Το Booksmart είναι η ταινία που θα ήθελα να είχα δει στο Λύκειο

Η ταινία του Judd Apatow που έβαλε το 2007 στη ζωή μας τον Jonah Hill με τη φόρα χιλίων μετεωριτών, ήταν ένα λυκειακό party movie που έκρυβε γλυκές ιστορίες για τη φιλία και για την αμηχανία που μας κυριεύει στον δρόμο για την ενηλικίωση. Κάτω από αυτή την ομπρέλα, ναι, θα βρεις ομοιότητες του “Booksmart” με το συγκεκριμένο φιλμ. Και με το παρολίγον οσκαρικό “Lady Bird”. Και με το “Blockers”. Και με το “Eighth Grade”. Και με το “Edge of Seventeen”. Τα τελευταία τέσσερα βέβαια, έφεραν μαζί τους και την ταμπέλα της γυναικείας υπόθεσης. Οι coming of age ταινίες έχουν ξανά την τιμητική τους, αλλά τα τελευταία χρόνια είναι τα κορίτσια που σπάνε όλη την πλάκα. Το “Superbad” κάποτε όμως, ήταν μία ακόμη άσεμνη ταινία με καλή καρδιά, όπως πολλές από αυτές που μεγάλωσαν τη γενιά μου. Αυτές που άφηναν τις βρώμικες σκέψεις στα αγόρια. Όλες εμείς, όπως πολύ σωστά είχε σχολιάσει κάποτε η Meryl Streep μιλώντας για την αδυναμία του ανδρικού κοινού να ταυτιστεί με γυναίκες πρωταγωνίστριες, είχαμε εκπαιδευτεί από τη λογοτεχνία και την οθόνη στην ανδρική οπτική.

Μπορεί ταινίες όπως το “Clueless”, το “10 Things I Hate About You” ή το “Mean Girls” να συμπεριελάμβαναν σκηνές όπου κορίτσια ενέδιδαν στις παλιές, καλές, ανάρμοστες συμπεριφορές που δεν απείχαν τρομερά από τα σκηνικά κάποιου πάρτι τριήμερης, όμως οι λευκοί άνδρες που είχαν με τη σειρά τους μεγαλώσει με τα “Risky Business” και τα “Porky’s” αυτού του κόσμου, ενέκριναν teen movies στο peak των ‘90s με πρωταγωνιστές λευκά, στρέιτ αγόρια που αντιμετώπιζαν την αναζήτηση του σεξ ως ιερή εκστρατεία (Cruel Intentions, American Pie, She’s All That Can’t Hardly Wait).

Τα κορίτσια στις ίδιες ταινίες δεν φαίνονταν να έχουν τις ίδιες ανάγκες. Ήταν συνήθως εκεί ως έπαθλα. Και αν τις είχαν, η αφήγηση τις αντιμετώπιζε ως ντροπιασμένες, παραδείγματα προς αποφυγή ή απλά αλλόκοτες (δόξα και τιμή στη Michelle και το φλάουτό της).

Το “Booksmart” αντίθετα, που έχει περάσει συνολικά από τέσσερις γυναίκες σεναριογράφους στα δέκα χρόνια απ’ όταν γράφτηκε το πρώτο draft του (Susanna Fogel, Emily Halpern, Sarah Haskins, and Katie Silberman), αντιμετωπίζει τη σεξουαλική αφύπνιση των ηρωίδων του με τρόπο αυθεντικό, κρατώντας στον πυρήνα του τη φιλία τους.

Τις δύο νεαρές γυναίκες που τις υποδύονται, τη Beanie Feldstein και την Kaitlyn Dever, τις διάλεξε η Allison Jones του “Superbad” και του “Freaks and Geeks” – μιας σειράς μίας και μοναδικής σεζόν που όμως μας έδωσε σταρ όπως τον Seth Rogen και τον Jason Segel. Η προσοχή της συγκεκριμένης casting director ισούται με το κοκαλάκι της νυχτερίδας, οπότε remember their names.

