Αλέξης Γεωργούλης: Η καταγγελία, το φερόμενο θύμα στα «μανταλάκια» και τα σχόλια -ντροπή

Ο ευρωβουλευτής υπέβαλε την παραίτησή του από την Ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, καθώς η Roberta Metsola ανακοίνωσε ότι έλαβε αίτημα από τις βελγικές αρχές για άρση της ασυλίας του Αλέξη Γεωργούλη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι ο Αλέξης Γεωργούλης τίθεται εκτός κόμματος και ο ίδιος ο Ευρωβουλευτής ζήτησε επίσης την άρση ασυλίας του κι έθεσε τον εαυτό του εκτός ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Η καταγγελία που βαραίνει τον Αλέξη Γεωργούλη αφορά σεξουαλική και σωματική κακοποίηση.

Σύμφωνα με το NEWS24/7 η καταγγελία για παρενόχληση φέρεται να έχει γίνει από υπάλληλο τότε του Ευρωκοινοβουλίου. Το Mega ανέφερε ότι όλα συνέβησαν στις Βρυξέλλες πριν από τρία χρόνια, την περίοδο 2020-2021. Όταν έγινε η καταγγελία, η γυναίκα ήταν υπάλληλος της Ευρωβουλής, ενώ πλέον είναι υπάλληλος της νομικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Επίσης, φέρεται να είναι στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.

Ο Αλέξης Γεωργούλης σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι πρόκειται για ψευδή κατηγορία. «Δυστυχώς ζούμε σε δύσκολες και επικίνδυνες εποχές. Προς μεγάλη μου έκπληξη πληροφορούμαι ότι υποβλήθηκε σε βάρος μου, καταφανώς ψευδής και συκοφαντική καταγγελία, για περιστατικό που δήθεν συνέβη πριν τρία χρόνια. Απέναντι σε αυτήν την ψευδή και προσβλητική επίθεση, που πραγματοποιείται – μάλλον όχι τυχαία – λίγες ημέρες πριν τις εθνικές εκλογές, προτίθεμαι να δώσω τη μάχη μου στη δικαιοσύνη, για την αλήθεια και την αποκατάσταση του ονόματός μου, αιτούμενος ο ίδιος την άρση της ευρωβουλευτικής μου ασυλίας», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Αλέξης Γεωργούλης. Που σημειωτέον και πάλι, ήδη είχε ζητήσει την άρση της ασυλίας του η Εισαγγελέας, οπότε η κίνησή του αυτή μάλλον ήταν περιττή.

Ο Αλέξης Γεωργούλης, που μπήκε στην Ευρωβουλή με 162.974 ψήφους, που κάποτε προκάλεσε αντιδράσεις όταν μίλησε για τον μισθό του, και στη συνέχεια καλούσε τον δημοσιογράφο Κώστα Τσουρό να στοιχηματίσει τη δουλειά του, όταν πίστεψε ότι παρεξήγησε όσα είχε πει για τον μισθό του, που τον κατηγορούσαν ότι ήταν Ευρωβουλευτής και παράλληλα επέστρεφε στην Ελλάδα για να γίνει κριτής σε show, να παρουσιάσει τηλεπαιχνίδια και να παίξει στο θέατρο, που όλοι έψαχναν για καιρό να βρουν πώς ακριβώς προωθεί τα θέματα του πολιτισμού για τα οποία μιλούσε στις συνεντεύξεις του στην Ευρωβουλή, παραιτήθηκε, αποπέμφθηκε, κανείς δεν ξέρει στα σίγουρα πώς ακριβώς συνέβη, πάντως εξετάζεται από τις βελγικές αρχές για σοβαρά ποινικά ζητήματα.

«Αυτό που θα ήθελα στα 2 χρόνια που υπολείπονται είναι κάποια πράγματα να μπορέσω να τα ολοκληρώσω. Για παράδειγμα το ζήτημα της κακοποίησης στους χώρους του πολιτισμού. Ζήτησα από την επιτροπή να συγκεντρώσουμε ανθρώπους από την κοινωνία των πολιτών να κάνουμε μία συζήτηση και να μιλήσουμε πάνω στο θέμα αυτό. Δεν έχω υπάρξει σε κάτι τέτοιο (περισταστικο κακοποίησης). Όπως ξέρω τον χώρο, κάποιος μπορεί να σου κάνει τη ζωή δύσκολη στο όνομα της καλής επίδοσης», είχε πει για την κακοποίηση στους χώρους εργασίας με αφορμή το #MeToo στο ελληνικό θέατρο ο Αλέξης Γεωργούλης στην εκπομπή Happy Day έναν χρόνο πριν. Μία επόχη που ο Αλέξης Γεωργούλης σύμφωνα με τη Σταματίνα Τσιμτσιλή που επαναπρόβαλε τη συνέντευξή σήμερα, Τρίτη 18 Απριλίου, γνώριζε ότι υπήρχε καταγγελία εις βάρος του.

Την ίδια ώρα με αστραπιαίο ρυθμό από την ώρα που έγινε γνωστή η ύπαρξη καταγγελίας κατά του Αλέξη Γεωργούλη για σωματική και σεξουαλική κακοποίηση, κάποια Μέσα προχώρησαν στη δημοσιοποίηση των στοιχείων του φερόμενου ως θύματος του ηθοποιού και Ευρωβουλευτή. Μίας γυναίκας που για 3 χρόνια, από τότε που λέγεται ότι προχώρησε στην καταγγελία της είχε καταφέρει να διατηρήσει την ανωνυμία της. Μία γυναίκα της οποίας το όνομα θα αφορούσε μόνο το δικαστήριο που θα εξετάσει την υπόθεσή της.

