Το ταξίδι της ζωής μου: Ο Γιώργος Λέντζας στην πολύχρωμη Αργεντινή

Πριν από περίπου τρεις μήνες ο Γιώργος Λέντζας και ο συμπαρουσιαστής του Άγγελος Γιακουμίδης έκλειναν τις βαλίτσες τους και ταξίδευαν με προορισμό την Αργεντινή. Την Αργεντινή της τέχνης, της ιστορίας και του ποδοσφαίρου, που καταλαμβάνει σχεδόν τη μισή Λατινική Αμερική. Έναν τόπο όπου το παλιό και το νέο αναμειγνύονται με τέτοια αρμονία ώστε το τοπίο μοιάζει σχεδόν εξωπραγματικό. Ο Γιώργος Λέντζας πέρασε χρόνο στο Μπουένος Άιρες και το Ροζάριο και αυτή είναι η ιστορία του ταξιδιού της ζωής του.

Αργεντινή, όπως Ελλάδα

«Έχω ξαναπάει στην Αργεντινή, αλλά φέτος με το “Football Stories” ταξιδεύω με ένα πολύ διαφορετικό πρίσμα», θα μου πει ο παρουσιαστής. Στην συνέχεια εξηγεί ότι είναι ο τρόπος που πλέον προσπαθούν να ερμηνεύσουν στην εκπομπή τους τόπους που επισκέπτονται που τον κάνει να βλέπει διαφορετικά στοιχεία κάθε χώρας. «Ακόμα και μέρη στα οποία έχεις ξαναβρεθεί όταν τα δεις κάτω από αυτό το κοινωνικό πρίσμα, τα βλέπεις εντελώς διαφορετικά. Βλέπεις μια διαφορετική πλευρά. Συγκεκριμένα στην Αργεντινή μπήκαμε λίγο πιο μέσα στην κουλτούρα των ανθρώπων, τη σχέση τους με την κοινωνία και το ποδόσφαιρο. Με εντυπωσίασαν πάρα πολύ οι Αργεντίνοι και πάρα πολύ τα μέρη που είδαμε», σημειώνει.

«Με το που πήγα εκεί δεν γινόταν να μην κάνω έναν παραλληλισμό με την Ελλάδα γιατί έχουμε παρόμοια κουλτούρα με τους Αργεντίνους. Προέρχονται ως επί το πλείστον από Ιταλικές ρίζες άρα η Αργεντινή έχει μια εσάνς Μεσογείου. Το Μπουένος Άιρες δε, θεωρείται το Παρίσι του Νότου. Είναι μία πόλη που γεννά εξελίξεις στη μουσική, την τέχνη και την κουλτούρα», αναφέρει ο Γιώργος Λέντζας.

Η σύνδεση Αργεντινής και Ελλάδας γίνεται ακόμα πιο έντονη όταν θυμάται κανείς την εποχή της έντονης οικονομικής κρίσης. «Στην Αργεντινή έχει παγιωθεί μια κατάσταση οικονομικής δυσκολίας. Έχουν αρκετά πολιτικά και οικονομικά ζητήματα. Την ημέρα που φτάσαμε να φανταστείς, ουσιαστικά υποτιμήθηκε το νόμισμά τους. Με πολύ απλοϊκούς όρους, θυμίζει λίγο την Ελλάδα της κρίσης. Αυτό από τη μία δημιουργεί μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρατήρησης για εμάς και από την άλλη έχει εκτοξεύσει αυτό που ονομάζεται τέχνη στο Μπουένος Άϊρες», εξηγεί.

