Σειρά ή βιβλίο; Αυτές είναι οι 15 τηλεοπτικές μεταφορές που πρέπει να δεις

Οι παρακάτω σειρές στάθηκαν άξιες δίπλα στην πηγή τους και, σε κάποιες περιπτώσεις, τις εμπλούτισαν κιόλας. Όσο απαιτητική και αν είσαι, η λίστα σίγουρα έχει κάποια σειρά φτιαγμένη για σένα:

Sharp Objects

Η Camille είναι μια ψυχολογικά ασταθής δημοσιογράφος που αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό της για να καλύψει δύο φόνους κοριτσιών. Ψάχνοντας για στοιχεία, το σκοτεινό οικογενειακό παρελθόν και τα σφραγισμένα μυστικά της αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Είναι ο μοναδικός, άλλωστε, τρόπος να λυθεί το μυστήριο των φόνων. Οι πληγές της θα ανοίξουν ξανά και οι υποθέσεις των νεαρών κοριτσιών θα γίνουν ο δρόμος της για την πολυπόθητη εξιλέωση.

Η Gillian Flynn του “Gone Girl” έγραψε το “Sharp Objects” για να γράψει για τη βία που υφίστανται οι γυναίκες, την οργή τους, και τη μορφή που μπορεί να πάρει αυτή μέσα από τρεις γενιές γυναικών, και η Amy Adams, η Eliza Scanlen και η Patricia Clarkson την υπηρέτησαν άψογα. Κάθιδρο από την υγρασία και τον καταπιεσμένο θυμό του, το “Sharp Objects” ήταν επώδυνα αργό στις εξελίξεις του, αλλά κατεύναζε την ανυπομονησία μας με μια δυσοίωνη ατμόσφαιρα που δεν μπορούσες να πετάξεις από πάνω σου ακόμα κι όταν έπεφταν οι τίτλοι.

Big Little Lies: Season 1

Εστιάζουμε στην πρώτη σεζόν του “Big Little Lies”, γιατί η δεύτερη δεν είχε ιδιαίτερη αξία τελικά πέρα από το να παρουσιάσει το εύρος της Zoë Kravitz και από αυτή την αδιανόητη σκηνή:

Ο πρώτος κύκλος πήρε το βιβλίο της Liane Moriarty και τις πέντε βασικές του πρωταγωνίστριες και εξερεύνησε τον θεσμό του γάμου, την ενδοοικογενειακή βία, τη σεξουαλική κακοποίηση και τη γυναικεία αλληλεγγύη, σε μία απολαυστικά εύπεπτη σεζόν με νέα layers σε κάθε της επεισόδιο. Η Nicole Kidman, η Reese Witherspoon, η Shailene Woodley, η Laura Dern και ο φακός του Zoë Kravitz, σε μία από τις πιο hot σειρές της περασμένης δεκαετίας.

The Leftovers

Μία σειρά που ξεκινά με την επόμενη μέρα της εξαφάνισης του 2% του πληθυσμού της Γης, θα είχε σίγουρα να κάνει με την απώλεια και το πένθος. Το ‘Leftovers’ όμως, μία απάντηση θα έλεγε ίσως κανείς από τον Damon Lindelof για τις αντιδράσεις εναντίον του φινάλε που έγραψε για το ‘Lost’, είναι κυρίως μια ιστορία για τις στιγμές όπου ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με το άγνωστο. Η πίστη, η κοινότητα, η απόγνωση, η εξιλέωση, η ένταση του συναισθήματος μπροστά στις ερωτήσεις που η λογική δεν μπορεί να απαντήσει – όλες τους θεματικές που απασχολούν διαχρονικά τον δημιουργό – είναι το χέρι που απλώνει η σειρά όταν ρίχνει κοινό και χαρακτήρες στο κενό. Βαθιά ρομαντικό show που έψαχνε διαρκώς τη χάρη στο χάος και αντιμετώπισε τη ζωή μας λιγότερο σαν αυτό που είναι και περισσότερο σαν αυτό που αισθανόμαστε πως είναι.

My Brilliant Friend

Η “Τετραλογία της Νάπολης” όπως ονομάζεται συχνά το έργο της Elena Ferrante, έγινε σειρά που θα μεταφέρει όλα τα βιβλία της συγγραφέως στη μικρή οθόνη και ως τη 2η τουλάχιστον σεζόν που προβάλλεται τώρα από την Cosmote TV, έχει ικανοποιήσει και τους κριτικούς και τους φανατικούς των βιβλίων. Η ιστορία ξεκινά το 2010 και παίρνει την αφορμή της από την εξαφάνιση της 60χρονης Elena. Η φίλη της, Lila, θυμάται και καταγράφει ό,τι μπορεί από την παλιά της φίλη και τη σχέση τους που ξεκίνησε στη Νάπολη των ‘50s. Καλογυρισμένη σειρά και κάστινγκ που έχει βγει μέσα από τις σελίδες της Ferrante.

