Emily In Paris: Αναχρονιστική βλακεία ή στιγμές χαλάρωσης; Oui où non?

Η Emily είναι ένα κορίτσι στα 20κάτι της που αφήνει το Σικάγο για να πάει στο Παρίσι για έναν χρόνο, λόγω δουλειάς. Εκεί έρχεται αντιμέτωπη με συνάδελφους που δεν θέλουν μία Αμερικανίδα στο γραφείο τους, ανακαλύπτει τη χαρά του σεξ με τους Γάλλους και προσαρμόζεται εύκολα παρ’όλες τις δυσκολίες.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Από το trailer. Σε βάζει ακριβώς στο κλίμα του τι θα δεις και μπορείς να καταλάβεις πολλά. Όπως ας πούμε από το ότι το “Emily In Paris” έχει δημιουργηθεί από τον Darren Star, τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από το “Sex And the City”.

Χωρίς να θέλω να κάνω κάποιου είδους ageism, o Darren Star είναι ένας 60χρονος άντρας που γνωρίζει από γυναίκες. Ή μάλλον γνώριζε από γυναίκες, την περίοδο του Sex and the City. Και είναι ο άνθρωπος πίσω από τη δεύτερη ταινία που είδαμε στο σινεμά και τραβούσαμε τα μαλλιά μας. Επομένως, ξέρεις ήδη τι σε περιμένει από μία σειρά που εκτυλίσσεται το 2020, αλλά είναι μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου μίας άλλης γενιάς. Όχι ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, απλώς το λέω για να μπούμε λίγο στη λογική του “Emily In Paris”.

Το Sex and the City «στοιχειώνει» το Emily In Paris

Μέτρα μαζί μου όλες τις στιγμές που ένιωσες (ή θα νιώσεις) να μπαίνεις σε χρονοκάψουλα, βλέποντας Emily In Paris. Όλες τις στιγμές που ένιωσες μία γλυκιά νοσταλγία γιατί μπέρδεψες την Emily με την Carrie Bradshaw. Η στιγμή, ας πούμε, που αντικρίζει τον Πύργο του Άιφελ από το μπαλκόνι της και φωνάζει από χαρά. Βρε Darren, 2020 έχουμε. Υπάρχει κι ένα όριο στον ενθουσιασμό με τον Πύργο του Άιφελ. Ή η στιγμή που περπατά αμέριμνη και πατά κακά με το επώνυμο παπούτσι της (ρε Darren, τι γίνεται;). Και φυσικά, υπάρχει και εδώ μία γυναίκα αφεντικό που είναι πάρα πολύ σκληρή και πάρα πολύ αδυσώπητη, αλλά μπροστά στον έρωτα μαλακώνει και δείχνει κατανόηση.

Οι μέτριες στιγμές φεμινισμού

Για να μην είμαστε εντελώς άδικοι, υπάρχουν και κάποιες στιγμές που θυμάσαι ότι είσαι στο 2020 και δεν έχεις ξεμείνει στα 90s του Darren Star. Η πιο ενδεικτική εξ αυτών είναι το διαφημιστικό με το γυμνό μοντέλο που διασχίζει μία γέφυρα ενώ τη θαυμάζουν 10 (ντυμένοι) άντρες. Οι Γάλλοι το βρίσκουν σέξι αλλά η Emily βρίσκει ότι είναι σεξιστικό. Ωστόσο, η διαφήμιση δεν αποσύρεται αλλά αυτή η διαφωνία τους γίνεται καμπάνια για τα social media. Γεγονός που την κάνει μία μέτρια στιγμή φεμινισμού.

Η Emily αφήνει το Σικάγο για το Παρίσι και δοκιμάζει σχέση εξ αποστάσεως με το αγόρι της. Όταν εκείνος της λέει να γυρίσει, εκείνη του λέει ότι περνάει φανταστικά στην Πόλη του Φωτός και δεν ενδίδει στις πιέσεις του για επιστροφή. Τελικά τη χωρίζει αυτός και δείχνει ότι εκείνη δεν παίρνει καμία πρωτοβουλία, οπότε κι εδώ ο φεμινισμός αναζητείται.

