Έλενα Παπαρίζου: Η συναυλία της στο EuroPride ακυρώθηκε. Δυστυχώς, όχι και η ομοφοβία
- 28 ΙΟΥΝ 2024
Οι καιρικές συνθήκες δεν λειτούργησαν υπέρ της Έλενας Παπαρίζου που ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστεί στο EuroPride της Θεσσαλονίκης, την Πέμπτη 27 Ιουνίου. Όπως αποκάλυψε η ίδια μέσα από αναρτήσεις της στα social media, η έντονη βροχόπτωση ήταν η αιτία που ακυρώθηκε η συναυλία της.
«Γεια σας παιδιά! Για να είμαι ειλικρινής είμαι λίγο στεναχωρημένη, γιατί έβρεχε πολύ και η συναυλία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, σήμερα. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι το EuroPride δεν συνεχίζει. Έχουμε ακόμα 2 μέρες. Κοιτάξτε, ήμουν έτοιμη για τη σκηνή και είμαι ολόκληρη ένα ουράνιο τόξο. Σας εύχομαι πολλή αγάπη και να αισθάνεστε πάντα υπερήφανα. Σας αγαπώ, παιδιά!», είπε στα αγγλικά η Έλενα Παπαρίζου απευθυνόμενη στους fans της, που περίμεναν να τη δουν στη σκηνή.
Η Έλενα Παπαρίζου πριν από λίγες ημέρες, μιλώντας στο περιοδικό Antivirus, έκανε λόγο για έναν κόσμο που αλλάζει προς το καλύτερο. Έναν κόσμο στον οποίο υπάρχει ακόμα βία και ομοφοβία «όμως οι άνθρωποι αλλάζουν», όπως είπε.
«Ανέκαθεν τα Φεστιβάλ Υπερηφάνειας σε όλον τον κόσμο αποτέλεσαν διοργανώσεις που σκοπό έχουν να μεταδώσουν την αγάπη, να γιορτάσουν όλοι μαζί την πολυχρωμία και τη διαφορετικότητα και να στηρίξουν τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Η βία και ιδιαίτερα η ομοφοβία, δυστυχώς, υπήρχε πάντα, όμως οι άνθρωποι αλλάζουν. Ο φόβος απομακρύνεται, υπάρχει ορατότητα, υπάρχει στήριξη, η αυτοπεποίθηση οχυρώνεται και ένας από τους σκοπούς των Pride είναι να δείξουν πως πρόκειται για μέλη της ίδιας κοινωνίας που οφείλουν να έχουν ίσα δικαιώματα απέναντι στον νόμο αλλά και μεταξύ των ίδιων των ανθρώπων», τόνισε η Έλενα Παπαρίζου που κόσμησε το εξώφυλλο του περιοδικού δηλώνοντας μία ακόμα φορά αλληλέγγυα με τις διεκδικήσεις της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Τον κόσμο που ονειρεύεται και ελπίζει να αλλάζει σίγουρα δεν θα τον αναγνώριζε στα σχόλια κάτω από την ανάρτησή της για την ακύρωση της συναυλίας της. Σε αυτόν βρίσκει κανείς μόνο έναν κόσμο που παρακολουθεί από τα μετόπισθεν, τους υπόλοιπους να πηγαίνουμε μπροστά κι αντιλαμβάνεται αυτό το προχώρημα ως μία μεγάλη συνωμοσία, που απειλεί να ανατρέψει τα πράγματα όπως τα ήξεραν ως τώρα, την κοινωνία που κληρονόμησαν. Λες και αυτή η κοινωνία είναι τέλεια κι αγγελικά πλασμένη.
Facebook.com/helenapaparizouofficial
Facebook.com/helenapaparizouofficial
Facebook.com/helenapaparizouofficial
Στα σχόλια για την ακύρωση της συναυλίας της Έλενας Παπαρίζου θα βρεις μίσος, θα βρεις φόβο, θα βρεις πολλές αναφορές στον Θεό. Θεός και μίσος μοιάζει με σχήμα οξύμωρο, αλλά αυτό δεν απασχολεί τους σχολιαστές των λεγομένων της Έλενας Παπαρίζου στο Facebook. Γι’ αυτούς ο Θεός έριξε τη βροχή για να ακυρωθεί η συναυλία. Αν γινόταν η συναυλία μάλλον θα έριχνε φωτιά. Γιατί στον κόσμο που εκπροσωπούν αυτοί οι φοβισμένοι άνθρωποι, ο Θεός είναι κάποιο σαδιστικό ον που θέλει τα πλάσματά επί Γης να ζουν με ενοχή και καταπίεση την κάθε τους ημέρα.