Στο παρακάτω αποκλειστικό βίντεο θα πάρεις μια γεύση από τη Wilde, τις ηθοποιούς και τις υπόλοιπες γυναικείες δυνάμεις πίσω από τις κάμερες, για τη σημασία και τη γλώσσα του “Booksmart”:

 

Η Molly και η Amy, δύο φίλες που προτιμούν να λούσουν η μία την άλλη στα κοπλιμέντα απ’ το να μιλήσουν στα άτομα που έχουν ερωτευτεί, είναι δύο έφηβες στο Λος Άντζελες που είχαν από νωρίς αποφασίσει ότι θα εστίαζαν στο διάβασμα γιατί αυτό θα τις έβαζε στα καλά πανεπιστήμια. Η πρώτη θέλει να γίνει η νεαρότερη δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η δεύτερη θέλει να σώσει τον κόσμο με τον ακτιβισμό της και, μαζί, φαινομενικά πλήρεις με τα επιτεύγματα και την υπεροχή τους απέναντι σε συμμαθητές που ξόδεψαν τα χρόνια τους παρτάροντας, δεν νιώθουν την ανάγκη να αλλάξουν τρόπο ζωής.

Αυτό μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι και αυτοί έχουν περάσει σε ακριβοθώρητα κολέγια, χωρίς κιόλας να κάνουν εκπτώσεις στην κοινωνική τους ζωή. Στο ένα βράδυ που τους μένει πριν την αποφοίτηση, οι δύο κολλητές θα προσπαθήσουν να επανορθώσουν πηγαίνοντας στο πάρτι του πιο δημοφιλούς αγοριού στο σχολείο, όμως οι ώρες μέχρι να φτάσουν στο σπίτι του θα είναι στρωμένες με έναν πάπυρο από αδιανόητα σκηνικά.

Ένα τραγελαφικό, άδειο πάρτι σε γιοτ, παραισθησιογόνες ουσίες που κατά λάθος καταπίνουν, ένας ντελιβεράς αμφιβόλου προθέσεων και ένα θεματικό δείπνο μυστηρίων, είναι λίγα μονάχα από όσα θα πρέπει να αντιμετωπίσουν οι μικρές στην προσπάθειά τους να διασκεδάσουν όπως τόσα χρόνια έκαναν οι συνομήλικοί τους.

Το αποτέλεσμα είναι πρόστυχο, γλυκύτατο, ανοιχτόμυαλο και αναπάντεχα μη επικριτικό. Οι κλασικοί κινηματογραφικοί bullies των αμερικανικών σχολικών διαδρόμων δεν έχουν θέση εδώ. Υπάρχουν μεν οι γνωστοί διαχωρισμοί αλλά όπως και στην πραγματική ζωή, η ποικιλία των κοινωνικών κύκλων του Λυκείου είναι πιο ισορροπημένη. Εξερευνώντας τις προθέσεις των κύκλων αυτών, η Molly και η Amy – η δεύτερη μάλιστα αυτοπροσδιορίζεται και εντελώς απενοχοποιημένα ως λεσβία – ανακαλύπτουν ένα καινούριο νόημα στη διαχρονική «βρες τον εαυτό σου» συμβουλή των teen movies.

Η αποδοχή του εαυτού σου μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να αγκαλιάσεις και τα κομμάτια του που δεν σε ενθουσιάζουν και τόσο. Ότι επιτρέπεται να παραδεχτείς πως μπορεί τελικά να σου αρέσει ο hot φιάκας του σχολείου ή η τύπισσα που σου τη λέει αναίτια την ώρα των Μαθηματικών. Ότι είναι ok να θες να αποδεχτούν και οι άλλοι αυτό που είσαι, ακόμη κι αν ο στόχος είναι να τα έχεις πρώτα εσύ καλά με τον εαυτό σου (και όχι, δεν χρειάζεται κάποια σκηνή makeover για να το πετύχεις). Ότι μπορείς να είσαι και έξυπνη, και fun, και περίεργη για το σώμα σου, και χυδαία, και άπειρη, και έμπειρη, και όλα αυτά μαζί.

Και σίγουρα, όπως σοφά μας δίδαξαν και οι Beastie Boys, ότι ήρθε η ώρα να παλέψεις για το δικαίωμά σου να παρτάρεις στη μεγάλη οθόνη.

* Το “Booksmart” θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες στις 13/6 από την Odeon.