Το Ladylike.gr πάει θέατρο: “Η Αρχή του Αρχιμήδη” και τα “Παράσιτα”

“Παράσιτα” της Βίβιεν Φράντσμαν στο θέατρο του Νέου Κόσμου

 

Στο όμορφο θέατρο του Νέου Κόσμου η παράσταση ” Παράσιτα ” δικαιώνει την φήμη του για ποιοτική θέαση. ‘Ενα έργο γροθιά στο στομάχι, που σε υποβάλει στο να πάσχεις και να υποφέρεις από το σύνδρομο της στέρησης ουσιών, καθώς εκτίθεσαι υποκριτικά σε συναισθηματική παρασιτική μόλυνση.

Τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί που θέτει η συγγραφέας είναι πολλά. Η ενδοοικογενειακή βία, ο κοινωνικός ρατσισμός, η σεξουαλική κακοποίηση φωτίζουν τις ζωές ανθρώπων του περιθωρίου, ανθρώπων – σκουπιδιών που με ελαφριά την καρδιά χαρακτηρίζουμε ” παρασιτικούς “.

Με θέμα ” γυναίκες και παραβατικότητα ” η Βίβιεν Φράντσμαν συνεργάστηκε με το ” clean Break ” και με δομές ψυχικής υγείας, με στόχο την ευαισθητοποίηση  του κοινωνικού συνόλου σε θέματα απεξάρτησης. Έτσι ώστε να μην εξουδετερωθεί η στιγματισμένη τους ύπαρξη και ν’ αναλογισθούμε πόσες και ποιες επιλογές είχε στην διάθεσή του το καθένα απ’ αυτά τα παράσιτα, πριν επιλέξει την παρασιτική ζωή του”.

Σε μια υποβαθμισμένη περιοχή ζουν οι αδελφές Πίνκ και Ρόλυ. Στα 25 και 21 τους χρόνια γεννημένες από γονείς ναρκομανείς, έχουν βιώσει την εγκατάλειψη σ’ ένα ορφανοτροφείο και κάθε  αναξιοπρέπεια στα ναρκωτικά, στην πορνεία, στην φυλακή και στην ξεφτίλα.

Η Ρόλυ που είναι και η μικρότερη έζησε έως την εφηβεία της κοντά σε ανάδοχους γονείς, που δεν κατάφεραν νάναι ωφέλιμοι για  κείνη. Έτσι οι δυο αδελφές συγκατοικούν  κάτω από άθλιες συνθήκες δίχως πόρους οικονομικούς, καταφεύγοντας στο αδιέξοδο ναρκωτικών ουσιών. Ουσίες – υποκατάστατα κάθε υγιούς συναισθήματος, αγάπης και αποδοχής.

Η Κόρα Καρβούνη – Πίνκ, καθηλώνει τον θεατή με την συγκλονιστική της ερμηνεία. Κατορθώνει να ενσταλάξει τον άφατο πόνο της και το απύθμενο κενό της στο συναίσθημά τους, δίχως μελοδραματισμούς. Την κοιτάς και πιστεύεις πως έχεις απέναντί σου ένα άνθρωπο πραγματικά εξαρτημένο, βασανισμένο από το βάρος των προβλημάτων της οικογένειας και την αδελφική ευθύνη.

Ασυγκράτητη και υστερική στην αγωνιώδη πάλη της με την δίχως νόημα ζωή της, ψάχνει παρηγοριά και στήριγμα σ’ ένα τραγούδι του συρμού. Δελεάζει την μικρή μ’ ένα ζευγάρι κόκκινες γόβες, ελπίζοντας με τρόπο μαγικό να την κρατήσει κοντά της, στην αγκαλιά της.

Εξαγοράζοντας έτσι την απόρριψη και τον αποκλεισμό της, όταν αποχωρίστηκε από την Ρόλυ. Ένα γεγονός που την φυλάκισε σ’ ένα τρόμο παιδικό και σ’ ένα θυμό ακαταλάγιαστο, δοσμένο με την ανάλογη στάση και κίνηση και αβασάνιστο χιούμορ.

Η Ιωάννα Κολλιοπούλου – Ρόλυ στέκεται δυναμικά στη σκηνή, το ίδιο επικοινωνιακή με την αδελφή της Πινκ, υιοθετώντας τον ρόλο του αθώου, ανεύθυνου θύματος, γνωρίζοντας πως ταυτόχρονα γίνεται θύτης. Αποπνέει την έλλειψη στοιχειώδους παιδείας, αφού της έλειψαν τα κατάλληλα πρότυπα ( δεν ξέρει να διαβάζει και να μετρά ). Ωστόσο επιχειρεί να βγει από το τέλμα προσπαθώντας να βρει δουλειά, δίχως όμως να καταφέρει να ξεφύγει από τα δεσμά της.

