Πώς να βάψεις τα ξύλινα έπιπλά σου – ένας αναλυτικός οδηγός
- 16 ΦΕΒ 2022
Ένα ημιμόνιμο μανικιούρ θα το έχεις κάνει. Θα έχεις δει τις επαγγελματίες που διατηρούν την ξηρότητα (δεν πρέπει να υπάρχει υγρασία), πρώτα «ξύνουν» την επιφάνεια του νυχιού (να γίνει «σαγρέ»), μετά εναποθέτουν το πρώτο στρώμα (τη διάφανη βάση) και έπειτα βάζουν το χρώμα. Αυτή είναι και η λογική όταν βάφεις τα έπιπλα σου. Από ό,τι και αν είναι. Αυτό που αλλάζει είναι ότι στο ξύλο-ψέμα δεν χρειάζεται να ξύσεις, γιατί ό,τι και να κάνεις η επιφάνεια δεν θα γίνει σαγρέ, ώστε να υποδεχθεί καλύτερα το αστάρι.
Σου είπα πολλές άγνωστες λέξεις. Μια στιγμή και θα σου εξηγήσω τα πάντα. Κράτα πως ό,τι ακολουθεί, μπορεί να εφαρμοστεί σε ξύλο, mdf, καπλαμά, νοβοπάν, μελαμίνη κλπ. Σε κάποιες περιπτώσεις, γλιτώνεις το ξύσιμο -και περνάς περισσότερα «χέρια» το χρώμα.
Θα τα δούμε όλα.
Είμαι ο άνθρωπος που σε μελλοντικά λεξικά ενδεχομένως να δεις τη φωτογραφία μου δίπλα στο «παίζω και μαθαίνω». Ενώ υπάρχουν εκατομμύρια videos στο YouTube, με ειδικούς που βάφουν έπιπλα, αυτό που έκανα ένα καλοκαίρι που αποφάσισα πως δεν θα πάω διακοπές (εν συντομία θα σου πω ότι δεν κατάφερα να βρω ένα κατάλυμα που να με δεχθεί με τους δυο σκύλους μου) ήταν να ρωτήσω έναν ελαιοχρωματιστή για τα βασικά του σπορ και μετά να προχωρήσω στο βάψιμο ΟΛΩΝ των επίπλων του σπιτιού μου.
Σημείωση: κάποια στιγμή είδα και video στο YouTube. Αλλά να σου πω κάτι: συνήθως οι «δάσκαλοι» ξεχνούν να αναφέρουν βήματα ή κινήσεις που στο μυαλό τους είναι ευνόητες. Λυπάμαι, αλλά στο μυαλό του νέου DIYer, ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι ευκόλως εννοούμενο.
Βασικά, ήθελα να αλλάξω το χρώμα των επίπλων που κληρονόμησα από τους γονείς μου (μετά πήρα φόρα και δεν άφησα τίποτα όρθιο), που ήταν από υπέροχο (νοτ) ξύλο κερασιάς. Ναι, αυτό που έκανε θραύση σε προηγούμενες δεκαετίες, αλλά είχε φτάσει στο σημείο να συνθλίβει τη ψυχολογία μου (ένιωθα να με «βαραίνει» και ότι τα έπιπλα «έκλειναν» τον χώρο). Χρόνο είχα στη διάθεση μου, οπότε είπα «τι έχεις να χάσεις; Στην τελική, αν τα κάνεις όλα ρόιδο, φέρνεις έναν επαγγελματία».
Δεν σου είπα γιατί δεν έφερα εξ αρχής επαγγελματία: επειδή είχα ρωτήσει διάφορους για τα χρήματα που ήθελαν να κάνουν τη δουλειά και τα ποσά που άκουγα μου φαίνονταν υπερβολικά.
Πολύ σύντομα, διαπίστωσα πως η μονότονη κίνηση «αδειάζει» το μυαλό μου. Κατάλαβα και ότι δεν έχω νιώσει πιο υπερήφανη για τον εαυτό μου, από όταν τελειώνω ένα project -με τα χεράκια μου, το δέρμα των οποίων έχω διαλύσει, γιατί δεν φορούσα γάντια. Οπότε θα ξεκινήσω από αυτό: μην κάνεις οτιδήποτε, χωρίς γάντια.