Alias Grace

Μετά το πιο θορυβώδες “Handmaid’s Tale”, το “Alias Grace” είναι η δεύτερη – και καλύτερη – τηλεοπτική μεταφορά βιβλίου της Margaret Atwood. Βασίζεται στην αληθινή υπόθεση ενός διπλού φόνου σε μια απομακρυσμένη πόλη του Καναδά το 1843, με τη Grace της ιστορίας να εμπνέεται από μια πραγματική Ιρλανδή μετανάστρια που μετακόμισε ως έφηβη στον Καναδά τον 19ο αιώνα για να εργαστεί ως υπηρέτρια. Αργότερα κατηγορήθηκε για τον διπλό φόνο του αφεντικού τους και της οικονόμου, μαζί με τον επιστάτη της φάρμας όπου εργαζόταν. Τα λίγα στοιχεία για τη Grace που επιβιώνουν ως σήμερα – κυρίως βάσει μαρτυριών από τη δίκη της – είναι διφορούμενα. Για κάποιους ήταν ψυχρή και ικανή για το έγκλημα που είχε τότε συγκλονίσει όλη τη χώρα, για άλλους πολύ κουτή για να το έχει διαπράξει.

Το “Alias Grace” του Netflix εκμεταλλεύεται όλες αυτές τις περιγραφές, για να συναρμολογήσει τελικά ένα αινιγματικό προφίλ μιας γυναίκας με κενά μνήμης που εξιστορεί τη ζωή της σε έναν ψυχίατρο, χωρίς όμως ποτέ να κερδίζει την εμπιστοσύνη μας ως αξιόπιστος αφηγητής. Διέπραξε τους φόνους ή έπεσε θύμα εκμετάλλευσης;

Killing Eve

Το “Killing Eve” βασίζεται στη σειρά βιβλίων “Codename Villanelle” και ακολουθεί μία ορφανή Ρωσίδα πληρωμένη δολοφόνο μαζί με τη γυναίκα πράκτορα που την καταδιώκει. Η σειρά της Phoebe Waller-Bridge που εκτοξεύτηκε με το “Fleabag”, είναι ένα βραβευμένο δράματος, κατασκοπικού θρίλερ και μαύρης κωμωδίας με φεμινιστική ματιά, κυρίως γύρω από την αμοιβαία εμμονή που αναπτύσσουν οι πρωταγωνίστριες μεταξύ τους. Η Sandra Oh του “Grey’s Anatomy” είναι ο MVP της σειράς στον ρόλο της Eve, ενώ η Jodie Comer ενσαρκώνει ως Villanelle έναν από τους πιο διασκεδαστικούς γυναικείους χαρακτήρες της τελευταίας πενταετίας.

The Haunting of Hill House

Το “Haunting of Hill House” βασίστηκε στο βιβλίο γκόθικ τρόμου του 1959 της Shirley Jackson, ένα αφήγημα που θεωρείται μία από τις καλύτερες ιστορίες φαντασμάτων του 20ού αιώνα, και στα χέρια του Mike Flanagan έγινε μία από τις πιο συναισθηματικές, αγνά τρομακτικές σειρές που έχουμε δει ποτέ. Παρά τα φανταστικά του jump scares, το “Haunting of Hill House” ήταν πάνω από όλα ένα βαθύ οικογενειακό δράμα, στοιχειωμένο από ανεπίλυτα τραύματα και τύψεις που δεν ανακουφίστηκαν ποτέ. Με έξοχο καστ που ηγήθηκε οι Carla Gugino και ένα εκπληκτικά γυρισμένο 6ο επεισόδιο, η σειρά ήταν από τα highlights του 2018 και θα συνεχιστεί με το “Haunting of Bly Manor”.

You

Η ανάλαφρη επιλογή της λίστας βασίζεται στα βιβλία της Caroline Kepnes και περιστρέφεται γύρω από τον κατά συρροή δολοφόνο που υποδύεται ο Penn Badgley του ‘Gossip Girl’. Ως μάνατζερ βιβλιοπωλείου, ο Joe Goldberg ερωτεύεται μια πελάτισσά του για την οποία αναπτύσσει σύντομα μια τοξική εμμονή που καθορίζει όλες τις κινήσεις του. Το “You” ήταν μέτρια επιτυχία για το αρχικό του δίκτυο, το Lifetime, μόλις όμως ανέβηκε στο Netflix έγινε παγκόσμιο χιτ.

