Εξομολόγηση: Αγοράζω ό,τι σιχαινόμουν

Η απάντηση ήρθε σα μανα εξ’ ουρανού όταν παρατήρησα τις φίλες μου να έχουν το ίδιο πρόβλημα μ’ εμένα. Ή τις μυρίστηκα ότι δεν πάνε πολύ καλά και ξεκίνησα να τις κάνω παρέα, ή απλά συμβαίνει σε όλες τις γυναίκες. Με μια πρόχειρη κουβέντα με τις συναδέλφισσες εδώ στο Ladylike.gr, τα ποσοστά ταύτισης με τους “πλυμμένους” από τη μόδα εγκεφάλους μας άγγιξαν το 100%.

Τι είναι αυτό που μπορεί να αλλάξει τη γνώμη που σχηματίζουμε με το που βλέπουμε ένα ρούχο, αξεσουάρ ή κόσμημα; Ξεκίνησε φέτος η μόδα με τις παντόφλες αντί για τα ωραιότατα σανδάλια. Ναι ξέρεις ποιες παντόφλες λέω. Εκείνες με τις δυο λουρίδες ύφασμα που θυμίζουν λίγο κυρία που πλένει σκάλες, λίγο γιαγιά που πάει για μπάνιο στην παραλία, υπόδημα για πλατυποδία γνωστής φαρμακευτικής εταιρείας. Αυτά τα εκτρώματα είχα ορκιστεί στον εαυτό μου και στους γύρω μου πως δεν πρόκειται να φορέσω ποτέ. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε είμαι περήφανη κάτοχος δύο ζευγαριών.

Ξέρω με την πρώτη ματιά είναι όντως απαίσια. Να ξέρετε όμως όσο περισσότερο τα κοιτάς γίνονται όμορφα. Τα περπατάς και είναι άνετα. Μπαινοβγαίνουν εύκολα. Τα φορούν σε όλα τα catwalks. Ε δε χρειάζεσαι κάτι άλλο. Πριν γίνω όμως βορά στα θηρία, να θυμίσω το εξής αξεπέραστο fail πλύσης εγκεφάλου, το οποίο ευτυχώς ακόμα δεν με έχει επηρεάσει.

Πρόκειται για το ασχημότερο πράγμα που έχει δει ποτέ ανθρώπινο μάτι. Το φοράνε όλες ανεξαιρέτως οι γυναίκες. Μικρές μεγάλες, αδύνατες και μη, ροκαμπιλούδες, χίπισσες, “γραμματείς”, η Σάρα, η Μάρα και όλη της η παρέα. Έχουν όλες την ίδια δικαιολογία “Ρεεεε είναι τόσο άνετες”. Ποτέ μη δεχτείτε να φορέσετε ένα παπούτσι μόνο και μόνο επειδή είναι άνετο. Ποτέ. Διότι το αποτέλεσμα το βλέπετε πιο πάνω. Και δεν θέλω να σκέφτομαι ποιο μπορεί να ναι το πρόβλημα με μια γυναίκα που θέλει να αντικαταστήσει τα ωραία της ποδαράκια με ένα ζευγάρι αυτών του μαμούθ.

Για να μην ξεφύγω από το θέμα και αρχίσω το κρα, θεωρώ πως όλες μας αγαπάμε κάτι το οποίο αρχικά σιχαθήκαμε, επειδή το είδαμε κάπου φορεμένο τόσο ωραία, που ονειρευόμαστε ότι αν το φορέσουμε κι εμείς με πανομοιότυπο σύνολο, θα είμαστε το ίδιο στιλάτες και όμορφες. Μάντεψε, δεν ποζάρεις σε κατάλογο του Ζάρα.

Δε θα είσαι ποτέ τόσο αβίαστα όμορφη με αυτό το ντύσιμο στο κέντρο της Αθήνας, με τον ιδρώτα να στάζει, το πόδι να σκοντάφτει στη λακκούβα, και την κοιλιά φουσκώμενη από το ένα λίτρο νερό προκειμένου να μην πάθεις αφυδάτωση. (Αυτή ρουφιέται δεν εξηγείται αλλιώς).

