Τα αγαπημένα μου ζυμαρικά: 7 κορίτσια του Ladylike.gr επιλέγουν

Για τη Βιβή Αγγελάκη αγαπημένα ζυμαρικά είναι τα μακαρόνια με κιμά

Η Μαριλέλλα Αντωνοπούλου ονειρεύεται πέννες με μελιτζάνα και σάλτσα

Γιατί, τι είναι τα ζυμαρικά αν όχι το Νο1 comfort food στον κόσμο; Προσωπικά, σε δύσκολες μέρες, κουραστικές ή μελαγχολικές, η μόνη σκέψη που μπορεί να με κάνει να νιώσω ανακούφιση είναι ένα τραπέζι στρωμένο με πιάτα γεμάτα μακαρόνια, τα οποία θα μοιραστώ με τους ανθρώπους που αγαπώ. Τα ζυμαρικά είναι πηγή ευτυχίας και υπάρχει κι εξήγηση επιστημονική, καθώς με τη διάσπαση των υδατανθράκων κατά την πέψη, παράγεται σεροτονίνη, η ορμόνη της «ευτυχίας», που χαλαρώνει και ανεβάζει τη διάθεσή μας.

Και τώρα θα σου περιγράψω το ιδανικό εβδομαδιαίο πρόγραμμα διατροφής μου. Για Δευτέρα, κάτι ελαφρύ, μία μακαρονοσαλάτα με τριβελάκι. Μακαρόνια με τόνο και κόκκινη σάλτσα για την Τρίτη. Μια καρμπονάρα για την Τετάρτη μιας που φτάσαμε στα μισά της εβδομάδας και θέλουμε ενέργεια. Η Πέμπτη θέλει Ριγκατόνι φούρνου με κοτόπουλο ή μπέικον. Η Παρασκευή ανήκει στο παστίτσιο και το Σάββατο σε μία σπαγγέτι με θαλασσινά. Και για την Κυριακή, αφήνω το καλύτερο κατά την άποψή μου πιάτο. Πέννες ολικής άλεσης με μελιτζάνες και κόκκινη σάλτσα. Το ντουλάπι να είναι γεμάτο με ζυμαρικά MISKO κι όλα καλά.

Και μόνο που το σκέφτομαι πώς γλιστράει η κομμένη σε κομμάτια μελιτζάνα πάνω στις πέννες κι όλα μαζί πώς χορεύουν μέσα στην σάλτσα ντομάτας, νιώθω καλύτερα. Τόσο εθισμένη στη γεύση των ζυμαρικών είμαι. Τη συγκεκριμένη εκδοχή την πέτυχα ένα βράδυ που ήθελα να μαγειρέψω για την επόμενη μέρα, κάτι γρήγορο κι όχι βιαστικό αλλά νόστιμο, χορταστικό και υγιεινό. Τα μόνα υλικά που είχα στην κουζίνα μου ήταν τελικά αυτά που χρειαζόμουν για το πιάτο που από τότε μ’ έχει βγάλει πολλές φορές ασπροπρόσωπη και γίνεται πανεύκολα. Αρκεί ν’ αλλάξεις το είδος του τυριού στο τέλος για να έχεις μια παραλλαγή. Κατά τ’ άλλα, μην αλλάξεις τίποτα. Πέννε Ριγκάτε Ολικής Άλεσης MISKO, μελιτζάνες φλάσκες, φρέσκια ντομάτα, ελαιόλαδο και κρεμμύδι. Και στη σάλτσα, λίγη κανέλα εκτός από αλατοπίπερο. Η συνταγή επιτυχίας της απόλυτης «κόκκινης» μακαρονάδας.

Η Δέσποινα Δημά λέει παστίτσιο και «κλαίει»

Πες μου ποιο φαγητό θα μπορούσες να τρως κάθε μέρα χωρίς να το βαρεθείς θα με ρωτήσεις και θα σου απαντήσω χωρίς να χρειαστώ χρόνο για να σκεφτώ τις εναλλακτικές και να αποκλείσω μία μία ώστε να καταλήξω. Μακαρόνια είναι η τελική μου απάντηση και την κλειδώνω. Ούτε το 50-50, ούτε τη βοήθεια του κοινού. Τα μακαρόνια σε κάθε μορφή και σε συνταγή αποτελούν για ‘μενα την καλύτερη επιλογή. Μετράει χρόνια αυτή η αγάπη αν και τα τελευταία πειραματίζομαι αρκετά στις γεύσεις και στους συνδυασμούς.