Normal People

Το best-seller της Sally Rooney διασκευάζεται από τον Lenny Abrahamson του οσκαρικού “Room” και ακολουθεί την περίπλοκη σχέση του Connell (Paul Mescal) και της Marianne (Daisy Edgar-Jones) από την εφηβεία τους, μέχρι τα ενήλικά τους χρόνια. Έχει το βασικό DNA της Rooney: Νεαροί Iρλανδοί μπλέκουν σε σχέσεις που ξέρουν πολύ καλά ότι είναι κακή ιδέα, αλλά προχωρούν σ’ αυτές όπως και να ‘χει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Connell ήταν ο δημοφιλής τύπος στο σχολείο που δεν ήθελε να διαδώσει τη σχέση του με μια κατώτερης κοινωνικής αποδοχής κοπέλα όπως η Marianne, όμως η ισορροπία μεταξύ τους αλλάζει στο κολέγιο όπου εκείνη θριαμβεύει και εκείνος βρίσκεται έξω από τα νερά του.

Το “Normal People” είχε ήδη συζητηθεί πριν από την κυκλοφορία του, όχι μόνο ως μεταφορά της Rooney, αλλά και για τις ρεαλιστικές σκηνές σεξ του. Η χρήση intimacy coordinator είναι έκδηλη στη σειρά και κάθε ερωτική σκηνή του ζευγαριού προσδίδει όντως κάτι παραπάνω στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και της αφήγησης, χωρίς να είναι εκεί απλώς για το σοκ του γυμνού.

Unorthodox

H Esty εγκαταλείπει τον παραδοσιακό γάμο της και την αυστηρή κοινότητα ορθόδοξου Ιουδαϊσμού της Νέας Υόρκης και δραπετεύει στο Βερολίνο για να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Τη στιγμή όμως που αρχίζει να βρίσκει τα πατήματά της, το παρελθόν της κάνει την εμφάνισή του.

Το ταξίδι της Esty στο Βερολίνο και η απόφασή της να αφήσει πίσω τη θρησκεία της βασίζονται στην πραγματική υπόθεση της Deborah Feldman και στο best-seller βιβλίο της “Unorthodox: The Scandalous Rejection of My Hasidic Roots”. Η σειρά του Netflix δημιουργήθηκε από την Anna Winger των εξαιρετικών “Deutschland 83” και “Deutschland 86” και μέσα σε 4 επεισόδια μάς ισοπέδωσε με την ειλικρίνειά της και με την απίστευτη ερμηνεία της Shira Haas που ελπίζουμε να δούμε σε τηλεοπτικές υποψηφιότητες.

Watchmen

Το εμβληματικό graphic novel του Alan Moore ενέπνευσε μια σειρά από τον David Lindelof του “Leftovers” και του “Lost” που δεν είχε καθόλου χρόνο για εκπτώσεις. Γιατί, ας πούμε, να μην ξεκινήσεις τη σειρά σου με το πραγματικό ρατσιστικό μακελειό της Tulsa που η Αμερική θέλει να ξεχάσει;

Η υπόθεση της σειράς εκτυλίχθηκε στο ίδιο σύμπαν του graphic novel, διαφοροποιήθηκε όμως εστιάζοντας σε δική της, ξεχωριστή αφήγηση. Σε αυτήν οι υπερήρωες αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες, με ορισμένους απ’ αυτούς να ερευνούν μια μυστηριώδη δολοφονία. Η συνωμοσία που θα ανακαλύψουν θα μπορούσε να αλλάξει την ιστορία του κόσμου. Με βασική πρωταγωνίστρια τη φανταστική, προσφάτως βραβευμένη με Emmy και Oscar, Regina King, το “Watchmen” επέδειξε εξωφρενική τόλμη για το μέσο της τηλεόρασης και ανατίναζε ιδεώδη και θεσμούς σε κάθε του επεισόδιο, με ωμό, πανανθρώπινο τρόπο.

