Το Cosmo.gr πάει θέατρο: Από το “Όταν έχω εσένα” μέχρι το “Εγώ η Γωγώ”

“Το φιλί της γυναίκας αράχνης” του Μανουέλ Πουίγκ στο θέατρο 104

Το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μανουέλ Πουίγκ, που πήρε από τον ίδιο την θεατρική του μορφή, έγινε κινηματογραφική ταινία και πολυβραβευμένο μιούζικαλ, λογοκρίθηκε κι’ απαγορεύτηκε στην Αργεντινή το 1976 από την χούντα του Βιτέλα.

Ένας αριστερός πολιτικός κρατούμενος μοιράζεται το κελί μιας φυλακής, μ’ έναν ομοφυλόφιλο που κατηγορείται για ανάρμοστη συμπεριφορά, γιατί κυκλοφορούσε μιμούμενος σε εμφάνιση το ίνδαλμά του την ‘Ωντρευ Χέρμπον. Προσπαθώντας  να ψυχαγωγηθούν αν και “η συνεχής αναζήτηση της ψυχαγωγίας είναι παγίδα”,  εκείνος του διηγείται μιαν αγαπημένη του ταινία, καθώς μπαίνει ο ίδιος στον ρόλο της “γυναίκας πάνθηρος”. Ο Βαλεντίν είναι πραγματικός κουμουνιστής, επαναστάτης με ποιότητα  που προσπαθεί να βελτιώνεται σαν άνθρωπος, πιστός στις ηθικές και ιδεολογικές του αρχές. Με σεβασμό στον συγκρατούμενό του Μολίνα και στις ιδιαιτερότητές του, με κάποια επιφυλακτικότητα  και δυσπιστία αρχικά που με τον καιρό αναπτύσσεται σε εμπιστοσύνη,  φιλία και έρωτα μεταξύ τους.

Ο Απόστολος Τότσικας – Βαλεντίν, μας πείθει ως ρομαντικός, πράος και καταπιεσμένος που κοντρολάρει το συναίσθημα, μην πέσει στην παγίδα και πάρει συντρόφους στο λαιμό του.

Ο Μ. Φιορεντζής – Μολίνα (εκπληκτικός στην μεταμόρφωσή του για την λεζάντα του προγράμματος) είναι σκέτη αποθέωση. Αλλάζει έκφραση και γίνεται αγνώριστος, σ’ ένα ρόλο που τον ερμηνεύει δεξιοτεχνικά, παρά τις εκφραστικές δυσκολίες, που τον θέλει  με τα μάτια σταθερά κι’ ακίνητα, σαν να είναι γυάλινα, δίχως να τρέμει βλέφαρο στο ανακριτικό φως. Μια ακινησία οφθαλμών που επιτείνει την αδράνεια, την στατικότητα και το κλειστοφοβικό κλίμα της φυλακής που προξενούν τα διαχωριστικά κάγκελα στην πλάτη των ηθοποιών οι ομοιόμορφες γκρίζες στολές που καταργούν τις διακρίσεις και τα μεταλλικά κρεβάτια.

Κι’ αυτό το συναίσθημα του εγκλεισμού που αισθάνεται ο θεατής στο κελί των δικών του ιδιαιτεροτήτων και η απόπειρα διαφυγής του, επιτυγχάνεται με την τεχνική της γραφής, που δημιουργεί έναν ιστορικό χρόνο με αποσπασματικές εικόνες και μιαν αναμονή για δράση, μέσω της αφήγησης της ταινίας. Η φαντασιακή λευκή οθόνη κι’ ο χτύπος της σειρήνας σπάνε τον χρόνο, κι’ έρχεται η λύτρωση με το φιλί της “γυναίκας αράχνης”. Κι’ αν είναι αυτή η γυναίκα πάνθηρ ή αράχνη, θα το αναγνωρίσετε εσείς στην όμορφη παράσταση.

Συντελεστές

Μετάφραση – Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Αλέξης Ρίγλης

Σκηνικά – Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Σχεδιασμός ήχων: Βικτώρια Νταρίλα

Φωτογραφίες: Ρούλα Ρέβη

Ακούγονται: Βασίλης Χαλακατεβάκης & Θανάσης Ζερίτης

Τιμή εισιτηρίου: γενική είσοδος 12 ευρώ,  μειωμένο/φοιτητικό 8 ευρώ

Διάρκεια παράστασης: 85ʼ χωρίς διάλειμμα

Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή 9.15 μ.μ.