Ο ελλειπτικός λόγος, οι μετέωρες λέξεις, οι παύσεις και οι σκηνικές αντιθέσεις με τον αυξομειούμενο ρυθμό τονίζονται ιδιαίτερα από την μετάφραση της Α. Κοκκώνη. Η επαινετή σκηνοθεσία του Β. Θεοδωρόπουλου αποκαλύπτει στην σκηνή την βασανισμένη μνήμη των ηρωίδων και την τραγική συνεξαρτώμενη σχέση τους, όπως αυτή πλάστηκε και εξελίχθηκε, χωρίς οικογενειακό υπόβαθρο.

Σ’ ένα τόπο, σ’ ένα σκηνικό χώρο “χάος” με στρώματα πεταμένα δεξιά κι’ αριστερά, σχισμένα χαρτιά, αποφάγια, κιτρινισμένα παπλώματα, σκουπίδια και χάπια. Ανθρώπινα σκουπίδια σαν ξένα παθογόνα σώματα, που δεν έζησαν την μητρότητα για ν’ αποφευχθεί  η κοινωνική αναμόλυνση.

Συντελεστές

Μετάφραση: Αγγελική Κοκκώνη

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Σκηνικά-Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού

Επιμέλεια κίνησης: Έλενα Αντωνίου

Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος

Video art: Παντελής Μάκκας

Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Βοηθός σκηνοθέτη: Βάσια Χρήστου

Παίζουν: Κόρα Καρβούνη, Ιωάννα Κολλιοπούλου

Εισιτήρια

Παρασκευή

Γενική Είσοδος: 12€

Φοιτητικό: 10€

Ανέργων: 8€

Σάββατο & Κυριακή

Γενική είσοδος: 15€

Φοιτητικό/ανέργων: 12€

“Η Αρχή του Αρχιμήδη” του Ζουζέπ Μαρία Μιρό στο θέατρο Αργώ

 

“Κάθε σώμα βυθισμένο σε ρευστό, δέχεται άνωση ίση με το βάρος του υγρού που εκτοπίζει”.

Το έργο του καταλανού συγγραφέα βραβεύθηκε με το βραβείο Born και απέσπασε επίσης την πρώτη θέση στα βραβεία ACE των κριτικών θεάτρου της Αργεντινής.

Στην δημοτική πισίνα  νιας πόλης ο Τζόρντι, εκπαιδευτής κολύμβησης παιδιών, θεωρεί πως ήρθε η ώρα που η ομάδα ” Μικροί ιππόκαμποι ” θα κολυμπήσει χωρίς σωσίβιο. Ομως, ένα φοβισμένο και τρομαγμένο αγόρι αρνιόταν ν’ αποχωριστεί το σωσίβιό του και να μπει στην πισίνα.

Τότε ο εκπαιδευτής με μια τρυφερή αγκαλιά κι’ ένα φιλί, ηρέμησε το παιδί, γεγονός που είδαν με φόβο, καχυποψία και ανησυχία οι γονείς. Η ‘Αννα, διευθύντρια του κολυμβητικού ομίλου, έχοντας κάποιες επιφυλάξεις και αμφιβολίες ζητά εξηγήσεις από τον εκπαιδευτή. Είναι αθώος ή ένοχος; Ποια θα είναι η έκβαση αυτής της πράξης, η συνέπεια ενός φιλιού;

Η προβληματική του συγγραφέα σχετικά με την Δύση, όπου  κάθε ανθρώπινο άγγιγμα θεωρείται ύποπτο και καταδικαστέο, διαφαίνεται ξεκάθαρα μέσα από τον τίτλο του έργου η ” Η Αρχή του Αρχιμήδη “. Κι’ ενώ μια πρόθεση αγνή, μια αγκαλιά διώχνει τον ψυχοθεραπευτή η καχυποψία, η παρανόηση ενδεχομένως  οι προκαταλήψεις κι’ οι απαγορεύσεις μιας στενά ηθικής αντίληψης προκαλούν αμοιβαίες έλξεις κι’ απωθήσεις, μέσα στα βαρυτικά πεδία του σκηνικού. Συνισταμένες που διατηρούν αμετακίνητες τις θέσεις των ηρώων του έργου από την αρχή ως το τέλος. Βάζοντας τους θεατές στη θέση των ενόρκων, ώστε ν’ αποφασίσουν εκείνοι για την αθώωση ή την καταδίκη του εκπαιδευτή.

