Στην Pietà είδα να σκοτώνουν επί σκηνής ξανά και ξανά 5 γυναίκες

Οι γυναικοκτονίες της Ελένης Τοπαλουδη, της Γαρυφαλλιάς Ψαρράκου, της Ερατούς Μανωλακέλλη, της Ντόρας Ζαχαριά και της Σοφίας Σαββίδου, δεν είχαν θύματα πέντε γυναίκες. Μαζί με την Ελένη, τη Γαρυφαλλιά, την Ερατώ, την Ντόρα και τη Σοφία, δολοφονήθηκαν και οι μανάδες τους. Το χρονικό αυτών των άγριων γυναικοκτονιών και του ψυχολογικού χάους γύρω από αυτές, εξετάζει με μοναδικό τρόπο η θεατρική παράσταση Pietà, με την υπογραφή της Μάρθας Μπουζιούρη.

Tον όρο γυναικοκτονία δεν τον εφηύραμε ξαφνικά, στα πλαίσια ενός επικοινωνιολογικού παιχνιδιού. Είναι ένας όρος, ο οποίος δημιουργήθηκε όπως κάθε άλλη λέξη, με σκοπό να περιγράψει κάτι πολύ συγκεκριμένο. Ειδικότερα τη δολοφονία γυναικών και θηλυκοτήτων από άνδρες, ακριβώς επειδή είναι γυναίκες. Η Pietà είναι η νέα παράσταση θεάτρου- ντοκιμαντέρ της σκηνοθέτριας Μάρθας Μπουζιούρη, η οποία τολμά να αγγίξει αυτό το επώδυνο, επίκαιρο και εκκωφαντικά επείγον θέμα, με την πολύτιμη συμβολή μιας καλλιτεχνικής ομάδας που αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες ηθοποιούς και δημιουργικούς συντελεστές.

Η Pietà, που έκανε πρεμιέρα στο 66ο Φεστιβάλ Φιλίππων στην Καβάλα και από τις αρχές Οκτωβρίου, παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, ψηλαφεί το προσωπικό και συλλογικό τραύμα της γυναικοκτονίας. Της ύστατης πράξης στην πυραμίδα κλιμάκωσης της έμφυλης βίας.

Έμπνευση και οδηγός της παράστασης στάθηκαν πέντε γυναίκες-μητέρες, που βίωσαν την υπέρτατη απώλεια, τη δολοφονία του παιδιού τους: Οι Κούλα Αρμουτίδου (μητέρα Ελένης Τοπαλούδη), Ελένη Κρεμαστιώτη (μητέρα Ερατώς Μανωλακέλλη), Κατερίνα Κώτη (μητέρα Ντόρας Ζαχαριά), Αλεξάνδρα Μάκου (μητέρα Γαρυφαλλιάς Ψαρράκου) και Ρόζα Φωτιάδου (μητέρα Σοφίας Σαββίδου).

Μέσα από μια μακρά κι έντονα φορτισμένη περίοδο συναντήσεων, εκμυστηρεύσεων κι ανταλλαγών, διανοίχτηκε ένας χώρος εγγύτητας κι εμπιστοσύνης, εντός του οποίου διαμορφώθηκε σταδιακά το κείμενο της παράστασης, βασισμένο στις πραγματικές αφηγήσεις των μητέρων, αλλά και σε βιωματικό υλικό των ηθοποιών.

Pietà

Μέσα από την αιχμηρή και ταυτόχρονα παρηγορητική γλώσσα του θεάτρου, η παράσταση Pietà πραγματοποιεί ένα δύσκολο ταξίδι στα μονοπάτια της απώλειας, του πένθους και της αναγέννησης, επιδιώκοντας να μετατρέψει τη σκηνή σε έναν τόπο αλληλοφροντίδας, διεκδίκησης και δημόσιας μνήμης. Πρόκειται για μια βαθιά βιωματική θεατρική παράσταση που ισορροπεί με γενναιότητα και ευαισθησία ανάμεσα στο πολιτικό και το ανθρώπινο, αποτίνοντας φόρο τιμής στα θύματα γυναικοκτονιών και σε όλες τις γυναίκες εκεί έξω.

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει η σκηνοθέτρια Μάρθα Μπουζιούρη:

«Πέντε σπουδαίες γυναίκες, παρά την οδύνη από την υπέρτατη απώλειά τους, μου επέτρεψαν να τις πλησιάσω, και μέσα από αυτές να πλησιάσω και να αφουγκραστώ την Ελένη, την Ερατώ, την Ντόρα, τη Γαρυφαλλιά, τη Σοφία. Η παράσταση είναι αφιερωμένη στις γυναίκες αυτές, που δεν βρίσκονται πια ανάμεσά μας αλλά ζουν μέσα από εμάς. Γινόμαστε η φωνή τους. Η ομορφιά και η μνήμη τους φωτίζει τον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς βία, χωρίς διακρίσεις, χωρίς φόβο».

Η Pietà θα σε χτυπήσει σαν γροθιά στο στομάχι και θα σου υπενθυμίσει ότι οι γυναικοκτονίες μάς απασχολούν γιατί αποτελούν την πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας.

Θα συνεχίσουν να μας απασχολούν, μέχρις ότου ληφθούν γενναία μέτρα για τη νομική αναγνώριση του όρου, καθώς και για την αντιμετώπιση και την εξάλειψή τους.

Ταυτότητα της παράστασης Pietà

Έρευνα – Δραματουργία – Σκηνοθεσία: Μάρθα Μπουζιούρη

Κείμενο: Η Ομάδα, με την πολύτιμη συνδρομή των μητέρων: Κούλας Αρμουτίδου, Ελένης Κρεμαστιώτη, Κατερίνας Κώτη, Αλεξάνδρας Μάκου και Ρόζας Φωτιάδου

Παίζουν: Νικολίτσα Αγγελακοπούλου, Μαρία Μοσχούρη, Μάρθα Μπουζιούρη, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Ελίνα Ρίζου.