Το θέατρο του Νέου Κόσμου διαθέτει στο YouTube παραστάσεις από το αρχείο του για να τις δεις από το σπίτι

Έχουμε πει ξανά πώς το θέατρο μέσω μαγνητοσκόπησης απέχει πολύ από το θέατρο που παρακολουθείς να συντελείται μπροστά σου ως θεατής. Είναι μια ζωντανή εμπειρία, από αυτές που δεν μπορούν να αντικατασταθούν, στην παρούσα φάση που βιώνουμε. Το μαγνητοσκοπημένο θέατρο όμως που μπήκε στην ζωή μας τον καιρό της καραντίνας, έχει κι αυτό την αξία του. Την ίδια μεγάλη αξία που είχε κάποτε και το ραδιοφωνικό θέατρο ή το τηλεοπτικό θέατρο της Δευτέρας. Μας φέρνει κοντά στην τέχνη αυτή, στα μεγάλα κείμενα, στις ωραίες ανεπανάληπτες σκηνοθεσίες. Αυτή την αξία μας προσφέρει και το Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Αυτή την αξία του θεάτρου απο το σπίτι που γνωρίσαμε λόγω των έκτακτων συνθηκών τις οποίες ζούμε, νομίζω δεν θα την ξεχάσουμε και μετά την καραντίνα. Κι ευτυχώς για εμάς, τα θεάματα που μπορούμε να παρακολουθήσουμε από τη βολή και την ασφάλεια του καναπέ μας, συνεχώς πληθαίνουν. Το Θέατρο του Νέου Κόσμου βάζει τώρα το λιθαράκι του στην δωρεάν θεατρική μας ψυχαγωγία. Το Θέατρο του Νέου Κόσμου παρουσιάζει στο επίσημο κανάλι του στο YouTube, 8 (προς το παρόν) παραστάσεις από το αρχείο του. Κι είναι όλες μία και μία.

Οι παραστάσεις του Θεάτρου του Νέου Κόσμου που μπορείς να παρακολουθήσεις δωρεάν στο YouTube είναι οι εξής:

Με δύναμη από την Κηφισιά, των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Παίζουν: Λυδία Φωτοπούλου, Έμιλυ Κολιανδρή, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη.

Το έργο σταθμός στην ελληνική δραματουργία, παρουσιάστηκε πρώτη φορά στη “νέα Σκηνή” του Λευτέρη Βογιατζή. Στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Δημήτρης Καραντζάς που φέτος είχε ανεβάσει τις «Τρεις Αδελφές» του Chekhov λαμβάνοντας διθυραμβικές κριτικές.

«Οι τέσσερις ηρωίδες του έργου αντικατοπτρίζουν και σήμερα το μοντέλο του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου και την αγωνία του μπροστά στους καταιγιστικούς ρυθμούς στους οποίους καλείται να ανταποκριθεί. Εγκλωβισμένες σε ένα αστικό σαλόνι των βορείων προαστίων, οι γυναίκες αυτές γίνονται φορείς της νεύρωσης, της αγωνίας και της τρομερής τους λαχτάρας για ζωή. Η πορεία τους, καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, μια πορεία με κύριο ζητούμενο τη δύναμη και την ανεξαρτησία, τις βρίσκει ολοένα και πιο αποδυναμωμένες. Να κρύβουν την τεράστια υπαρξιακή τους αγωνία σε ασήμαντες λεπτομέρειες, κουτσομπολιά, αφηγήσεις από το παρελθόν και ένα ανεκπλήρωτο ταξίδι φάντασμα».

Τα κοκκινομπλέ πατίνια, του Σταύρου Τσιώλη

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Παίζουν: Λαέρτης Μαλκότσης, Γιώργος Νινιός, Χρήστος Στέργιογλου, Παντελής Δεντάκης.

Ο κόσμος των κωμωδιών του Τσιώλη όπως τον έχουμε δει στον κινηματογράφο, μεταφέρεται στο θεατρικό σανίδι σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Ένας κόσμος κατά βάση ανδρικός με τη γυναίκα όμως πάντα στο κέντρο του. Ένας κόσμος με χιούμορ και ανθρώπινες καθημερινές συνήθειες, ένας κόσμος βαθιά κρυμμένης μελαγχολίας. Αυτό ήταν το πρώτο θεατρικό έργο του Σταύρου Τσιώλη που πέθανε στις 23 Ιουλίου του 2019.

«Ο Αργύρης ζει με τη μάνα του στο Παγκράτι. Μια μέρα, αναπάντεχα, κερδίζει από μεγάλη τράπεζα ως δώρο ένα ζευγάρι πατίνια, που ήταν πάντα παιδικό του όνειρο: να τρέχει ο ίδιος με αυτά για όλες τις δουλειές της μάνας του και να δίνει και βόλτες στην ωραιοτάτη πρώτη εξαδέλφη του Σουλτάνα!