Λήξη: Κυριακή 13 Απριλίου

104-Black Box

τηλ. κρατήσεων: 2103455020 – 6940290312, www.104.gr

“Εγώ η Γωγώ” της Ελένης Γκασούκα, θέατρο Αθηνών

Μέσα από τους καπνούς του στραπατσαρισμένου αυτοκινήτου της που χάσκει στον γκρεμό, με τα πόδια της σφηνωμένα στα παλιοσίδερα προβάλει η Γωγώ. Με εκδορές, αίματα και μώλωπες στο πρόσωπο και στα χέρια της, αναμαλλιασμένη, ασθμαίνουσα και διψασμένη, φοβισμένη και πανικόβλητη, με την σπασμένη της ομπρέλα ανοιχτή – κοντά στ’ άλλα έπιασε και βροχή – βρίσκει κουράγιο να ποζάρει για φωτογραφία, με σχισμένους φραμπαλάδες στα ντεκολτέ κι’ έχοντας για  “φούστα τα τεράστια συντρίμμια” του Ι.Χ της.

Η Γωγώ είναι μια γυναίκα σαν εμάς, μ’ ένα γιο έφηβο, κι’ έναν σύζυγο που την εγκατέλειψε προσωρινά για να βρει τον εαυτό του. Η ελευθερία του όμως τον έστειλε στην εντατική, κι’ εκείνη καθ’ οδόν προς το νοσοκομείο παθαίνει το τροχαίο. Καθώς οι ώρες περνούν και κανείς δεν εμφανίζεται για να την σώσει, προσπαθεί να μην παραιτηθεί. Βέβαιη πως δεν θα γίνει έκρηξη αφού το ρεζερβουάρ έχει ελάχιστη βενζίνη, με το κινητό της σε αχρηστία, παίρνει δύναμη από έναν ραδιοφωνικό σταθμό – που ω του θαύματος εκπέμπει με κάποιες διακοπές βέβαια – και κείνη κάνει διάλογο με τον Στέλιο Ράμφο κι’ αντλεί αισιοδοξία απ’ τα τραγούδια. Και κει στην μέση του πουθενά εμφανίζεται ένας νεαρός που θα την ληστέψει.

Η Ε. Κωνσταντινίδου ως Γωγώ δεν παγιδεύεται σε ερμηνευτικές κατακρημνίσεις και παρ’ ότι η θερμοκρασία του οχήματος που έγινε φύλλο και φτερό είναι υψηλή και βγάζει καπνούς – αυτό στα μείον της παράστασης – εκείνη κρατά την διάθεση των θεατών σε ευχάριστη θέση, πυροδοτώντας το γέλιο.

Αρχικά εύθραυστη κι’ ευσυγκίνητη σε προσωπικές εξομολογήσεις, αποδεικνύεται ανθεκτική στις ψυχολογικές και ιδεολογικές της παγιδεύσεις, καθώς συμφιλιώνεται αυτοσαρκαζόμενη με το υποτιμημένο της εγώ. Με τον κορμό της σε δράση και την αλλαγή στην χροιά και στην τονικότητα της φωνής της, προετοιμάζει τον θεατή για τον απεγκλωβισμό της.

Τον παλμό της παράστασης που βλέπεται ευχάριστα, ενισχύει η συνεχής της αναφορά στον Λευτέρη, που ανάγεται έτσι σε δεύτερο  πρόσωπο του έργου, παραπέμποντας με την ακινησία του στο Μπέκετ. Το ίδιο κι’ ο αμίλητος νέος – Ν. Πιζάνης που την αιφνιδιάζει με το φιλί, ξυπνώντας την λίμπιντο που θα την ενεργοποιήσει  σαν γυναίκα.

Συντελεστές

Σκηνικά – ενδυματολογική επιμέλεια: Μαρία Φιλίππου.

Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη.

Μουσική επιμέλεια: Πάνος Σουρούνης.