Δεν θα πω όχι σε σπαγγέτι με κόκκινη σάλτσα με μελιτζάνα και κάπαρη, ούτε θα αρνηθώ λιγκουίνι με μαύρη τρούφα και λευκή σάλτσα με κρασί. Έλα όμως που όπου κι αν τριγυρίσει ο ουρανίσκος μου πάντα θα επιστρέφει στην πιο κλασικά μαμαδίστικη γεύση. Το παστίτσιο της μαμάς Ναταλίας που έμαθε τη συνταγή από την πεθερά της, Δέσποινα, θα αποτελεί πάντα για μένα μία από τις πιο οικείες γεύσεις που με γυρίζουν σπίτι μου. Και ξέρεις κάτι; Αυτό το παστίτσιο δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Μακαρόνια Παστίτσιο Νο2 MISKO, μπόλικη και πλούσια μπεσαμέλ, τέλεια μαγειρεμένος κιμάς με κόκκινη σάλτσα και φούρνισμα. Να πούμε και μυστικά; Τριμμένο τυρί στην μπεσαμέλ και λίγη φρυγανιά στο τελείωμα για να κρατσανιστό αποτέλεσμα.

«Περίμενε να κρυώσει για να κόβεται σωστά» ακούω κάθε φορά που το ταψί βγαίνει από τον φούρνο για να «ξεκουραστεί» αλλά γιατί να παρατείνουμε το μαρτύριο της προσμονής; Το πρώτο κομμάτι που δεν βγαίνει με το μοιρογνωμόνιο γιατί κάποιος (δεν ξέρω γιατί κοιτάτε όλοι εμένα;) δεν περίμενε να κρυώσει μου ανήκει δικαιωματικά. Με λαχτάρα μπαίνουν οι πρώτες μπουκιές στο στόμα κι ας καίγομαι κι ας τσουρουφλίζομαι, το τελετουργικό είναι ένα. Όπως και το παστίτσιο της μαμάς μου.

Για τη Γωγώ Θωμά, τα λιγκουίνι και μόνο al dente

Αν ρωτήσεις τους φίλους μου θα σου πουν ότι είναι πολύ πιθανό να τρέφομαι μόνο με μακαρόνια. Και δεν είναι και εντελώς ψέμα. Τα μακαρόνια είναι το εύκολο φαγητό που θα ετοιμάσω αν βιάζομαι ή αν έχω γυρίσει στο σπίτι πολύ αργά και πεινάω. Και γενικά είναι ελάχιστες οι φορές που στην ερώτηση «τι θες να φάμε σήμερα;» θα απαντήσω κάτι εκτός από μακαρόνια. Με άλλα λόγια είναι η μοναδική «λιγούρα» που έχω.

Από παιδί μέχρι πολύ πρόσφατα θα σου έλεγα συγκεκριμένα «λιγκουίνι με κιμά». Τώρα τα πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί (λίγο). Η ανάγκη να ακολουθήσω μία σωστή και ισορροπημένη διατροφή έκανε τα μακαρόνια να γίνουν Λιγκουίνι Ολικής Άλεσης MISKO, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν) και η σάλτσα μου να παραμείνει νόστιμη, αλλά λίγο πιο ελαφριά. Και γρήγορη στην προετοιμασία.

Τα πράγματα έχουν ως εξής. Συνήθως, γυρνάω στο σπίτι μετά τις 9. Βάζω το νερό στην κατσαρόλα να βράσει -μέχρι τότε «βγάζω» στα γρήγορα την ημέρα από πάνω μου. Ρίχνω τα λιγκουίνι μου και μέχρι να ετοιμαστούν (με ξυπνητήρι για να βγουν al dente), φτιάχνω την εύκολη και light σάλτσα μου, με βασιλικό, ελαιόλαδο και ντομάτα. Και ετοιμάζω και το ταπεράκι μου για το γραφείο. Και όλοι χαρούμενοι (οι «όλοι» είμαι εγώ).