Μπουένος Άιρες

«Είναι πολύ σύγχρονη η τέχνη τους γιατί έχουν τα μέσα να την παράξουν και τη βλέπεις παντού», συνεχίζει ο Γιώργος Λέντζας, επισημαίνοντας ότι τα μουσεία της πόλης είναι επίσης ενδιαφέροντα. Το Μπουένος Άιρες σε εκείνον θύμισε αρκετά την Μαδρίτη. «Έχει φοβερή αρχιτεκτονική, βασισμένη σε περισσότερο Ισπανικά μοτίβα με τεράστιες λεωφόρους, πάρκα και παλάτια. Είναι μια αρκετά όμορφη πόλη, αρκεί να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να τη γυρίσει. Δυστυχώς, οι περισσότεροι επισκέπτες της πηγαίνουν στο κέντρο ή στη La Boca, ενώ υπάρχουν πολλές περιοχές στο Μπουένος Άιρες που έχουν ενδιαφέρον. Η συμβουλή μου σε όποιον ταξιδέψει εκεί θα ήταν να δώσει χρόνο να ανακαλύψει την πόλη», τονίζει.

Τον ρωτάω αν αυτός είναι ο τρόπος που ταξιδεύει εκείνος όταν δεν το κάνει για επαγγελματικούς λόγους και η απάντηση είναι καταφατική. «Φροντίζω ή να έχω περισσότερο χρόνο σε άδεια για να μπορώ να κάτσω, είτε να μαζέψω λίγα περισσότερα χρήματα. Έτσι όταν βρεθώ εκεί μπορώ να συνδυάζω τα πράγματα λίγο διαφορετικά στο ταξίδι μου», θα μου πει.

Το Ροζάριο

Τρεις ώρες μακριά από το Μπουένος Άιρες βρίσκεται το Ροζάριο. Για τον Γιώργο Λέντζα ο ιδανικός τρόπος να το επισκεφθεί κανείς είναι οδηγώντας. «Έτσι αντιλαμβάνεσαι τις αντιθέσεις που υπάρχουν στην χώρα. Προφανώς το Μπουένος Άιρες δεν έχει καμία σχέση με μία φτωχογειτονιά του Ροζάριο. Αλλά και τα δύο συνθέτουν την εικόνα της σημερινής Αργεντινής. Στο Ροζάριο βλέπεις ακριβώς το σημείο όπου συναντιέται το παρελθόν με το παρόν της Αργεντινής», θα πει.

«Έχει κάτι πολύ καινούργιο και κάτι πολύ παλιό μαζί. Το Ροζάριο θεωρείται η καρδιά της Αργεντινής, η προσωπικότητά της. Αν έπρεπε να την παραλληλίσω με κάτι αυτή η πόλη θα ήταν η Θεσσαλονίκη στην Ελλάδα. Μια πόλη πολύ μικρότερη σε έκταση από την Αθήνα και σε χάσμα αρκετά μεγάλο μαζί της, αλλά που καταφέρνει να δημιουργεί, να έχει πάντα προσωπικότητες που είναι στην πρώτη γραμμή», λέει.

«Στο Ροζάριο γεννήθηκε και ο Τσε Γκεβάρα και ο Λιονέλ Μέσι και είναι μια μικρή πόλη 1,5 εκατομμυρίου κατοίκων. Στην πόλη το έχουν μεγάλο καμάρι ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν γεννήθηκαν τυχαία σε αυτό τον τόπο αλλά ότι διαμορφώθηκαν λόγω της πόλης στην οποία έζησαν», περιγράφει. Έπειτα μου διηγείται ότι και ο Μαραντόνα ήταν αποφασισμένος να παίξει σε μια ομάδα του Ροζάριο προτού κλείσει την καριέρα του. «Και το έκανε, μόνο και μόνο επειδή ήθελε να παίξει μπροστά σε αυτόν τον παθιασμένο κόσμο», συμπληρώνει ο Γιώργος Λέντζας.

Μία άλλη πλευρά του Ροζάριο που τον εντυπωσίασε ιδιαίτερα είναι πως η πόλη πρωτοστάτησε σε όλες τις κοινωνικές εξεγέρσεις για ένα καλύτερο μέλλον. «Η Αργεντινή γενικά έχει υπάρξει πρωταγωνίστρια στα θέματα κοινωνικών αλλαγών. To νιώθεις αυτό, ότι βρίσκεσαι σε ένα πολύ ζωντανό μέρος, με μεγάλη ενέργεια», θα σημειώσει.

