Δυστυχώς, είδα το “Disclaimer” γιατί μου είπαν ότι είναι η καλύτερη σειρά του 2024
- 14 ΙΑΝ 2025
Το Disclaimer είχε όλα τα απαραίτητα προσόντα να γίνει η αγαπημένη σειρά όλων μας. Παίζει η θεάρα Cate Blanchett, ο Kevin Kline είναι καταπληκτικός στο ρόλο του παράφρονα συνταξιούχου που ποτέ δεν τα βρήκε με τη θλίψη και το πένθος, τη σειρά σκηνοθετεί ο auteur Alfonso Cuarón. Παίζει η υπέροχη Lesley Manville, η Leila George είναι πανέμορφη και είναι βασισμένη στο best seller μυθιστόρημα της Renée Knight. Στο trailer της σειράς ακούγεται το Teardrop των Massive Attack. Τι θα μπορούσε να πάει λάθος;
Ποιες πληροφορίες γνωρίζουμε και ποιες πληροφορίες υποθέτουμε ότι γνωρίζουμε;
Ναι, το Disclaimer σου λέει ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Φαίνεται μια τέλεια σειρά, δεν είναι. Πρώτη φορά άκουσα τέτοιους διαλόγους, λες και οι ηθοποιοί δεν είχαν ποτέ πριν διαβάσει σενάριο, μιλάνε προσποιητά. Το μόνο τέλειο σε αυτή τη σειρά είναι το σπίτι του συζύγου της Catherine Ravenscroft, δηλαδή του Robert (Sacha Baron Cohen). Αυτός περνά τη ζωή του όπως όλοι οι προνομιούχοι άεργοι, που έχουν ένα τεράστιο καταπίστευμα. Αγοράζει πανάκριβα κρασιά, χρηματοδοτεί τη ζωή της ιδεολόγου ντοκιμαντερίστριας συζύγου του και κάνει ότι καταλαβαίνει πώς διοικείται μια φιλανθρωπική οργάνωση. Και φορά μια περούκα αβυσσαλέα κωμική.
Αποποίηση ευθυνών;
Τι πραγματικά είναι το Disclaimer; Μια ιστορία εκδίκησης. Μια πετυχημένη δημοσιογράφος παντρεμένη με έναν προνομιούχο ζάμπλουτο βλέπει τη ζωή της να καταστρέφεται από έναν συνταξιούχο, που περπατά στο άδειο παλιό του σπίτι φορώντας τη ζακέτα της νεκρής γυναίκας του και περνά το χρόνο του παγιδεύοντας κατσαρίδες. Ίσως έχασα την αλληγορία.
Μια μέρα, φτάνει ένα πακέτο που απευθύνεται στην Catherine Ravenscroft που περιέχει ένα μυθιστόρημα με ψευδώνυμο που ανοίγει με την αποποίηση ευθυνών (οποιαδήποτε ομοιότητα μεταξύ φαντασίας και γεγονότος είναι σκόπιμη). Εκείνη (η Cate Blanchett) αναγνωρίζει ότι ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ο εαυτός της. Εκείνος (ο Kevin Kline) κατηγορεί την Catherine για τον θάνατο του γιου του και έμμεσα για την απώλεια της συζύγου του.
Γράφτηκε κρυφά από τη Nancy (τη σύζυγο του Kevin Kline που έχει βαρεθεί τη ζωή του) κατά τη διάρκεια ετών απομόνωσης μετά τον θάνατο του γιου τους, Jonathan (Louis Partridge) 20 χρόνια νωρίτερα. Υποτίθεται ότι αφηγείται την ιστορία της αποπλάνησης του Jonathan από την Catherine και του πνιγμού του, ενώ σώζει τη ζωή του 5χρονου γιου της, Nicholas. Η αλήθεια του βιβλίου με τίτλο The Perfect Stranger, φαίνεται ότι ενισχύεται από ένα πακέτο ερωτικών φωτογραφιών που ανακαλύφθηκαν δίπλα στο χειρόγραφο. Οι ιστορίες μπορούν να προσαρμοστούν από τον αφηγητή για να ταιριάζουν στους δικούς τους σκοπούς. Για μια διαστρέβλωση της αλήθειας.
«Προσοχή στην αφήγηση και τη φόρμα»
Τι θέλει να μας πει το Disclaimer; Ο τρόπος με τον οποίο λέγεται μια ιστορία και ο αφηγητής της μπορεί συχνά να την παραποιήσει. Μοιάζει με ταινία διάρκειας 7 ωρών που επιμένει με ένα ταξίδι στην Ιταλία πριν 20 χρόνια, αλλά δεν καταλαβαίνεις αν βλεπεις την αλήθεια ή σκηνές από το μυθιστόρημα. Οι χαρακτήρες περνούν τον μισό χρόνο τους λέγοντας κυριολεκτικά στο κοινό και σε όλους γύρω τους πώς αισθάνονται και τι σκέφτονται. Είναι μια επιτηδευμένη σειρά. Σχεδόν τρολάρει την Apple.
Η προειδοποίηση έρχεται νωρίς στη μίνι σειρά της Apple TV+ (στην ελληνική μεραφραση αποδόθηκε ως «Δήλωση αποποίησης»), μόλις ακούμε τη διάσημη δημοσιογράφο Christiane Amanpour. Η μετα-ιστορία είναι και το πραγματικό πρόβλημα της σειράς. Γιατί υπάρχουν πάρα πολλές τρύπες στην πλοκή. Δηλαδή πράγματα που δεν βγάζουν νόημα. Δεν είναι μια απολαυστική σειρά. Αυτό είναι το δεύτερο πρόβλημα της, θέλει να σε εντυπωσιάσει. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα του Disclaimer είναι η υπερβολή στην αφήγηση. Η Cate Blanchett συνεχίζει να παίζει τον ρόλο του Tár.
Δεν είναι ούτε φεμινιστική σειρά, δεν σου λέει τίποτα ουσιαστικά για τη μητρότητα, τον μισογυνισμό, δεν μιλά για τις προκαταλήψεις μας με τρόπο ικανοποιητικό, δεν είναι ένα θρίλερ (δεν έχει καθόλου σασπένς). Δεν είναι καν αλληγορία. Είναι ένα μεγαλόπνοο, δυσλειτουργικό κούφιο τηλεοπτικό προϊόν που δεν σου αφήνει τίποτα. Δεν το έσωσαν ούτε οι διάσημοι οσκαρικοί διευθυντές φωτογραφίας (Emmanuel Lubezki και Bruno Delbonnel) ούτε οι σκηνές σεξ στην Ιταλία.