Η Κέλλυ Νόβακ φτιάχνει τα καλύτερα λαζάνια με κρέας

Αν με ρωτήσεις για την πρώτη μου ανάμνηση από κάποιο φαγητό, δεν έχω κάποια. Αυτό όμως που με έχει «στιγματίσει», είναι το φαγητό της γιαγιάς μου της Φυλλίτσας. Η γιαγιά Φυλλίτσα, η μητέρα του πατέρα μου, που ζούσε στον Βόλο, ήταν φανταστική μαγείρισσα. Άργησα να εκτιμήσω το ταλέντο της, γιατί μικρή ήμουν δύσκολη με το φαγητό. Όλα άλλαξαν στην εφηβεία, όταν πια «έμαθα» να τρώω. Κάπως έτσι εκτίμησα τις σπεσιαλιτέ της γιαγιάς μου και κυρίως το κοκκινιστό κρέας με λαζάνια που μαγείρευε. Το τελευταίο ήταν το αγαπημένο μου, γιατί μαγείρευε το κρέας στον ξυλόφουρνο. Ήταν τόσο εκπληκτικό, όσο ακούγεται.

Μεγαλώνοντας, έμαθα να κάνω το πιάτο αυτό. Είχα ζητήσει από τη γιαγιά Φυλλίτσα τη συνταγή και μετά από πολλές (πολλές όμως) προσπάθειες, έχω φτάσει σε ένα σημείο που μπορώ να πω ότι το κοκκινιστό κρέας που μαγειρεύω θα την έκανε περήφανη. Όλα είναι σημαντικά στη δημιουργία αυτού του πιάτου: από το κομμάτι κρέατος που θα επιλέξεις, τις ντομάτες που χρησιμοποιήσεις για τη σάλτσα και φυσικά τα μακαρόνια που θα συνοδεύσεις το φαγητό.

Τα λαζάνια της MISKO είναι η πιο φανταστική λύση. Το μυστικό για να πετύχεις τέλεια τα λαζάνια είναι να τα βράσεις 2 λεπτά λιγότερο απ’ όσο αναγράφει η συσκευασία. Αυτό το κάνω γιατί λίγα λεπτά πριν βγάλω το κρέας από τη φωτιά, ρίχνω τα λαζάνια μέσα στο σκεύος και τα μαγειρεύω για 2-3 λεπτά μαζί, ώστε να «τραβήξουν» τη γεύση της σάλτσας. Τέλος, ρίχνω λίγο από το νερό στο οποίο έχω βράσει τα λαζάνια ΜISKO, με αποτέλεσμα η σάλτσα να «χυλώνει», κάνοντας το φαγητό ακόμα πιο γευστικό. Το κρέας μπορεί να μην μαγειρεύεται στον ξυλόφουρνο όπως έκανε η γιαγιά μου, αλλά λίγο τα λαζάνια MISKO, λίγο τα «τρικ» μαγειρέματος και η αγάπη με την οποία φτιάχνεται το κοκκινιστό και κάθε μπουκιά μοιάζει σαν να έχει βάλει το χεράκι της η γιαγιά Φυλλίτσα.

Για τη Λία Παπαϊωάννου, αγαπημένο πιάτο είναι η μαμαδίστικη γαριδομακαρονάδα

Από παιδί εκτιμούσα πολύ τα θαλασσινά. Δεν γκρίνιαξα ποτέ όταν έπρεπε να φάω κυδώνια, μύδια, γαρίδες και τα συναφή. Όπως όλα τα παιδιά (ναι, ας το ρίξω στην παιδική μου ηλικία κι αυτό, που δεν μπορώ μέχρι σήμερα να ζήσω χωρίς αυτά), είχα αδυναμία στα μακαρόνια. Μεγαλώνοντας ξεπέρασα τα μακαρόνια με κιμά και άρχισα να λατρεύω τη γαριδομακαρονάδα.

Η γαριδομακαρονάδα που έφτιαχνε η μαμά μου ήταν μία από τις πρώτες συνταγές που της ζήτησα όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο και ήρθα να ζήσω με την αδερφή μου στην Αθήνα. Μάλιστα εξέλιξα ακόμα περισσότερο το τέλειο comfort food μου για κάθε φορά που με έπιανε νοσταλγία για το τραπέζι της κουζίνας μας (και κυρίως τους ανθρώπους που κάθονταν γύρω από αυτό) και μοιράστηκα το δικό μου μυστικό με τη μαμά μου. Κι αυτό ήταν τα ζυμαρικά. Η γαριδομακαρονάδα η δική μου γινόταν μόνο με MISKO και τα τελευταία χρόνια μόνο με Σπαγγέτι Χρυσή Σειρά MISKO. Μόλις τη δοκίμασε κατάλαβε ότι οι γεύσεις έδεναν τέλεια. Νομίζω κάπου εκεί μου παραχώρησε και επισήμως τον τίτλο της καλής μαγείρισσας.

