Πώς θα μάθουν τα παιδιά να έχουν αυτοέλεγχο;
- 15 ΔΕΚ 2022
Όταν τα παιδιά αρχίζουν να κλαίνε και να φωνάζουν στη μέση ενός γεμάτου μαγαζιού, ή κατά τη διάρκεια ενός γιορτινού, οικογενειακού τραπεζιού στο σπίτι, μπορεί να είναι εξαιρετικά απογοητευτικό.
Αλλά οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να μάθουν τον αυτοέλεγχο και να τους διδάξουν πώς να ανταποκρίνονται, χωρίς απλώς να ενεργούν με παρόρμηση. Η διδασκαλία του αυτοέλεγχου, είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορούν να κάνουν οι γονείς για τα παιδιά τους, επειδή ουσιαστικά πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες δεξιότητες, για την επιτυχία αργότερα στη ζωή τους.
Βοηθώντας τα παιδιά να μάθουν τον αυτοέλεγχο
Μαθαίνοντας τον αυτοέλεγχο, τα παιδιά μπορούν να λάβουν κατάλληλες αποφάσεις και να ανταποκριθούν σε στρεσογόνες καταστάσεις, με τρόπους που μπορούν να αποφέρουν θετικά αποτελέσματα.
Για παράδειγμα, εάν πεις ότι δεν έχει γλυκό μέχρι να φάει το φαγητό του, το παιδί σου μπορεί να κλάψει, να παρακαλέσει ή ακόμα και να ουρλιάξει με την ελπίδα ότι θα ενδώσεις. Αλλά με αυτοέλεγχο, το παιδί μπορεί να καταλάβει ότι η ιδιοσυγκρασία οργή, σημαίνει ότι το γλυκό θα φύγει οριστικά από το μενού και ότι είναι σοφότερο να περιμένει υπομονετικά.
Ακολουθούν μερικές προτάσεις για το πώς μπορούν τα παιδιά να μάθουν να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους:
Αυτοέλεγχος σε παιδιά έως 2 ετών
Τα βρέφη και τα νήπια, απογοητεύονται από το μεγάλο χάσμα μεταξύ των πραγμάτων που θέλουν να κάνουν και του τι μπορούν να κάνουν. Συχνά ανταποκρίνονται με εκρήξεις θυμού. Προσπάθησε να αποτρέψεις τα ξεσπάσματα αποσπώντας την προσοχή τους με παιχνίδια ή άλλες δραστηριότητες.
Για τα παιδιά έως 2 ετών, δοκίμασε ένα σύντομο τάιμ άουτ σε μια καθορισμένη περιοχή, όπως μια καρέκλα, για να δείξεις τις συνέπειες που μπορεί να έχουν τα ξεσπάσματα και να διδάξεις ότι είναι καλύτερο να αφιερώσουν λίγο χρόνο μόνα τους, αντί να εκνευρίζονται.
Ηλικίες 3 έως 5
Μπορείς να συνεχίσεις να χρησιμοποιείς χρονικά όρια, αλλά να τα τερματίζεις όταν το παιδί ηρεμεί. Αυτό βοηθά τα παιδιά να βελτιώσουν την αίσθηση του αυτοελέγχου τους. Και είναι εξίσου σημαντικό να επαινείς το παιδί που δεν έχασε τον έλεγχο σε απογοητευτικές ή δύσκολες καταστάσεις λέγοντας πράγματα όπως: «Μου αρέσει το πώς έμεινες ήρεμος» ή «Μπράβο που κράτησες την ψυχραιμία σου».
Ηλικίες 6 έως 9 ετών
Καθώς τα παιδιά ξεκινούν σχολείο, κατανοούν καλύτερα την ιδέα των συνεπειών και ότι μπορούν να επιλέξουν καλή ή κακή συμπεριφορά. Ενθάρρυνε το παιδί σου να απομακρυνθεί από μια απογοητευτική κατάσταση για λίγα λεπτά για να ηρεμήσει, αντί να έχει ένα ξέσπασμα. Και μην ξεχνάς να το επαινείς κάθε φορά που εφαρμόζει αυτή την τακτική. Θα είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιήσει αυτές τις δεξιότητες στο μέλλον.
