Release Athens 2017: Οι εντυπώσεις από την 1η μέρα του μουσικού φεστιβάλ

Αν μπορείς να πεις κάτι για το νεόκοπο Release – σε σχέση με τις υπόλοιπες εγχώριες συναυλιακές διοργανώσεις στις οποίες χαιρόμαστε να τρέχουμε κάθε καλοκαίρι- είναι πως χρόνο με το χρόνο εξελίσσεται αισθητά σε όλα τα επίπεδα. Η ευάερη, παραθαλάσσια Πλατεία Νερού αποτελεί παραδεισένιο μέρος για μαζικά live. Ειδικά την πρώτη Παρασκευή του Release, όπου η έλευση του κόσμου ήταν πυκνή αλλά όχι σε βαθμό συμφόρησης, όλοι πήγαμε και ήρθαμε πολύ ανθρώπινα. 

Ώρα 18:30 λοιπόν και στη σκηνή ανεβαίνει το ελληνικό δίδυμο των the Rattler Proxy, για να διαδεχτούν την επίσης “δικιά μας” Etten. Και τα δύο μουσικά σχήματα δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό υπό το φως του ήλιου δυστυχώς στην περίπτωσή τους, αφού σίγουρα στα acts αυτών των καλλιτεχνών ταιριάζει το σκοτάδι.

Κάτι που ευχόμαστε ν’ αλλάξει κάποια στιγμή στη νοοτροπία του ελληνικού κοινού είναι να αποκτήσει μία πιο ισχυρή φεστιβαλική συνείδηση ώστε να προσέρχεται στις συναυλίες για την όλη εμπείρία και όχι μόνο για ν’ ακούσει τις μεγάλες φίρμες, αλλά νωρίτερα, την ώρα εμφάνισης των support artists. 

3ο act στη σειρά αυτό του Larry Gus. Ο Έλληνας performer εκφράστηκε μουσικά μέσα από το γνώριμο ρεσιτάλ εκκεντρικότητας στο οποίο επιδίδεται με συνέπεια κάθε φορά που ανεβαίνει στο stage.

Ο Larry Gus ξεχύθηκε μπροστά μας χειμαρρώδης  κι εμείς τον απολαύσαμε σχεδόν ενοχικά.

Στην ιδιότυπη, παραληρηματική του performance ακούσαμε τραγούδια όπως τα The Night Patrols (A Man Asleep), With All Your Eyes Look και το NP Complete, κατά τη διαρκεια του οποίου όργωνε τρέχοντας ιδρωτικά τη σκηνή. Μια καλλιτεχνική τρέλα, κατά γενική ομολογία.

Κλείνοντας κι ενώ η νύχτα έπεφτε στο Φάληρο, ο Larry Gus μας ζήτησε συγγνώμη για ένα άβολο αστείο που είχε μοιραστεί μαζί μας λίγο πριν και ανακοίνωσε την άφιξη των Moderat στην σκηνή του Release Athens.

Λίγο μετά τις 21:00 η σκηνή σκοτείνιασε μυστηριωδώς για να υποδεχτεί τον Apparat και τους Γερμανούς του, οι οποίοι ξεπήδησαν μέσα από τον καπνό. Το πάρτι είχε μόλις ξεκινήσει!

Τι εννοείς “Οι Moderat είχαν ξανάρθει πριν κάτι μήνες”; Ε, και; Όσες φορές και ν’ ακούσεις από τα χεράκια τους το Les Grandes Marches, το Running, το Rusty Nails, το Reminder, το Ghostmother (όλα τα είπαν), δεν τα χορταίνεις.

Οι αγαπημένοι μας Modelesector μαζί με τον Apparat σε πλήρη δράση που παρακολουθώντας τη κατανοείς γιατί αυτοί οι 3 κύριοι έχουν ψηφιστεί ως το Top Electronic Act του πλανήτη.

Από τη μία η φωνή και ο ήχος των πλήκτρων του Sascha Ring, από την άλλη τα “μαγικά” των Gernot Bronsert και Sebastian Szary, το αποτέλεσμα εκρηκτικό από τους Βερολινέζους.

Οι Moderat έκλεισαν την υποδειγματική τους εμφάνιση με τo αγαπημένο Bad Kingdom και με το Intruder, από το τελευταίο άλμπουμ τους, ΙΙΙ.

Και κάπως έτσι τελικά This is what we wanted, what we had in mind.

Με ορμή από τους Moderat, γύρω στις 23:00, προσγειώθηκαν στη σκηνή οι Royksopp, μετά από 8 χρόνια απουσίας. Ένας κάποιος ενθουσιασμός από το πλήθος.

Δεν είμαι ο πιο αντικειμενικός άνθρωπος που θα σου μιλήσει για αυτούς εδώ τους κυρίους από τη Νορβηγία. Και με κλειστά μικρόφωνα να έπαιζαν που λέει ο λόγος, εγώ πάλι εκστασιασμένη θα ήμουν από κάτω. Αλλά η αλήθεια είναι πως το ντουέτο των Svein Berge και Torbjorn Brundtland επέστρεψαν στην Ελλάδα φορτωμένοι με πολλή όρεξη, αλλά και με ένα πολύ δυνατό χαρτί που ακούει στο όνομα “Jonna Lee”.

Απόλυτα αιθέρια η vocalist της νορβηγικής μπάντας, εμφανίστηκε σαν ξωτικό ντυμένο στα λευκά και τα είπε όλα, ξεκινώντας από το Monument, και τύφλα να ΄χει η Robyn.

Η Σουηδέζα Lee αποτελεί μία ωραία περίπτωση περσόνας στην οποία αξίζει να δώσεις βάση. Τραγουδίστρια, σκηνοθέτιδα, στιχουργός, μουσικός, δημιουργός του οπτικουακουστικού project iamamiwhotami, το οποίο μετράει πάνω από 40 εκατομμύρια views στο κανάλι της στο youtube και η τραγουδίστρια των Royksopp στη φετινή τους περιοδεία στην οποία ερμηνεύει κομμάτια που έχουν ηχογραφηθεί με τη φωνή της Karin Dreijer, της Robyn και της Susanne Sundfør.

Οι Royksopp έπαιξαν αρκετά από αυτά που ευχόμασταν ν’ ακούσουμε,  όπως το Running to the Sea, το What Else is There?, το This Must Be It, το Never Ever, το The Girl and the Robot, αλλά και το πιο τρυφερό τους κομμάτι, το Something in my Heart. Ναι παρών και ο Jamie Irrepressible.

Οι Νορβηγοί μας έκαναν παρέα για ακριβώς 90 λεπτά, το πάρτι ήταν καλό, αλλά εγώ θα ήθελα στο encore, πριν το καταληκτικό τους Do it Again, ν’ ακουστεί και το You Don’t a Clue. Δεν πειράζει, την επόμενη φορά ίσως!

Επόμενο ραντεβού με το Release Athens 2017, την Παρασκευή 16/6 με Thievery Corporation, Archive, Kadebostany, Omega Ray και Chinese Basement.

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Waitkinson