Μπορεί η ζωή μου να έχει αλλάξει πολύ από εκείνο το τηλεφώνημα που ξεκίνησε με τη φράση: «Μαμά πήρα γαρίδες και σπαγγέτι MISKO, πώς κάνω τη γαριδομακαρονάδα;», αλλά κάποια πράγματα έχουν μείνει ίδια. Τα κεφάλια δεν αποχωρίζονται ποτέ τις γαρίδες γιατί εκεί είναι όλη η γεύση. Οι γαρίδες μαγειρεύονται ελάχιστα και ολοκληρώνουν την παραμονή τους στο τηγάνι λίγο μετά από μία θεαματική φλαμπέ στιγμή. Και τα Σπαγγέτι της Χρυσής Σειράς MISKO ολοκληρώνουν το μαγείρεμά τους μέσα στη σάλτσα γαρίδας – ντομάτας. Όποτε τηρώ αυτά τα βήματα, η επιτυχία είναι εγγυημένη. Και η γεύση του οικογενειακού τραπεζιού, έρχεται και πάλι αναλλοίωτη στον ουρανίσκο μου.

Κλέλια Φατούρου

Αν υπάρχει ένα φαγητό που μου φτιάχνει τη διάθεση και είναι ο ορισμός του comfort food, αυτό είναι τα ζυμαρικά. Το υποστηρίζουν εξάλλου και τόσες έρευνες. Μπορεί να λατρεύεις την πίτσα, τα σουβλάκια και τα burgers, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με μία σπιτική μακαρονάδα. Τα κυριακάτικα τραπέζια της παιδικής μας ηλικίας, κάτι βράδια στενάχωρα που έξω κάνει κρύο και η καρδιά ψάχνει να βρει μία γαλήνη. Ένα πρώτο ραντεβού που δύσκολα θα πάει στραβά με μία ένα πετυχημένο πιάτο ζυμαρικών.

Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι πολύ να ξεχωρίσω ένα αγαπημένο πιάτο, με πρωταγωνιστή τα ζυμαρικά. Το παστίτσιο της μαμάς μου, που πλέον φτιάχνω κι εγώ, το κοκκινιστό κρέας με λαζάνια, μία αυθεντική ιταλική καρμπονάρα και η λίστα δεν έχει τέλος. Αλλά πάντα θα σε ακολουθεί αυτή η συνταγή που σου θυμίζει τα οικογενειακά μαζέματα. Αυτή η μυρωδιά που βγαίνει από την κουζίνα του πατρικού σου και σε ενημερώνει ότι ήρθε η ώρα να καθίσεις γύρω από το τραπέζι με αυτούς που αγαπάς περισσότερο. Μπορεί σήμερα να προτιμώ τα σπαγγέτι με κόκκινη σάλτσα και τριμμένο τυρί, αλλά τα Ριγκατόνι MISKO με μπέικον, τυριά και κρέμα στον φούρνο, που έφτιαχνε η μαμά μου, είναι αυτό το πλούσιο πιάτο που ζεσταίνει το μέσα σου. Είναι και η πρώτη συνταγή που δοκίμασα να κάνω μόνη μου, γιατί είναι πραγματικά πανεύκολη. Ένα λαχταριστό σουφλέ με Ριγκατόνι, μπέικον, γραβιέρα, πεκορίνο, light κρέμα γάλακτος που «δένουν» μαζί στον φούρνο.

Αν και συνήθως τη φοβάμαι την κρέμα γάλακτος στο φαγητό, κάθε φορά που νιώθω πεσμένη ή όταν θέλω να φτιάξω κάτι απλό για να μοσχομυρίσει το σπίτι, κάνω τα αγαπημένα ζυμαρικά της μαμάς μου. Τώρα τα απολαμβάνω στο δικό μου σπίτι, στο δικό μου μπαλκόνι αλλά κάποια πράγματα παραμένουν τα ίδια. Οι αδερφές μου στο τραπέζι και τα ζυμαρικά MISKO ως η μόνη επιλογή.