Τελικά η κοινή γνώμη καταδικάζει τον νεαρό, βάσει ενός ανορθόδοξου κοινωνικού μοντέλου που επιβάλλεται στην Δύση. ‘Ενα μοντέλο, μια ” αντισηπτική κοινωνία ” που αφήνεται από τη μια στην τέρψη του διαδικτύου και στην σαρωτικά μεταδοτική και καταστροφική του δύναμη, κι’ από την άλλη ενθαρρύνει και παροτρύνει την παιδική βια, με σκοπό την απόδοση δικαιοσύνης και την καταδίκη του ήρωα, ” όχι γι’ αυτό που έκανε, αλλά γι’ αυτό που θα μπορούσε να είχε κάνει “.

Η παράσταση με αργούς ρυθμούς και άνευρες ερμηνείες, παίρνει ζωντάνια και ροή από ηχογραφημένα ηχητικά στιγμιότυπα( σφυρίγματα, βουτιές, φωνές παιδιών, θόρυβος νερού ). Η σκηνοθετική σύλληψη ατύχησε δυστυχώς να δώσει στο έργο το νοηματικό του εκτόπισμα, με αποτέλεσμα η παράσταση να βυθιστεί στον πυθμένα του κολυμβητηρίου.

Συντελεστές

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ

Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Αλέξανδρος Νικόλαος Ζιώγας

Σχεδιασμός Φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Σοφία Λεγάτου

Μουσική: Γιώργος Αντωνίου

Φωτογραφία promo/artwork: Γιώργος Γιαννίμπας

Φωτογραφίες παράστασης: Γιάννης Κουσκουτής

Την Αντιγόνη Κουλουκάκου και τον Βασίλη Τσιγκριστάρη ντύνει η Orsalia Parthenis

Παίζουν: Αντιγόνη Κουλουκάκου, Παναγιώτης Μαλικούρτης, Βασίλης

Τσιγκριστάρης, Αλέξιος Κοτσώρης

Εισιτήρια

Γενική είσοδος: 12 €

Μειωμένο (κάρτα ανεργίας, φοιτητικό, πολύτεκνοι, ομαδικό): 8 €

Πληροφορίες εκδήλωσης

Θέατρο Αργώ

Ελευσινίων 15, Αθήνα (Μεταξουργείο) , +302105201684 , http://www.argotheater.gr/

Παρασκευή & Σάββατο στις 21:15, Κυριακή στις 18:30

Πρεμιέρα: Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015

Διάρκεια: 80′ (χωρίς διάλειμμα)

Είσοδος 8 – 12 ευρώ

”Μεγάλοι Δρόμοι” στο Θέατρο Νέου Κόσμου

 

”Τα μεγάλα ταξίδια και οι μεγάλες διαδρομές συμβαίνουν καμιά φορά μέσα σε λίγα τετραγωνικά μέτρα. Το μυαλό διανύει αποστάσεις τρελές την ώρα που τα πόδια μένουν καρφωμένα στο πάτωμα.”

Παράταση από τις 21 Φεβρουαρίου έως τις 5 Απριλίου (κάθε Σάββατο 19.00 και Κυριακή 21.30) παίρνει η παράσταση Μεγάλοι δρόμοι της νεοσύστατης ομάδας T.d.S. (Terre de semis) που βασίζεται σε διηγήματα της Λένας Κιτσοπούλου και παίζεται στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Σκηνοθετεί η Ειρήνη Φαναριώτη, ερμηνεύουν η ίδια, ο Άρης Λάσκος και η Μυρτώ Γράψα, σε σκηνικά του Γιάννη Αρβανίτη, επιμέλεια κίνησης της Αμάλια Μπένετ και της Χαράς Κότσαλη και μουσική σύνθεση του Φώτη Σιώτα.

Μια τρελή αναζήτηση στους δρόμους της Αθήνας, ένα δείπνο στα πρόθυρα της αλήθειας, ένα ζευγάρι παπούτσια στο χέρι, ο ήχος από το τουμπερλέκι, ένα τηλέφωνο που χτυπά, ένα αεροπορικό εισιτήριο που γράφει ”σ’ αγαπώ”, ένας σάκος γεμάτος γράμματα, το σπίτι στην Άνδρο, τα Μπριζολάκια του Τέλη, ο Γιάννης, η Άννα, ο Όμηρος, ο Αριστοτέλης.

Αγάπη, απώλεια, σκοπός και πάντα, μπροστά και πίσω απ’ όλα αυτά, ένα όνομα. Σαν ανάγκη σχεδόν. Σχέσεις απόλυτες. Προσπάθειες άκαρπες. Προς αναζήτηση του απόλυτου. Κι αν αυτό υπάρχει. Μια κίνηση, σχεδόν ”χειρονομία της επιθυμίας για αθανασία”. Γιατί, αλήθεια, και ποιος δεν ονειρεύτηκε να αγαπήσει και να αγαπηθεί απόλυτα;

Η παράσταση Μεγάλοι Δρόμοι περιλαμβάνει εκτός από το ομώνυμο διήγημα, ένα ακόμη εξαιρετικής γραφής διήγημα από τις ”Νυχτερίδες”, το πρώτο βιβλίο της Λένας Κιτσοπούλου.

