Τι μου έμαθε η ταινία “Με χωρίς γυναίκες”

Ο τίτλος αποδίδει ένα συντακτικό λάθος που συναντάμε συχνά στην καθημερινότητα. Δυο προθέσεις, “με” και “χωρίς”, με αντίθετο νόημα, τοποθετούνται μπροστά από ένα ουσιαστικό (“γυναίκες”), για να υποδηλώσουν μόνο το περιεχόμενο της δεύτερης πρόθεσης.

Πρόκειται για ένα road trip δυο σαραντάρηδων, παλιών συμμαθητών και φίλων, του Ρίκου (Δημήτρης Ήμελλος) και του Γιώργου (Θοδωρής Αθερίδης), που γίνεται θεωρητικά για μια γυναίκα. Στην πραγματικότητα, όμως, το ταξίδι δεν αφορά στις γυναίκες. Είναι η προσπάθεια του Ρίκου να δώσει λίγη χαρά και λίγο νόημα στη ζωή του Γιώργου, που υποφέρει από κατάθλιψη, εξαιτίας μιας σειράς άσχημων γεγονότων που έχουν συμβεί στη ζωή του το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Η ταινία αποδίδει με χιούμορ ορισμένες διαχρονικές αλήθειες της ζωής και ταυτόχρονα παρουσιάζει με κριτική ματιά τα κουσούρια του Νεοέλληνα, που τον εμποδίζουν να προχωρήσει τη ζωή του με τρόπο ελεύθερο και απαλλαγμένο από τα κόμπλεξ του παρελθόντος.

“Αξίζω διότι έχω εχθρούς”

Το αυτοκόλλητο στο τροχοκινούμενο του Ρίκου, με το οποίο ταξιδεύει στη Δυτική Πελοπόννησο, προσπαθώντας να φτιάξει το κέφι του πρόσφατα χωρισμένου και απένταρου Γιώργου, είναι χαρακτηριστικό της αντίληψης που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια.

Δεν αξίζω γιατί δούλεψα μόνος μου και πέτυχα ορισμένα πράγματα. Δεν αξίζω γιατί αντιπαρήλθα τις δυσκολίες, με τη δική μου προσωπική προσπάθεια. Δεν αξίζω γιατί είμαι χαρούμενος για τους στόχους που έχω επιτύχει. Αξίζω γιατί έχω εχθρούς. Γιατί με φθονούν. Γιατί κάποιος γείτονάς μου εύχεται “να ψοφήσει η κατσίκα μου”

Η αντίληψη αυτή, δυστυχώς, προέρχεται αυθεντικά από την ψυχοσύνθεση του Νεοέλληνα και ακυρώνει κάθε ουσιώδη προσωπική προσπάθειά του να βελτιώσει τη ζωή του. Διότι πάντα, στο πίσω μέρος του μυαλού του, θα σκέφτεται ότι κάποιος εκεί έξω τον ζηλεύει και θέλει την αποτυχία του. Ενώ το ζητούμενο είναι να σκέφτεται ότι τα κατάφερε και ότι μπορεί να τα καταφέρει ξανά. Και, κυρίως, το να μην αναπαράγει ο ίδιος αυτή την αντίληψη και τη συμπεριφορά που αυτή συνεπάγεται απέναντι στους διπλανούς του. Διότι καθένας έχει από μια “κατσίκα” κι από έναν “γείτονα” που, ενδεχομένως, να εύχεται τον θάνατό της.

 

“Τι συμβαίνει με την αφοσίωση στο αδύναμο αρσενικό”

Ο Γιώργος, με το ψευδώνυμο “Κουστώ”, λόγω των σπουδών του στην ωκεανολογία, αναφέρεται συχνά σε συμπεράσματα της εξελικτικής θεωρίας και της επιστήμης της βιολογίας. Σύμφωνα, λοιπόν, με την επιστήμη, “η αφοσίωση στο αδύναμο αρσενικό είναι ενεργοβόρος”. Στη φύση, δηλαδή, σε περίπτωση που το θηλυκό αποφασίσει να αφοσιωθεί στο αδύναμο αρσενικό, κι όχι να πετάξει/ περπατήσει/ κολυμπήσει κάπου αλλού, προς άγραν δυνατότερου αρσενικού, θα δυσκολευτεί να τηρήσει την υπόσχεση αυτή προς τον εαυτό του. Διότι, εκ των πραγμάτων, θα χρειαστεί να ξοδέψει παραπάνω ενέργεια, για να πραγματοποιήσει το ίδιο όσα δε μπορεί να κάνει από μόνο του το αδύναμο αρσενικό.

