Μπόμπα-Τανιμανίδης: Η κατακραυγή για το ταξίδι τους στο Παρίσι και το «τι περίμενες;» που πλανάται στον αέρα
- 8 ΜΑΡ 2022
Η Χριστίνα Μπόμπα και ο Σάκης Τανιμανίδης είναι δύο από τους πιο γνωστούς influencers της εγχώριας πλούσιας παραγωγής μας στο είδος του influencing. Αυτό στα ελληνικά δεδομένα σημαίνει ότι έχουν χτίσει τα social media τους με προσεγμένο περιεχόμενο που αφορούσε κυρίως τα ταξίδια τους, την κοινή τους ζωή, τις εμπορικές τους συνεργασίες και τις δουλειές τους. Ο παρουσιαστής Σάκης Τανιμανίδης και η δημιουργός περιεχομένου Χριστίνα Μπόμπα, συνεχίζουν να εμπλουτίζουν τα social media τους με το lifestyle περιεχόμενο το οποίο είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε σε αυτά. Τελευταίος σταθμός το ταξίδι τους στο Παρίσι.
Η Χριστίνα Μπόμπα ήταν που ανέβασε τα νέα τους στιγμιότυπα από την απόδρασή τους στο Παρίσι. Η ίδια και ο Σάκης Τανιμανίδης έκαναν ένα ταξίδι για δύο στην πόλη του Φωτός, το πρώτο τους ταξίδι μετά την απόκτηση των δίδυμων παιδιών τους, Φιλίππα και Αριάνα. Όλα θα κυλούσαν καλά για εκείνους, αν δεν έκαναν αυτό, το οποίο αποτελεί μία από τις κυριότερες επαγγελματικές τους ιδιότητες, να ισχυροποιήσουν το Instagram τους με μία ακόμα δημοσίευση, του περιεχομένου πάνω στο οποίο χτίστηκαν τα δικά τους social media.
«Όταν έχετε να πάτε κάπου οι δυο σας εδώ και 1,5 χρόνο και βγάζετε τουριστοσέλφι μπροστά από όλα τα αξιοθέατα», έγραψε η Χριστίνα Μπόμπα στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, αλλά παρά tο emoji που κλαίει από τα γέλια, οι followers της δεν γέλασαν και τόσο. Αντίθετα σχολίασαν τόσο το ταξίδι όσο και τη λεζάντα της με τρόπο από χιουμοριστικό μέχρι -για να το θέσω ευγενικά- καυστικό.
Μερικά από αυτά τα σχόλια θα τα δεις στα παρακάτω στιγμιότυπα.
Το κλίμα το αντιλαμβάνεσαι από τα πρώτα 2-3 σχόλια. Πώς άντεξαν οι άνθρωποι 1,5 χρόνο; Άλλοι δεν έχουν ταξιδέψει 10 και 20 χρόνια. Πώς τόλμησαν επίσης να μοιραστούν κάτι που δεν έχει να κάνει με την τραγική πραγματικότητα του πολέμου στην Ουκρανία; Πώς τόλμησαν να κάνουν αυτό που πάντα έκαναν μου λες;
Ναι συμβαίνει πόλεμος, ναι οι εικόνες που γεμίζουν καθημερινά την επικαιρότητα είναι εικόνες φρίκης και καταστροφής και ναι, όλοι ανησυχούμε για το αύριο. Κι είναι αναμενόμενο να μας ερεθίζει το γεγονός ότι σε αυτό το παραπάνω «όλοι» υπάρχουν μερικές πολύ φανερές -στα μάτια των social media- εξαιρέσεις.
Αλλά κάπου καταντά υποκριτικό το να περιμένουμε πάντα από τους influencers να παίρνουν θέση σε κάθε κοινωνικό ζήτημα και να πάψουν να κάνουν τη ζωή που έκαναν για να γίνουν influencers. Για να τους ορίσουμε εμείς οι ίδιοι ως influencers.
Η Χριστίνα Μπόμπα, ο Σάκης Τανιμανίδης κι όλοι οι influencers, δεν είναι υποχρεωμένοι να έχουν άποψη για όλα, ή να σταματήσουν τη ζωή τους, όπως κι εμείς δεν χρειάζεται να νιώθουμε τύψεις αν ανεβάσαμε τον χαρταετό μας την Καθαρά Δευτέρα. Η διαφορά θα μου πεις είναι ότι εκείνοι έχουν το status και την οικονομική επιφάνεια των influencers. Άρα το ζήτημα είναι ταξικό. Είναι θέμα πρόκλησης του κοινού λαϊκού αισθήματος, είναι που όλος ο κόσμος πονά για τον πόλεμο, πονά για την οικονομική κρίση που κρέμεται και πάλι σαν σύννεφο πάνω από τον πλανήτη, πονά για τα κοινωνικά ζητήματα που νιώθει ότι αφήνουν αδιάφορους αυτούς που νιώθουν και μάλλον είναι ισχυρότεροι οικονομικά άρα και λιγότερο ευεπηρέαστοι. Ξεκάθαρα είναι αυτό, αλλά δεν είναι μόνο αυτό που μας ερεθίζει.
