Έφη Αχτσιόγλου, πώς τολμάς να βγαίνεις άβαφη σε κάμερα; Ο σεξισμός μάς χτυπά πάλι την πόρτα

«Με λένε Έφη και είμαι καλά», ήταν το σχόλιο που εμφανίστηκε στο Twitter μαζί με τη φωτογραφία της τομεάρχου Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Αμέσως εμφανίστηκαν ακόμα περισσότερα σχόλια που αναφέρονταν σε ένα σημάδι σαν μελανιά στο μπράτσο της ή στη μπλούζα που φορούσε η Έφη Αχτσιόγλου για τη δήλωσή της, που παρομοιάστηκε με κομπινεζόν. Ταυτόχρονα εμφανίστηκαν στη μίξη των σχολίων και παραλληλισμοί με τα σχόλια που η Αφροδίτη Λατινοπούλου έκανε πρόσφατα για τη Δανάη Μπάρκα. Φέξε μου και γλίστρησα δηλαδή.

Οι αντιδράσεις ήταν πολλές, ως όφειλαν κι είναι αυτό η μόνη ελπίδα όταν βλέπεις ότι κάθε φορά που νομίζεις ότι έχουν ειπωθεί όσο έπρεπε πια τα αυτονόητα και πάμε παρακάτω. Μέχρι και ο υπουργός Ανάπτυξης, Άδωνις Γεωργιάδης πήρε θέση. «Την κυρία Εφη Αχτσιόγλου όπως και την κάθε άλλη κυρία στην πολιτική, την σχολιάζουμε για όσα λέει και πρεσβεύει αλλά όχι για την εμφάνιση της. Έχει δικαίωμα να φοράει ό,τι νομίζει. Εδώ είμαστε Δύση και αυτά τα έχουμε λύσει προ πολλού ευτυχώς», είπε. Αλλά μάλλον ζει σε κάποια άλλη Δύση από τη δική μας.

Ομολογουμένως πιο επιτυχημένη ήταν η τοποθέτηση της υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Δόμνας Μιχαηλίδου, μέσω του λογαριασμού της στο Instagram. «Έχω πιο χοντρά μπράτσα από την Έφη Αχτσιόγλου; Έχω. Επηρεάζει κανέναν; ΚΑΝΕΝΑΝ. Τα χέρια, τα πόδια, το σώμα όλων μας δεν είναι προς συζήτηση. Το σεξιστικό bullying είναι κατάλοιπο εποχών που θα έπρεπε να έχουμε αφήσει πίσω. Πολύ πίσω», έγραψε και δημοσίευσε μία κοινή φωτογραφία τους.

Οι αντιδράσεις πλήθυναν, ευτυχώς, στο Twitter.

 

Εδώ στη δική μας Δύση, ο σεξισμός πάει χέρι χέρι με την πολιτική διαχρονικά. Από την εποχή που η Ντόρα Μπακογιάννη έπρεπε να ακούει σχόλια για τα μπεζ σακάκια της, τη Νόνη Δούνια και τις φωτογραφίες των 90s που αναδεικνύονται κάθε φορά μαζί με κάποια πολιτική της επιτυχία, το σουτιέν και το ραντάκι της Δόμνας Μιχαηλίδου, φτάνουμε στο 2022 και στο «κομπινεζόν» και το no make up look που υιοθέτησε η Έφη Αχτσιόγλου στην τελευταία της on camera εμφάνιση. Μία εμφάνιση στην οποία μιλούσε για πολιτική, αλλά που η πολιτική ήταν η τελευταία που αφορούσε τους ακροατές της.

Και πόσες φορές να τα πεις αυτά τα αυτονόητα και να μη ματώσει το στόμα σου; Πόσες φορές να πεις ότι το πώς ντυνόμαστε και πώς μοιάζουμε δεν αφορά κανέναν παρά εμάς; Πόσες φορές να πεις ότι οι ικανότητες μας να εργαστούμε δεν επηρεάζονται από το στιλιστικό μας ταλέντο ή το αν αγαπάμε το make up;

Κι αν τα ξαναπείς, σε ντουβάρι τα λες. Οι άνθρωποι που κάνουν αυτά τα σχόλια, γυναίκες ή άνδρες, δεν καταλαβαίνουν το concept του σεξισμού. Δεν καταλαβαίνουν καν ότι ο σεξισμός δεν έχει να κάνει με πολιτικές πεποιθήσεις, είναι διακομματικός, όπως το έθεσε κι ένας σχολιαστής του Twitter.

Δεν καταλαβαίνουν ότι ο μόνος λόγος που ασχολούνται με την εμφάνιση της Αχτσιόγλου ή όποιας άλλης πολιτικού, είναι επειδή μέσα τους δεν δέχονται οι γυναίκες να έχουν θέσεις ηγετικές. Τους ταιριάζει καλύτερα, ακόμα και σήμερα η ιδέα της γυναίκας που μένει σπίτι, πάντα περιποιημένη, πάντα πρόθυμη και γελαστή, βγαλμένη από κάποιο διαφημιστικό των 50s.

