Άντρες με στολή μαζορέτας για πρώτη φορά στο Super Bowl. Να χαρώ ή όχι;

«Όλος ο κόσμος, ειδικά αυτός της ψυχαγωγίας, πρέπει να είναι ανοικτός. Και αν μπορείς να κάνεις τη δουλειά τότε γιατί όχι;» είπε ο Νapoleon μιλώντας για τη συμμετοχή του στην ομάδα με τις μαζορέτες. «Είναι σαν ένα παραμύθι», συμπλήρωσε ο Quinton. Οι δύο νεαροί, μαζί με τον Jesse Hernandez (που βλέπεις στην κεντρική φωτογραφία), ο οποίος συμμετείχε στο περσινό NFL και μερικά ακόμα αγόρια, κάνουν πράγματι κάτι πρωτότυπο, αξιοσημείωτο και συμβολικό. Αλλά κατά πόσο πρέπει να ανοίξουμε το κουτί του ενθουσιασμού και να απλώσουμε τα χαλιά της νίκης;

Απαγόρευση για τη συμμετοχή των ανδρών στο NFL δεν υπήρξε ποτέ. Ήταν καθαρά δική τους επιλογή να απέχουν για τους λόγους που μπορείς να φανταστείς.

Κι όμως, το οργανωμένο cheerleading ξεκίνησε στην πατρίδα του τις ΗΠΑ από αγόρια και συνέχισε έτσι για περίπου μισό αιώνα. Τα κορίτσια δεν ήταν καθόλου ευπρόσδεκτα  στα γήπεδα για πολλά χρόνια. Ήταν 1877 όταν στο πανεπιστήμιο του Princeton μαθητές μαζί με αθλητές άρχισαν να σχηματίζουν ομάδες και να φωνάζουν με χαρούμενο ρυθμό κλασικά πλέον συνθήματα όπως ” Hurray! Hurray! Hurray! Tiger! S-s-t! Boom! A-h-h-h!”. To 1898 στο πανεπιστήμιο της Minnesota έγινε η πρώτη «επίσημη» performance από άντρες μαζορέτες, ενώ το 1903 στο ίδιο μέρος ιδρύθηκε η πρώτη cheerleaders αδελφότητα, η Gamma Sigma. Οι γυναίκες δεν μπήκαν στο παιχνίδι μέχρι το 1923, ώσπου και τους επετράπη. Στην αρχή τίποτα δεν ήταν εύκολο για εκείνες, οι συμμαθητές τους τις υποτιμούσαν πολύ και οι σχολικές εφημερίδες στις σχετικές αναφορές τους για μαζορέτες χρησιμοποιούσαν λέξεις όπως «σύντροφος», «φίλος», «αδερφός». Το τοπίο άλλαξε αναγκαστικά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν τα περισσότερα αγόρια κολλεγιόπαιδα έπρεπε να φύγουν για το μέτωπο, οπότε πολλά κορίτσια βρήκαν την ευκαιρία να αντικαταστήσουν τους συμμαθητές τους όπου ήταν εφικτό και φυσικά «επιτρεπτό».

Από το 1955 και μετά ο θεσμός της μαζορέτας έγινε unisex, αλλά όχι για πολύ, αφού η λογική του διαχωρισμού- ή καλύτερα της διάκρισης των φύλων – χώρισε και πάλι τα αγόρια από τα κορίτσια.

Έβαλε τους πρώτους στα γήπεδα ως πρωταθλητές, πρωταγωνιστές, ήρωες κι άφησε στα κορίτσια το κομμάτι της ψυχαγωγίας. Το 1970, το cheerleading είχε πλέον εξαπλωθεί σε όλη την Αμερική με τη σεξιστική μορφή που το ξέρουμε σήμερα. Το 2005, σύμφωνα με την επίσημη καταγραφή, στο 97% των μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων οι μαζορέτες ήταν πλέον καλογυμνασμένα κορίτσια με κοντές φουστίτσες και μπουστάκια.

Αν διαβάσεις σήμερα στον Τύπο σχετικά, θα εντοπίσεις τη φράση «είναι αρκετά σύνηθες να βλέπεις άντρες μαζορέτες σε κολέγια και σχολικούς ποδοσφαιρικούς αγώνες στις ΗΠΑ», το οποίο είναι αληθεια αφού στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας τα αγόρια έχουν ακόμα θέση στο cheerleading,  Ωστόσο αυτό που βγαίνει προς στον έξω κόσμο και φτάνει σ’ εμάς, είναι πάντα η εικόνα μίας women only ομάδας με ημίγυμνες, πανέμορφες μαζορέτες. Αυτή είναι η θέση τους στην κυρίαρχη κουλτούρα, αυτό βλέπουμε ξανά και ξανά στα δικά μας γήπεδα, στις ταινίες, κοκ. Και παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μία εξαιρετικά απαιτητική δραστηριότητα με εξαντλητικές προπονήσεις- οι τεχνικές χορογραφίας είναι επαγγελματικού επίπεδου και οι φιγούρες αρκετά επικίνδυνες- οι μαζορέτες έχουν εγκλωβιστεί στο δικό τους στερεότυπο. Θεωρούνται ανόητες χαζογκόμενες, χωρίς ενδιαφέροντα κι εξαιρετικά ανταγωνιστικές, αφού η μία προσπαθεί να «φάει» τη θέση της άλλης στην ομάδα.

Μεγαλώσαμε με το περίφημο αμερικανικό πρότυπο κατά το οποίο η μαζορέτα είχε όνειρο να τα φτιάξει με τον macho αρχηγό της ομάδας. Πάμε να δούμε μπάσκετ και στο τάιμ άουτ βλέπουμε κοριτσάκια με τα απολύτως απαραίτητα να ξεκουράζουν το μάτι του φίλαθλου από τη σοβαρότητα του σκληρού παιχνιδιού μεταξύ ανδρών. Όταν τελειώνουν τα χορευτικά τους, ο αγώνας συνεχίζεται. Οι παίκτες μπαίνουν στο γήπεδο, κανάς δυο χαζεύουν και κάναν κώλο, κλασικά. 

Τα κορίτσια συνεχίζουν ημίγυμνα να κάνουν κωλοτούμπες στον αέρα. Τα δε αγόρια, τα βλέπεις, ντυμένα όσο δεν πάει, κανείς δε θα τα γδύσει για να χορέψουν, δε θα χρειαστεί. Οπότε πριν αρχίσουμε να κραυγάζουμε για «νίκη» της διαφορετικότητας, «βήματα ισότητας» κι όλα αυτά τα πανηγυρικά, ας δούμε όλη την εικόνα. Ντυμένη- γδυτή.

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Butch Dill