Απ’ ό,τι φαίνεται η έκτρωση είναι σαν την παιδοκτονία. Τι, όχι;

Αντιγράφω από το news247.gr την ομολογία της 19χρονης παιδοκτόνου από την Πετρούπολη: «[…]πήρα ένα κομμάτι από κορδόνι που βρήκα μέσα στο μπάνιο και το έδεσα στο λαιμό του μήπως ενοχληθεί και αντιδράσει. Μετά φώναξα τη μαμά μου να μου φέρει κι άλλο χαρτί και το έβαλα στο στόμα του, αλλά πάλι δεν ανέπνεε και το άφησα όπως ήταν. Φώναξα στη μάνα μου πως το παιδί δεν ανέπνεε, δεν ζούσε και εκείνη έβαλε τα κλάματα και είπε «τι θα κάνουμε τώρα;». Εγώ της είπα να φέρει μια σακούλα για να βάλω μέσα το μωρό, μαζί με άλλα σκουπίδια και να το αφήσουμε κάπου έξω. Εγώ έμεινα στο δωμάτιο μου και ζήτησα από τη μαμά μου να πάει να αφήσει κάπου έξω τη σακούλα με το μωρό[…]».

Αντιγράφω από το news247.gr την ομολογία της 22χρονης παιδοκτόνου από την Νέα Σμύρνη: «[…]Δεν θα αργούσε η επιστροφή της μητέρας μου. Δεν ήξερα τι θα έπρεπε πλέον να κάνω. Άνοιξα το παράθυρο και την μπαλκονόπορτα του δωματίου μου και άφησα το μωρό να πέσει επάνω σε ένα δίχτυ, που γνώριζα ότι υπάρχει ακριβώς από κάτω στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας μου, ενώ ήμουνα απόλυτα σίγουρη ότι δεν πρόκειται να πάθει τίποτα το μωρό μου[…]».

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, οι εκτρώσεις έχουν νομιμοποιηθεί στα περισσότερα δυτικά κράτη. Αν ήμασταν πενήντα χρόνια πίσω, ίσως το παραπάνω post – και ορισμένα από τα σχόλια από κάτω – να είχε μια – έστω νομική – βάση.

Στην Ελλάδα, από το 1986, οι γυναίκες μπορούν να κάνουν εκτρώσεις υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

– Εντός των πρώτων 12 εβδομάδων της κύησης σε κάθε περίπτωση

– Εντός των πρώτων 24 εβδομάδων, αν υπάρχουν ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου που επάγονται τη γέννηση παθολογικού νεογνού

– Εντός των πρώτων 19 εβδομάδων, αν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, αποπλάνησης ανήλικης, αιμομιξίας ή κατάχρησης γυναίκας ανίκανης να αντισταθεί

– Χωρίς χρονικό περιορισμό, αν υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της σωματικής ή ψυχικής υγείας της, βεβαιωμένος από αντίστοιχο ιατρό (στην περίπτωση αυτή ο όρος “έκτρωση” χρησιμοποιείται σε διακοπή που επισυμβαίνει πριν την 24η εβδομάδα). Επίσης σε αυτήν την κατηγορία εμπίπτει και η περίπτωση έκτρωσης εμβρύου με αποδεδειγμένα σοβαρές δυσλειτουργίες.

Έχοντας ήδη ξεκινήσει από τα βασικά, ας πούμε ότι είναι παράλογο, έως και ανήκουστο να αποκαλέσεις δολοφονία την αφαίρεση ενός εμβρύου με συγκατάθεση γιατρού κιόλας, πριν καν αυτό γίνει βιώσιμο έξω από τη μήτρα. Δε μπορείς, δηλαδή, πρακτικά να σκοτώσεις κάτι ενώ αυτό δεν έχει τη δυνατότητα να ζήσει έξω από την κοιλιά σου. Πέρα όμως από αυτό, και χωρίς να θέλω να πω ότι οι εκτρώσεις πρέπει να γίνονται σαν να είναι στραγάλια, ας αναγνωρίσουμε επιτέλους το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και το ότι το να αναγνωρίζει μια γυναίκα που έχει σώας τας φρένας ότι δε μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί, πριν το φέρει στον κόσμο, είναι μια απόφαση που έχει «στερήσει» από τον μάταιο τούτο κόσμο, παιδιά τα οποία θα μεγάλωναν δυστυχισμένα.

Εξισώνουμε δηλαδή το να πετάς ένα μωρό από το μπαλκόνι με το να αφαιρείς από τη μήτρα ένα έμβρυο στα πρώιμα στάδια ανάπτυξής του. Η γυναίκα που σκοτώνει με τα χέρια της ένα παιδί, μπαίνει στην ίδια πρόταση με εκείνη που ξαπλώνει σε κρεβάτι νοσοκομείου και υποβάλλεται σε επέμβαση άμβλωσης. Είδος συλλογιστικής πορείας που δεν συναντάμε σε καμία γραμματική. Τζάρτζανος και Τριανταφυλλίδης στα σκουπίδια – μαζί με τα μωρά.

Θέλω απλά να πιστεύω ότι είναι ευρέως κατανοητό πως μια γυναίκα που σκοτώνει με τα ίδια της τα χέρια, ένα μωρό που μόλις έχει φέρει στον κόσμο, είναι ψυχικά διαταραγμένη και δρα υπό σύγχυση, ενώ εκείνη που επιλέγει την άμβλωση το κάνει συνειδητά, μετά από σκέψη και ιατρικές εξετάσεις, χωρίς καν να έχει κυοφορήσει έναν ουσιαστικά ζωντανό οργανισμό. Αλήθεια, δε μπορώ να διαχειριστώ ούτε το γεγονός ότι κάποιος σκέφτηκε ότι η έκτρωση είναι σαν την παιδοκτονία, ούτε ότι υπάρχουν σχόλια που στηρίζουν κάτι τέτοιο – και μάλιστα προέρχονται από γυναίκες.

Ας ελπίσουμε ότι δε θα ξυπνήσουμε κάποια στιγμή την επόμενη εβδομάδα, με εφημερίδες να κρέμονται από μανταλάκια στα περίπτερα και τα εξώφυλλά τους να λένε «Γυναίκα έκανε άμβλωση γιατι δεν ένιωθε έτοιμη να μεγαλώσει το παιδί της». Ας πετάξουμε από τα μπαλκόνια τις αναχρονιστικές απόψεις κι ας φροντίσουμε, την επόμενη φορά, να σκεφτόμαστε πριν μιλήσουμε ή πράξουμε.