Χρήστος Τερζίδης: “Από τον Stan έμαθα να μη με φοβίζουν οι αλλαγές”

Βρίσκεται πίσω από μεγάλους και επιτυχημένους καλλιτέχνες, παράλληλα είναι συγγραφέας, ζει μεταξύ Αμερικής και Ελλάδας και ετοιμάζει ένα workshop για όσους θέλουν να ασχοληθούν με μουσική, πάρα πολύ ενδιαφέρον.

Τον συνάντησα σε ένα καφέ στο Κολωνάκι. Ήρεμος και σε προσιτός σε κάνει να νιώθεις οικεία μαζί του από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Παράλληλα, ένιωθες ένα σεβασμό απέναντί του. Το απέπνεε. Τόσο από την αυτοπεποίθησή του, όσο και από τον λόγο του.

Γιατί να μη νιώθει αυτοπεποίθηση άλλωστε; Ποιος Έλληνας μάνατζερ κάνει καριέρα σε Αμερική και Ελλάδα και συνεργάζεται με τραγουδιστές που κάνουν επιτυχία;

Ο μόνιμα ερωτευμένος Stan

Ένα από αυτούς είναι ο Stan. Αυτό το αγόρι που όποτε βγαίνει πάνω στη σκηνή γίνεται κυριολεκτικά χαμός. Κοριτσάκια να ουρλιάζουν, να χειροκροτούν και να φωνάζουν το όνομά του. Αν έχεις πάει σε συναυλία του ή στα Mad Video Music Awards καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Ο Χρήστος Τερζίδης, μου εξήγησε το “φαινόμενο” Stan ενώ θυμήθηκε την πρώτη τους γνωριμία. “Υπάρχει μια παρεξήγηση σε σχέση με τον Stan. Λένε “να ένα ομορφόπαιδο, έχει καλή φωνή και τον έφτιαξαν”. Δεν είναι έτσι. Ο κόσμος έχει ένστικτο και αναγνωρίζει τους καλλιτέχνες και την ειλικρίνεια στην τέχνη τους. Σε οποιοδήποτε είδος τέχνης, όπως η Πάολα και ο Παντελίδης. Μπορεί κάποιοι να τους απορρίπτουν ως καλλιτέχνες αλλά είναι ειλικρινείς σε αυτό που κάνουν. Αυτό το παιδί είναι ειλικρινής. Γράφει τα κομμάτια του. Τον βοηθά πολύ που είναι δημιουργός. Αυτό το παιδί είναι μόνιμα ερωτευμένο με ένα συννεφάκι από πάνω του. Αυτό είναι ο Stan. Από το πρώτο ραντεβού όταν γνωριστήκαμε και μου είπε “θέλω να με βοηθήσεις”, από ένστικτο τον πίστεψα. Άλλωστε οι καλλιτέχνες κάνουν τους μάνατζερ όχι το αντίστροφο”.

Όμως ο Stan δεν είναι ο μόνος καλλιτέχνης που έχει μανατζάρει. Από τα “μαγικά” χέρια του έχουν περάσει οι Goin Through, οι Professional Sinnerz και οι My Excuse οι οποίοι έχουν κάνει τα πρώτα τους βήματα στην Αμερική, κάνοντας tour στις πολιτείες της.

“Στην Ελλάδα τους θεωρούν σούπερ μπάντα. Η αλήθεια είναι ότι το 80-90% των κομματιών τους στην Ελλάδα είναι διασκευές. Από Red Hot Chili Peppers μέχρι Kings Of Leon. Στην Αμερική και στο tour που έκαναν δεν έπαιξαν ούτε μια διασκευή γιατί ως μια νέα μπάντα αντιμετωπιζόταν με καχυποψία από τον κόσμο. Τα παιδιά έπαιζαν σε showcase bar. Είχε έρθει μια παρέα ανθρώπων και είπε στην μπάντα ότι είχαν ακούσει για αυτούς από φίλους τους που είχαν πάει σε άλλο τους live. Αυτό δείχνει μια μουσική παιδεία”.

