Θα πήγαινα μαζί σου μέχρι και σούπερ μάρκετ το Σάββατο

Πάντα μου άρεσε το σούπερ μάρκετ. Από όταν ήμουν ακόμη στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, πήγαινα μόνη μου για τα καθημερινά ψώνια της οικογένειας. Είχα την πλήρη εμπιστοσύνη των γονιών μου. «Θα πάρεις γιαούρτια και ένα μεγάλο γάλα από το ψυγείο.» Άπλωνα το χέρι μου στην ταμία για να διαλέξει ανάμεσα στα κέρματα. Δεν καταλάβαινα πολλά από δραχμές. Σπουδάζοντας στο Λονδίνο, τα τεράστια σούπερ μάρκετ ήταν η καλύτερή μου. Έμπαινα μέσα και χανόμουν για ώρες. Σήμερα, η χαρά μου περιορίζεται στα σαββατιάτικα ψώνια. Και είναι ιεροτελεστία. Κάθε Σάββατο.

Όταν κανείς σκέφτεται διασκεδαστικά μέρη για να περάσει την ώρα του, τα σούπερ μάρκετ δεν είναι και το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό. Όμως, η δική μου χαρά είναι εκείνη η στιγμή που τελειώνοντας τα ψώνια μου, φεύγω από τα Lidl, απολαμβάνοντας στη διαδρομή για το σπίτι το πιο κλασικό αγαπημένο παγωτό βανίλια-φράουλα-κακάο, που διαλέγω πάντα με κλειστά μάτια ανάμεσα σε ένα σωρό γεύσεις. Κι όλα αυτά γιατί πιστεύω πως οι επισκέψεις στο σούπερ μάρκετ είναι στ’ αλήθεια κάτι πολύ περισσότερο από μια εβδομαδιαία στάση για να γεμίσει κανείς το ψυγείο του με φαγητό. Είναι, πάνω απ’ όλα, ένας τόπος συνάντησης ανθρώπων που μοιράζονται δύο από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα στη ζωή – ιστορίες και γεύσεις.

Φαντάζομαι την εικόνα και είναι λες και τη βλέπω μπροστά μου. Δύο κυρίες με γκρίζα κόμμωση συναντώνται κοντά στις ελληνικές πιπεριές κάθε είδους και τις κατακόκκινες κερασοτομάτες σε ένα shopping therapy αλλιώτικο, συνομιλούν για «ώρες» και ο χρόνος φαίνεται να σταματά, ενώ ταυτόχρονα αναζητούν τα ιδανικά συστατικά για το αποψινό δείπνο. Αν υπάρχει μόνο ένα πράγμα που όλοι μας έχουμε κοινό, ανεξάρτητα από το πού ζούμε στον πλανήτη, είναι η ανάγκη μας να τρώμε. Όμως αυτό που τρώμε, εξαρτάται από τη γεωγραφία, το κλίμα και τον πολιτισμό μας – και ακριβώς εκεί είναι που αρχίζει το διασκεδαστικό κομμάτι. Υπάρχουν τόσα πολλά να μάθουμε ο ένας από τον άλλον, τόσα πολλά να βιώσουμε, και ίσως το να μοιραστούμε τις «κουζίνες» μας είναι το καλύτερο μέρος για να ξεκινήσουμε. Και πού συμβαίνει αυτό; Μα φυσικά στο σούπερ μάρκετ.

Ακόμη και το να βολτάρω απλά στους μεγάλους, φαρδιούς και άνετους διαδρόμους των Lidl, ακούγοντας τη μουσική που με γεμίζει θετική ενέργεια και διαβάζοντας ετικέτες, είναι για εμένα μια διαφωτιστική εμπειρία. Από τα μαστιχοχώρια της Χίου και τη φυσική τους τσίχλα μαστίχας, μέχρι τη γραβιέρα Μοντ Παρνές με την τρούφα και την ντελικάτη υφή της, ως και το ούζο Μυτιλήνης και το ιδανικό συνοδευτικό τους – τις σαρδέλες Αιγαίου με το λαδάκι τους, κάθε φορά συμμετέχω σε ένα νέο ταξίδι γεύσεων και παραδόσεων απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας. Ο τραχανάς Μετσόβου, το εμβληματικό ζυμαρικό των παιδικών μου χρόνων συναντά το καλαθάκι από τη Λήμνο, σε ένα καθ’ όλα αποκαλυπτικό πέρασμα των ματιών μου, ανάμεσα στα προϊόντα «Νώμα» και τις αναμνήσεις.