Οι αρνητικές αντιδράσεις του κοινού

Οι απόψεις διίστανται. Κάπου διάβασα ότι υπάρχουν Γάλλοι κριτικοί που θεωρούν ότι πρόκειται για μία αναχρονιστική γελοιότητα ως προς την απεικόνιση των Γάλλων. Ότι χλευάζονται χωρίς πραγματικά στοιχεία και ότι ζωή στο Παρίσι δεν σημαίνει να πίνεις όλη μέρα και να κάνεις σεξ με δεσμευμένους. Ταυτόχρονα, υπάρχει και η μερίδα των Γάλλων κριτικών που θεωρεί ότι το Emily In Paris κοροιδεύει τα στερεότυπα με ανάλαφρο τρόπο και δεν είναι σκοπός της σειράς να σατιρίσει την ευρωπαική κουλτούρα. Αν και δεν ζω στο Παρίσι, δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι οι Γάλλοι ξινίζουν τα μούτρα τους εάν δεν ξέρεις άριστα γαλλικά.

Αν μιλάμε για τον απλό θεατή, για τη γυναίκα του 2020 που θα κάτσει να δει τη σειρά, ακούστηκαν και πάλι διαφορετικές απόψεις. Υπάρχουν εκείνες που δεν άντεξαν να δουν ούτε το πρώτο επεισόδιο. Υπάρχουν εκείνες που το είδαν ναι μεν, αλλά ένιωσαν να χάνουν τον χρόνο τους. Και υπάρχουν και εκείνες (όπως εγώ) που δεν είχαν καμία υψηλή προσδοκία από τη σειρά αυτή. Είναι απλώς μία ιδανική ευκαιρία να περάσεις το βράδυ της Κυριακής (και της Τρίτης) στο σπίτι, να βάλεις ένα ποτήρι κρασί (ή εκλέρ) και να γεμίσεις τα μάτια σου με παριζιάνικες εικόνες, όμορφους ηθοποιούς, γαλλική εξοχή και φανταστικά outfits.

Emily In Paris: Να το δεις ή να μην το δεις;

Όλα εξαρτώνται από το πώς προσεγγίζεις κάτι. Μπορεί να γίνει η απόλυτα feelgood σειρά που θα σε κάνει να ξεχαστείς και να ταξιδέψεις (ειδικά τώρα που δεν μπορείς). Προφανώς και θα κάνεις eye rolling όταν θα δεις την παράνομη σχέση που έχει το αφεντικό της Emily με έναν παντρεμένο, με τις ευλογίες της συζύγου, αλλά θα το προσπεράσεις γιατί έχεις αντιληφθεί ότι είναι μία σειρά που δεν εμβαθύνει.

Δεν είμαι και πολύ σίγουρη για το αν ο στόχος του Emily In Paris είναι να σε κάνει να προβληματιστείς για το πού πάμε σαν κοινωνία. Όπως δεν σου δείχνει και στιγμές σεξ, πέρα από τις φωνές των γειτόνων. Δεν νομίζω ότι μιλάμε για σεξουαλική απελευθέρωση ή διεκδίκηση της θέσης της γυναίκας στη δουλειά. Εγώ τουλάχιστον έτσι το αντιμετώπισα. Αν θέλω να δω σύγχρονες σειρές και ταινίες από αληθινές φεμινίστριες, θα επιλέξω τη Lena Dunham (Girls), την Amy Schumer (Inside Amy Schumer), τη Phoebe Waller Bridge (Fleabag) και πολλές άλλες.

Εδώ θα χαλαρώσεις, θα ξεχαστείς, δεν θα προβληματιστείς και θα σκεφτείς απλά «ώχου μωρέ Darren Star, πάρε σύνταξη και άστο στις γυναίκες που ξέρουν τι μας προβληματίζει. Χεστήκαμε για τα ακριβά ρούχα, δεν θέλουμε να μάς φέρονται σαν σκουπίδια στη δουλειά, δεν θέλουμε να αρραβωνιαστούμε και δεν ψαρώνουμε τόσο με το Παρίσι, όσο όμορφο και αν είναι. Και σίγουρα δεν περιμένουμε από έναν άντρα να μάς μάθει τι είναι καλό σεξ. Μπορούμε και μόνες μας».