Η επιτυχία στην Αμερική

Η Αμερική είναι ένα χάος. Μπορεί σε μια πολιτεία ένας καλλιτέχνης να είναι πασίγνωστος και σε μια άλλη να είναι άγνωστος. Κάπου εκεί αναρωτήθηκα, όπως και εσύ, τι χρειάζεται για να κάνει κάποιος καριέρα στην Αμερική.

“Πρέπει να έχει να δείξει κάποια πράγματα. Να δείξουν κάτι διαφορετικό. Το πρώτο πράγμα είναι να γνωρίζεις τα όνειρά σου και να τα κυνηγήσεις. Να πεις ή θα τα καταφέρω ή θα πεθάνω. Στην Αμερική βρίσκομαι γιατί πιστεύω ότι είμαι ο καλύτερος μάνατζερ και το έχω αποδείξει στην Ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια με τους Goin Through, τους Professional Sinnerz και τον Stan. Προτιμώ να καταστραφώ στην προσπάθειά μου να το αποδείξω παρά να μείνω εδώ και να έλεγα να “είχα γεννηθεί στην Αμερική”.

Είναι της άποψης ότι για να ανέβεις στην κορυφή είναι ευκολότερο από το να παραμείνεις. “Στην κορυφή ο κόσμος έχει στραμμένα τα βλέμματα πάνω σου. Σε όλους τους καλλιτέχνες συμβαίνει να αλλάζουν από τη δημοσιότητα. Κάποιους απέτυχα να τους μαζέψω και σταμάτησα το management μαζί τους. Θεωρώ ότι πρέπει να διαλέγεις την καλή δημοσιότητα και όχι όποια σου έρχεται στα χέρια. Αν είσαι καλλιτέχνης και έχεις καλά κομμάτια μπορείς να κερδίσεις κόσμο από τις εμφανίσεις σου, όχι από μια συνέντευξη. Έχω δει πολλούς καλλιτέχνες να εκτίθενται μέσω συνεντεύξεων και να αντιφάσκουν μέσα στο χρόνο. Την περίοδο που είχα τους Goin Through από το 2003 έως το 2006 δεν είχαν βγει πουθενά. Είχαν αμέτρητες προτάσεις για να βγουν στην τηλεόραση αλλά δεν το έκαναν. Αποτέλεσμα ήταν η πρώτη τους τηλεοπτική εμφάνιση τους “Πρωταγωνιστές”.

Σε κάθε περίοδο, φροντίζει να μην μανατζάρει περισσότερους από πέντε καλλιτέχνες γιατί η σχέση τους είναι πολύ στενή. “Ποτέ δεν έχω αναλάβει περισσότερους από πέντε καλλιτέχνες γιατί είναι πολύ προσωπικό το management”.

Με τους καλλιτέχνες μου έχω μια σχέση που μπορούν να με πάρουν στις 2.30 τα ξημερώματα και να μου πουν ότι χώρισαν. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό με 50 άτομα

Η σχέση του με τους καλλιτέχνες είναι αμφίδρομη. Όσο “παίρνουν” από εκείνον και εκείνος μαθαίνει πράγματα από τη συνεργασία τους. “Από όλους τους καλλιτέχνες με τους οποίους έχω συνεργαστεί έχω μάθει κάτι. Όπως το ότι πρέπει να έχω αντοχές σε αυτή τη δουλειά. Από τον Νίκο Βουρλιώτη έμαθα πόσο σημαντική είναι η εικόνα στη μουσική. Αυτό που έγινε με τους Goin Through ήταν φαινόμενο αλλά και επανάσταση τον τρόπο διασκέδασης των Ελλήνων, στο lifestyle. Ο Βουρλιώτης τότε απενοχοποίησε το καπελάκι και στα sneakers. Από τον Stan έμαθα να μην με φοβίζουν οι αλλαγές”.

