7 γυναικοκτονίες σε 7 μήνες. Ευτυχώς που στη Βενεζουέλα είναι χειρότερα
- 3 ΑΥΓ 2021
Μία γυναίκα ακόμα έπεσε νεκρή από το χέρι του συζύγου της στις 3 Αυγούστου 2021. Άνδρας πυροβόλησε 8 φορές και σκότωσε τη γυναίκα του μέσα σε ταβέρνα στο χωριό Σωτηρίτσα στην Αγιά Λάρισας. Ο 54χρονος πήγε στην ταβέρνα όπου εργαζόταν η 43χρονη σύζυγός του, μητέρα των 3 παιδιών τους και την εκτέλεσε. Ο ίδιος κάλεσε τις Αρχές και ενημέρωσε για το έγκλημα το οποίο είχε διαπράξει. Και ξέρεις τι φοβάμαι; Ότι στο τέλος θα πούμε ότι ήταν μία ακόμα Τριτούλα στην Ελλάδα.
Μετράμε 7 γυναικοκτονίες σε 7 μήνες. Ένα ημερολόγιο πτωμάτων, αίματος, εγκλημάτων, όλα εις βάρος γυναικών, όλα επειδή οι γυναίκες θεωρήθηκαν κτήμα των συντρόφων τους, νυν και πρώην, όλα επειδή κάποιοι αρνούνται να αποφασίσουν ότι οι καιροί άλλαξαν.
Τον Ιανουάριο μία 54χρονη πέφτει νεκρή μετά από 14 μαχαιριές από τα χέρια του Νορβηγού συντρόφου της στα Μεσκλά των Χανίων. Στις αρχές Απριλίου η 28χρονη Κωνσταντίνα Τσάπα εγκαταλείπει τον κακοποιητικό σύντροφό της κι εκείνος δολοφονεί την ίδια και τον αδελφό τηςστη Μακρινίτσα. Τον Μάιο στα Γλυκά Νερά η 20χρονη Καρολάιν δολοφονείται από τον σύζυγό της, ενώ κοιμάται κι εκείνος αποδίδει επί έναν μήνα τη δολοφονία της σε βίαιη ληστεία. Τον Ιούνιο στην Αγία Βαρβάρα η 64χρονη Ελένη πυροβολείται έξω από το σπίτι της από τον σύζυγό της. Τον Ιούλιο η Γαρυφαλλιά ανασύρεται νεκρή από τη θάλασσα, αφού ο σύντροφός της την χτύπησε και την πέταξε από τα βράχια. Τον ίδιο μήνα στη Δάφνη μία γυναίκα δολοφονείται με μαχαίρι από τον σύζυγό της, ενώ είχε ήδη γίνει καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία από γειτόνισσα. Ο Αύγουστος ξεκίνησε με ακόμα περισσότερο αίμα, με άλλη μία γυναικοκτονία.
7 μήνες έχουν περάσει από την παράξενη πρωτοχρονιά του 2021. Μία χρονιά όπου ο εγκλεισμός οδήγησε πολλές γυναίκες να αναγκάζονται να ζουν 24 ώρες το 24ωρο με τους κακοποιητές τους. Μία χρονιά όπου όταν ο εγκλεισμός σταμάτησε, οι γυναίκες άρχισαν να θυσιάζονται η μία μετά την άλλη. Αλλά, όπως μας ενημερώνουν οι επίσημες φωνές του κράτους, δεν έχουμε έξαρση των γυναικοκτονιών.
«Αύξηση έχουμε στις καταγγελίες και όχι στις γυναικοκτονίες. Δεν υπάρχει έξαρση στις δολοφονίες με έμφυλη διάσταση, αλλά στις καταγγελίες βίας», είπε στο OPEN η υφυπουργός Εργασίας, αρμόδια για τη Δημογραφική Πολιτική και την Οικογένεια, Μαρία Συρεγγέλα. «Δεν συγκρινόμαστε με τη Βενεζουέλα για παράδειγμα ή το Μεξικό, όπου γίνονται πολύ περισσότερες», εξήγησε αργότερα, ενώ ερχόταν σε αντιπαράθεση με τον δημοσιογράφο Δημήτρη Χατζηνικόλα, που επέμενε ότι 7 γυναίκες σε 7 μήνες θα έπρεπε να κρούουν κάποιο καμπανάκι για αύξηση των γυναικοκτονιών.
«Τα φαινόμενα αυτά δεν είναι φαινόμενα των καιρών μας, υπήρχαν εδώ και δεκαετίες. Απλώς ενδεχομένως στο παρελθόν δεν δίναμε την πρέπουσα σημασία. Οι δολοφονίες με έμφυλη διάσταση, οι λεγόμενες γυναικοκτονίες γίνονται εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Την τελευταία δεκαετία αρχίζουμε και μαζεύουμε τα στοιχεία αυτά για να γίνει μια καλύτερη κοινωνιολογική προσέγγιση του φαινομένου», είχε πει νωρίτερα η Μαρία Συρεγγέλα.
