Vegan για ένα μήνα! To απόλυτo χορτοφαγικό challenge της νέας χρονιάς

Μετά από ένα γιορτινό δεκαήμερο σχεδόν καθημερινής κρεατοφαγίας αποφάσισα πως είμαι έτοιμη να κάνω μια προσωρινή παύση. Μια αναγκαία στροφή σε μια πιο… πράσινη εκδοχή της διατροφής. Γιατί; Καταρχάς έτσι, για αλλαγή. Πόσο κρέας να αντέξει κάποιος, όταν σε καθημερινή βάση όλη τη γιορτινή περίοδο έβρεχε από κεφτέδες και παϊδάκια μέχρι τηγανιές; Βλέπετε, στην Ελλάδα, γιορτές και κρεατοφαγία πάνε μαζί.

Ύστερα είναι και εκείνη η αναμέτρηση με τη ζυγαριά, που άρχισε να βαραίνει τη σκέψη μου από τις πρώτες γιορτινές μπουκιές… Από τη μία έτρωγα τη γαλοπούλα και από την άλλη με έτρωγαν οι τύψεις. Μια ενοχλητική φωνή μέσα στο κεφάλι μου, που προσπαθούσα να φιμώσω μπουκώνοντάς την με λίγη ακόμα περιποιημένη γέμιση με κιμά, ρὐζι και κουκουνάρια.

Για να μην θίξουμε και το επικείμενο τσεκάπ, που διαχρονικά συνοδεύει στο σπιτικό μας την αλλαγή της χρονιάς. Δεν θέλει και πολλή φαντασία για να προβλέψω το αποτέλεσμα. Νομίζετε είναι τυχαίο που τα κοψίδια κάνουν ρίμα με τα τριγλυκερίδια; Όχι δα. Είναι που πάνε μαζί, χέρι-χέρι, γράφοντας πονεμένους στίχους για τους απανταχού καλοφαγάδες. Έφαγες πολλά; Θα φας καλά. Καταλάβατε.

Κάπως έτσι λοιπόν, αφού αποτελειώσαμε και τα τελευταία leftovers, από ένα ακόμη στερνό γιορτινό τσιμπούσι, κάτι μπουτάκια χήνας μπουκιά και συχώριο από τα Lidl, το φιλοσόφησα. Και είπα, αφού μπορούν τόσοι άνθρωποι θα τα καταφέρω και εγώ. Θα γίνω χορτοφάγος. Για ένα μήνα. Και βλέπουμε. «Vegetarian ή vegan?» με ρώτησε πειράζοντάς με ο άντρας μου όταν του το ανακοίνωσα, ξεκαθαρίζοντάς μου ότι δεν θα συμμετείχε στο διατροφικό μου πείραμα. «Καλή τύχη με τα μαρουλόφυλλα αγαπούλα μου, εγώ λέω -αν δεν σε πειράζει- να μην σε ακολουθήσω στο vegan σύμπαν», είπε, χτυπώντας μου συγκαταβατικά την πλάτη – και προφανώς θεωρώντας ότι ήταν ζήτημα λίγων ημερών να ανακαλέσω την απόφαση και να του ζητήσω να μοιραστεί τη ζουμερή μπριζόλα του μαζί μου, μπουχτισμένη από τις πρασινάδες.

Χα! Πόσο λίγο με ξέρει… Βλέπετε, εγώ την απόφασή μου δεν την πήρα τυχαία. Είπα να δοκιμάσω -για λίγο- τη ζωή χωρίς κρέας. Όχι χωρίς απόλαυση. Έκανα το homework μου. Και είχα ήδη πληροφορηθεί πού να απευθυνθώ για να μυηθώ στην πιο λαχταριστή εκδοχή της χορτοφαγίας. Στο αγαπημένο μου Lidl, όπου ειδικά τον Γενάρη οι vegan και vegetarian γεύσεις έχουν την τιμητική τους.

Αυτό και αν είναι… vegan σύμπαν! Και δεν μιλάω για τα προφανή, τα ολόφρεσκα φρούτα και τα τρυφερά λαχανικά, τα κάθε λογής σαλατικά. Τι φαντάζεστε ότι θα σας έλειπε αν ήσασταν χορτοφάγοι; Pizza night με φίλους; Το ᾽χετε. Έτοιμα γεύματα για το lunch break; Done. Σαββατιάτικα ζουμερά burgers ή τραγανά σνίτσελ για το κυριακάτικο τραπέζι; Έφτασαν! Περιποιημένες μακαρονάδες; Check! Να μην μιλήσω για τα γλυκά. Για τις σοκολάτες, που είναι μια ολόκληρη λαχταριστή σειρά, για τα αφράτα ντόνατς με bitter σοκολάτα… Ας σταματήσω κάπου εδώ. Το μήνυμα το λάβατε.

Μια εβδομάδα μετά, όχι απλά δεν μου έχει λείψει το κρέας, το σκέφτομαι σοβαρά μήπως παρατείνω το πείραμα για κανέναν μήνα ακόμη. Όσο για τον… άπιστο Θωμά, τις προάλλες τον έπιασα να ξερογλείφεται, βλέποντάς με να απολαμβάνω πεντανόστιμα κεφτεδάκια από ρεβίθι, με μια λέξη φαλάφελ, που τα συνόδεψα με λαχταριστό κρεμώδες χούμους.

«Να… πάρω άλλο ένα; Ειλικρινά, δεν περίμενα ποτέ ότι θα υπήρχαν τόσο πολλές χορτοφαγικές επιλογές… Πού τις ανακάλυψες βρε θηρίο;»

«Vegan για ένα μήνα, Lidl για πάντα!» του απάντησα, κλείνοντάς του το μάτι. Και έπειτα απέδειξα για άλλη μια φορά πόσο γενναιόδωρη ήμουν, βάζοντάς του όχι μόνο ένα, αλλά δύο από τα λατρευτά μου φαλάφελ στο πιάτο. Γιατί χορτοφαγική ή μη, η απόλαυση είναι για να μοιράζεται.