Φωτογραφίες: Λάμπης Μηλαίος

Πληροφορίες

ΑΘΗΝΩΝ,  Βουκουρεστίου 10, Αθήνα , Τηλ.: 210-3312343

Συγγραφέας: Ελένη Γκασούκα

Σκηνοθέτης:  Ελένη Γκασούκα

Ηθοποιοί: Ελισάβετ Κωνσταντινίδου.Συμμετέχει ο Νίκος Πιζάνης

Παραστάσεις: Κάθε Δευτέρα, Τρίτη στις 21.00 και Τετάρτη στις 18.30.

Διάρκεια: 75 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Εισιτήρια: 16 ευρώ (πλατεία), 12 ευρώ (φοιτητικό κι άνω των 60 ετών), 10 ευρώ (άνεργοι). Την Τετάρτη γενική είσοδος 12 ευρώ

“Η πόλη” της Λούλας Αναγνωστάκη στο θέατρο Επί Κολωνώ

Τα πρόσωπα – ήρωες της πόλης είναι συμπατριώτες μας που ψυχογραφούν “το εσωτερικό τοπίο” των πολιτών, στην μεταπολεμική περίοδο της σύγχρονης Ελλάδας.

Είναι επίσης οι νέοι του σήμερα καθώς αναζητούν απεγνωσμένα πόλεις ουτοπικές, γαντζωμένη από αντίρροπα συναισθήματα.

Η Λ.  Αναγνωστάκη σε απόσταση από πολιτικές ιδεολογίες με ξεκάθαρη θέση υπέρ του ανθρώπου που έχει βιώσει την δική του ιστορική εκδοχή, σκύβει με σεβασμό στην μοίρα και στην συλλογική του μνήμη.

Ο Κίμων και η Ελισάβετ είναι ένα ζευγάρι που αδυνατεί να δημιουργήσει έναν μόνιμο τόπο κατοικίας, κι’ αναζητά διαρκώς μια καινούργια πόλη. Παγιδευμένοι σε αδιέξοδα τραυματικά συναισθήματα, αδυνατούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον. Κάτι που επιδιώκουν να πετύχουν με την επιλεγμένη παρουσία κάθε φορά διαφορετικού ανθρώπου – θύματος, που παρασύρει στο σπίτι τους η Ελισάβετ. Εκεί παίζοντας θέατρο το ζευγάρι, παριστάνοντας κάτι που δεν είναι, μέσα από μια παράλογη παράσταση καταρρακώνουν και διαλύουν ψυχολογικά τον επισκέπτη φωτογράφο.

Ο Γ. Ψυχογιός και η Κ. Σπερελάκη ως ζευγάρι θεατρικό, υποδύονται με ευαισθησία και δύναμη τους αντίστοιχους χαρακτήρες με το πνεύμα και την ψυχή τους γαντζωμένη στο παντοδύναμο παρελθόν. Με μια περίπλοκη κι’ αφύσικη διαδικασία,  άνθρωποι καμμένοι σαν την πόλη που φλέγεται από τον αναμμένο πυρσό της μνήμης, υπονομεύουν  κάθε δική τους επιθυμία,  αδύναμοι να εμπιστευτούν  τα θέλω τους. Δίχως ηθικές δυνάμεις το βάζουν στα πόδια, αφού πρώτα επιχειρήσουν την επινοημένη εξαγορά της χαμένης ζωής τους.

Κέντρο βάρους, ένας χαρακτήρας που τραβά στην καλοσκηνοθετημένη παράσταση είναι ο επισκέπτης Β. Ρόκκος, που αριστοτεχνικά μετακυλά από την αβρότητα και την εξοικείωση του ανασφαλούς, στον αιφνιδιασμό και τελικά στον αφανισμό του.

Η ιδανική μουσική τονίζει την ελληνικότητα του έργου, ” με τα στοιχεία  εκείνα του τόπου και της ιστορίας που μετουσιώνονται ποιητικά και διευρύνονται ” στην δεκτικότητα των θεατών. Άλλωστε για πολλούς φθάνει σαν απόηχος αφηγήσεων και ιερών μυστικών της πρώτης τους νεότητας.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Στέλιος Μάινας

Σκηνικά/Κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου

Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Μουσική: Lost Bodies

Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Μπότση

Φωτογραφίες: Νικολέτα Γιαννούλη

Παίζουν: Βαγγέλης Ρόκκος, Κάτια Σπερελάκη, Γιώργος Ψυχογιός

Εισιτήρια: Γενική είσοδος: 14€ , Μειωμένο: 10€ (φοιτητικό, ανέργων)