Κι όλα αυτά μέχρι που γνώρισα τον Κώστα. Ο Κώστας μισεί το σούπερ μάρκετ. Και το χειρότερο; Μισεί το σούπερ μάρκετ το Σάββατο. Αιτία χωρισμού. Τσακωμοί. Απελπισία. Έχοντας αποφασίσει να του αλλάξω γνώμη πάση θυσία κι ενώ εκείνος συνεχίζει να αποφεύγει τα εβδομαδιαία ψώνια με κάθε πιθανή δικαιολογία, αναλαμβάνω δράση με το σχέδιο «γαστρονομική εβδομάδα μέρος πρώτο» και φυσικά συνεχίζω απτόητη με μέρος δεύτερο και τρίτο (αν χρειαστεί!). Πανεύκολο για εμένα, άκρως απολαυστικό για εκείνον. Με μια βόλτα στα Lidl, ετοιμάζω και κάτι διαφορετικό κάθε μέρα σε χρόνο μηδέν. Βραδιές ποδοσφαίρου με πίτσες, κυριακάτικα ψηστήρια με ελληνικές, ζουμερές μπριζόλες και Rib Eye Αργεντινής, burger nights με τρυφερό black angus, φαγητά της μαμάς, χωριάτικα λουκάνικα, κριθαράκι με λαχανικά από την Κρήτη (έτοιμο σε δέκα λεπτά!), παραδοσιακές γεύσεις που μοιάζουν με νοητές εκδρομές, βραδιές ταινίας με sushi και ιταλικό dinner με γευστικά αντιπάστι, ζυμαρικά, πίτσα και ό,τι βάζει ο νους!

Πάνω στην τρίτη εβδομάδα, έρχεται αβίαστα και η πολυπόθητη ερώτηση. «Μα καλά, πού τα βρίσκεις όλα αυτά; Σε ένα σούπερ μάρκετ; Αποκλείεται!» «Κι όμως, τα βρίσκω όλα στα Lidl και στις καλύτερες τιμές!», του απαντώ μακραίνοντας τον λαιμό μου και κοιτώντας τον με ύφος μεγάλου εφευρέτη. Έκπληκτος, αρχίζει να το καλοσκέφτεται, ενώ η περιέργειά του φτάνει στα ύψη. «Μήπως να’ ρθω κι εγώ αύριο; Να δω τι άλλο έχει…», σκέφτεται δυνατά. «Άστο, είναι και Σάββατο, θα γίνεται χαμός!», συμπληρώνει. Σε δευτερόλεπτα τον πείθω, κατεβάζοντας στο κινητό του την εφαρμογή Lidl Plus. «Αποκλειστικά προνόμια, καθημερινές εκπτώσεις, κουπόνια, συμμετοχή σε διαγωνισμούς αλλά και λειτουργία για τις καλύτερες ώρες επίσκεψης στο κατάστημα της επιλογής σου! Τέλειο;». ΤΕΛΕΙΟ.

Από την αμέσως επόμενη ημέρα και για κάθε άλλο Σάββατο που θα ‘ρθει, για ένα πράγμα είμαι σίγουρη: ο Κώστας παίρνει θέση στο αυτοκίνητο για την καθιερωμένη πλέον, άχαστη βόλτα στα Lidl πριν από μένα, καθώς απ’ ότι φαίνεται, βρήκε εκεί έναν έρωτα (ακόμα)! Εκείνον που περνάει ως γνωστόν από το στομάχι και κάνει την κάθε μέρα να αξίζει και τα Σάββατα μου επίσης!