Δεν καταλαβαίνουν ακόμα ότι το να εξισώνεις την εικόνα μίας άβαφης και αδύνατης γυναίκας με αυτή ένος πρώην τοξικοεξαρτημένου που έχει δώσει αγώνα ζωής για να μπορεί να πει «Είμαι καλά», είναι απάνθρωπο. Δεν καταλαβαίνουν γενικώς.

«Γυναίκες που ανήκουν σε ορισμένες ομάδες όπως, για παράδειγμα, νεαρές γυναίκες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι ή δημόσια πρόσωπα, αποτελούν στόχους σεξιστικής συμπεριφοράς», αναφέρει το Human Rights Chanel του Συμβουλίου της Ευρώπης σε καμπάνια του κατά του σεξισμού. «58% των γυναικών που εκλέγονται στο Κοινοβούλιο έχουν αποτελέσει στόχο των σεξιστικών επιθέσεων στα κοινωνικά δίκτυα», αναφέρουν τα στατιστικά που παρατίθενται στην ίδια σελίδα.

Ίσως η Έφη Αχτσιόγλου να θεωρούσε αναμενόμενη μία τέτοια επίθεση, όπως και άλλες γυναίκες που βρίσκονται στη θέση της για να απαιτήσουν οι αποφάσεις στα κέντρα εξουσίας να μην παίρνονται αποκλειστικά από άνδρες, όπως κάποτε γινόταν και σε αυτή τη χώρα. Η ίδια έδωσε άλλωστε και την ανάλογη απάντηση.

«Ευχαριστώ όσους ενδιαφέρθηκαν για την εξωτερική μου εμφάνιση. Μάλλον δεν έχουν δει ποτέ εργαζόμενη νέα μητέρα από κοντά. Να τους ενημερώσω ότι υπάρχει μία μικρή πιθανότητα να μην κοιμάται, να είναι κουρασμένη και να έχει σημάδια γιατί τα παιδάκια σε μικρές ηλικίες εκφράζουν έτσι την αγάπη τους. Κι ας τους χαλάει τα πρότυπα. Δεν πειράζει», έγραψε.

Η σεξιστική επίθεση στην Έφη Αχτσιόγλου, είναι αναμενόμενη όπως είναι και όλες οι άλλες μεμονωμένες σεξιστικές πράξεις που δέχεται η κάθε μία από εμάς στον τομέα της και στην καθημερινότητά της. Είναι αναμενόμενο και γι΄αυτό θλιβερό, αλλά δεν είναι ανεκτό πια. Και δεν έχουμε κανένα λόγο να απολογούμαστε όταν συμβαίνει ή να εξηγούμε πώς έχει η κατάσταση, όπως έκανε η Έφη Αχτσιόγλου. Αυτό που μόνο έχει σημασία είναι να χαλάσουμε τα πρότυπα, όπως είπε και η ίδια. Γιατί είναι πρότυπα που πια δεν εξυπηρετούν κανέναν.

Δεν μπορούμε πια να σηκώσουμε άλλα σχόλια για την εμφάνισή μας, άλλες νουθεσίες για το πώς πρέπει να εμφανιζόμαστε στην κάμερα, στη βόλτα, στο γραφείο μας, στη δουλειά μας, όταν κάνουμε τη δουλειά μας. Έχουμε συνειδητοποιήσει πλέον πόσο δυσανάλογα συχνά γίνονται τέτοια σχόλια και τέτοιες νουθεσίες προς τους άντρες κι έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα πως και στην περίπτωση που όλα τα ακολουθήσουμε είμαστε καταδικασμένες να δυσαρεστούμε τους άλλους. Γιατί πολύ απλά το πρόβλημά τους δεν ήταν ποτέ η εμφάνισή μας, το πόσο αδύνατες ή χοντρές είμαστε και το πόσο περιποιημένο είναι το μανικιούρ μας.

Το πρόβλημα των σεξιστών είναι ότι δεν θέλουν να μας βλέπουν να είμαστε καλά με τον εαυτό μας, να τον αποδεχόμαστε, να τον φροντίζουμε για εμάς και να ξεφεύγουμε από τα κοινωνικά στερεότυπα και τους ρόλους των φύλων που εμπνεύστηκαν για εμάς άνθρωποι που έζησαν χιλιάδες χρόνια πριν και μυαλά που βρίσκονται ακόμα 1000 χρόνια πίσω, σαν τα δικά τους.

Το πρόβλημά τους είναι ότι μία γυναίκα μπορεί να είναι τομεάρχης οικονομικών, μπορεί μαζί να είναι και άυπνη μαμά, όπως υπέθεσαν πολλοί στο Twitter και μπορεί να νιώθει αυτοπεποίθηση να βγει χωρίς μακιγιάζ για να κάνει τη δουλειά της και να ασκήσει κριτική σε μία κυβερνητική απόφαση. Ενώ θα μπορούσε να παραμείνει αόρατη και πειθήνια και να μην τους χαλά την αισθητική και τη ζαχαρένια τους. Πολύ κρίμα για εκείνους, αλλά εμείς προχωράμε.