Τα σχόλια στην ανάρτηση της Έλενας Παπαρίζου για την ακύρωση της συναυλίας της στο Europride, είναι μία ακόμα απόδειξη γιατί πρέπει να συμβαίνουν τα Φεστιβάλ Υπερηφάνειας. Γιατί έχουμε ακόμα δρόμο πολύ να διανύσουμε, ώστε να μην κρίνουμε τους ανθρώπους από τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους ή την εμφάνισή τους ή τον τρόπο που οι ίδιοι νιώθουν σωστό να αυτοπροσδιορίζονται. Είναι μία ακόμα απόδειξη ότι δεν ξέρουμε τι σημαίνει αυτοδιάθεση, ότι δεν τη σεβόμαστε κι ότι ακόμα και σήμερα όποιος τη διεκδικεί σθεναρά και την υπερασπίζεται μοιάζει «απειλητικός» απέναντί μας. Σαν έτοιμος να μας κλέψει προνόμια που δεν θέλουμε να μοιραστούμε.
Εκεί είναι η αιτία του φόβου. Ενώ τους είναι πολύ γνωστό το πώς καταπιέζονται ολόκληρες κοινωνικές ομάδες για κάτι που οφείλει να είναι για όλους μας αδιάφορο, παραμένει άγνωστο το πώς θα είναι να έχουν ακριβώς ίσα δικαιώματα με όλους.
Τι εννοείς θα πάψει η μία ομάδα να είναι κυρίαρχη έναντι μιας άλλης; Αυτό είναι που δυσκολεύονται να διαχειριστούν οι άνθρωποι, το απειλητικό, η απώλεια της δικιάς τους εξουσίας. Κι εκεί βάζουν «ασπίδα» μπροστά τους τον Θεό, την παράδοση, το «τι θα πούμε στα παιδιά μας», τα ήθη που «προσβάλλονται» από κάθε τι διαφορετικό. Δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι αυτό που τρέμουν είναι πώς θα χάσουν τα προνόμια που η ανισότητα φέρνει για τον ισχυρό.
Facebook.com/helenapaparizouofficial
Facebook.com/helenapaparizouofficial
Facebook.com/helenapaparizouofficial
Κι είναι και η εκκλησία που τα ενισχύει όλα αυτά, φυσικά, κατά καιρούς. Αυτή κι αν έχει «αλλεργία» απέναντι σε οτιδήποτε λέει στον άνθρωπο «μην έχεις ενοχές, μην ντρέπεσαι, αγκάλιασε τον εαυτό σου». Η Ιερά Σύνοδος χαρακτήρισε την ομοφυλοφιλία ψυχικό νόσημα, άλλωστε το 2024 προκαλώντας την παρέμβαση της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας. Πώς να μην επικαλεστούν τον Θεό και τις βροχές (ή τις φωτιές) που ρίχνει μετά οι πιστοί;
Κι όμως σε ό,τι κι αν πιστεύει κανείς, νιώθω πως η μόνη πυξίδα του στον κόσμο θα έπρεπε να είναι η αγάπη. Θα έπρεπε να είναι η ελευθερία, θα έπρεπε να είναι η αυτογνωσία. Μόνο αυτά έχουν τη δύναμη να μας μετακινήσουν από εκεί που βρισκόμαστε στον κόσμο που θέλουμε να ζούμε. Κι είμαστε τόσο μακριά από αυτό, ακόμα.
Στη Θεσσαλονίκη το EuroPride χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Εκεί ήταν που πριν από λίγους μήνες ένας όχλος ανθρώπων άρχισε να κυνηγά 2 queer άτομα στην πλατεία Αριστοτέλους. Μετά την παρέμβαση της Αστυνομίας είχαν γίνει συλλήψεις γι’ αυτή την επίθεση. Από τους 21 συλληφθέντες, 11 είναι ανήλικοι, με τον νεότερο να είναι 14 ετών. Στη Θεσσαλονίκη και την Κεντρική Μακεδονία, είναι που σημείωσαν τα υψηλότερα ποσοστά τα κόμματα της ακροδεξιάς στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Στη Θεσσαλονίκη η αποδοχή δεν είναι ως φαίνεται προτεραιότητα. Κι αυτό μάλλον είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από το μίσος που εκφράζεται πίσω από πληκτρολόγια κάτω από την ανάρτηση ενός διάσημου προσώπου.
Τα σχόλια στην ανάρτηση της Έλενας Παπαρίζου είναι μία ακόμα επανάληψη του γνωστού ομοφοβικού εμετού που σε κάθε Pride κάνει την εμφάνισή του. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους κι εμείς τη δική μας κι η δική μας προμηνύεται πολλή. Η Έλενα Παπαρίζου άλλωστε το είπε στο Antivirus. Μπορεί να έχουμε δει θετικά βήματα να γίνονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, αλλά έχουμε δρόμο ακόμα.
«Η ζωή είναι ένας μόνιμος αγώνας και κάθε μέρα πρέπει να διεκδικούμε το καλύτερο σήμερα κι αύριό μας», είπε η τραγουδίστρια. Και συμφωνούμε. Και μέρος αυτού του αγώνα είναι να κατονομάζουμε την ομοφοβία όποτε (και όσο αναμενόμενα) κι αν τη συναντάμε.
