Πριν και μετά: Η εντυπωσιακή ανακαίνιση σε διαμέρισμα του ’70, που δεν είχε πιστέψει κανείς

Η υβριδικότητά της αρχιτεκτονικής, λοιπόν, συνδυάζει με μοναδικό τρόπο τέχνη και επιστήμη. Και μπορεί το αποτέλεσμα μιας ανακαίνισης να είναι κάθε φορά διαφορετικό, αλλά είναι πάντα εντυπωσιακό. Κάτι που στην περίπτωση της παρακάτω ανακαίνισης σε διαμέρισμα του 1970 στα βόρεια προάστια, είχε αμφισβητηθεί αρχικά.

Ωστόσο, η Ναταλία Μπαζαίου, η οποια διατηρεί το δικό της αρχιτεκτονικό γραφείο στο κέντρο της Αθήνας και που ανέλαβε το εν λόγω έργο, απέδειξε το ακριβώς αντίθετο. Το διαμέρισμα που βρίσκεται στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής ήταν αρχικά σκοτεινό και χωρισμένο σε μικρούς χώρους. Πλέον, ο ανακαινισμένος του εσωτερικός χώρος που αψηφά τους παραδοσιακούς περιορισμούς της κατανομής χώρου, φιλοξενεί μια τετραμελή οικογένεια που ικανοποιεί απόλυτα τις σύγχρονες ανάγκες της.

Η ζωτικότητα του διαμερίσματος αναδεικνύεται μέσα από τα φυσικά στοιχεία που ενσωματώνονται στους χώρους του. Τα φυτά, τα δέντρα, το χώμα και τα στοιχεία του ελληνικού τοπίου συνυπάρχουν καθημερινά με την οικογένεια μέσα στο διαμέρισμα και αποτελούν βασικά στοιχεία της ταυτότητας και του design του.

Οι βασικοί στόχοι της ανακαίνισης του διαμερίσματος

«Ο βασικός στόχος της ανακαίνισης ήταν να προκύψει ένα διαμέρισμα όπου: έχει ποιότητες μονοκατοικίας (επαφή με τη φύση-να περιστοιχίζεται από κήπους), νιώθεις ωραία περπατώντας ξυπόλητος, δημιουργεί μια διάθεση παιχνιδιού και εξερεύνησης, υπάρχουν υλικά που θέλεις να τα αγγίξεις, είναι χαρούμενο και φωτεινό, χαίρεσαι να περνάς πολλές ώρες μέσα σε αυτό», λέει στο LadyLike η Ναταλία Μπαζαίου.

Το διαμέρισμα ήταν αρχικά χωρισμένο σε μικρότερους χώρους και αυτή η διαμερισματοποίηση δεν βοηθούσε τον επαρκή φωτισμό.

«Επίσης, η θέση των τοίχων και των ανοιγμάτων έκανε δύσκολη την διάταξη των επίπλων, με συνέπεια οι χώροι να είναι σκοτεινοί και μίζεροι. Το δάπεδο, παρότι μάρμαρο, είχε σκούρα κοκκινο-καφετί χροιά, κάτι το οποίο σκοτείνιαζε αρκετά τον χώρο. Το δάπεδο άλλαξε στα περισσότερα σημεία του και φυσικά το παλιό υλικό δεν πετάχτηκε αλλά επαναχρησιμοποιήθηκε σε διάφορα άλλα σημεία του σπιτιού (ως υλικό καθίσματος, ως επένδυση παρτεριών) αλλά και σε άλλα έργα», πρόσθεσε η αρχιτέκτονας μιλώντας για τις σημαντικότερες αλλαγές που έγιναν στο διαμέρισμα και πώς αυτές το επηρεάσαν.

Οι δυσκολίες που προέκυψαν

«Κάτι που μοιάζει αρχικά ως απρόοπτο ή έστω ως δυσκολία, καταλήγει πάντα, μα ΠΑΝΤΑ, να είναι από τα πιο δυνατά σημεία ενός έργου. Έτσι συνέβη και σε αυτήν την περίπτωση.

Γκρεμίζοντας τους τοίχους της παλιάς κουζίνας, αποκαλύφθηκε μια κολώνα.

Αυτή η κολώνα ούτε υπήρχε στα σχέδια της πολυκατοικίας, ούτε προεξείχε του τοίχου, άρα δεν φανταζόμουν ότι μπορεί να υπάρχει. Η μελέτη τροποποιήθηκε ώστε να τη συμπεριλάβει, αλλά και να την αναδείξει. Τελικά, έγινε από τα πιο αγαπημένα σημεία του διαμερίσματος. Σε όλες τις ανακαινίσεις, ό,τι προϋπάρχει το αντιμετωπίζω σαν δυνατότητα και όχι σαν δυσκολία.

Όσοι είδαν το διαμέρισμα πριν την ανακαίνιση, πίστευαν ότι δεν άξιζε καθόλου σαν επένδυση.

Μου έλεγαν ότι αποκλείεται να μεταμορφωθεί σε κάτι ωραίο, τόσο μίζερο και σκοτεινό που είναι. Διαψεύστηκαν όλοι. Τα πάντα μπορούν να μεταμορφωθούν και όλοι οι χώροι, όσο και αν μοιάζουν δύσκολοι, είναι γεμάτοι δυνατότητες», αποκάλυψε στο LadyLike η Ναταλία Μπαζαίου.

Το είδος διακόσμησης που κυριάρχησε

Όσο για το στιλ διακόσμησης που πλέον κυριαρχεί στο διαμέρισμα, η Ναταλία Μπαζαίου ανέφερε: «Η διακόσμηση ήρθε ως τελικό συμπλήρωμα ενός χώρου όπου τα βασικά του χαρακτηριστικά είναι η ανοιχτότητα, ο αρμονικός συνδυασμός υλικών και η σχέση με τη φύση. Αυτό που κυριαρχεί ως διακόσμηση, είναι η τέχνη και τα βιβλία και κάποια αντικείμενα και μικρο-έπιπλα που έχουν πίσω τους ιστορίες να πουν και έχουν μεταποιηθεί προκειμένου να ταιριάζουν περισσότερο στις σημερινές ανάγκες».

Το πριν

 

 

Το μετά

Η Ναταλία Μπαζαίου είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός με πάνω από 15 χρόνια συμμετοχών σε έργα και κατασκευές κάθε κλίμακας -κατοικίες, εταιρικά κτίρια, χώρους εκθέσεων, έπιπλα και αντικείμενα- και διεθνή βραβεία. Την ενδιαφέρει η αρχιτεκτονική που επικεντρώνεται στην εμπειρία του χώρου με όλες τις αισθήσεις, στην αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων καθώς και στη συμβίωση με τη φύση.