Πληροφορίες εκδήλωσης

Θέατρο Επί Κολωνώ

Ναυπλίου 12, Κολωνός, +302105138067, http://www.epikolono.gr/

Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15

Κεντρική Σκηνή

Διάρκεια 70′

“Διαβολιάδα” του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ στο BIOS

Τον καιρό εκείνο τον παλιό, στην μεταεπαναστατική Μόσχα του 1921, οχτώ χρόνια πριν το μεγάλο κραχ όλα πάνε κατά διαβόλου. Κι’ ενώ οι εργαζόμενοι απολύονται και μετακινούνται από την μια δουλειά στην άλλη, ο συνετός σύντροφος Κορκοτόφ είναι βολεμένος στην κεντρική βάση προϊόντων Πυρείου,  κι’ απόλυτα βέβαιος για το αμετακίνητο της θέσης του. Επειδή ” λεφτά δεν υπάρχουν ” τους πληρώνουνε με σπίρτα. Θείο και κρασί, θολώνουν με τον καιρό την αντίληψή του κι’ ένα ασήμαντο λάθος τον οδηγεί σε απόλυση. Προσπαθώντας να συναντήσει τον αρμόδιο διευθυντή, μπλέκεται σ’ ένα ιλιγγιώδες κυνηγητό, όπου τα κουρασμένα νεύρα του, του προξενούν παράδοξες φαντασιώσεις. Μέσα σ’ ένα εφιαλτικό και διαβολικό περιβάλλον χάνει κάθε αντιληπτική του ικανότητα κι’ αποζητά την λύτρωση.

Το έργο του Μπουλκάκοφ προκάλεσε σάλο όταν πρωτοεκδόθηκε το 1925, λογοκρίθηκε αφού έχωσε την μύτη του στις υποθέσεις του Κράτους και φυσικά απαγορεύτηκε. Ο συγγραφέας επιλέγει έναν κόσμο υπερβολής με προάρχοντα τον Διάβολο και με την αρχή εξαγοράς  του Φάουστ, δημιουργεί την Διαβολιάδα. Η ομάδα Ubuntu, με σπουδαία δουλειά στο ενεργητικό της, έστησε μια διαβολική παράσταση γεφυρώνοντας το ” λεφτά δεν υπάρχουν ” με το δικό μας “λεφτά υπάρχουν”. 

Οι ήρωες από χαρακτήρες γκροτέσκ. μιας τραγελαφικής κοινωνίας, μεταπηδούν σε Ελληνάρες του απόλυτου χάους που πίστεψαν “τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα”. Καθώς κυκλοφορούνε με “μάτια μπαταρισμένα” σ’ ένα αλαλούμ παραμορφωτικό ενώνουν τα “υπολείμματα της φωνής” τους στο τραγούδι, κι’ η σκηνή γεμίζει πενιές και στροφές ζεϊμπέκικου.

Το επεισόδιο βέβαια δεν  θεωρείται λήξαν”, πέραν του άφθονου γέλιου που προκαλεί η ερμηνευτική δεινότητα των νεαρών ηθοποιών, το σπίρτο έχει ανάψει.

Μια ιδιαίτερη αναφορά για την τολμηρή σκηνοθετική υπέρβαση και το ευρηματικό σκηνικό από χαρτόκουτες που έχτισε και την παραμικρή λεπτομέρεια στηρίζοντας την αφήγηση του λόγου. Όμορφες μουσικές και ζεστός φωτισμός ολοκλήρωσαν την ενδιαφέρουσα παράσταση.

Συντελεστές

Μετάφραση: Έλσα Ανδριανού, Ελεάνα Τσίχλη

Σκηνοθεσία: Ελεάνα Τσίχλη

Δραματουργική επεξεργασία: Έλσα Ανδριανού

Επιμέλεια κίνησης: Αταλάντη Μουζούρη

Σκηνικά-Κοστούμια: Τίνα Τζόκα 

Επιμέλεια μουσικής: Ubuntu 

Βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλική Τσιροπούλου

Σχεδιασμός αφίσας: Σωτήρης Βασιλείου

Σχεδιασμός promo video: Κατερίνα Τζόβα

Φωτογραφίες: Δημήτρης Σωτηρόπουλος

Παίζουν: Αναστασία Γιαννάκη, Γιάννης Δενδρινός, Φώτης Λαζάρου, Άρης Λάσκος, Κατερίνα Λάττα, Γιώργος Νούσης, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Αποστόλης Ψαρρός