Η ταυτότητα της παράστασης

Σκηνοθεσία: Ειρήνη Φαναριώτη, ομάδα T.d.S. (Terre de Semis)

Σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης

Κοστούμια: Oμάδα T.d.S.

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Φώτης Σιώτας

Επιμέλεια κίνησης: Αμάλια Μπένετ, Χαρά Κότσαλη

Φωτισμοί: Γιώργος Ταμπακάκης

Βοηθός σκηνοθέτη: Νάντια Μαργαρίτη

Παίζουν: Μυρτώ Γράψα, Άρης Λάσκος, Ειρήνη Φαναριώτη

Σημείωμα σκηνοθέτη

Διάβασα τα δύο βιβλία της Λένας ”Νυχτερίδες” και ”Μεγάλοι Δρόμοι” σε μια νύχτα. Τα δύο διηγήματα, ”Αθήνα, Εννέα Δεκεμβρίου” και ”Μεγάλοι Δρόμοι” αντίστοιχα, ήταν αυτά που μου δημιούργησαν, από εκείνη τη νύχτα, την ανάγκη να περάσω στην απέναντι όχθη, αυτή του σκηνοθέτη.

Ένιωσα, από την πρώτη κιόλας ανάγνωση, ένα αίσθημα οικειότητας, τόσο έντονο, που να πιστεύω πλέον σήμερα πως εκείνα με διάλεξαν, κι όχι εγώ αυτά. Οι πρώτες έννοιες που μου ήρθαν στο νου ήταν κυρίως αντιθετικές. Φαινομενικά τα δύο αυτά διηγήματα έμοιαζαν όχι μόνο να μην έχουν καμία ομοιότητα αλλά να είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Αυτή, όμως, είναι η σύνδεσή τους.

Η αντίθεσή τους. Χωρισμός και απώλεια (το ένα περιέχει πάντα το άλλο). Σχετικό κι απόλυτο. Τόλμη κι ατολμία. Χρόνος διεσταλμένος, χρόνος συμπυκνωμένος. Λογική, συναίσθημα. Για τη σύνθεση τελικά μιας ζωής.

Μιας ζωής γεμάτης αντιθέσεις, καθημερινά. Με ενδιέφερε πάντα να δω την πρακτική της ζωής στο θέατρο, στην τέχνη εν γένει. Αλλιώς γιατί να με αφορά, σκεφτόμουν. Έτσι κι έγινε. Φτιάξαμε φανταστικές συνθήκες που, όμως, περιέχουν μόνο αλήθειες. Δεν ξεχάσαμε ποτέ το παραμύθι μας, την πηγή της ζωής, την ελπίδα μας.

Αλλά η δική μας πριγκίπισσα βλέπει στον ύπνο της τον Τσιτσάνη και συνδιαλέγεται με τον Κολοκοτρώνη. Ο δικός μας πρίγκιπας ψάχνει ακόμη να βρει τις σωστές λέξεις για να ξεστομίσει αυτό που πραγματικά νιώθει. Η δική μας πριγκίπισσα πιστεύει ακόμη στα παραμύθια και ο δικός μας πρίγκιπας ψάχνει ακόμη να βρει το θάρρος.

Πόδια που τρέχουν, χωρίς λογική να τα οδηγεί. Μυαλό που διανύει αποστάσεις τρελές, χωρίς πόδια να το στηρίξουν. Τι να γίνει, θα πεις. Έτσι είναι η ζωή. Τρέχει και δεν ρωτάει. Προχωράει και χωρίς εμάς, άμα λάχει. Εγώ όμως θα αφήσω το ψιχουλάκι μου εδώ. Και ποιος ξέρει; Μπορεί και να ξαναγυρίσω. Ειρήνη Φαναριώτη

Πληροφορίες:

Θέατρο Του Νέου Κόσμου- Κάτω Χώρος

Αντισθένους 7 και Θαρύπου

Στάση Μετρό-Τραμ Συγγρού-ΦΙΞ

210 9212900

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Παράταση έως 5 Απριλίου 2015

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Έως 15/2 Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21.15, Κυριακή 19.00

Από 21/2 Σάββατο 19.00, Κυριακή 21.30

EIΣΙΤΗΡΙΑ

Κανονικό 12 ευρώ, Φοιτητικό, Άνω των 65 ετών 10 ευρώ, Ανέργων 8 ευρώ

ΔIAΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

75 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)