Release Athens 2018: Δύο νύχτες θερινής χαρμολύπης στην Πλατεία Νερού

Το Release Athens εδώ και μερικές σεζόν έχει αναλάβει να μας βάζει στο περίφημο #summermood, φέρνοντας στην Πλατεία Νερού- μακράν τον πιο λειτουργικό, άνετο και ατμοσφαιρικό λόγω θάλασσας συναυλιακό χώρο, αν όχι στην Ελλάδα σίγουρα σε ό,τι απλώνεται σε μπόλικα χιλιόμετρα γύρω από την Αθήνα-. Φέτος λοιπόν ήταν η σειρά του Richard Ashcroft των Verve, των UB40 και του Rag ‘n’ Bone Man να κάνουν σεφτέ, κηρύσσοντας με τα ρυθμικά τους λακτίσματα την θερινή σύναξη των μουσικόφιλων.

Το παραδοσιακό repetition ήρθε φυσικά από τους Thievery Corporation, κι αν υπάρχει ένα τραγούδι που να ταιριάζει στη σχέση των Ελλήνων με την πολυεθνική κολεκτίβα από την Ουάσινγκτον είναι το εγχώριο λαϊκό smash hit «Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος».

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή και με πρόγραμμα.

Το αρνητικό

Ξεκινάω με το μείον για ν’ απογειωθούμε στη συνέχεια. Όχι, δεν ήταν η διοργάνωση, ούτε κάποια performance. Για το μελανό σημείο του Release, όπως και κάθε συναυλίας στην οποία δεν υπάρχει κοινό ενώ οι καλλιτέχνες αξίζουν, φταίει το κοινό. Για μία ακόμα φορά, ο χώρος γέμισε αργά, με αποτέλεσμα τα πρώτα acts να παίζουν αισθητά δυσανάλογο (μ’ αυτόν που αξίζουν κόσμο από κάτω). Θα μου πεις «στις 6 το απόγευμα έκανε ζέστη». Ακόμα κι αυτό σηκώνει κουβέντα. Δηλαδή στα μουσικά φεστιβάλ του εξωτερικού που μαζεύονται από το μεσημέρι κάτω από τον ήλιο, κορόιδα είναι; Υπάρχει η παραμικρή περίπτωση στο Primavera να έσκαγες μύτη στις δέκα και μισή το βράδυ;

Όπως και να ‘χει, οι Lip Forensics, οι Sworr και η Kid Moxie εκπληρώνοντας την «κατάρα» των πρώτων του line-up ήταν εξαιρετικά την πρώτη μέρα του Release Athens, με ή χωρίς εμάς από κάτω.

Lip Forensics

Sworr.

Kid Moxie

Ακριβώς το ίδιο καλό «ζέσταμα» επεφύλαξαν  οι υπέροχοι Magenta Flaws, οι Ρουμάνοι Golan και η η «δική μας» Angelika Dusk την δεύτερη μέρα του φεστιβάλ.

Magenta Flaws

Golan

Angelika Dusk

Οι ευχάριστες εκπλήξεις

Ας είμαστε ειλικρινείς, όταν ανακοινώθηκε το όνομά των UB40 πολλοί νιώσαμε ένα ξάφνιασμα. Ωστόσο μετά και κυρίως εκ του αποτελέσματος αυτό που μένει είναι πως η δεύτερη μέρα του Release Athens ήταν πολύ αφιερωμένη σε όσους αγαπούν τη reggae και τα παρελκόμενά της. Μακράν η free spirit μέρα του φεστιβάλ. Και οι UB40, παλιές καραβάνες, ξέρουν πώς να ξεσηκώνουν τον κόσμο. Σαράντα χρόνια πάνω στη σκηνή είναι αυτά.

Η κλασική μπάντα του Ali Campbell ξεκίνησε με το “Flying High” και ολοκλήρωσε φυσικά με το “Red Red Wine”. Ό,τι μεσολάβησε ανέβασε τη χορευτική διάθεση.