Ηλικίες 10 έως 12
Τα μεγαλύτερα παιδιά συνήθως κατανοούν καλύτερα τα συναισθήματά τους. Ενθάρρυνέ τα να σκεφτούν τι τους κάνει να χάσουν τον έλεγχο και μετά αναλύστε το. Εξήγησε τους ότι μερικές φορές, καταστάσεις που στην αρχή φαίνονται στρεσογόνες, καταλήγουν να είναι διαχειρίσιμες. Παρότρυνέ τα να αφιερώσουν χρόνο για να σκεφτούν, πριν ανταποκριθούν σε μια κατάσταση. Βοήθησέ τα να καταλάβει ότι δεν είναι η κατάσταση που τα αναστατώνει, αλλά οι σκέψεις τους για την κατάσταση. Κάνε τους κομπλιμέντα, καθώς χρησιμοποιούν τις δεξιότητες αυτοελέγχου τους.
Ηλικίες 13 έως 17
Μέχρι τώρα τα παιδιά θα πρέπει να είναι σε θέση να ελέγχουν τις περισσότερες από τις πράξεις τους. Στους εφήβους όμως, καλό είναι να τους υπενθυμίζεις να σκεφτούν τις μακροπρόθεσμες συνέπειες. Παρότρυνέ τους να κάνουν μια παύση για να αξιολογήσουν τις ενοχλητικές καταστάσεις πριν ανταποκριθούν. Να μιλήσουν για προβλήματα αντί να χάσουν τον έλεγχο, να χτυπήσουν πόρτες ή να φωνάξουν. Εάν είναι απαραίτητο, αφαίρεσε ορισμένα προνομία του/της, για να ενισχύσεις το μήνυμα ότι ο αυτοέλεγχος είναι μια σημαντική δεξιότητα. Επίτρεψε του/της να κερδίσει πίσω τα προνόμια, επιδεικνύοντας αυτοέλεγχο.
Όταν τα παιδιά είναι εκτός ελέγχου
Όσο δύσκολο κι αν είναι, προσπάθησε να αντισταθείς στην παρόρμηση να φωνάξεις όταν πειθαρχείς το παιδί σου. Αντίθετα, να είσαι σταθερή και πρακτική. Κατά τη διάρκεια της ψυχολογικής κατάρρευσης ενός παιδιού, μείνε ήρεμη και εξήγησε ότι οι φωνές, οι εκρήξεις θυμού και το χτύπημα της πόρτας, είναι απαράδεκτες συμπεριφορές που έχουν συνέπειες. Και πες ποιες είναι αυτές οι συνέπειες.
Οι ενέργειές σου, θα δείξουν ότι οι εκρήξεις θυμού δεν θα κάνουν τα παιδιά να πάρουν το πάνω χέρι. Για παράδειγμα, εάν το παιδί εκνευριστεί στο σούπερ μάρκετ, αφού εξηγήσεις γιατί δεν θα πάρετε καραμέλες και σοκολάτες, μην ενδώσεις. Μόνο έτσι θα καταλάβει ότι η οργή του, ήταν τόσο απαράδεκτη όσο και αναποτελεσματική.
Επίσης, μπορείς να μιλήσεις στους δασκάλους του παιδιού, σχετικά με τις ρυθμίσεις στην τάξη και τις κατάλληλες προσδοκίες συμπεριφοράς. Ρώτησε εάν η επίλυση προβλημάτων διδάσκεται ή επιδεικνύεται στο σχολείο.
Τέλος, γίνε το καλό παράδειγμα, για τον αυτοέλεγχο. Εάν βρίσκεσαι σε μια εκνευριστική κατάσταση, μπροστά στο παιδιά σου, πες του γιατί νιώθεις απογοητευμένη και μετά συζητήστε μαζί πιθανές λύσεις στο πρόβλημα. Για παράδειγμα, αν δεν βρίσκεις τα κλειδιά σου, αντί να εκνευρίζεσαι, πες στο παιδί σου, ότι λείπουν τα κλειδιά και, στη συνέχεια, ψάξτε τα μαζί. Εάν δεν τα βρείτε, κάντε το επόμενο εποικοδομητικό βήμα (όπως να επαναλάβεις τα βήματά σου, από την τελευταία φορά που είχες τα κλειδιά στα χέρια σου). Δείξε ότι ο καλός, συναισθηματικός έλεγχος και η επίλυση προβλημάτων, είναι οι τρόποι αντιμετώπισης μιας δύσκολης κατάστασης.
