδώ ότι δεν χρειάζεται να τρίψεις με μανία. Αυτό που θες είναι να «αγριέψεις» την όποια επιφάνεια, για να δεχθεί ό,τι ακολουθεί. Εφόσον δεν είναι από ξύλο οι πόρτες των ντουλαπιών, δεν υπάρχει λόγος να τρίψεις. Αρκείσαι στο καλό καθάρισμα.

Νο6: συνεχίζουμε με αστάρι/βελατούρα/primer

Το ζητούμενο αυτής της διαδικασίας είναι η «οχύρωση». Εάν βάφεις ξύλο, θα γεμίσει αποτελεσματικά τους πόρους που άνοιξες με το ξύσιμο. Αν δεν βάψεις ξύλο, θα γεμίσει την επιφάνεια, ώστε να «καθήσει» καλύτερα σε αυτήν το χρώμα. Όσο καλύτερης ποιότητας είναι αυτό που θα αγοράσεις, τόσο πιο εύκολα θα «στρώσει». Σίγουρα θα χρειαστούν δυο χέρια.

Άφησε ένα τρίωρο μεταξύ των εφαρμογών. Εγώ την έκανα με μεγάλο πινέλο, αντί για ρολό. Μη με ρωτάς γιατί. Το βρήκα πιο βολικό. Η κίνηση δεν ήταν μία (από πάνω προς τα κάτω). «Έπαιξα» σε όλες, για να είμαι σίγουρη πως δεν θα αφήσω κενά. Έτσι κι αλλιώς, το ρολό δεν άφηνε γραμμές. Α, πριν περάσεις το δεύτερο χέρι, πάρε ένα γυαλόχαρτο και πέρασε τις επιφάνειες ελαφρά (να δεις μην τυχόν έχει στάξει κάτι), καθάρισε και στέγνωσε. Δεν χρειάζεται να βάλεις τεράστια ποσότητα. Δεν χρειάζεται δηλαδή, να «τρέχει» το πινέλο, όταν το σηκώσεις για την εφαρμογή.

Νο7: ήρθε η ώρα για το χρώμα

Εδώ θα χρειαστείς ρολό για τις μεγάλες επιφάνειες και μικρό πινέλο για γύρω-γύρω. Πάλι δεν χρειάζονται τρελές ποσότητες -γιατί οι πιθανότητες να τρέξει η μπογιά ή να δημιουργηθούν σταγόνες αυξάνεται κατακόρυφα. Προφύλαξε τον εαυτό σου από τις περιττές κακουχίες. Θα σου πρότεινα να το αφήσεις μια μέρα να στεγνώσει, πριν τρίψεις, καθαρίσεις και κάνεις το δεύτερο χέρι. Αλλιώς μπορεί να δεις να βγαίνει από κάτω το αστάρι (όπως το είδα κι εγώ). Γενικά, δώσε χρόνο. Εάν η επιφάνεια είναι από MDF ή ανάλογη συνθήκη, ίσως να χρειαστεί και τρίτο χέρι. Προετοιμάσου ψυχολογικά. Θα σε αποζημιώσει το αποτέλεσμα.

Σημείωση: τα πινέλα, τα ρολά και τις σκάφες τα καθαρίζουμε ενδελεχώς (έως ότου σταματήσει να βγαίνει χρώμα), με χλιαρό νερό μετά τη χρήση. Μην βάλεις υγρό σαπούνι ή ό,τι άλλο. Λίγη υπομονή χρειάζεται. Μετά τινάζεις (να φύγουν τα περιττά νερά) και αφήνεις να στεγνώσουν. Έντιμα θα σου πω ότι το ρολό με το οποίο έβαψα τα πλακάκια, το πέταξα.

Bonus: Αν το νιώθεις, βάψε και το ψυγείο!

Μια μέρα που ήθελα κάπου να εκτονωθώ και καθάριζα αρμούς, τοίχους και πατώματα, στο τσακίρ κέφι είχα τρίψει και τις πόρτες του ψυγείου. Με συρματάκι. Καταλαβαίνεις λοιπόν, τι έγινε. Εφόσον είχα υλικά, είπα να διορθώσω το λάθος (για να μην πω τίποτα άλλο) μου. Έβαλα λοιπόν, αστάρι (δυο χέρια) και χρώματα (δυο χέρια). Τώρα όποιος βλέπει την κουζίνα μου, εστιάζει εκεί -ΕΝΩ ΕΧΩ ΒΑΨΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ. Ειρήσθω εν παρόδω, έβαψα και το πίσω μέρος της εξώπορτας του σπιτιού. Έτσι. Γιατί μπορούσα!

Άλλο ένα δωράκι από το Νικάκι: τα πόμολα (θες να πούμε τις λαβές;) από τις πόρτες των ντουλαπιών είχαν πολυκαιριστεί και σκεφτόμουν να αγοράσω καινούργια. Αφού έψαχνα καμια ώρα να βρω τι ήθελα να πάρω, σκέφτηκα «γιατί δεν τα βάφεις κι αυτά;». Πήρα έτσι, ένα σπρέι βαφής χρώματος ασημί (8.50 ευρώ) και τα έκανα καινούργια. Είχα λάδι εμποτισμού για τον πάγκο της κουζίνας, το πέρασα και αυτό και πλέον έχω μια ολοκαίνουργια κουζίνα.

FIY θα ήθελα να σου πω ότι έχω να σου προτείνω λύσεις και για την περίπτωση που ενοικιάζεις ένα σπίτι. Πες μου τι χρειάζεσαι.