Έτσι, η φύση μάς προσφέρει μια πολύ βολική εξήγηση για τη συμπεριφορά του θηλυκού, κάθε όποτε προσομοιάζει με το στίχο “θα ζήσω ελεύθερο πουλί”. Δεν είναι θέμα εγωισμού π.χ. Είναι θέμα επιβίωσης, όπως αυτή είναι γραμμένη στο DNA κάθε οργανισμού, με τη φωτεινή ένδειξη “ζητούμενο”.

“Εδώ είναι επαρχία, δεν είναι παίξε – γέλασε”

Η οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με τις κακές επενδυτικές επιλογές του παρελθόντος, έχουν διαμορφώσει ένα καταθλιπτικό τοπίο σε πολλά μέρη της επαρχίας. Εγκαταλελειμμένες οικοδομές, κλειστά ρημαγμένα λούνα παρκ, κλειστοφοβική αίσθηση, ακόμα και μέσα στη φύση.

Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα, τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις της επαρχίας επιμένουν, συχνά θριαμβεύοντας. Είσαι άντρας ξένος και θέλεις να ρωτήσεις τι απέγινε μια γυναίκα που έμενε κάποτε στην περιοχή; Μπορεί και να έχεις μπλεξίματα με το νόμο, εξαιτίας της περιέργειάς σου.

Χώνεις τη μύτη σου εκεί που δεν πρέπει, κάτω από καλά κρυμμένες ιστορίες με παρανόμους; Πρόσεχε, γιατί δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει το κακό. Στη μεγάλη πόλη ίσως και να μπορείς να κρυφτείς. Στην επαρχία είσαι τόσο εκτεθειμένος όσο και ο “Πύργος του Άιφελ” σε μια κωμόπολη σαν τα Φιλιατρά.

“Καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα”

Η Σμαράγδα Καρύδη, στην αφίσα της ταινίας, έχει καλυμμένο το ένα της μάτι, σαν πειρατής. Η αναζήτησή της από τον Γιώργο και τον Ρίκο στους νομούς Ηλείας και Μεσσηνίας καθιστά σαφές ότι είναι καλύτερο να βλέπεις με ένα μάτι, παρά να έχει παγιωθεί στις αντιλήψεις του κόσμου ότι είσαι “εύκολη” ή “ανισόρροπη”.

Το ίδιο ισχύει και για τον χαρακτηρισμό του Γιώργου ως “καταθλιπτικού”, που προφέρεται από το στόμα του Ρίκου εν είδη βρισιάς.

“Σημασία έχει το ταξίδι”

Σημασία δεν έχει να βρεθεί η Νάντια (Σμαράγδα Καρύδη). Σημασία έχει να μιλήσουν διανύοντας χιλιόμετρα στην εθνική οδό, να κολυμπήσουν στη θάλασσα με τα ρούχα, να βριστούν “με αγάπη”, όπως δυο παλιοί φίλοι, να ξεφύγουν από την καθημερινότητα, που τους έχει διαλύσει. Κι ας είναι να επιστρέψουν ξανά σ’ αυτήν, μετά το τέλος του ταξιδιού.

“Καμιά φορά γίνονται και θαύματα”

Ο προορισμός του ανθρώπου μπορεί να είναι το “θαύμα”. Το απροσδόκητο, το ανεξήγητο, το ενάντιο σε όλα αυτά που έχουν συμβεί μέχρι στιγμής. Κι ας εξηγείται επιστημονικά από τον “Κουστώ”, κι ας εκλαμβάνεται απλοϊκά από τον Ρίκο. Το θαύμα μπορεί να είναι εκεί έξω και να σε περιμένει.

Ειδικά τώρα, που έρχονται και τα Χριστούγεννα.

Η ταινία θα προβληθεί το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου στις 22:00 από το κανάλι Nova Cinema 1.

Διάβασε επίσης στο Ladylike

Δες 197 ταινίες του 2014 σε 7 μόλις λεπτά

Πάρε μια γεύση από τη νέα ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη