Πώς πέρασε ο Jo Nesbo στο πλατό της Ελένης Μενεγάκη;

Πρώτον, νιώθεις πως όλο αυτό είναι παραπάνω σουρεαλιστικό απ’όσο μπορείς ν’ αντέξεις, διότι κανονικά ”τι δουλειά έχεις εσύ σε ένα καφέ με τον Jo Nesbo; Και δεύτερον, νιώθεις σαν τον Μήτσο. Το σεξ με την Crawford, (ή, αναλογικά, η εμπειρία του να έχεις τον Jo Nesbo καλεσμένο σε μια ελληνική εκπομπή χωρίς να το ξέρει κανείς) είναι μισή χαρά αν δεν μπορείς να το πεις σε κάποιον. Κανονικά, θα ΄θελες να σηκωθείς όρθιος και να χορέψεις κλακέτες. 

Όχι ότι ο Jo έχει πρόβλημα με τη δημοσιότητα – να εξηγούμαστε. Απλά,  γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια χώρα, όπου το να μην αναγνωρίζεις (ή να παριστάνεις πως δεν αναγνωρίζεις) έναν celebrity θεωρείται δείγμα πολιτισμού. Οπότε θεωρεί περίπου δεδομένο πως κανένας δεν θα ορμήσει πάνω του με το δάχτυλο προτεταμένο, φωνάζοντας ”Εσείς, εσείς, εσείς δεν είστε ο Xάρι Χόλε;”.

Πράγμα που στην περίπτωσή μας, τελικά, συμβαίνει. Κι εκείνος, το βρίσκει αστείο ή παριστάνει πως το βρίσκει. Όπως και να ΄χει, όταν, εν τέλει, ο κόσμος παίρνει χαμπάρι ποιος είναι, δέχεται όλα τα ενθουσιώδη ”welcome mr. Nesbo”, τα ελληνικά σφιξίματα των χεριών, τα ”είμαι μεγάλος θαυμαστής, παρακαλώ θα μου υπογράψετε”, και τα ”μια φωτογραφία, αν γίνεται”, χαμογελώντας αγόγγυστα. Ταυτόχρονα, γράφει μανιωδώς, κάθε λεπτό που βρίσκει εύκαιρο. Βρίσκεται – όπως εξηγεί στην Ντόρα Τσακνάκη, την αεικίνητη υπεύθυνη επικοινωνίας των εκδόσεων ”Μεταίχμιο”, που ήταν η σκιά του, τα δύο 24ωρα που έμεινε στην Αθήνα – στις τελευταίες σελίδες του επόμενου Χάρι Χόλε βιβλίου και βιάζεται να ”βάλει στο χαρτί” τις ιδέες του.

Οπότε τώρα ξέρεις πως το φινάλε της νέας, αιματοβαμμένης ιστορίας του, έχει γραφτεί, μέρα μεσημέρι, κάπου στα αθηναϊκά suburbia, σε ένα μέρος που λέγεται ”Πέτσα Βακαλοπούλου”. Μakes sense. Και ποζάρει. Με όλους. Από τα κορίτσια του μακιγιάζ, με τα άλλα της ρεσεψιόν, με τα παιδιά στις κάμερες, με τους δημοσιογράφους, τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο (”κριτικός σινεμά και δημοσιογράφος, χμ, ο κακός της ιστορίας…”) και με τον Μάκη Πουνέντη, ο οποίος έχει κουβαλήσει μαζί, μια σακούλα με αντίτυπα της ”Δίψας”, για να του τα υπογράψει

Ως καλεσμένος, της ”βασίλισσας” Ελένης, (σ.σ. Η οποία, παρεμπιπτόντως, έχει διαβάσει κάμποσα βιβλία του και στα διαλείμματα της εκπομπής τον ”πυροβολούσε” με ερωτήσεις), ο Nορβηγός ”βασιλιάς” της αστυνομικής λογοτεχνίας ήταν, ασφαλώς, μια ιδεώδης περίπτωση. Ακριβής στην ώρα του, υπομονετικός, ευγενικός, γλυκός, ευφυής, με εκείνο το ήσυχο – τόσο κόντρα στην σκοτεινή περσόνα του – χιούμορ εξήγησε στο ελληνικό τηλεοπτικό κοινό με χαριτωμένα αγγλικά, σε τι  ακριβώς μοιάζει το γράψιμο με την αναρρίχηση: και τα  δύο, όπως είπε τον βοηθούν να αντιμετωπίσει τους φόβους του. Φόβο θανάτου. Απώλειας. Φόβο για τα ύψη. Τον φόβο του Μεγάλου Κακού. Στην Κάλυμνο έρχεται τα τελευταία 6-7 χρόνια, επειδή είναι hot- spot (και) στην κοινότητα των Νορβηγών αναρριχητών. Off camera εξομολογήθηκε (κι αυτό είναι ένα μικρό μυστικό) ότι φέτος, είχε ένα μικρό ατύχημα στον καρπό οπότε, δεν το ζόρισε, σκαρφαλώνοντας σε βράχια. Δούλεψε, όμως. Τώρα, δεν βιάζεται να επιστρέψει στο κρύο Όσλο όπου, θα ‘χει κιόλας χειμώνα. Ναι, του αρέσει η Ελλάδα, έρχεται από τα 17 του. Και, απόλαυσε την αναρρίχηση στον Υμηττό.

Αυτή τη φορά, ο Jo, αποκάλυψε και κάτι που δίσταζε να ομολογήσει στο παρελθόν. Πως μάλλον συμπαθεί τον διάσημο ήρωά του, τον εμμονικό, αλκοολικό, αυτοκαταστροφικό επιθεωρητή Χάρι Χόλε που δυσκολεύεται να χωρέσει στα παπούτσια της καινούριας του ευτυχίας. (Γιατί; Διότι απλώς, ”υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι. Άνθρωποι που νιώθουν καλά, μόνο όταν την ζωή τους την διατρέχει λίγη θλίψη, ένα υπόγειο ρεύμα μελαγχολίας”. Ο Χάρι είναι ΟΚ τύπος, αλλά λίγο έντονος. Το ”είδος του φίλου με τον οποίο θα περνούσες καλά το σαββατοκύριακο, αλλά δεν θα ήθελες να τον ξαναδείς στην πόρτα σου τη Δευτέρα το πρωί”. Στο τέλος, με τα χρόνια συνειδητοποίησε, λέει, κάτι περίεργο: πως βάζει στον Χάρι του, ”περισσότερο Nesbo” απ΄όσο θα ήθελε, ή απ’ όσο νόμιζε. Επειδή αυτό, μάλλον, κάνουν όλοι οι συγγραφείς: γράφουν για ό,τι ξέρουν καλύτερα.

Πιθανότατα, όμως, όλοι οι συγγραφείς, με πωλήσεις που φτάνουν τα 36.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως, δεν θα γύριζαν, στο τέλος μιας ελληνικής, ψυχαγωγικής εκπομπής να σου πουν: ”Ηey, it was great! Περίμενε να βγάλω μια φωτογραφία ακόμα με την Ελένη και φύγαμε…” (Ποια Cindy Crawford…)

Κεντρική Φωτογραφία: Εκδόσεις Μεταίχμιο