Τελικά πώς μυρίζουν τα συναισθήματα;
- 25 ΟΚΤ 2019
Ή όπως μια μυρωδιά συνδεδεμένη με κάτι αρνητικό, που πάντα μας απωθεί (λέω τυχαία εγώ τώρα, τον γλυκάνισο, αν κάποια -τυχαία πάλι το αναφέρω- έχει στα νιάτα της μεθύσει με ούζο ή σαμπούκα ή και με τα δύο).
Η μυρωδιά από τη γέννησή μας παίζει τεράστιο ρόλο στα συναισθήματά μας.Όπως π.χ. ως βρέφη που ακόμα δεν βλέπουμε, αλλά μυρίζουμε τη μαμά μας και ηρεμούμε, μέχρι ως ενήλικες, που συνδυάζουμε για πάντα ένα άρωμα με κάποιον που αγαπάμε και το φοράει.
Οι μυρωδιές που λειτουργούν σε εμένα σαν χρονομηχανή είναι το κοτόπουλο με πατάτες στον φούρνο που μύριζε το σπίτι μας τις Κυριακές, τα γεμιστά καψαλισμένα σε ξυλόφουρνο από τα καλοκαίρια στη Μάνη, οι γαζίες και το νυχτολούλουδο στις πλατείες που κάναμε ποδήλατο και πατίνια, οι αρωματικές γόμες, τα καινούρια τετράδια και τα βιβλία όταν άρχιζαν τα σχολεία και τα φρεσκοπλυμένα και σιδερωμένα ρούχα, ακουμπισμένα στο κρεβάτι μου πριν τακτοποιηθούν στην ντουλάπα. Αυτή η τελευταία μυρωδιά μου δημιουργούσε πάντα μια αίσθηση καθαριότητας και ασφάλειας, ότι όλα είναι εντάξει. Και δεν μύριζε μόνο το δωμάτιό μου, μύριζε όλο το σπίτι.
Ενήλικη προσπάθησα πολύ να πετύχω αυτή την ίδια αίσθηση φρεσκάδας στο δικό μου σπίτι. Άλλαξα πολλά απορρυπαντικά, μαλακτικά, ακολούθησα διάφορα tips (π.χ. να μην βάζω το μαλακτικό από την αρχή της πλύσης, παρά να το βάζω μετά το τέλος της σε πρόγραμμα ξεβγάλματος κ.λπ.), αλλά δεν το πετύχαινα. Κάποια στιγμή εγκατέλειψα την προσπάθεια. Αποδέχτηκα ότι μάλλον ήταν μια μνήμη λίγο στρεβλή, διογκωμένη από την παιδική υπερβολή και ότι ποτέ μάλλον τα ρούχα και το σπίτι που έμενα παιδί δεν μύριζε πραγματικά τόσο δυνατά και καθαρά.
Και μετά προέκυψε στη ζωή μου το Cajoline Intense. Το αρχικό “τεστ” (unboxing game) ήταν να δέσω τα μάτια μου με ένα μαντίλι και να ανοίξω ένα κουτί με ρούχα. Το έκανα και το αποτέλεσμα ήταν πιο συγκινητικό από ό,τι ίσως φανταζόντουσαν οι άνθρωποι του Cajoline. Γιατί ναι, τα ρούχα μύριζαν έντονα φρεσκάδα και καθαριότητα, αλλά, στη δική μου περίπτωση, μύριζαν ακριβώς όπως τα μικροσκοπικά μπλουζάκια, φορέματα και παντελόνια που δίπλωνε η μαμά μου πάνω στο κρεβάτι μου.
Δύσπιστη ούσα λόγω προηγούμενων αποτυχημένων προσπαθειών, πήρα τα ρούχα και τα έβαλα στην ντουλάπα μου. Μια εβδομάδα μετά, τα ρούχα ακόμα μοσχοβολάνε, αλλά όχι μόνο αυτά. Και η υπόλοιπη ντουλάπα μου. Ένα T-shirt που έβαλα στο γυμναστήριο, μου έφτιαχνε τη διάθεση επί δύο ώρες, γιατί όσο την ίδρωνα τη φανέλα, τόσο αυτή ευωδίαζε Cajoline Intense (Tourbillon de Fraîcheur η δική μου επιλογή σε άρωμα). Και κάπως έτσι, “άλλη μια δουλειά του σπιτιού”, το να βάζεις πλυντήριο, έγινε ένα απροσδόκητο mood fixer.