Ταξίδι και ποδόσφαιρο

«Δεν το είχα πάντα στο μυαλό μου να συνδυάζω έναν προορισμό με το ποδόσφαιρο. Για μένα η εκπομπή μας δεν είναι μια αμιγώς ποδοσφαιρική εκπομπή που απευθύνεται σε άνδρες. Είναι μία εκπομπή που προσπαθεί να ερμηνεύσει την κοινωνία με βάση το ποδόσφαιρο» θα μου πει όταν τον ρωτάω για το “Football Stories”. Η συζήτησή μας περνά σε αυτό το επίσης μεγάλο κομμάτι της Αργεντίνικης κουλτούρας. « Για μένα είναι κάπως σαν ένας κοινός τόπος για το πώς εγώ σαν Έλληνας με τη δική μου κουλτούρα θα μπορέσω να καταλάβω με βάση τον τρόπο που ερμηνεύουν οι Αργεντίνοι το ποδόσφαιρο, πώς ερμηνεύουν και τη ζωή γενικότερα», τονίζει.

Η Αργεντινή και το ποδόσφαιρο

«Αυτό που μου έκανε εντύπωση στην Αργεντινή είναι ότι είναι συνδεδεμένο το ποδόσφαιρο με την κοινωνία. Η Boca Juniors (σ.σ. Αφήνω αυτό εδώ σε περίπτωση που δεν ξέρεις τι είναι η Boca Juniors) που είναι ίσως η μοναδική ποδοσφαιρική ομάδα που είναι ένα brand name πολλών εκατομμυρίων και παράλληλα έχει διατηρήσει τη βάση της στην κοινωνία, κάνει κάτι φοβερό. Επειδή βρίσκεται στην περιοχή όπου ζει όλη η φτωχολογιά του Μπουένος Άιρες, άνθρωποι οι οποίοι το χειμώνα δεν έχουν ζεστό νερό, αφήνει ανοιχτές τις εγκαταστάσεις των αποδυτηρίων. Κι έτσι μπορεί ο κόσμος να κάνει ένα ζεστό μπάνιο. Παίρνουν τόσα από την κοινωνία και θέλουν να δώσουν κάτι σε αυτή» εξηγεί ο Γιώργος Λέντζας για το πώς μπλέκονται κοινωνία και κουλτούρα με το ποδόσφαιρο.

Ο ίδιος με μία ακόμα ιστορία του μας πείθει για το πόσο σημαντικό κομμάτι της κουλτούρας των Αργεντίνων είναι η «στρογγυλή θεά». «Συναντήσαμε έναν φοβερό τύπο που είναι θα μπορούσαμε να πούμε ο Σωκράτης Μάλαμας του Μπουένος Άιρες, γιατί του μοιάζει και φυσιογνωμικά. Είναι διάσημος μουσικός κι έχει γράψει τον ύμνο της River Plate (σ.σ. Η άλλη μεγάλη ομάδα της πόλης). Όταν ξεκινούσε την καριέρα του και κανείς δεν μπορούσε να του εγγυηθεί την επιτυχία, ήθελε να υποστηρίξει την ομάδα του γράφοντας τον ύμνο» ξεκινά την περιγραφή.

«Η δισκογραφική εταιρεία τον απείλησε ότι θα του σπάσει το συμβόλαιο γιατί δεν ήθελε να αποκλείσει τους οπαδούς της Boca από την μουσική του. Κι αυτός είπε: “Αυτό πηγάζει από μέσα μου, θα το κάνω με ή χωρίς εσάς”. Και ξεκίνησε έτσι την καριέρα του και τα κατάφερε», καταλήγει. Και ναι, καταλάβαμε πόσο μεγάλο μέρος της κουλτούρας τους είναι το ποδόσφαιρο.

Οι ωραίες συναντήσεις

Συχνά το πιο εντυπωσιακό στοιχείο των ταξιδιών είναι οι άνθρωποι που γνωρίζεις. Στην περίπτωση του Γιώργου Λέντζα και της Αργεντινής οι συναντήσεις του με τους ανθρώπους και οι ιστορίες που έμαθε έπαιξαν μεγάλο ρόλο στο να ξεχωρίσει αυτό το ταξίδι από όλα όσα έχει κάνει.

