Βίκυ Βολιώτη: «Η κόρη μου ξέρει από πάρα πολύ μικρή ότι είναι υιοθετημένη»

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Βίκυ Βολιώτη μιλά πολύ ανοιχτά για την υιοθεσία της μικρής Άννας. Δεν είναι σίγουρα και η τελευταία και την ευχαριστούμε πολύ. Θέματα ευαίσθητα που για πάρα πολλά χρόνια έμεναν ανέγγιχτα. Έμεναν καλά κρυμμένα μέσα σε τέσσερις τοίχους κάνοντας ανθρώπους δυστυχείς.

Η Βίκυ Βολιώτη μοιράζεται την ιστορία της και μιλά για το ταξίδι της μητρότητας μέσω της διακρατικής υιοθεσίας που έφερε στην αγκαλιά της την κόρη της.

Η Άννα ξέρει τα πάντα. Ξέρει τις ρίζες της, ξέρει και ποιοι κρατούν το ποτιστήρι και ρίχνουν νερό σε αυτές για να ανθίσει το λουλούδι της.

Στην εκπομπή «Μαμά-δες» της ΕΡΤ η Βίκυ Βολιώτη μίλησε για την απόφαση να αποκτήσει παιδί και τις δυσκολίες που συνάντησαν ως ζευγάρι μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία.

Βίκυ Βολιώτη: «Η υιοθεσία ήταν μια δύσκολη διαδικασία»

«Εγώ δεν ήμουν ποτέ μία κοπέλα, κορίτσι, γυναίκα που ονειρευόμουν να μείνω έγκυος και να κυοφορήσω ένα παιδί. Μάλλον αυτό της μάνας δεν το πολυείχα. Δεν ένιωσα κάποιο βιολογικό ρολόι, τίποτα και από μικρή δεν είχα ούτε τον γάμο στο μυαλό μου.

Όταν λοιπόν βρεθήκαμε μαζί με τον Σίμο και ήμασταν ζευγάρι, εκείνος ήθελε να γίνει μπαμπάς και το συζητήσαμε πολλές φορές. Επειδή η αλήθεια είναι ότι όταν έρχεται ένας σύντροφος στη ζωή σου με τον οποίο αισθάνεσαι ότι μπορείς να συμπορευτείς, κάπως επηρεάζεσαι και δεν μπορείς να μην ακούσεις και την επιθυμία του άλλου.

Κάπως μου φάνηκε πιο απλό με τον Σίμο να γίνω γονιός, όμως του είπα την επιθυμία μου η οποία ήταν πάντα να υιοθετήσω ένα παιδί. Το συζητήσαμε και εκείνος συνδέθηκε με αυτό», ανέφερε αρχικά η Βίκυ Βολιώτη.

«Ξεκινήσαμε τη διαδικασία. Ξεκινήσαμε από την Ελλάδα που τότε ήταν πολύ πιο δύσκολα ακόμα τα πράγματα με την υιοθεσία οπότε στραφήκαμε πολύ γρήγορα στην ιδέα της διακρατικής υιοθεσίας και μέσω της διεθνούς κοινωνικής υπηρεσίας μάς πρότειναν την Αιθιοπία, που ήταν τα πράγματα πιο απλά τότε.

Δεν ήταν όμως εύκολα, ήταν δύσκολα. Ήταν μια δύσκολη διαδικασία γιατί τύχαμε σε μια περίοδο που υπήρξαν και πολλά εμπόδια», εξομολογείται η Βίκυ Βολιώτη.

«Η Άννα ξέρει από πολύ μικρή ότι είναι υιοθετημένη»

«Η πρώτη περίοδος με την Άννα ήταν μια τεράστια πρόκληση. Την πρώτη πτήση Αφρική-Ελλάδα δεν την κάναμε με τον Σίμο.

Το διαβατήριο της Άννας καθυστέρησε δύο μέρες οπότε εγώ γύρισα μόνη μου και τους περίμενα στο αεροδρόμιο που ήρθαν με άλλη πτήση. Ήταν και για εκείνον μια μεγάλη πρόκληση. Η Άννα ήταν τότε 8 μηνών.

Δεν έχουμε ταξιδέψει ακόμα στην Αιθιοπία. Το θέλουμε πολύ. Το θέλει πολύ και η Άννα. Η πρώτη φορά (σσ. που το παιδί σε ρωτάει) είναι δύσκολη. Όχι, για σένα, αλλά έχεις πάντα αγωνία πώς θα το προσλάβει το παιδί.

Το άκουσε κανονικά. Το ξέρει από πάρα πολύ μικρή Άννα ότι είναι υιοθετημένη, δεν είναι ότι ήρθε ως πληροφορία ξαφνικά μετά από κάποια χρόνια».

«Δεν με ενδιέφερε ποτέ να ζήσω την τεκνοποίηση, την εγκυμοσύνη»

Στο Σημείο Συνάντησης της ΕΡΤ μαζί με την καλή φίλη της, Ευδοκία Ρουμελιώτη, είχε μιλήσει για τη μητρότητα και την πολύ προσωπική διαδρομή που κανείς διανύει όταν παίρνει μια τέτοια απόφαση να γίνει γονιός.

«Δεν είχα τη ροπή αυτή. Ήμουν από τις γυναίκες που έλεγαν “είμαι καλά χωρίς παιδί”, “δεν θέλω την ευθύνη”, “θέλω την ελευθερία μου”. Όταν γνωρίστηκα με τον Σίμο, που ήθελε πολύ παιδί, το είδα αλλιώς.

Όμως, από μικρή έλεγα ότι αν θελήσω να κάνω ένα παιδί, θα υιοθετήσω. Δεν με ενδιέφερε ποτέ να ζήσω την τεκνοποίηση, την εγκυμοσύνη. Δεν με μάγευε.

Το θέμα παιδί είναι μία πολύ προσωπική διαδρομή. Το πώς ο καθένας φτάνει να γίνει γονιός. Εμένα μου ήταν αυτονόητο και το θεωρώ τελείως παλαβό να μην προχωρήσει κανείς σε αυτή τη διαδικασία αν δεν μπορεί να κάνει παιδί.

Μου φαίνεται και τελείως παλαβό να υπάρχουν αντιστάσεις και στους υπόλοιπους τρόπους που μπορεί να κάνει κανείς παιδί. Μία παρένθετη μητέρα, ωάριο ή σπέρμα από τράπεζα.

Είναι ευτύχημα που φτάσαμε στην εποχή που μπορούν δύο άνθρωποι να γίνουν γονείς, είτε ετεροφυλόφιλοι, είτε ομοφυλόφιλοι με αυτούς τους τρόπους», ανέφερε η Βίκυ Βολιώτη.