Στη σημερινή ηλικία του όμως, 43 ετών, δεν ξέρει πώς να τα χρησιμοποιεί και καταφεύγει σε αγνώστους κυρίους, μήπως μπορέσουν αυτοί να τον συμβουλέψουν. Οι συνομιλητές του όμως έχουν τα δικά τους βάσανα. Είναι όμως τόσο αξιολάτρευτοι».

Δύο Θεοί, του Λένου Χρηστίδη

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Παίζουν: Γεράσιμος Γεννατάς, Μανώλης Μαυροματάκης, Ντίνη Ρέντη, Γιώργος Μακρής, Αλέξανδρος Τσακίρης.

Μιλώντας για χιούμορ, το ιδιαίτερο χιούμορ και η φαντασία του Λένου Χρηστίδη μεταφέρθηκε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου με την παράσταση «Δύο Θεοί» που ανέβηκε σε συμπαραγωγή με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας.

«Οι Δύο Θεοί είναι η ιστορία δύο φίλων που αποφασίζουν με συνοπτικές διαδικασίες και ελλείψει χρόνου να αποδώσουν στην ανθρωπότητα την αιωνιότητα που της αξίζει. Είναι η ιστορία δύο παιδιών που αποφασίζουν να δώσουν στους φίλους τους την αιωνιότητα που τους αξίζει. Είναι η ιστορία δύο ακούσιων συγκατοίκων που αποφασίζουν να δώσουν στον εαυτό τους την αιωνιότητα που τους αξίζει.

Είναι η ιστορία δύο φυλακισμένων που μέσα σε μια στιγμή θα ελευθερωθούν –για πάντα. Είναι η ιστορία δύο άσχετων που μέσα σε μια στιγμή θα γνωρίσουν –τα πάντα. Είναι η ιστορία δύο θνητών που μέσα σε μια στιγμή θα ζήσουν –για πάντα. Είναι η ιστορία του Πάτρικ, του Παράκελσου, του Πασίωνα, του Παρμαντιέ, του Πασκάλ, του πανούργου Πατιζείδη και όλων των ξεχωριστών προσώπων που το όνομά τους αρχίζει από Πι. Είναι η ιστορία της Ιστορίας», έχει γράψει ο Λένος Χρηστίδης.

Ο Βυσσινόκηπος, του Anton Chekov

Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης
Παίζουν: Μάκης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Οικονόμου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Όμηρος Πουλάκης, Σύρμω Κεκέ, Δημήτρης Πασσάς, Σοφία Γεωργοβασίλη, Μαρία Γεωργιάδου, Γιώργος Μελισσάρης, Δάφνη Δαυίδ, Μιχάλης Τιτόπουλος, Πέτρος Σπυρόπουλος, Σπύρος Πίτσος.

Το εμβληματικό έργο του Ρώσου δραματουργού δεν χρειάζεται συστάσεις. Ένας βυσσινόκηπος πρόκειται να κοπεί και μαζί ο υπέροχος μικρόκοσμος που κινείται γύρω του πρέπει να εγκαταλείψει για πάντα την εποχή που σηματοδοτούσε η ύπαρξή του. Η μετάβαση από το παλιό στο νέο είναι πάντα δύσκολη και ποτέ δεν υπήρξε δυσκολότερη απ’ ότι στο έργο του Anton Checkov. Ο ίδιος θεωρούσε τα έργα του κωμικοτραγωδίες και οι χαρακτήρες του «Βυσσινόκηπου» που όλοι θέλουν να αλλάξουν αλλά είναι όλοι τόσο ανίκανοι να δράσουν για ένα καλύτερο αύριο, θα σου εξηγήσουν γιατί.

Κοινός Λόγος, της Έλλης Παπαδημητρίου

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Παίζουν: Σούλα Αθανασιάδου, Ανθή Ανδρεοπούλου, Όλγα Δαμάνη, Μαρία Κατσανδρή, Τζίνη Παπαδοπούλου

Η παράσταση «Κοινός Λόγος» είναι βασισμένη σε αφηγήσεις ανωνύμων γυναικών, που κατέγραψε η Έλλη Παπαδημητρίου και καλύπτουν το διάστημα από τις ειρηνικές μέρες στη Μικρά Ασία έως τον Εμφύλιο και τα κατοπινά δύσκολα χρόνια. Για την παράσταση επιλέχθηκαν μόνο γυναικείες μαρτυρίες που ταυτόχρονα με την ιστορική περίοδο που φωτίζουν και αποδεικνύεται κάθε φορά πάντα επίκαιρη για την Ελλάδα, φέρνουν στην επιφάνεια και στοιχεία για το ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία του 20στου αιώνα.

Η πρώτη παράσταση του «Κοινού Λόγου» στο θέατρο του Νέου Κόσμου το 1997 (αυτή που θα δεις δηλαδή) είχε παρουσιαστεί στην αυλή του. Ένα έξοχο δείγμα site specific ανεβάσματος που ένωνε το παιχνίδι της μνήμης με τα χαλάσματα που υπήρχαν τότε εκεί.

