Τόσα χρόνια τρως το burger με λάθος τρόπο
- 31 ΟΚΤ 2018
Είναι έτοιμο, επιτέλους. Το βλέπεις να σου το φέρνουν. Η χαρά σου, πελώρια. Θα φας burger. Γύρω γύρω πατατούλες, κέτσαπ, η ευτυχία μεταμορφωμένη σε υδατάνθρακα. Το γραπώνεις με τα χεράκια σου κι ανοίγεις το στόμα σου αποφασιστικά για να το υποδεχτείς εκεί που ανήκει. Aλλά πού τέτοια τύχη. Πριν φτάσει εκεί, το μισό πέφτει στο πιάτο ή στο κουτάκι του. Αλλού τα μαρούλια, αλλού οι πίκλες, η ντομάτα αγνοείται, το ζουμί να στάζει δεξιά κι αριστερά, τα δάχτυλά σου μες στη σάλτσα, το onion ring και το μπιφτέκι στο χείλος του γκρεμού. Στη δεύτερη δαγκωνιά όλα είναι ακόμα χειρότερα. Πέφτουν από την άλλη πλευρά.
Προφανώς κι όλος αυτός ο δημιουργικός χαμός δεν μπορεί να σε αποτρέψει από το να θες τρως μπέργκερ ξανά και ξανά, αλλά η αλήθεια είναι πως κι αυτό το πράγμα που πρέπει ν’ απλώσεις τραπεζομάντηλο, σαλιάρα και μισό μουσαμά από κάτω για να μην γίνει λερωθεί το σύμπαν, είναι κάπως εκνευριστικό. Για τα δάχτυλά σου δε, μισό πακέτο χαρτοπετσέτες στην καθισιά σου.
Τι κάνεις λάθος; μήπως φταίει το μπριος;
Εμ δεν φταίει το μπριός. Ούτε το μαρούλι. Το λάθος δεν είναι δικό σου, μας βαραίνει όλους.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι το μπέργκερ το ‘χουμε μάθει λάθος. Όχι στο φτιάξιμο, αλλά στο πιάσιμο.
Σύμφωνα λοιπόν με μία θεωρία, αν δεν θέλουμε να γινόμαστε χάλια κι εμείς κι αυτό, πρέπει να μάθουμε να καταναλώνουμε το λατρεμένο μας (junk) food ανάποδα. Πώς το πιάνεις τώρα; φέρ΄το τούμπα.
Η εξήγηση, απλούστατη. Κάνοντας αυτή την κωλοτούμπα, θα αποφύγεις ό,τι συμβαίνει μέχρι σήμερα. Το πάνω ψωμάκι του μπέργκερ, σου λέει, είναι πιο απορροφητικό από το κάτω, κάνει και την χαρακτηριστική γουβίτσα, οπότε θα μένουν όλα μέσα. Και για να σου το πάω και παραπέρα, υπάρχει και σωστός τρόπος να το κρατάς: το στερεώνεις ανάμεσα στο 3ο και 4ο δάχτυλο. Τα τρία πρώτα από την πάνω πλευρά, τα δύο πρώτα συγκρατούν από κάτω. Αν σου φαίνεται τολμηρό, άφησέ το καλύτερα, μην πέσει ολόκληρο το μπεργκεράκι κάτω και φάω κατάρες με τις ιδέες που σου δίνω.
Δες εδώ καλύτερα:
