Ξανθίππη Πασχαλίδου: Η σύζυγος του Αλκίνοου Ιωαννίδη έμαθε από τις 3 κόρες τους όσα δεν έμαθε από τα βιβλία της Ιατρικής

Η Ξανθίππη Πασχαλίδου και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ζουν από το 2018 στον Βόλο, «κοντά στη φύση, σε έναν τόπο στα μέτρα του ανθρώπου», όπως αναφέρει η σύζυγος του Αλκίνοου Ιωαννίδη στην επαγγελματική της ιστοσελίδα. Εκεί ζει και εργάζεται η ίδια και ο τραγουδοποιός κι εκεί μεγαλώνουν τις τρεις κόρες τους. Η πρώτη ήρθε στον κόσμο το 2006 και η γέννησή της ήταν καταλυτική για τη ζωή της μητέρας της.

Η Ξανθίππη Πασχαλίδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978 και αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή Αθηνών το 2003. Ειδικεύτηκε στην παιδοψυχιατρική αλλά αυτό που τη κέρδισε ήταν αρχικά ο βελονισμός, στον οποίο εκπαιδεύτηκε. Ο ερχομός των παιδιών στη ζωή της, όμως, ήταν που την έβαλε στο μονοπάτι για να γίνει σύμβουλος γαλουχίας.

«Τα τρία παιδιά μας μου δίδαξαν όσα δεν θα μάθαινα ποτέ χρόνια σκυμμένη πάνω από βιβλία: τη δύναμη της γέννας, τον αιώνια αδιάρρηκτο δεσμό του θηλασμού, τον κόσμο από την αρχή», γράφει η ίδια στο βιογραφικό της.

«Τα σχεδόν πέντε χρόνια που πέρασα, συνολικά, θηλάζοντας, η ευτυχία και ταυτόχρονα η δυσκολία που βίωνα, καθώς και η ανάγκη να ανταποδώσω τη στήριξη που έλαβα ως έγκυος από τις ομάδες του συνδέσμου θηλασμού (LLL), ήταν τα κίνητρά μου στο να υποστηρίξω όσο μπορώ με τη σειρά μου τις νέες μητέρες», συμπληρώνει η σύζυγος του Αλκίνοου Ιωαννίδη, Ξανθίππη Πασχαλίδου.

Η Ξανθίππη Πασχαλίδου έχει αφιερωθεί στην παροχή βοήθειας στις γυναίκες, στις μέλλουσες μητέρες, αλλά και σε εκείνες που πλέον βιώνουν τα πρώτα τους βήματα στον κόσμο της μητρότητας, ακριβώς όπως ο σύζυγός της έχει αφιερωθεί στην ίαση των ψυχών μας μέσα από τα τραγούδια του.

Αυτός είναι και ο κοινός παρονομαστής που ενώνει την επιστήμη της και την τέχνη του, το να δημιουργήσουν έναν κόσμο καλύτερο για όλους και κυρίως για τα παιδιά τους, έναν κόσμο όπου η συνεργασία και η αλληλεγγύη θα κυριαρχούν και που ο ένας θα βοηθά τον άλλο, αντί να τον ανταγωνίζεται. Έναν κόσμο όπου θα σεβόμαστε τη φύση και την ελευθερία των παιδιών μας. Έναν κόσμο στον οποίο η ανταγωνιστικότητα δεν θα καλλιεργείται τόσο έντονα, αφήνοντας περισσότερο χώρο στην καλλιέργεια της αποδοχής, της αγάπης της ενσυναίσθησης.

«Ζούμε σε έναν κόσμο ανταγωνιστικό, δυστυχώς. Το ζούνε τα παιδιά από πολύ νωρίς μέσα από τους βαθμούς που παίρνουν τα διαγωνίσματα, τους διαγωνισμούς όλων των τύπων μέσα από τις τηλεοράσεις τα τηλεπαιχνίδια. Εκεί όπου οι άνθρωποι ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον κατασπαράζουν ο ένας τον άλλον. Είναι μία ένδειξη της ανεπάρκειας της εποχής μας, δίνεται μικρότερη σημασία στην συνεργασία και ασχολούνται όλοι με την προσωπική τους άνοδο. Με τυραννάει αυτή η σκέψη κυρίως όσον αφορά τα παιδιά μου», είχε πει σε συνέντευξή του στο Provocateur ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.

Αυτούς τους προβληματισμούς μοιράζεται και η Ξανθίππη Πασχαλίδου μέσα από τις αναρτήσεις της στο προφίλ της στο Facebook. Αναρτήσεις που χρησιμεύουν σαν μικρές αποκαλύψεις αλήθειας για το πώς βλέπουν τα παιδιά τον κόσμο μας και πώς εμείς μπορούμε να κάνουμε αυτόν τον κόσμο περισσότερο ελεύθερο και όμορφο γι’ αυτά.