Θυματοποίηση συμβαίνει τη στιγμή μίας κακοποιητικής πράξης. Η δευτερογενής θυματοποίηση συμβαίνει στο μετά την κακοποίηση, στο στάδιο της εξέτασης της υπόθεσης από τη δικαιοσύνη (ή ακόμα και πριν φτάσει στα χέρια της, όπως καταλαβαίνεις από το γεγονός ότι το φερόμενο θύμα στη συγκεκριμένη υπόθεση έχασε την ανωνυμία του).

«Προκειμένου να περιοριστεί ή να αποφευχθεί οποιοσδήποτε κίνδυνος περαιτέρω θυματοποίησης, πρέπει να παρέχονται στα θύματα συγκεκριμένες υπηρεσίες συμβουλευτικής, υποστήριξης και βοήθειας, καθώς και δικαιώματα εν γένει όσον αφορά τις σχετικές διαδικασίες και υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων των εξής: δικαιώματα ενημέρωσης, σεβασμός της αξιοπρέπειας των θυμάτων κατά την ανάκριση (αποκλείονται ενέργειες που ίσως οδηγήσουν σε περαιτέρω θυματοποίηση του θύματος κατά τη διάρκεια της έρευνας), ανωνυμία ορισμένων θυμάτων, δίκες κεκλεισμένων των θυρών σε ορισμένες περιπτώσεις, απόκρυψη του θύματος από τον δράστη κατά τη διάρκεια της μαρτυρίας, υπάλληλοι ειδικευμένες/οι σε θέματα θυμάτων κ.λπ», αναφέρει σε σχετικό κείμενο το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων. Εδώ η ανωνυμία για μία ακόμα φορά πήγε περίπατο.

Η υπόθεση της καταγγελίας που βαραίνει τον Αλέξη Γεωργούλη μάς υπενθυμίζει κάποια πολύ βασικά προβλήματα. Στην μετά το ελληνικό #MeToo εποχή, ακόμα και στη χρονιά μετά την ολοκλήρωση της πρωτόδικης εξέτασης φερόμενων κακοποιητών που κατέληξε και στην ενοχή και την σε πρώτο βαθμό καταδίκη κάποιων, την ίδια εποχή που στις ΗΠΑ έχει ανοίξει ένα χρονικό παράθυρο στο νόμο που καλεί όλους όσους έχουν πέσει θύματα κακοποιήσεων που έχουν παραγραφεί να βγουν μπροστά και να μιλήσουν, εδώ αναρωτιόμαστε ακόμα «γιατί τώρα» και «τι λόγο είχε ο Γεωργούλης να βιάσει». Τέτοια σχόλια συναντά κανείς σήμερα στα social media.

Μαζί τους και σχόλια που δίνουν πολιτική χροιά σε ένα ζήτημα που δεν έχει να κάνει ούτε με ιδεολογίες, ούτε με εξωτερική εμφάνιση, ούτε με κοινωνικό status ούτε με τίποτα από όλα αυτά. Καιρό μετά την έναρξη του #MeToo διαπιστώνω ότι κάπου την έχουμε πατήσει, που θα έλεγε και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης.

Σύμφωνα με το ευρωβαρόμετο του 2016 περισσότεροι από ένας στους τέσσερις βρίσκουν κάποια δικαιολογία για το σεξ χωρίς συναίνεση, ενώ περισσότεροι απο ένας στους πέντε θεωρούν υπερβολικές τις καταγγελίες περί κακοποίησης και βιασμού. Τα στερεότυπα καλά κρατούν και λειτουργούν ακόμα και σήμερα υπέρ των φερόμενων ως θυτών. Των «καλών παιδιών» που «δεν είχαν δώσει δικαίωμα», των «ωραίων που θα μπορούσαν να έχουν όποια θέλουν στα πόδια τους».

Ο βιασμός όμως είναι έγκλημα εξουσίας, δεν είναι πάθος, δεν είναι ψυχική ασθένεια, δεν είναι ορμές σεξουαλικές που κάπου πρέπει να εκφραστούν. Και φυσικά δεν έχει ιδεολογική ταυτότητα, δεν υπάρχει δεξιός και αριστερός βιασμός. Υπάρχει μόνο βιασμός.

#MeToo ονομάζεται το κίνημα που τραβά την προσοχή στην συχνότητα με την οποία οι γυναίκες και τα κορίτσια κυρίως βιώνουν σεξουαλικές επιθέσεις και παρενόχληση. Αυτό λέει το λεξικό Meriam – Webster. Χωρίς ναι μεν, αλλά. Χωρίς αλλά αυτός αντέδρασε πιο γρήγορα από τον άλλο όταν κατηγορήθηκε. Χωρίς, «εγώ αδελφή μου θα σε πιστέψω σε λίγο». Χωρίς όλη την ντροπή του «γιατί τώρα». Η σεξουαλική κακοποίηση είναι έγκλημα και ως τέτοιο πρέπει να εξετάζεται. Τα φερόμενα θύματα πρέπει να προστατεύονται για να μην υποστούν δευτερογενή θυματοποίηση ποιυ μπορεί να είναι καταστροφική για τα ίδια. Οι φερόμενοι θύτες πρέπει να αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των πράξεων τους εφόσον αυτές αποδειχθούν. Τα υπόλοιπα είναι περιττά. Περιττά και ντροπιαστικά.