Τα φαινόμενα αυτά φυσικά και δεν είναι φαινόμενα των καιρών μας. Απλώς απλά τα βαφτίζαμε εγκλήματα πάθους, εγκλήματα τιμής. Η νοοτροπία αυτή είναι ακόμα εμφανής, αφού στις 7 γυναικοκτονίες των 7 περασμένων μηνών, ακούσαμε όλα τα «τη ζήλευα», «θόλωσα», «χάλασε η φάση», «ήταν η κακιά στιγμή», «δεν θυμάμαι τι έκανα», του κόσμου. Σίγουρα το να υπάρξει μια κοινωνιολογική προσέγγιση του φαινομένου είναι απαιτούμενο για να υπάρξουν και οι ανάλογες δράσεις απέναντί του. Ένα ζητούμενο πλέον επιτακτικό, αλλά όχι αρκετό. Η θεωρητική προσέγγιση ενός φαινομένου δεν είναι πλέον αρκετή όταν μετράμε μία γυναίκα νεκρή για κάθε μήνα του έτους.
Δεν είμαστε Βενεζουέλα κι είναι κι αυτό ένα επιχείρημα. Η Βενεζουέλα που σε ό,τι αφορά τα βίαια εγκλήματα γενικά σημειώνει ποσοστά 7 φορές πάνω από τον παγκόσμιο μέσο όρο, η Βενεζουέλα των σχεδόν 30 εκατομμυρίων κατοίκων, θρήνησε το 2020 περίπου 256 γυναίκες από γυναικοκτονίες. Η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων θρηνεί μία γυναίκα κάθε μήνα το 2021. Κι αυτό από μόνο του θα έπρεπε να είναι αρκετό, όχι για άστοχες συγκρίσεις μεταξύ χωρών, αλλά για να γίνει επιτέλους κάτι απτό για να αποθαρρυνθούν οι θύτες, για να προστατευτούν τα επόμενα θύματα.
Ζούμε σε μια χώρα όπου, ευτυχώς, υπάρχουν δομές στις οποίες μπορούν να απευθυνούν οι κακοποιημένες γυναίκες, αν είναι τυχερές και προλάβουν να το κάνουν όσο ζουν. Στην ίδια χώρα που έγγραφο της ΕΛ.ΑΣ. ειδοποιούσε απο τον Ιούλιο του 2020 για τα παράπονα και καταγγελίες που είχαν γίνει από δομές και πολίτες για τις παραλείψεις των αστυνομικών στον χειρισμό υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας. Στην χώρα που χρειάστηκε ένας χρόνος και μία γυναικοκτονία για να τεθούν σε διαθεσιμότητα δύο τέτοιοι αστυνομικοί που αδιαφόρησαν για την καταγγελία γειτόνισσας του θύματος στη Δάφνη. Στην ίδια χώρα που συνδικαλιστής της ΕΛ.ΑΣ. -πλέον και αυτός σε διαθεσιμότητα- έδωσε “on air” οδηγίες στους επόμενους γυναικοκτόνους για το πώς να παραδοθούν από την αρχή και να αποδώσουν σε κάποιον βρασμό ψυχής τον φόνο τους για να φυλακιστούν λιγότερο και να κάνουν τη ζωή τους. Ζούμε στη χώρα που από σατανική ίσως σύμπτωση έκτοτε όλοι οι γυναικοκτόνοι ακολουθούν το ίδιο ακριβώς μοτίβο. Ζούμε σε μία χώρα όπου η κατάσταση πρέπει να θυμίσει Βενεζουέλα για να θορυβηθούμε.
Δεν ζητάμε κάποιος να μας εγγυηθεί ότι από αύριο όλα θα αλλάξουν μαγικά και όλες θα ζήσουμε μια υπέροχη ζωή στην οποία δεν θα φοβόμαστε, δεν θα τσεκάρουμε πίσω από τον ώμο μας κάθε πέντε λεπτά και που θα αισθανόμαστε όλες ασφαλείες κλειδώνοντας από μέσα την πόρτα του σπιτιού μας. Ζητάμε τουλάχιστον, οι επίσημοι φορείς να δείχνουν ότι αυτό το ημερολόγιο θυμάτων δεν το κρατάμε μόνες μας. Ότι δίνουν σημασία σε αυτό και ότι παρ’ όλο που δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο, είναι ένα φαινόμενο που θέλουν να εκλείψει. Ότι την οργή κι αυτόν τον κόμπο στο στομάχι μας δεν τον έχουμε μόνο εμείς. Ότι δεν αναρωτιόμαστε μόνες μας ποια είναι η λύση για τις γυναικοκτονίες. Ότι κάποιοι στην πραγματικότητά την ψάχνουν.
«Για όλες εκείνες που η δύση τους ήρθε πρόωρα και με βία ένα μόνο σκέφτομαι. Ας σταματήσουμε να μιλάμε και ας ενώσουμε δυνάμεις για να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα. Καμία στατιστική ανάλυση. Μιλάμε για ανθρώπους», έγραψε η Σοφία Μπεκατώρου σε ένα Instagram Post της στις 3 Αυγούστου 2021. Η Σοφία Μπεκατώρου που με την δική της εξομολόγηση μας ένωσε στο κίνημα του ελληνικού #MeToo. Κι εμείς αυτό θέλουμε. Να σταματήσουμε να μιλάμε, όλα έχουν ειπωθεί πια και με το παραπάνω. Να σταματήσουμε να μετράμε γυναίκες, φόνους και τις δικαιολογίες των θυτών. Να ενώσουμε δυνάμεις. Με ποιους να τις ενώσουμε όμως;