Επιθεωρητής, βασισμένο στο έργο του Nikolai Gogol

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου
Παίζουν: Μαρία Διακοπαναγιώτου, Θανάσης Ζερίτης, Πάνος Παπαδόπουλος, Μαρία Πετεβή, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος

Η παράσταση που παιζόταν μέχρι και τον Ιανουάριο στο Tempus Verum εν Αθήναις σε παραγωγή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, είναι μια σκηνοθετική δουλειά του ιδιαίτερα δραστήριου Γιώργου Παπαγεωργίου. Ο ίδιος μαζί με τον Πάνο Παπαδόπουλο, υπέγραψαν και τη διασκευή του κλασικού έργου του Gogol.

«Η διασκευή του κλασικού έργου του Ν. Γκόγκολ επικεντρώνεται όχι μόνο στην κοινωνικοπολιτική σάτιρα που προσφέρει το έργο του συγγραφέα, αλλά στον “έρωτα” με το όνειρο, την ψευδαίσθηση, την “προσυμφωνημένη” ήττα», αναφέρει το Θέατρο του Νέου Κόσμου για την παράσταση. «Μετά τον Αρίστο, ο Γιώργος Παπαγεωργίου μαζί με 5 ηθοποιούς και έναν μουσικό επί σκηνής, κρατώντας ως άξονα την γνωστή ιστορία του Ρώσου απατεώνα Χλεστιακόβ και την έλευσή του στη μικρή επαρχιακή πόλη της Ρωσίας, δημιουργούν έναν φαντασιακό κόσμο».

Σταματία, το γένος Αργυροπούλου, του Κώστα Σωτηρίου

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Παίζει η Ελένη Ουζουνίδου

Ο μόνόλογος της Ελένης Ουζουνίδου γνώρισε χρόνια θεατρικής επιτυχίας. Η Σταματία ζει στην αυλή του σπιτιού της αρνούμενη να μπορέσει να ενωθεί με το ρεύμα της ζωής που προχωράει δίπλα της. Έχει γεννηθεί στην Αθήνα στα μέσα της δεκαετίας του ’30, είναι κόρη ανώτερου δημοσίου υπαλλήλου, διαπαιδαγωγημένη με τα χρηστά ήθη της εποχής και αρραβωνιασμένη με λοχαγό του Εθνικού Στρατού.

Επιμένει πεισματικά να βλέπει τα πάντα μέσα από τα δικά της παραμορφωτικά γυαλιά, καταλήγοντας άλλοτε τραγική κι άλλοτε κωμική φιγούρα, μέσα στα γεγονότα που διαδραματίζονται δίπλα της και αφορούν άμεσα τόσο την ίδια, όσο και τους δικούς της ανθρώπους.
Προσκολλημένη σε αυτό που η ίδια θεωρεί εθνικά, ηθικά και θρησκευτικά σωστό, καταλήγει να έρθει σε ρήξη με το περιβάλλον της και να κάνει την αναδρομή της ζωής της, απομένοντας μόνη.

Και μία παράσταση για παιδιά

Τέσσερις αχτίδες συν μία ή Το μεγάλο μπλουμ του Μπρίλη, της Ρεγγίνας Καπετανάκη και του Βασίλη Ρίσβα

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Παίζουν: Ντίνη Ρέντη, Ευρυδίκη Σαμαρά, Παναγιώτης Λάρκου

Η παράσταση «Τέσσερις αχτίδες συν μία ή Το μεγάλο μπλουμ του Μπρίλη», παρουσιαζόταν από το θέατρο του Νέου Κόσμου σε νοσοκομεία ή ιδρύματα που το ζητούσαν εντελώς δωρεάν. Η ιδέα του θεάτρου ήταν αντί να δημιουργήσει μία ακόμα παιδική σκηνή, να προσφέρει τη χαρά του θεάτρου στα παιδιά που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη για ψυχαγωγία από όλα τα υπόλοιπα.

«Ο Μπρίλης, το τολμηρό μικρό αστεράκι, γεννιέται σ’ έναν μακρινό γαλαξία. Του λείπει όμως η μία του αχτίδα. Αυτό δεν τον εμποδίζει να δραπετεύσει απ’ την ουράνια κούνια του και να βουτήξει στο άγνωστο.

Σ’ αυτό το ταξίδι, που θα τον οδηγήσει ως το βυθό της θάλασσας, θα γνωρίσει φίλους ακριβούς που θα του προσφέρουν ό,τι πολυτιμότερο: ελπίδα για ζωή και μια καινούργια αχτίδα! Ο Μπρίλης επιστρέφει στο γαλαξία του πιο δυνατός από ποτέ κι έτοιμος για νέες περιπέτειες».