Πότε γίνονται βλαβερά τα video games για το παιδί σου;
- 2 ΜΑΙ 2024
Μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες για τους γονείς στις μέρες μας, είναι τα video games και αυτό γιατί τα παιδιά σε μικρότερες ηλικίες τείνουν να παίζουν με τις ώρες, παρέα με φίλους τους.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι τα video games -είτε είναι στον υπολογιστή, σε κονσόλες, στο κινητό ή στο iPad- επηρεάζουν το κάθε παιδί σε διαφορετικό βαθμό. Μερικά παιδιά μπορούν να παίξουν για λίγες ώρες και μετά να συνεχίσουν το πρόγραμμά τους, χωρίς κανένα πρόβλημα. Για αυτά, το παιχνίδι είναι απλώς ένας τρόπος για να ανακουφιστούν από το άγχος και να χαλαρώσουν, ύστερα από μία κουραστική μέρα.
Από την άλλη πλευρά, ορισμένα παιδιά μπορεί να δυσκολεύονται περισσότερο να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους. Μπορεί να μην μπορούν να σταματήσουν να παίζουν και αν αναγκαστούν θυμώνουν ή κλαίνε, με αποτέλεσμα να γίνονται ασυνεπείς στις υποχρεώσεις τους.
Πότε γίνονται βλαβερά τα video games για το παιδί σου;
Εάν θέλεις να καταλάβεις εάν το παιδί σου είναι εθισμένο στα video games, παρατήρησε τη διάθεσή του, αμέσως μετά την ολοκλήρωσή τους. Αν είναι θυμωμένο και επιθετικό μαζί σου, τότε αυτή η συμπεριφορά μπορεί να δείχνει ένα βαθμό εθισμού. Εάν όμως είναι ψύχραιμο και δεν αφιερώνει πολλές ώρες σε αυτά, τότε μπορεί να το διαχειριστεί.
Το παιδί δεν θα πρέπει να αμελεί το κομμάτι της κοινωνικοποίησης στην καθημερινότητα του. Αν εκπληρώνονται οι κοινωνικοί στόχοι, αλλά και δεν αμελούνται και οι υποχρεώσεις του (π.χ μαθήματα σχολείου, αθλητικές δραστηριότητες) τότε επίσης, τα video games δεν αποτελούν απειλή.
Επιπλέον, σημαντικό είναι να βεβαιωθείς, ότι δεν παίζει το παιδί δεν παίζει βίαια video games, πριν την ηλικία που να είναι αρκετά ώριμο, για να μην επηρεαστεί. Αυτό βέβαια είναι ένα αρκετά αμφιλεγόμενο θέμα και τα δεδομένα είναι ανάμεικτα.
Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι, τα παιχνίδια μπορεί να αποτελέσουν «καταφύγιο» για ένα παιδί με συναισθηματικές ή άλλες δυσκολίες (π.χ. άγχος, κατάθλιψη, οικογενειακές δυσκολίες, ΔΕΠΥ κ.α.). Η πολύωρη χρήση διαδικτυακών παιχνιδιών, μπορεί να είναι το σύμπτωμα και όχι η αιτία του προβλήματος. Σε αυτή λοιπόν την περίπτωση θα πρέπει να αναζητείται παράλληλη βοήθεια τόσο για τις ψυχοσυναισθηματικές ανάγκες του παιδιού, όσο και για τα συμπτώματα εθισμού που τυχόν παρουσιάζει.