Αντίστοιχα, την πρώτη μέρα του Release Athens το κοινό κέρδισε ο Rag ‘n’ Bone Man. Θα μπορούσαμε να χωρίσουμε το κοινό σε δύο κατηγορίες. Από τη μία εκείνοι που πήραν εισιτήριο για να ακούσουν και να δουν από κοντά τον άνθρωπο που με ένα τραγούδι κατάφερε να κατακτήσει το Billboard- φυσικά εννοώ το “Human” και από την άλλοι όλοι οι υπόλοιποι που κατέβηκαν στην Πλατεία Νερού για τον Richard Ashcroft, αλλά εκτίμησαν ιδιαίτερα τη μελωδική φωνή του Βρετανού soulίστα, κατά κόσμον Rory Charles Graham.

OΙ MVP

Φόρεσε το λευκό του t-shirt, το στρατιωτικό του το μπουφανάκι, το σκούρο του τζιν, τα μαύρα του τα Ray-Ban, πήρε την κιθάρα στο χέρι και χωρίς πολλά πολλά ανέβηκε στο μέρος που νιώθει πιο άνετα μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό. Ο Richard Ashroft, το καμάρι των Verve καλησπέρισε τους χιλιάδες που τον περίμεναν καρτερικά με το “Sonnet” χωρίς να χάσει χρόνο. Ήταν ακριβώς όπως τον φανταζόμασταν όλα αυτά τα χρόνια και κυρίως όπως θέλαμε να είναι. Κουλαριστός, συγκρατημένα αδιάφορος, κομματάκι οργισμένος, συνεπής μουσικά. Ένας πραγματικός rockstar. 

Μια ματιά στο mod μαλλί του Richard και στην Πλατεία Νερού έπεσε νοσταλγία. Με το “Drugs Don’t Work” στο encore επήλθε η απόλυτη χαρμολύπη.

O ηγέτης των Verve διατηρεί αναλλοίωτο το attitude και το γρέζι της φωνής. Μας είπε ό,τι θέλαμε να ακούσουμε χωρίς καθυστερήσεις: “A Song for the Lovers”, “Space and Time”, “Lucky Man”, “Velvet Morning” και πολύ πιο πρόσφατα, όπως το “Hold On” και το “This is How it Feels”.

24 ώρες μετά κι ενώ ο Richard (λογικά) επέστρεφε στη μαμά Αγγλία για να προετοιμαστεί για το επόμενο live του στο Old Trafford ή για να κάνει πρόβες ενόψει περιοδείας Rolling Stones (ω ναι, θα είναι μαζί), οι Thievery Corporation εισέπρατταν το πρώτο τους χειροκρότημα από τα χεράκια μας.

Σύσσωμη η μπάντα με άπαντες τους βασικούς vocalists, 48 ώρες μετά την εμφάνισή τους στη Θεσσαλονίκη ήρθαν στο καθιερωμένο πλέον ραντεβού. Μας απηύθυναν το λόγο δεκάδες φορές (ως “Athens”), o Rob Ganza έγινε πιο συναισθηματικός όταν είπε πως οι Thievery μας αγαπάνε και μας έχουν μέσα στην καρδιά τους γιατί «20  χρόνια είναι αυτά», όπως είπε.

 Σαφώς υπήρξαν στιγμές deja-vu σε σχέση με πέρσι, αλλά και πάλι, από τη μία προσθήκες όπως το “Voyage Libre” και το ανακάτεμα του playlist σε σχέση με το αντίστοιχο του 2017 έκαναν τη διαφορά. Αλλά η αλήθεια να λέγεται, το κλείσιμο δεν μπορεί να είναι άλλο από το “The Richest Man in Babylon”, πώς να το κάνουμε τώρα;

Όλοι τους ήταν υπέροχοι. Η Loulou, o Mr. Lif, η Natalia Clavier. Αλλά μία μνεία παραπάνω αξίζει να δοθεί στην Raquel Jones.

Το κορίτσι που εντυπωσίασε με την ορμή και την ομορφιά της, έχει εκπροσωπήσει την πατρίδα της τη Τζαμάικα ως Miss Universe.  Mε τους Thievery τους ένωσε η αγάπη για τη reggae. Συνεργάζονται από το 2016 και ήταν η μεγάλη έκπληξη στο προτελευταίο τους άλμπουμ The Temple of i & i. Η ερμηνεία της στο “Letter to the Editor” και το “Road Block” ήταν από τις πιο δυνατές στιγμές της βραδιάς.

Επόμενο ραντεβού, την Κυριακή 17 Ιουνίου, στην 3η και τελευταία μέρα του Release Athens με Στεlla, Sillyboy’s Ghost Relatives, Parov Stelar και Jamiroquai!