Πού πάει ο κόσμος όταν βγαίνεις με τους φίλους σου, αλλά δεν είναι κανείς εκεί;

Μόλις συνειδητοποίησα την καταστροφική αυτή κατάσταση με έλουσε – δυστυχώς όχι κρύος – ιδρώτας. Σκεφτόμουν: τι θ’ απογίνουμε τόσες ώρες, δε μου αρέσει το κολύμπι, έχω βαρεθεί τις φίλες μου και πόσα ακόμα να αναλύσουμε, το βιβλίο μου τελειώνει, ο κόσμος γύρω κανένα ενδιαφέρον. ΣΟΚ. Εγώ και η πεντάωρη ανία αντιμέτωπες σε μια παρτίδα σκάκι με εμένα να μην έχω ιδέα από αυτό το παιχνίδι.

Το χαμόγελο που επανήλθε στα χείλη μου όταν οι μαγικές γραμμούλες επανεμφανίστηκαν στην οθόνη του κινητού μου. Ήταν το καμπανάκι που χτυπούσε για να μου γνωστοποιήσει ότι πάσχω κύριοι, έχω εθισμό στο κινητό μου και #poupaeiokosmos με ένα πρόβλημα σαν κι αυτό;

Το ζήτημα έγινε ακόμα χειρότερο όταν συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι η μόνη. Από τη μία ένιωσα πως έχω μια κάποια συντροφιά, αν χρειαστεί, για τον κύκλο της ψυχοθεραπείας, από την άλλη έβγαινα με τους φίλους μου και δεν ήταν κανένας τους εκεί. Κοίταζα γύρω, τις άλλες παρέες. Ο ιός είχε χτυπήσει τους πάντες. Ήμασταν όλοι εκεί, αλλά κανείς δεν ήταν πραγματικά, ουσιαστικά εκεί.

Το καλό σενάριο

Στην περίπτωση που έχεις βγει με κάποιον που πάσχει από την ίδια νόσο, εκδηλώνονται τα συμπτώματα και στους δυο σας και δεν υπάρχει πρόβλημα. Είστε κι οι δύο άρρωστοι, το ξέρετε και το χαίρεστε. Βέβαια, μέχρι να συμβεί αυτό, χρειάζεται να υπάρξει η συνειδητοποίηση:

εσύ μιλάς για το νέο αγόρι που γνώρισες, ο φίλος σου scrollάρει στο instagram.

Εσύ κοπανάς το ποτήρι στο τραπέζι, ο φίλος σου συνεχίζει να scrollάρει στο instagram.

Εσύ του λες “τι έχεις να πεις γι’ αυτό;”, εκείνος σε κοιτάζει και σου λέει “εγώ πιστεύω πως πρέπει να του πεις τι νιώθεις” (λειτουργεί ΚΑΘΕ φορά).

Λες “μα δε με προσέχεις, εκείνος λέει “τι λες; εννοείται ότι σε προσέχω, με προσβάλλεις”, ενώ παράλληλα scrollάρει στο instagram.

Έχεις απαυδήσει και τι κάνεις; Αρχίζεις κι εσύ να scrollάρεις στο instagram.

Μια όμορφη ιστορία με ένα happy ending και για τους δύο ήρωες, οπού κανείς τους, παρά μόνο όλοι οι υπόλοιποι μένουν να αναρωτιούνται #poupaeiokosmos.

Το κακό σενάριο #1

Είμαστε τέσσερις. Εγώ και οι κολλητές μου δηλαδή. Απ’ όλες μας θα έλεγα πως εγώ είμαι η μόνη που παρουσιάζει πιο έντονα αυτό το χαρακτηριστικό του εθισμού με το κινητό. Αν σκοπεύω να το κόψω; Όχι. Παρ’ όλα αυτά μας έχει φέρει αρκετές φορές σε κρίσιμο σημείο, το οποίο όταν το συνειδητοποιώ χαίρομαι τόσο πολύ μέσα μου που υπήρχαν άλλες δύο να ακούν την τρίτη που μιλούσε, γιατί εγώ είχα χαθεί σε κάποιο chat, και σχεδόν τις αγκαλιάζω στο άσχετο που έσωσαν τη φιλία μου με την άλλη που έβγαζε τα σώψυχά της στο ίδιο τραπέζι που εγώ συζητούσα πόσο ωραία είναι η αφίσα της νέας ταινίας του Darren Aronofsky, με κάποιον που δεν ήταν παρών. Δεν είχε φυσική παρουσία.

Εννοείται πως το πρόβλημα δεν είναι ακόμα τόσο μεγάλο αφού μπορώ και το καλύπτω με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Θα αναρωτηθώ εύκολα, βέβαια, #poupaeiokosmos, όταν κάποια φίλη μου γεννάει κι εγώ δεν έχω παρατηρήσει ότι φούσκωσε τους τελευταίους εννιά μήνες.

Το κακό σενάριο #2

Είμαστε δύο. Εγώ και το αγόρι μου, το φλερτ, το ραντεβού μου. Και αντί να ασχολείται με μένα, ασχολείται με το κινητό του – βλέπεις ότι τώρα τα ρίχνω στον άλλον έτσι; Φυσικά, εγώ ποτέ δε θα έκανα κάτι που θα χάριζε στον άλλον τόσο εύκολα την ευκαιρία να μου πει ότι έκανα κάτι λάθος. Κοιτάζω το κινητό μου, μόνο όταν είναι στην τουαλέτα – είμαι κι ευγενική ψυχή.

Τι γίνεται όμως όταν εκείνος έχει βγει ή είναι μαζί μου στον καναπέ ας πούμε, και χαζεύει στο κινητό του; Είμαι εγώ τόσο αδιάφορη ή εκείνος τόσο αγενής (άλλη λέξη μπαίνει εδώ κανονικά); Μην το καρπώνεσαι εσύ, εννοείται πως εκείνος φταίει, αλλά γιατί πρέπει να κάνω τον καραγκιόζη ή να γδυθώ για να μου δώσει σημασία; #poupaeiokosmos όταν ο άλλος αδιαφορεί για την παρουσία σου;

Κάπως έτσι φτάνουμε να νιώθουμε όλοι ανασφαλείς και να σκεφτόμαστε πως “κι αν δεν ήμουν εδώ, τι θα άλλαζε;”. Μήπως το κινητό έχει αντικαταστήσει την ύπαρξή μας; Και κάπου εκεί τους το αρπάζεις από το χέρι, το βουτάς στο ποτήρι με το νερό, ή απλά βάζεις τα κλάματα (ίσως και κάτι πιο ψύχραιμο να λειτουργούσε, αλλά εγώ κάτι τέτοιο θα έκανα). Αν έχεις νιώσει κι εσύ ανασφαλής δίπλα στους φίλους ή τη σχέση σου, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Τουλάχιστον αν σηκωθείς από εκείνο το τραπέζι έξαλλη που κανείς δε σου δίνει σημασία, ξέρω να σου πω πού πάει ο κόσμος όταν θέλει το καλύτερο για την ασφάλειά του. Πάει στην Τράπεζα Πειραιώς. Για να βρει τους δύο κορυφαίους ασφαλιστικούς οργανισμούς: την ERGO και την ΝΝ HELLAS.