«Είναι φιλόδοξη αυτή»: H φιλοδοξία δεν έχει φύλο, αλλά έμφυλα στερεότυπα
- 20 ΟΚΤ 2023
Μπορεί να έμαθες να είσαι φιλόδοξη μέσα από τον τρόπο από τον οποίο μεγάλωσες. Να ζεις τη ζωή με θάρρος και αυτοπεποίθηση, να δουλεύεις σκληρά, να παλεύεις στα δύσκολα και να γιορτάζεις τις επιτυχίες σου, όσο μικρές ή μεγάλες είναι. Και η αλήθεια είναι πως δεν είσαι η μόνη που μεγάλωσε έτσι. Σχετική έρευνα του 2022 διαπίστωσε, ότι σχεδόν το 50% των γυναικών μετά την πανδημία του Covid-19, θεωρούν τους εαυτούς τους «πολύ φιλόδοξες».
Το πριν και το μετά της γυναικείας φιλοδοξίας
Ούτε πριν από 20 χρόνια, το Harvard Business Review δημοσίευσε άρθρα όπως «Στερούνται φιλοδοξίας οι γυναίκες;», ενώ ορισμένοι ερευνητές πρότειναν ότι οι διαφορές στον τρόπο με τον οποίο άνδρες και γυναίκες ζητούν αναγνώριση, επιδιώκουν στόχους και ανταποκρίνονται στον έπαινο στον εργασιακό χώρο, είναι απλώς έμφυτες.
Η ρητορική αυτή άλλαξε με σχετικές έρευνες να «ανακαλύπτουν» ότι οι γυναίκες είναι πλέον πιο φιλόδοξες από τους άνδρες. Τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με τη δέσμευση στην καριέρα τους. Καθώς όμως οι γυναίκες αναζητούσαν τους επόμενους στόχους φιλοδοξίας, πολλοί σταμάτησαν να αναρωτιούνται αν οι γυναίκες είχαν φιλοδοξίες ή όχι και άρχισαν να ρωτούν αν παραήταν φιλόδοξες. Μέχρι σήμερα, σύμφωνα με μελέτες, οι φιλόδοξοι άνδρες θεωρούνται ισχυροί, ενώ οι φιλόδοξες γυναίκες απορρίπτονται ως διψασμένες για εξουσία. Και κάπως έτσι, όπως συμβαίνει συχνά με λέξεις που χρησιμοποιούνται εναντίον των γυναικών, οι γυναίκες έχουν διεκδικήσει το δικαίωμά τους στην φιλοδοξία.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι όλο και πιο συχνά υποστηρίζουμε αναπολογητικά και παλεύουμε για τους επαγγελματικούς και προσωπικούς μας στόχους, πολλές εξακολουθούν να μην αισθάνονται ούτε πιο ολοκληρωμένες, ούτε πιο επιτυχημένες.
Οι εργαζόμενες γυναίκες αναφέρουν υψηλότερα επίπεδα στρες και εξουθένωσης, συνεχιζόμενη παρενόχληση και μικροεπιθέσεις στην εργασία τους, αλλά και άκαμπτες εργασιακές πολιτικές.
Το πραγματικό πρόβλημα
Πολιτισμικά, οι γυναίκες παραμένουν σε ένα αναπόδραστο δίπολο: Εάν θέλουμε να κάνουμε καριέρα, θεωρούμαστε αυταρχικές. Εάν θέλουμε να κάνουμε οικογένειας, είμαστε «νοικοκυρούλες».
Υπάρχει βέβαια και μια τρίτη περίπτωση: Εάν φιλοδοξούμε να κάνουμε και καριέρα και οικογένεια, δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ αρκετά καλά σε κανένα από τα δύο.
Και οι πολιτικές γύρω από την προστασία και υποστήριξή μας, συχνά κάθε άλλο από υποστηρικτικές είναι. Παγκοσμίως οι γυναίκες εξακολουθούν να στερούνται πόρους και δικαιώματα. Για να επιτύχουμε τους στόχους μας πρέπει να κάνουμε σοβαρές θυσίες. Συχνά προσπαθούμε να γκρεμίσουμε δομικά εμπόδια σε ατομική βάση.
Μήπως όμως υπάρχει ένας άλλος, καλύτερος τρόπος να πετύχουμε, χωρίς να χάσουμε τον εαυτό μας στην πορεία; Μήπως δεν πρέπει απλώς να βάζουμε τα δυνατά μας για να τα πάμε καλά επαγγελματικά ή προσωπικά, αλλά και για να είμαστε καλά; Φυσικά, το να πούμε στον εαυτό μας ότι δεν χρειάζεται να πιεζόμαστε για να εκπληρώσουμε τις προσωπικές και επαγγελματικές μας φιλοδοξίες είναι το εύκολο κομμάτι. Το δύσκολο είναι το κάνουμε πράξη. Προφανώς, η επαναδιαπραγμάτευση αυτή, θα είναι διαφορετική για κάθε γυναίκα. Αλλά η καθεμία από εμάς, μπορεί να ξεκινήσει αναγνωρίζοντας ότι υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κερδίσουμε κοιτάζοντας είτε μέσα μας, είτε ψηλά.