Τα βιβλία, ο Κοέλιο και ο Μπουκόφσκι

Παράλληλα με τη μουσική, ο Χρήστος Τερζίδης είναι συγγραφέας.”Άδεια δωμάτια”, “Βright Nights”, “Και το τέλος πάντα κοντά”, “Το Hip Hop δε σταματά”, είναι τα βιβλία που έχει γράψει μέχρι σήμερα. Το τελευταίο του έργο “Αδεια δωμάτια” κυκλοφόρησε φέτος. Αφορά ένα ταξίδι αυτογνωσίας του ήρωα, ενός πετυχημένου δημοσιογράφου που φιλοδοξεί να γίνει συγγραφέας, και να κυνηγήσει τ’ όνειρο του στην Αμερική. Μια απρόσμενη είδηση, η αυτοκτονία του μεγάλου αδελφού θα πυροδοτήσει μέσα του ένα κύμα από ερωτηματικά και αναμνήσεις.

“Έχει πολλούς άξονες το βιβλίο. Η σχέση δύο αδελφών. Είναι πολύ σημαντική αυτή σχέση. Ο αδελφός έχει ένα κομμάτι της αλήθειας για σένα, το οποίο δεν το έχει κανένας άλλος. Έχει μια προοπτική της παιδικής σου ηλικίας. Ένας άλλος άξονας είναι η κρίση στην Ελλάδα αλλά και το ερώτημα τι σημαίνει να θυσιάζεις τα πράγματα. Το ζω. Ποτέ δε μου άρεσε ο “χριστιανικός” τρόπος γραφής. Δηλαδή απεχθάνομαι τον Παολο Κοέλιο. Αντίθετα, προτιμώ τον Τσαρλς Μπουκόφσκι και τον Νίκο Καζαντζάκη. Μου αρέσει να θέτω ερωτήματα αλλά όχι κατήχηση. Τα τελευταία χρόνια έχω διαβάσει την Καινή Διαθήκη, το Κοράνι, την “Ερμηνεία των Ονείρων”. Γενικότερα βιβλία που διαμορφώνουν τη σκέψη των ατόμων. Στη γραφή μου με έχει επηρεάσει ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, με την έννοια ότι είναι περιγραφικός σε πολλά πράγματα και αυτό με ενδιαφέρει”.

Το καινούργιο βιβλίο που ετοιμάζει είναι σκοτεινό, αστυνομικό, ψυχολογικό, ένα road trip στην Αμερική.

Το 2015 θα κάνει ένα πολύ ενδιαφέρον workshop που αφορά νέους καλλιτέχνες που θέλει να πετύχει στη μουσική βιομηχανία.

“Ήταν μια ιδέα δική μου. Είναι μια παγκόσμια τάση, ενδιαφέρονται να ψωνίσουν ένα έτοιμο υλικό. Είναι επιβεβλημένο για κάθε νέο καλλιτέχνη να στήσει μόνος του, το δικό του “μαγαζί”. Αυτό είναι πολύ δύσκολο από πολλές απόψεις. Από το πώς θα το χρηματοδοτήσεις μέχρι τις σωστές κινήσεις. Θα κάνουμε μια εισαγωγή στο ποιες θα είναι οι παγκόσμιες τάσεις και μια συζήτηση σχετικά με το πόσο συνδεδεμένη είναι η εικόνα με τη μουσική. Ζούμε σε μια visual εποχή”.

Ο Χρήστος Τερζίδης είναι ένας γεμάτος άνθρωπος. Το ένιωσα τόσο όταν έφυγα από τη συνέντευξη όσο τελειώνοντας αυτό το κείμενο. Θέλει να καταφέρει ακόμα περισσότερα και ας καταστραφεί από αυτό το πάθος.

Διάβασε περισσότερες συνεντεύξεις στο Ladylike

Η avant-garde τέχνη της Αλεξίας Λαπιώτη

Η Κρυσταλλία έχει φωνή κρύσταλλο και χέρι χρυσό

Η Ολυμπιονίκης μαραθωνοδρόμος Joan Benoit Samuelson θέλει να έχεις πάθος