Το savoir vivre στον χώρο εργασίας

Ο χώρος μας

Εκ των πραγμάτων δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο τακτικοί. Άλλοι έχουν καλύτερη αντίληψη στην οργάνωση του χώρου τους κι άλλοι δυσκολεύονται να βάλουν σε τάξη τα πράγματά τους. Όπως και να ‘χει, το γραφείο μας πρέπει να διαθέτει μια στοιχειώδη τάξη και, κυρίως, να είναι καθαρό από σκουπίδια. Άχρηστα χαρτιά, χρησιμοποιημένα χαρτομάντιλα, πιάτα που κάποτε είχαν φαγητό, κούπες που κάποτε περιείχαν καφέ, γενικότερα, πράγματα που ήταν κάτι κάποτε, αλλά πλέον έχουν χάσει τη χρηστική τους αξία, δεν υπάρχει λόγος να βρίσκονται στο γραφείο μας.

Ο χώρος του συναδέλφου

Τα πιο πάνω πράγματα, τα πετάμε στα σκουπίδια ή τα βάζουμε στη θέση τους, η οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι στο γραφείο του συναδέλφου. Σεβόμαστε τον χώρο του άλλου, δεν μετακινούμε ασκόπως πράγματα χωρίς να ρωτήσουμε και δεν χρησιμοποιούμε τον υπολογιστή του συναδέλφου χωρίς να έχουμε πάρει την άδειά του, εκτός φυσικά κι αν ο κανονισμός της δουλειάς μας το επιτρέπει.

Το φαγητό

Γενικότερα μιλώντας, το φαγητό είναι μια δύσκολη “πίστα”. Δεν φταίμε εμείς αν, για παράδειγμα, κάποιος συνάδελφος σιχαίνεται την φέτα. Ωστόσο, δεν είναι ευγενικό να εμφανιστούμε στο γραφείο με έναν δεκαεξάλιτρο τενεκέ πικάντικη βαρελίσια και να ξεκινήσουμε να την τρώμε μπροστά του ή γενικότερα, μπροστά σε όλους. Να βάλουμε σκόρδο στις φακές, ως είθισται, αλλά ας μην φάμε μια γαβάθα σκορδαλιά για μεσημεριανό, εκτός αν θεωρούμε πως η κοινωνικοποίηση είναι μια υπερεκτιμημένη έννοια.

Οι τουαλέτες

Πρόκειται για την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία των απανταχού ιστοριών γραφείου. Ας μην περιγράψουμε με γλαφυρότητα τι καταστροφή μπορεί να αφήσει κάποιος πίσω του στον συγκεκριμένο χώρο. Ας σκεφτόμαστε πάντα, κατά τη διάρκεια της χρήσης της τουαλέτας για τον οποιονδήποτε λόγο, πως δεν πρέπει να κάνουμε στον άλλο ό,τι δεν θέλουμε να κάνει ο άλλος σε εμάς. Προσέχουμε, καθαρίζουμε και διατηρούμε τον χώρο αξιοπρεπή μετά την κάθε χρήση.

Οι άλλοι κοινοί χώροι

Όχι, δεν πετάμε το παλτό του συναδέλφου από την κρεμάστρα της εισόδου σε ένα άλλο σημείο, απλά για να τοποθετήσουμε το δικό μας, επειδή δεν υπάρχει άλλος διαθέσιμος χώρος για κρέμασμα. Ούτε παρκάρουμε όπου και όπως βρούμε μέσα στο πάρκινγκ της δουλειάς, ώστε να πιάσουμε μιάμιση ή δυο θέσεις και έτσι να δυσκολέψουμε το παρκάρισμα του άλλου. Σε περίπτωση που μοιραζόμαστε κοινό χώρο, όπως ένα ενιαίο γραφείο ή ένα δωμάτιο, ας έχουμε πάντα στο μυαλό μας πως η προσωπική μας παρέμβαση στη διακόσμηση θα πρέπει να αποτελεί πρώτα αντικείμενο συζήτησης με τον συνάδελφο. Ωραία τα φωτάκια στο μίνι χριστουγεννιάτικο δέντρο του γραφείου μας, αλλά μπορεί να προκαλούν επιληψία στον συνάδελφο που τα βλέπει διαρκώς μπροστά του.

Η προσωπική καθαριότητα

Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Ισχύει ακριβώς ό,τι λέει η γνωστή διαφήμιση. Δεν πιστεύω ότι αρέσει σε κανέναν η μυρωδιά μιας άπλυτης μασχάλης. Και να του αρέσει, βέβαια, δεν αρέσει στο υπόλοιπο 99,9999999% του πληθυσμού, οπότε το αποσμητικό είναι μονόδρομος ή, μάλλον, το μπάνιο και η προσωπική καθαριότητα εν γένει. Σαπούνι είναι, πιάστε το, δεν δαγκώνει.

Η καθημερινή συμπεριφορά

Όλοι μας έχουμε νεύρα. Κάποιοι, μάλιστα, έχουμε γεννηθεί και με αυτά. Στον χώρο εργασίας, όμως, προσπαθούμε να τα συγκρατούμε. Δεν φταίει σε τίποτα ο συνάδελφος να πληρώνει τα δικά μας τα σπασμένα, επειδή πήγαμε στη δουλειά μαλωμένοι με την μάνα, τον πατέρα, τον αδερφό, τον σύντροφό μας ή τον ταξιτζή. Δεν χρειάζεται φυσικά να συμπεριφερόμαστε σαν να έχουμε υποστεί λοβοτομή (δεν είναι και εφικτό, εξάλλου), αλλά την επόμενη φορά που είμαστε έτοιμοι να ξεσπάσουμε σε όποιον δεν φταίει, ας σκεφτούμε τι και πώς κι ας πράξουμε ανάλογα.

Ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι της καθημερινής συμπεριφοράς να σχετίζεται με το κουτσομπολιό στον χώρο εργασίας. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες, λιγότερο ή περισσότερο, όλοι κάποια στιγμή θα κουτσομπολέψουμε τον συνάδελφο με έναν άλλο συνάδελφο. Άνθρωποι είμαστε, η “κοινωνική κριτική” βρίσκεται στο αίμα μας. Ας φροντίσουμε, τουλάχιστον, το κουτσομπολιό μας να μην είναι κακεντρεχές και να μην δημιουργεί προβλήματα σε κανέναν άλλο.

 

Όσοι θεωρούν τους καλούς τρόπους υπερεκτιμημένους, είναι βέβαιο ότι δεν θα συγκινηθούν με κανέναν από τους πιο πάνω κανόνες. Ίσως, κάποια στιγμή, αντιληφθούν με άσχημο τρόπο ότι η συμπεριφορά μας πρέπει να σέβεται τον απέναντι. Ίσως, πάλι, να συνεχίζουν να αφήνουν λόφους από σκουπίδια στο γραφείο τους, να ξεχνούν να τραβήξουν το καζανάκι και να τρώνε μπακαλιάρο σκορδαλιά τα μεσημέρια πάνω από τον εκτυπωτή. Διαχρονικά χαμένοι θα είναι οι ίδιοι.