Μήπως είναι θέμα ενσυναίσθησης; Αυτής που απουσιάζει από εκείνους που δεν σκέφτονται ότι το περιεχόμενο το οποίο μοιράζονται θα προκαλέσει το λαϊκό αίσθημα; Την έχουμε δει και ξαναδεί αυτή την απουσία από πρόσωπα που έχουμε αποθεώσει και δώσει μαζί με το follow μας τη δύναμη να κάνουν πιο επικερδείς εμπορικές συμφωνίες. Την είδαμε τον καιρό των lockdowns που κάποιοι έκαναν ταξίδια, ενώ απαγορευόταν σε όλους μας να πάμε μέχρι τον διπλανό νομό, την είδαμε και με δηλώσεις όπως τα Harrods, αλλά και πιο πρόσφατα το Malibu του Στέφανου Τσιτσιπά σε εποχές που δεν τα σήκωναν. Μήπως όμως είναι καιρός να πάψουμε να περιμένουμε από όσους έχουμε βαφτίσει influencers να γίνουν κάτι που δεν είναι;
Αντί για ένα σχόλιο που από χιουμοριστικό καταλήγει να γίνεται τοξικό για την ελεύθερη επιλογή κάποιου να μοιραστεί ένα κομμάτι της ζωής του, όπως έκανε και πριν τον πόλεμο και πριν την ακρίβεια και πριν την πανδημία, μήπως να σκεφτούμε απλά ποιους θέλουμε να παρακολουθούμε και γιατί; Σε ποιον κλάδο περιορίζεται το influencing καθενός; Αλλού το lifestyle, αλλού η τέχνη κι ο πολιτισμός, αλλού η ενημέρωση κι αν κάποιος κάπου τα συνδυάζει όλα είναι η Καίτη Γαρμπη ευτύχημα.
Ας μην περιμένουμε τα πάντα από τους πάντες. Φυσικά, η κριτική είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας και δεν θα προσποιηθώ ότι εμένα μου φαίνεται άκρως φυσιολογικό, άνθρωποι που έχουν τόσους πολλούς ακολούθους, να μην σκέφτονται αν το περιεχόμενό τους συνάδει με το παγκόσμιο timing. Δεν μου φαίνεται φυσιολογικό και το φάουλ το αναγνωρίζω.
Θα έπρεπε να προβληματιστούν για το γεγονός ότι ένας πόλεμος μαίνεται στον κόσμο, την ώρα που πατούν τη δημοσίευση, να έχουν μία δεύτερη σκέψη βρε αδερφέ, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον. Αλλά δεν θα τους κατηγορήσω που τελικά το πάτησαν το κουμπί της δημοσίευσης. Δεν μπορώ πια να τους ψέξω για το γεγονός ότι ταξίδεψαν ή που το μοιράστηκαν. Δεν μπορώ να τους κρίνω ένοχους που συμμετέχουν στο reality των social media, για να δανειστώ μία φράση που είπε πρόσφατα σε συνέντευξή του στην εκπομπή Καλύτερα δε γίνεται ο Μιχάλης Λεβεντογιάννης, γιατί υπήρξαν πρωταγωνιστές του και το reality συνεχίζεται. Η Χριστίνα Μπόμπα και ο Σάκης Τανιμανίδης συνεχίζουν να είναι αυτοί που είναι, αυτό για το οποίο τους αναδείξαμε, ακόμα κι αν η εποχή μας αλλάζει. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε.
Εμείς προχωράμε; Εμείς αλλάζουμε; Εμείς χρησιμοποιούμε την «ακυρωτική» δύναμη που μας έχει δοθεί όχι από την εποχή του cancel culture που ήρθε και θα παρέλθει, αλλά από την κριτική ικανότητά μας σοφά; Ξεχωρίζουμε πια, ποιον ακολουθούμε και γιατί;
Δεν μας απαγορεύει κανείς να ακολουθούμε κάποιον για τα giveaways του, ή τις στιλιστικές και lifestyle προτάσεις του. Δεν μας απαγορεύει και να το ξε- ακολουθούμε, αν αυτό το lifestyle πια δεν μας ταιριάζει ή δεν μας εμπνέει. Αλλά αν ακολουθούμε ένα άτομο με τέτοιο περιεχόμενο στις πλατφόρμες του, περιμένοντας ξαφνικά να πάρει θέση για όλα, ή ακόμα χειρότερα, αν περιμένουμε σε μία γωνία για να μην πάρουν θέση και να τους κρίνουμε γι’ αυτό, μάλλον εμείς κάπου κάνουμε κάποιο λάθος.