«”Μαμά, μπορώ να ανέβω στο δέντρο;”», ήταν μία απορία της κόρης της που λειτούργησε ως αφορμή για μία τέτοια αποκάλυψη. «Έμεινα για λίγα δευτερόλεπτα να κοιτάζω το παιδί, προσπαθώντας να καταλάβω τι θέλει να με ρωτήσει. 10 χρόνια, δεν μου έχει απευθύνει ποτέ αυτή την ερώτηση. Δεν ξέρω εγώ αν μπορεί να ανεβεί σε αυτό το δέντρο. Εκείνη ξέρει. Από μικρή έμαθε να ζυγίζει το βήμα της, να στηρίζει τον εαυτό της, να ξέρει πότε θα σταθεί, πότε θα πέσει, να πέφτει και να σηκώνεται ξανά. Έμαθε να ανεβαίνει ως εκεί που μπορεί να κατέβει. Να ελέγχει τα κλαδιά, τα πατήματά της, τα πιασίματα. Να μιλά στα δέντρα με σιωπή, με σεβασμό», έγραφε η σύζυγός του Αλκίνοου Ιωαννίδη.

«Μου πήρε λίγο χρόνο να δω την πεζούλα και τα λουλούδια γύρω από το δέντρο και να αποκωδικοποιήσω την ερώτηση: “Ναι, επιτρέπεται να ανεβείς στο δέντρο. Εσύ μόνο ξέρεις, όμως, αν μπορείς.” Ελευθερία και εμπιστοσύνη», συμπλήρωνε η Ξανθίππη Πασχαλίδου στην εν λόγω ανάρτηση.

Σε μία ακόμα για την κόρη του ζευγαριού, τη Δάφνη, μιλούσε για την τον τρόπο που της εξήγησε ότι οι γονείς της είναι περήφανοι για εκείνη για όσα είναι κι όχι για όσα κάνει, εξορίζοντας από το μυαλό της κόρης τους την ανάγκη για μία ανέφικτη «τελειότητα».

«Η Δάφνη. Είμαστε πολύ περήφανοι γι αυτήν. Την καμαρώνουμε να μεγαλώνει σε έναν υπέροχο άνθρωπο. Ένα βράδυ, σκέφτηκα πως ίσως να μην το έχει ακούσει αρκετά όσο να το πιστέψει βαθιά, να μην αμφιβάλλει όταν θα έρθει η ώρα να μετρήσει την αξία της. Και έτσι, λίγο πριν κοιμηθεί, της το είπα, ξανά, με λέξεις. Πως την καμαρώνουμε πολύ, ο μπαμπάς της κι εγώ, πως νιώθουμε τυχεροί που είναι παιδί μας και που υπάρχει στον κόσμο. Με κοίταξε με μισό χαμόγελο, σφιγμένο, και ένα εξεταστικό βλέμμα. “Δεν με πιστεύεις;” “Όχι.” “Γιατί;” “Ε…δεν τα κάνω και όλα τέλεια”», έγραφε η Ξανθίππη Πασχαλίδου.

«Την κοίταξα ώρα, ένιωσα αυτό που είπε. Της εξήγησα πολύ καθαρά οτι δεν έχει σημασία το πώς κάνει κάτι, αν το κάνει καλά ή χάλια, αν παίρνει καλό ή κακό βαθμό, αν το κάνει καν. Εγώ της μιλώ γι αυτό που είναι, όχι για αυτό που κάνει. Και είναι ένας πανέμορφος άνθρωπος που ξέρει να σέβεται την κάθε ψυχή δίπλα της, να συνυπάρχει, να συναισθάνεται, να φροντίζει τον εαυτό της και τους άλλους, να εξερευνά τον κόσμο με λαχτάρα. Πως όποιος στέκεται δίπλα της στη ζωή, είναι και θα είναι τυχερός. Το ένιωσε βαθιά και ολοκάθαρα μέσα στην ψυχή της το μήνυμα. Καθάρισε όλη η σκόνη που βάζουν οι βαθμοί, τα επιτεύγματα, οι υποχρεώσεις, τα δικά μας άκαιρα σχόλια, οι προσδοκίες μας», σημείωνε μεταξύ άλλων.

Τα παιδιά του ζευγαριού πρωταγωνίστησαν σε ένα από τα πιο αισιόδοξα video της εποχής της καραντίνας. Οι δύο κόρες τους τραγούδησαν μαζί με τον πατέρα τους το τραγούδι Μαζί ξανά.

Τον ίδιο τίτλο έχει και η περιοδεία που πραγματοποιεί το φετινό καλοκαίρι ο Αλκίνοος Ιωανίδης μαζί με τους μουσικούς Μιλτιάδη Παπαστάμου, Σταύρο Λάντσια, Γιώτη Κιουρτσόγλου και Μιχάλη Καπηλίδη. Μία περιοδεία τους σταθμούς της οποίας η Ξανθίππη Πασχαλίδου, η σύζυγός του Αλκίνοου Ιωαννίδη μοιράζεται μέσα από το προφίλ της στο Facebook. Γιατί αν και κάποιος είπε πώς ο έρωτας για μία στιγμή κρατά, στην δική τους περίπτωση δεν ισχύει. Είναι ο έρωτας για έναν καλύτερο κόσμο που κρατά για πάντα και που τον μοιράζονται.