Ούτε η δική μου παντόφλα δείχνει καμία στιγμή της ημέρας, ό,τι κι αν φορέσω από πάνω, τόσο στιλάτη. Ούτε τη φοράω με τόση υπερηφάνεια με μια midi, κατά τα άλλα θηλυκότατη, φούστα. Κάποια πράγματα πρέπει να γνωρίζουμε πως δε θα είναι πότε όπως τα βλέπουμε στα περιοδικά.

Επίσης σιχαίνομαι τις πλισέ φούστες, μισούσα μέχρι πέρυσι το κίτρινο, καθώς και τα slip ons, το δέσιμο στη μέση με γυρνάει στο δημοτικό (που σημειωτέον δε θέλω καθόλου να γυρίσω), ενώ το layering το βρίσκω από δύσκολο έως ακατόρθωτο να πετύχει. Παρόλ’ αυτά, θέλω ΚΟΛΑΣΜΕΝΑ το συνολάκι ακριβώς έτσι όπως το βλέπω. Δε μπορώ να το εξηγήσω. Είναι αρρώστια; Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι πως όσο περισσότερο και σε διαφορετικούς ανθρώπους βλέπεις κάτι το οποίο δε σου άρεσε, αποφασίζεις να το δοκιμάσεις. Εγωισμός; Τόλμη; Πες το όπως σε βολεύει, αλλά αφού μπορούν αυτοί, γιατί όχι κι εσύ; Έτσι ακριβώς οι φίλες μου όταν πρωτοφόρεσα αυτά εδώ, τα sneakers, τα δίπατα, με έκραζαν ανελέητα.

Δύο χρόνια μετά, τα αγόρασαν και τα καταβολεύτηκαν. Ή πώς μπορεί να εξηγηθεί ή αγάπη μας για το καρακιτσαριό animal print. Που δεν υπάρχει ρούχο, παπούτσι, αξεσουάρ, σκουλαρίκι το οποίο να μην έχει βγει σε λεοπάρ (όχι άλλο λεοπάρ πάμε για φίδι κορίτσια!).

Για να μην επεκταθώ στο Hologram, στο glitter, στις πέρλες, στα λουλούδια στο μαλλί ή στα τεράστια κολιέ που έχουν πάνω την Άρτα με τα Γιάννενα. Αλυσίδα, ένα καβούρι με ένα λουλούδι στο κεφάλι, δίπλα μια βιόλα και ένα πέταλο αλόγου, ενώ με μικρό σχοινάκι κρέμεται ένα τετράφυλλο τριφύλλι. Barbarella, ήρθες πάλι τρελό καρναβάλι να γιορτάσουμε όλοι μαζί ή μήπως όχι; Ε λοιπόν όχι! Γιατί δε γίνεται να το βλέπω σε όλες τις πασαρέλες των μεγάλων οίκων μόδας κι όταν τα φέρει το κατάστημα απ’ όπου έχω τη δυνατότητα να τ’ αγοράσω, να μην τα πάρω! Για να το λέει και ο Dolce και ο Gabbana, κάτι θα ξέρουν. Φέτος θα βάλουμε εκκλησιαστικά πράγματα. Και δε με νοιάζει αν τα βρίσκετε υπερβολικά, θα τα βάλουμε να μας φυλάει ο Θεούλης, να φτυνόμαστε όταν κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και να προσπαθούμε να περπατήσουμε όπως τα top models. Τι; Μόνο εγώ το κάνω;

Το χάπι είναι ένα. ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ. Ψώνισέ τα σήμερα, κι όταν θα μπορείς να δεις πόσο άσχημα είναι, δε θα μετανιώσεις τα λεφτά που έδωσες. Αν πάλι σου φαίνονται όλα όμορφα, για πάντα, τότε μην ανησυχείς, απλά υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να σε κοροϊδεύουν για κανα δυο ρούχα, πίσω από την πλάτη σου. Μη δίνεις σημασία, φιλενάδα, μια ζωή την έχουμε!