(στη φωτογραφία που ακολουθεί, ό,τι επιφάνεια βλέπεις, την έχω βάψει).
Η σχέση μου με το DIY (Do it yourself) αναπτύχθηκε όπως έκανα το ένα λάθος, μετά το άλλο. Να σου πω και παραδείγματα: μου έλεγαν ότι πρέπει να ξύσω με γυαλόχαρτο το έπιπλο. Δεν μου είπαν ότι ο στόχος δεν ήταν να αφαιρέσω το υπάρχον χρώμα, αλλά να κάνω «άγρια» την επιφάνεια. Με μανία που θα ζήλευε Τζιχαντιστής, έκανα βαθούλωμα στην επιφάνεια ενός μπουφέ, με το ηλεκτρικό -σχετικό- μηχάνημα που μου είχε δώσει μια φίλη. Τότε γνώρισα το νέο φίλο που λέγεται ξυλόστοκος -και το έφερα στα ίσια.
Για να μην σε μπερδεύω, θέλω να πιάσω τα do (που ήταν και προϊόν όσων με δίδαξαν τα don’t) από την αρχή.
Η προετοιμασία είναι η μισή δουλειά
Πας στο χρωματοπωλείο και αγοράζεις πλαστικό ή χάρτινο κάλυμμα πατώματος, γάντια (όχι αυτά που φοράμε, για να βάψουμε τα μαλλιά μας -κάποια πιο χοντρά), γυαλόχαρτα (από 100αρια και πάνω), πινέλα (προτίμησε τα καλής ποιότητας -για να μη μαδούν και κολλούν τρίχες που φεύγουν στο έπιπλο. Επίσης ο πληθυντικός δεν είναι ευγενείας. Για να αποφύγεις περιπέτειες, πάρε τουλάχιστον δυο), αστάρι και το χρώμα που θες να αποκτήσει το έπιπλο.
Αν θες να είσαι πιο επαγγελματίας, πάρε μια μικρή «λεκανίτσα» (έτσι θα τη ζητήσεις), στην οποία θα βάλεις μέρος του ασταριού ή της μπογιάς και θα βουτάς εκεί το πινέλο σου, πριν βάψεις. Με αυτόν τον τρόπο μπορείς να ελέγξεις την ποσότητα που έχει επάνω. Υπάρχουν και ρολάκια που θα σε διευκολύνουν. Ζήτα εκείνα που δεν αφήνουν πίσω χνούδια και δίνουν ομοιόμορφο αποτέλεσμα, χωρίς να σου βγει η Παναγίτσα -υπάρχουν.
Πριν αρχίσεις να κάνεις το οτιδήποτε, πάρε το κάλυμμα του δαπέδου και βάλε εκεί επάνω το έπιπλο που θες να ανανεώσεις. Θέλω να είσαι σπάταλη. Μην πάρεις ένα μέτρο -είναι χρήσιμο να υπάρχει άπλα. Ιδανικά κάνε ό,τι είναι να κάνεις στο μπαλκόνι, αλλιώς θα πρέπει να καθαρίζεις όλο το σπίτι για ώρες (ναι, το έκανα και αυτό).
Αν πρόκειται για πόρτες ντουλάπας (Μαριλέλλα ακούς;), αφαίρεσε (ένα κατσαβίδι χρειάζεται) και πήγαινε τες στο μπαλκόνι. Διαφορετικά, πρέπει να φας άλλη μια ώρα, προφυλάσσοντας ότι υπάρχει εκεί δίπλα (με ταινίες -αυτές που είναι σαν σελοτέιπ- και ‘σεντόνια’ από διάφανα καλύμματα).