Πληροφορίες εκδήλωσης

Bios

Πειραιώς 84, 10435 Αθήνα , +302103425335, http://www.bios.gr/

Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Είσοδος 10 ευρώ

“Όταν έχω εσένα” του Σταμάτη Κραουνάκη στο ‘Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

“Όταν έχω εσένα”, ένα τραγούδι που όλοι αγαπήσαμε με την φωνή του Δ. Μητροπάνου και του Π. Μουζουράκη, ένα τραγούδι που δίνει τον τίτλο στην μουσικοθεατρική παράσταση  με τους Σπείρα – Σπείρα στο Α’ μέρος και τον Σ. Κραουνάκη στο Β’.

Η ομάδα που υποδέχεται τους θεατές στην αίθουσα του θεάτρου, παρουσιάζει δέκα μικρούς σύγχρονους μονολόγους, όπου θίγονται βιωμένες καταστάσεις με τρόπο χιουμοριστικό, αλλά απουσιάζει η ελπίδα μιας νέας πρότασης για να  αντέξει ο κόσμος στο πρόβλημα, πιασμένος “χέρι – χέρι με το συναίσθημα που ενώνει”. Η σκηνή γεμίζει ενέργεια, δράση και όμορφα παλιά τραγούδια που αντέχουν  στον χρόνο, αλλά και καινούργια γραμμένα από τον Σ. Κραουνάκη και τον νεότατος Άρη Βλάχο. Ιδιαίτερα καλή στο τραγούδι η ‘Εδεν με φωνή ζεστή αλλά δίχως αέρα σκηνικής παρουσίας για να μας κατακτήσει στην στιγμή.

Ο Σ. Κραουνάκης παίζει τα πλήκτρα με την ικανότητα του σπουδαίου συνθέτη, τραγουδά με την ιδιότυπη θεατρικότητά του τραγούδια δικά του που σφράγισαν μια εποχή, κι’ ενώνεται με τους συνεργάτες του σε μια παρέα, ξεφεύγοντας όμως κάποια στιγμή με άκομψη αισθητική λόγου “στο συφραζόμενο”.

Όπως και να έχει “όταν έχω εσένα μπορώ να ονειρεύομαι ξανά”.

Συντελεστές

Συγγραφική Ομάδα: Δημήτρης Μανιάτης, Φώτης Μιχαλόπουλος,Σταμάτης Κραουνάκης

Σκηνοθεσία: Σταμάτης Κραουνάκης

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης, Άρης Βλάχος

Μουσική διεύθυνση: Άρης Βλάχος

Κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου

Χορογραφία: Τατιάνα Μύρκου

Ήχος: Δημήτρης Μουρλάς

Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ

Χειριστής φωτισμών: Δημήτρης Στίγκας

Παίζουν τραγουδούν χορεύουν και υποδέχονται στην αίθουσα:

Σπείρα Σπείρα

Χρήστος Γεροντίδης

Μπάμπης Γούσιας

Αναστασία Έδεν

Τζέρομ Καλούτα

Σάκης Καραθανάσης

Χρήστος Μουστάκας

Κώστας Μπουγιώτης

Ελευθερία Σικινιώτη

Γιώργος Στιβανάκης

Οι μουσικοί:

Άρης Βλάχος – Πιάνο , πλήκτρα

Παντελής Ντζιάλας – Κιθάρες, μπουζούκι

Γιώργος Φιλίππας – Κρουστά

Τοποθεσία: Θέατρο Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη στις 20.00, Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 15 ευρώ, Λαϊκή της Πέμπτης 12 ευρώ

Μαθητικό, Φοιτητικό, Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) και Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ) και Ευρωπαϊκής Κάρτας Νέων, Κάτοχοι Κάρτας Πολιτισμού, Κάτοχοι Κάρτας Club IFA (Γαλλικού Ινστιτούτου), Κάτοχοι Κάρτας ΙΤΙ (ΕΚΔΙΘ), ΑμΕΑ, Άνω των 65, Νεανικό (έως 26 ετών) και κάτοχοι Persona Κάρτα : 10 ευρώ

Ομαδικό εισιτήριο άνω των δέκα ατόμων 10 ευρώ

Πληροφορίες: 210 3418550