Τα 10 πιο διάσημα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου στην Ελλάδα

Δεκαπενταύγουστος στην Ιθάκη

Το πανηγύρι της Ανωγής πραγματοποιείται στην αυλή της Βυζαντινής εκκλησίας Κοίμηση της Θεοτόκου που είναι ένας από τους αρχαιότερους ναούς των Βαλκανίων. Σε αυτό το ιστορικό μνημείο λοιπόν γίνεται το μεγάλο πανηγύρι της Ιθάκης, με τους ντόπιους να προσφέρουν άφθονο κρασί και τοπικά φαγητά, σε συνδυασμό με ζωντανή μουσική με νησιώτικα. Οι Ανωισάνοι αναλαμβάνουν την οργάνωση και την προετοιμασία της βραδιάς, ψήνουν και προσφέρουν ντόπιο κρασί. Το γλέντι διαρκεί μέχρι την ανατολή.

Δεκαπενταύγουστος στην Κάρπαθο

Ένα από τα πιο γνωστά πανηγύρια του νησιού είναι το πανηγύρι της 10ης Αυγούστου στην Όλυμπο, στη Μονή Χρυσοβαλάντου. Τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου μοιράζονται σε 4 χωριά (Μενετές, Πυλές, Απέρι και Όλυμπο).  Oι λειτουργίες είναι βαθιά συνδεδεμένες με το πένθος για τη Παναγία που «έφυγε». Τι να περιμένεις μετά τις λειτουργίες; Χορό μέχρι το πρωί, οι ντόποι φορούν τις παραδοσιακές στολές και θα ακούσεις την καλύτερη τσαμπούνα του Αιγαίου.

Η Παναγία της Αγιάσου στη Λέσβο 

Το πανηγύρι της Παναγίας του Δεκαπενταύγουστου στην Αγιάσο έχει μακραίωνη παράδοση. Το πανηγύρι αυτό ξεκινάει από τις αρχές του Αυγούστου και κορυφώνεται στις 15 Αυγούστου με τη Κοίμηση της Θεοτόκου. Αυτές τις ημέρες όλο το χωριό αλλάζει όψη και γίνεται γιορτινό. Επίκεντρο το ιερού προσκυνήματος είναι ο Ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου στο κέντρο του οικισμού με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς «Αγία Σιών», την οποία, σύμφωνα με την παράδοση, έφερε στην Αγιάσο από την Ιερουσαλήμ ο ιερέας Αγάθων ο Εφέσιος τον 9ο μ. Χ. αιώνα. Μετά την περιφορά της εικόνας της Παναγιάς της Αγιάσου το εορταστικό κλίμα μεταφέρεται στην πλατεία του χωριού, με παραδοσιακές μπάντες, άφθονο φαγητό και ποτό.

Στο νησί του Δεκαπενταύγουστου τα πανηγύρια είναι σοβαρή υπόθεση 

Η Παναγία της Τήνου θεωρείται το μεγαλύτερο θρησκευτικό προσκύνημα όλης της Ελλάδας. Στην Τήνο, οι εκδηλώσεις διαρκούν ως τις 23 Αυγούστου, ενώ τιμάται και η επέτειος της βύθισης του αντιτορπιλικού Έλλη από τους Ιταλούς, στις 15 Αυγούστου του 1940. Φέτος, το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου γίνεται στα Υστέρνια (Τσουμπός και Μάνεσης στα όργανα).

Στην Ικαρία τα πανηγύρια είναι αναπόφευκτα

Αν βρεθείτε το Δεκαπενταύγουστο στο νησί, προτιμήστε το πανηγύρι στο Γιαλισκάρι και της Λαγκάδας, γνωστό σε όλους ως «της Παναγιάς της Ρέιβερ». Ντόπιο κατσικάκι, δυνατό κόκκινο κρασί και χορός μέχρι τελικής πτώσης.

Τα κρητικά γλέντια είναι τα καλύτερα 

Κάθε μικρό χωριό της Κρήτης, διοργανώνει και από ένα πανηγύρι τον Δεκαπενταύγουστο. Ξακουστά τα γλέντια των Σητειακών χωριών. Στο Λασίθι είναι ολοήμερα και ξεκινούν νωρίς το πρωί. Η ρακί ρέει άφθονη. Σίγουρα θα πετύχεις κάποια Γιορτή του Ξυνόχορτου, της Σταφίδας, του Καρυδιού, του Τρυγητού, του Φτάζυμου και του Καλιτσουνιού. Πριν κοιμηθείς, φάε μακαρόνια με ανθότυρο για να στρώσει το στομάχι σου.

Το πανηγύρι της Μονή της Παναγίας των Κλειστών, στα βόρεια της Φυλής

Το μεγάλο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου της Αττικής. Τις κατανυκτικές λειτουργίες ακολουθεί πανηγύρι σε κατάφυτο περιβάλλον σε υψόμετρο 410, στα βόρεια της Φυλής. Το σημαντικό αυτό μοναστήρι χρονολογείται από το 12ο αιώνα.

Το Πάσχα του καλοκαιριού στην Ήπειρο

Το ηπειρώτικο κλαρίνο στη Βίτσα είναι λόγος να περάσεις ένα Δεκαπενταύγουστο στα Ζαγοροχώρια. Μπορείς να πας και στο ξακουστό πανηγύρι στο Τσεπέλοβο. Οι Ηπειρώτες σίγουρα θα σε φιλέψουν κρέας και κρασί.

Δεκαπενταύγουστος στην Παναγία Σουμελά, το θρησκευτικό έμβλημα του Ποντιακού Ελληνισμού

Εμπειρία ζωής. Χιλιάδες πιστοί από όλη την Ελλάδα ταξιδεύουν από όλη την Ελλάδα για να παρακολουθήσουν τις κατανυκτικές λειτουργίες και να προσκυνήσουν την εικόνα που βρίσκεται στην ομώνυμη μονή στο όρος Βέρμιο, λίγο έξω από το χωριό Καστανιά. Έπειτα, ξεκινάει το μεγάλο γλέντι, με παραδοσιακά τραγούδια από ποντιακά συγκροτήματα και χορούς ως τα ξημερώματα.

Ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου στην Κοζάνη 

Στην πόλη της Σιάτιστας, τη λειτουργία παρακολουθούν προσκυνητές καβαλάρηδες πάνω σε στολισμένα άλογα. Με το πέρας της λειτουργίας επιστρέφουν έφιπποι στην πόλη για να δώσουν το έναυσμα της γιορτής. Το έθιμο χρονολογείται από την Τουρκοκρατία, ως μια ευκαιρία για τους σκλαβωμένους Έλληνες να δείξουν τη λεβεντιά και τον πόθο τους για λευτεριά.