Παίρνεις λοιπόν, ένα φύλλο γυαλόχαρτου (κυκλοφορούν και σε ρολό) και αρχίζεις να τρίβεις. Απαλά. Δεν έχουν κάποιο νόημα οι ακρότητες. Αφού περάσεις όλες τις επιφάνειες, καθαρίζεις τη σκόνη πάνω από το έπιπλο και γύρω από αυτό (με την ηλεκτρική σκούπα ιδανικά -ναι, έχω κάνει και σε αυτό λάθος), με ένα ελαφρώς υγρό πανάκι, μετά στεγνώνεις και πιάνεις τη συσκευασία με το αστάρι.
ΠΡΙΝ την ανοίξεις, ανακίνησε με όλη τη δύναμη που έχεις. Μετά αφαιρείς το καπάκι και αρχίζεις την επίστρωση. Είναι χρήσιμο να μην έχει το πινέλο ένα κιλό του υλικού πάνω. Όπως είναι χρήσιμο να μην έχει ελάχιστο. Περνάς τα πάντα και αφήνεις να στεγνώσει. Αυτό υπολόγισε να χρειάζεται κάποιες ώρες. Μετά, αν με ρωτάς, θα σου πω ότι είναι χρήσιμο να περάσεις πάλι ελαφρά με το γυαλόχαρτο, να καθαρίσεις και να αφήσεις να στεγνώσει, πριν περάσεις το πρώτο χέρι με το χρώμα. Ξανά, πριν ανοίξεις τη συσκευασία, πιάσ’ την με τα δυο σου χεράκια και κάνε ό,τι έκανες όταν έφτιαχνες φραπέ Nescafe. Εναλλακτικά, μπορείς να αναδεύσεις με ένα chopstick.
Αν υποθέσουμε ότι έχεις καθαρίσει (με άπλετο νερό και σαπούνι για τα πιάτα) το πινέλο με το οποίο έβαλες το αστάρι και το έχεις αφήσει να στεγνώνει, πάρε το άλλο πινέλο (που σου είπα πριν να αγοράσεις) και άρχισε να βάφεις το έπιπλο, αργά και σταθερά, ώσπου να καλύψεις τα πάντα. Πάλι θα σου προτείνω να περιμένεις να στεγνώσει, να πιάσεις πάλι το γυαλόχαρτο (να τρίψεις, να καθαρίσεις, να αφαιρέσεις τυχόν υγρασία) και μετά να περάσεις το δεύτερο χέρι. Δώσ’ του χρόνο και άσε μια μέρα μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου χεριού.
Και κάπως έτσι, ολοκλήρωσες όταν βάφεις έπιπλο από ξύλο
Αν τυχόν θες να βάψεις έπιπλο που φαίνεται πως είναι από ξύλο, αλλά είναι από μελαμίνη -ή κόντρα πλακέ- δεν χρειάζεται τρίψιμο, αφού όσο και αν τρίψεις δεν θα αγριέψει η επιφάνεια (ΚΑΘΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΞΥΛΟ). Αυτό που θα γίνει είναι να σχηματιστεί -άνευ λόγου- λίμνη πούδρας που θα πρέπει να καθαρίσεις. Οπότε, περνάς κατευθείαν το αστάρι και συνεχίζεις όπως είπαμε πιο πάνω. Ενδεχομένως, να χρειαστεί και τρίτο (ή και τέταρτο) χέρι, έως ότου δεις το αποτέλεσμα που θες. Το βέβαιο είναι πως θα το δεις. Υπομονή να έχεις και όλα γίνονται.
Θέλω να θυμάσαι πως πάντα υπάρχουν διαθέσιμες οι chalk paints. Αν τις επιλέξεις, δεν χρειάζεσαι αστάρι. Χρειάζεται ένα ελαφρύ τρίψιμο με γυαλόχαρτο (και προφανώς καθάρισμα). Με αυτό το υλικό εν τω μεταξύ, μπορείς να βάψεις γυαλί, σίδερο, μάρμαρο, πλαστικό έως και δέρμα. Στο λέω μην τυχόν και το χρειαστείς αργότερα. Βλέπεις, το DIY είναι σαν τα tattoos. Ποτέ δεν μένεις στο ένα.
