The Killer: Δεν περιμέναμε ποτέ να το πούμε, αλλά ο Michael Fassbender δεν άξιζε δύο ώρες από τη ζωή μας
- 13 ΝΟΕ 2023
Από βαρετές ταινίες, το The Killer του Netflix άνετα διεκδικεί βραβείο. Άνιωθος και ο David Fincher, εντελώς αχαμπαρός από ενσυναίσθηση και ο Michael Fassbender. Μπορεί ως graphic novel να είχε κάποιο νόημα. Ως ταινία του Netflix ήταν συνώνυμο βαλεριάνας. Ένας πληρωμένος δολοφόνος τρώει μόνο πρωτεΐνη, έχει πολλά διαβατήρια και έχασε την ικανότητα του στο σημάδι. Και παραβαίνει το μοναδικό κανόνα της δουλειάς του (και κάθε δουλειάς). Το πήρε προσωπικά.
O Michael Fassbender είναι ο Killer που έχει ψυχολογικά
Αν ψάχνεις ηθοποιό που παίζει με συναισθηματική αποστασιοποίηση, τον βρήκες. Είναι μια φονική μηχανή, σχεδόν AI με ρούχα Γερμανού τουρίστα. Τον νοιάζει μόνο η φυσική του κατάσταση (όχι υδατάνθρακες), η άσκηση στην υπομονή και η ακρίβεια. Στο τελευταίο δεν τα πήγε και τόσο καλά. Δεν το συμπαθείς, δεν τον αντιπαθείς. Παίζει σχεδόν ανέκφραστος. Δεν συνδέεσαι. Εκτός, αν κάνεις yoga. Εκεί νιώθεις μια μικρή, απειροελάχιστη ταύτιση. Ίσως, και με το κομμάτι των The Smiths που παίζει συνεχώς στα ακουστικά του. Γιατί ο ίδιος δεν μιλάει σχεδόν καθόλου.
Ακούμε μερικές φορές τις σκέψεις τους στους εσωτερικούς (βαρετούς) μονολόγους του. Δεν μας εξηγεί και πολύ την ταινία (μετά από μια μοιραία αστοχία, ένας εκτελεστής μάχεται τα αφεντικά του, και τον ίδιο, σε ένα διεθνές ανθρωποκυνηγητό που επιμένει ότι δεν είναι προσωπικό). Δεν είναι αυτό το μόνο πρόβλημα του σεναρίου.
Το The Killer είναι ένα δράμα εκδίκησης. Με τη γνωστή σκοτεινή (αυστηρή) φωτογραφία των ταινιών του David Fincher. Υπάρχει και μια άβολη συνάντηση με την Tilda Swinton σε ένα εστιατόριο και ένα ανέκδοτο με αρκούδα που μοιάζει 100% Σεφερλής. Ο The Killer είναι αποσπασμένος από τη ζωή. Το λέει στον εαυτό του αυτός ο αντι-ήρωας, όταν επαναλαμβάνει το ίδιο mantra διαρκώς: «μην εμπιστεύεσαι κανέναν».
Τι μας άρεσε από την ταινία The Killer;
Τα πλάνα από το Παρίσι. Εκεί πάθαμε μια ηδονοβλεπτική εμμονή. Και θυμηθήκαμε την ταινία Rear Window. Στο κεφάλαιο της Δομινικανής Δημοκρατίας (ειδικά όταν είδαμε το Punta Cana θυμήθηκα το ορθόδοξο Survivor) ξεκίνησε να ανεβαίνει το «βαριεμόμετρο» και κοκκίνισε όταν έφτασε στη Νέα Ορλεάνη. Μετρήσαμε πολλές σκηνές σε γκισέ αεροδρομίων. Και πολλά ψευδώνυμα που κλείνουν το μάτι νοσταλγικά σε χαρακτήρες sitcoms.
Μας προειδοποίησε το The Killer, αλλά κάναμε ότι δεν ακούσαμε. «Αν δεν μπορείς να αντέξεις την πλήξη, αυτή η δουλειά δεν είναι για σένα».
