Τι γίνεται όταν είσαι η μόνη single της παρέας;
- 22 ΑΥΓ 2015
Το Savoirville μας ενημερώνει για το τι συμβαίνει όταν είσαι ο τελευταίος single της παρέας.
Όταν πλησιάζεις ή έχεις ξεπεράσει τα 30 έτη ζωής, όλο και περισσότερα άτομα της παρέας σου έχουν είτε βρει σύντροφο , είτε μπορεί να έχουν ήδη παντρευτεί. Φυσική εξέλιξη θα πουν κάποιοι, τυχεροί θα πω εγώ που έχουν βρει έναν άνθρωπο που μπορούν να συνεννοούνται και να περνάνε όμορφα. Τί γίνεται όμως όταν όλοι στη παρέα σου είναι ζευγαρωμένοι και νιώθεις ο τελευταίος που κρατάει τα κλειδιά της εργένικης ζωής;
Για αρχή όποτε βγαίνεις μαζί τους νιώθεις ότι κρατάς το φανάρι. Δεν μιλάμε φυσικά ότι ερωτοτροπούν μπροστά σου, αλλά όταν ξαφνικά το τραπέζι έχει γεμίσει από αγκαλιασμένους ανθρώπους, όσο και αν χαίρεσαι με την ευτυχία τους, είναι λίγο άβολο εσύ να αγκαλιάζεις το ποτήρι και να αναθεματίζεις που δεν είπες στον τύπο που βγαίνεις ακόμα τα πρώτα ραντεβού να έρθει μαζί σου, αλλά σκέφτηκες να μην τον τρομάξεις με τη τόση επίδειξη αγάπης. Πρώτα ραντεβού είπαμε.
Για κάποιο λόγο όλοι θέλουν να σε τακτοποιήσουν. Αυτό το ότι όλοι μόλις κάνουν σχέση θέλουν να ζευγαρώσουν και όλους τους τους φίλους τους, πραγματικά με ξεπερνά. Τη πιθανότητα να επιλέγει κάποιος να είναι μόνος του δεν τη σκέφτονται προφανώς. Όσο και αν λέμε ότι η συντροφικότητα είναι βασική ανάγκη των ανθρώπων, υπάρχουν και εκείνοι που επιλέγουν μια ζωή μοναχικότητας, για διάφορους λόγους, όπως ότι έχουν απογοητευθεί από τις εμπειρίες τους, αλλά και το ότι μπορεί να νιώθουν περισσότερο ευτυχισμένοι έτσι. Δικαίωμά τους, όπως και δικαίωμα του καθενός να επιζητά τη σχέση και τη δέσμευση. Το γεγονός ότι κάποιος είναι μόνος του δεν τον καθιστά ανάπηρο ή προβληματικό, απλά είναι η επιλογή που έχει κάνει στη ζωή του.
Σε περίπτωση που κάποιος έχει τσακωθεί με το έτερον ήμισυ, είσαι ο πρώτος που σκέφτονται να πάρουν τηλέφωνο για να βγούνε, όχι τόσο επειδή έχει ανάγκη τη συμβουλή σου, όσο γιατί εφόσον είσαι μόνος για κάποιο λόγο είσαι διαθέσιμος όλη την ώρα για ποτό, καφέ ή ότι άλλο χρειάζεται ο φίλος για να πνίξει τον πόνο του. Και εντάξει φίλος είναι θα βγεις να τον ακούσεις, να πεις τη γνώμη σου, αλλά το ότι είσαι χωρίς σχέση δεν σημαίνει ότι είσαι και χωρίς ζωή. Ο καθένας μας έχει το πρόγραμμά του, το οποίο το φτιάχνει όπως εκείνος θέλει και τον εξυπηρετεί. Δεν ξεκινάμε να έχουμε ωράρια και πρόγραμμα με το που κάνουμε σχέση, όσοι το κάνουν αυτό κατά τη γνώμη μου δεν μπορούν να αντιληφθούν τον εαυτό τους ως μονάδα.
Το βασικό είναι να μη αλλοτριώνεται η φιλική σχέση ανάμεσα σε εκείνον που είναι σε σχέση και σε αυτόν που δεν είναι. Ως φίλοι, οφείλουμε να σεβόμαστε τις επιλογές και τις ανάγκες του άλλου και να κατανοούμε αλλά και να αποδεχόμαστε τον τρόπο ζωής του. Κάποια στιγμή μπορεί ο ένας να χωρίσει και ο άλλος να βρει το άλλο του μισό. Οπότε οι ρόλοι θα αντιστραφούν, αλλά κοινή συνιστώσα πρέπει να παραμένει η φιλία που συνδέει δύο άτομα, ανεξάρτητα από το relationship status.