Shrill

Η Annie είναι μια νεαρή γυναίκα με παραπανίσια κιλά που θέλει να αλλάξει τη ζωή της – αλλά όχι το σώμα της. Η κωμωδία “Shrill” έδωσε στην υπέροχη Aidy Bryant του “Saturday Night Live” τον χώρο που της άξιζε για να απογειώσει τα οικεία κωμικά beats της σειράς, σε καίριο κοινωνικό σχολιασμό. Η επιτυχία του “Shrill” σε αντίθεση με άλλες καλοπροαίρετες σειρές παρόμοιας θεματολογίας, οφείλεται στο γεγονός ότι δεν εξετάζει μονάχα το πώς η Annie υπάρχει στον κόσμο μας, αλλά το πώς ο κόσμος μας αντιμετωπίζει την Annie.

Mindhunter

Όπως εντοπίσαμε στο “Seven” και είδαμε να απογειώνεται αργότερα στο “Zodiac”, ο David Fincher είναι ο μετρ του procedure. Μιλάμε, φυσικά, για ένα είδος που, από τις αστυνομικές και τις δικαστικές αίθουσες μέχρι τους ψυχρούς θαλάμους νοσοκομείων, έχει φέρει χρυσάφι στην τηλεόραση. Στα χέρια όμως του Fincher δεν θα γινόταν ποτέ παραδοσιακά.

Το στιλιζαρισμένο, αριστοτεχνικά σκηνοθετημένο, στριφνό “Mindhunter” δεν εκθειάζει, ούτε μεγαλοποιεί με φτηνό τρόπο τα εγκλήματα των υπό μελέτη δολοφόνων του. Παρουσιάζοντας το χρονικό της αυγής των εγκληματολογικών προφίλ από το FBI, αφήνει πίσω τα κλασικά thrills των διασκευασμένων αληθινών εγκλημάτων και κοιτάζει τη φιλολογική πλευρά τους. Όσοι περίμεναν τους τρεις βασικούς πρωταγωνιστές να κάνουν νυχτερινές καταδιώξεις, τους είδαν να κάνουν συνεντεύξεις, να εφευρίσκουν ορολογίες, να συζητούν πάνω από μια ατέλειωτη χαρτούρα. Το “Mindhunter” είναι μια ψυχογραφική εξερεύνηση της φιλοδοξίας που μεταμόρφωσε έναν δυσκίνητο γραφειοκρατικό μηχανισμό, στον οργανισμό που μπορεί πλέον να εκπαιδεύει τους πράκτορές του στις πιο ενδόμυχες, σκοτεινές σκέψεις του ανθρώπινου νου. Το καλύτερο Netflix original που έχουμε δει ως τώρα.

Dare Me

Βασισμένη σε best-seller βιβλίο που μεταφέρει στη μικρή οθόνη η ίδια του η συγγραφέας, η Megan Abbott – ειδική στα μυθιστορήματα εγκλημάτων και στo non-fiction crime – το “Dare Me” αντιμετωπίζει με σοβαρότητα τον ανταγωνισμό στον πρωταθλητισμό του cheerleading και πηγαίνει τη δράση σε μία μικρή, υποβαθμισμένη πόλη της Αμερικής που θέλει να χρησιμοποιήσει το άθλημα για να βγει από το οικονομικό αδιέξοδο. Μέχρι που μία δολοφονία επιφανούς προσώπου της κοινότητας θα βάλει εμπόδια στα σχέδιά της. Στριμάρει στο Netflix και είναι τέλεια επιλογή ακόμα και για όσους δεν αντέχουν τους εφήβους στην οθόνη τους.

Orange Is the New Black

Η πρώτη πραγματικά σαρωτική επιτυχία του Netflix δεν έμοιαζε με τίποτα που είχαμε ξαναδεί ως τότε στη μικρή οθόνη. Η κωμική σειρά που χρονογράφησε σε 7 σεζόν τη ζωή των έγκλειστων γυναικών στη φυλακή του Litchfield περιελάμβανε γυναίκες κάθε χρώματος και σεξουαλικότητας. Σε αυτό χρωστάει σε τρομερά μεγάλο βαθμό και η σειρά τη δημοτικότητά της και η υπόλοιπη τηλεόραση την εμφανή βελτίωση στην ποικιλία γυναικείων χαρακτήρων που έχουμε δει από 2013 που πρωτοβγήκε το show. Το “Orange Is the New Black” όμως, παρότι εύθυμο στο DNA του, δεν μας άφηνε ποτέ να ξεχάσουμε το ρατσιστικό σύστημα που οδήγησε πολλές από τις έγκλειστες μαύρου ή άλλου χρώματος στη φυλακή, ή τη διαφορετική μεταχείριση που είχαν μέσα στη φυλακή σε σχέση με τις λευκές φίλες τους όπως η Piper.