«Συναντήσαμε μία κοπέλα την Πάολα, που είναι φανατική οπαδός της Boca Juniors. Ως γνωστόν το ποδόσφαιρο είναι μακράν ο χώρος που οι γυναίκες αντιμετωπίζουν τα περισσότερα στερεότυπα. Μας έλεγε ότι κάθε φορά που πάει στο γήπεδο όλοι ψάχνουν το αγόρι της, ή πιστεύουν ότι πάει γιατί θέλει να γίνει η κοπέλα ενός ποδοσφαιριστή. Κι όμως στην πιο hardcore ποδοσφαιρικά χώρα του πλανήτη, όπου η οπαδική ιεραρχία είναι παρόμοια με του στρατού, αυτή η γυναίκα κατάφερε κάτι απίστευτο. Με γνώμονα την αξιοκρατία και την αγάπη της για την ομάδα, να κάνει το γκράφιτι που υπάρχει στο γήπεδο. Το έργο της περιγράφει όλη την ιστορία της Boca» θα πει.

Μια ενδιαφέρουσα συνάντηση τον περίμενε και στο Ροζάριο, όπου συναντήθηκε μαζί με τον Άγγελο Γιακουμίδη με τον ετεροθαλή αδερφό του Τσε Γκεβάρα. «Κοιτούσα αυτόν τον άνθρωπο και στα μάτια του έβλεπα τον Τσε. Σκεφτόμουν: “Αυτή τη στιγμή είσαι κάπου και είσαι μέρος μιας ιστορίας που δεν διαβάζεις σε κάποιο βιβλίο. Τη βλέπεις να ξετυλίγεται μπροστά σου”», εξήγησε. Αξία ανεκτίμητη.

Η τοπική κουζίνα

Όπως θα περίμενες το φαγητό στην Αργεντινή είναι φοβερό. «Δεν γίνεται να πας εκεί και να μην δοκιμάσεις το παραδοσιακό Asador, το μπάρμπεκιου των Αργεντίνων που κάνουν συνήθως με μοσχάρι και ψήνουν για ώρες», σημειώνει ο παρουσιαστής. «Μη φύγεις αν δεν δοκιμάσεις mate», προειδοποιεί στη συνέχεια. Όπως εξηγεί ο Γιώργος Λέντζας οι Αργεντίνοι πίνουν με ευλαβική συνέπεια κάθε μέρα το παραδοσιακό τους τσάι, το οποίο έπιναν από την εποχή των Αργεντίνων καουμπόϋδων, των gauchos. «Θα δεις κόσμο να περπατά στο δρόμο με θερμός με ζεστό νερό ώστε να φτιάξουν και να πιουν το τσάι τους. Πίνουν πάρα πολύ mate. Δοκίμασα και το λάθος που έκανα ήταν που δεν έφερα μαζί μου στην Ελλάδα. Πίστευα ότι θα βρω κάτι αντίστοιχο» εξηγεί ο παρουσιαστής, που ολοκληρώνει την αφήγησή του με μία ακόμα γευστική πρόταση.

«Το Ροζάριο φημίζεται για τα παγωτά του. Θεωρείται ότι είναι η πρωτεύουσα του παγωτού στη Λατινική Αμερική. Διατηρούν την παλιά ιταλική τέχνη του Gellato και το έχουν τερματίσει σε επίπεδο γεύσεων. Δοκιμάσαμε εκεί αλμυρό παγωτό, λεγόταν gellato pasta και ήταν εμπνευσμένο από τα μακαρόνια. Ήταν ιδιαίτερο», λέει ο Γιώργος Λέντζας και καταλήγει: «Εγώ είμαι της άποψης ότι αν πας κάπου και βρεις κάτι περίεργο αξίζει να το δοκιμάσεις. Εξάλλου οι κακές αποφάσεις δημιουργούν ενδιαφέρουσες ιστορίες σε αυτή τη ζωή». Και πόσο δίκιο έχει.